tag:blogger.com,1999:blog-52326378663765672652024-03-13T11:48:04.210-07:00microbiologíaOmar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-65716879861872351232011-03-02T15:21:00.000-08:002011-03-02T15:21:38.197-08:00Genetica Bacteriana<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: small 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"> <div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><b><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">Experimento de Griffith</span></span></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Griffith trabajó sobre la transferencia de virulencia en la bacteria patógena<span class="Apple-converted-space"> </span><em style="font-style: normal;"><i>Streptococcus pneumoniae<span class="Apple-converted-space"> </span></i></em>en 1928. Este demostró con sus experimentos que el DNA era necesario para adquirir la virulencia. Su experimento consistió en calentar bacterias virulentas (que ocasionan la enfermedad) que luego eran inyectadas en ratones. Los ratones no experimentaban enfermdedad alguna y no era possible recuperar las cepas de bacterias inyectadas. Cuando inyectó una combinación de bacterias virulentas muertas y bacterias vivas no virulentas, los ratones morían.<span> <span class="Apple-converted-space"> </span></span>Le fue possible además recuperar bacterias virulentas vivas de los ratones muertos. Griffith denominó transformación a esta conversión de bacterias no virulentas a bacterias virulentas.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilKckdHDQo03YvuZJAKhp-4NBREo1ycCFCDtIdQNdEQQl91KO5EStUjFeuMAXUuvzT24vDJEjJQH9UR5eeoepl-zRBsCG6azCnMWueIO_G5Trx_494qNiy3Zz4qbr8-2AFrUx0hxC5DX4/s1600/images+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d;"><img border="0" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilKckdHDQo03YvuZJAKhp-4NBREo1ycCFCDtIdQNdEQQl91KO5EStUjFeuMAXUuvzT24vDJEjJQH9UR5eeoepl-zRBsCG6azCnMWueIO_G5Trx_494qNiy3Zz4qbr8-2AFrUx0hxC5DX4/s1600/images+%25282%2529.jpg" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><b><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong>Características del DNA</strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">El ácido desoxirribonucleico (DNA) es el material genético de todos los organismos y cerca de la mitad de los virus. El DNA lleva la información necesaria para dirigir la síntesis de proteínas y además es capaz de autoduplicarse. Cada molécula de DNA está constituida por dos hélices en forma de espiral, que a su vez están compuestas de nucleótidos. Cada nucleótido está formado por tres unidades: una molécula de azúcar llamada desoxirribosa, un grupo fosfato y uno de cuatro posibles bases nitrogenadas: adenina (A), guanina (G), timina (T) y citosina (C). La purina adenina siempre se aparea con la pirimidina timina mediante dos enlaces de hidrógeno. La purina guanina se aparea con la citosina por tres enlaces de hidrógeno.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><b><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong>Código Genético</strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">Se producen 64 combinaciones diferentes (compuestas de 3 nucleótidos) basados en los 4 nucleótidos conocidos. Cada combinación codifica para uno de los 20 amino ácidos conocidos, además de la señal de pare y señal de comienzo. El código es universal, esto es todos los organismos utilizan el mismo código para hacer sus proteínas. Sin embargo, se observan algunas excepciones en los hongos, protozoarios y el DNA mitocondrial. Ya que varios codones codifican para más de un amino ácido, se dice que el código es degenerado.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong style="font-weight: normal;"><b>Duplicació</b></strong><b>n del DNA</b></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">El DNA se copia de forma precisa durante su síntesis o duplicación. En las células de todos los organismos vivientes, el DNA debe ser duplicado antes de que la célula pueda dividirse. La duplicación comienza cuando las cadenas se separan, exponiendo de esta forma su secuencia de nucleótidos. La enzima polimerasa del DNA se mueve a través de las dos hileras, pareando las bases complementarias a los nucleótidos expuestos. Una hilera complementaria es formada para cada hilera de la doble hélice original. Cada hilera original se une con su hilera complementaria para formar una molécula de DNA, resultando dos moléculas de DNA idénticas. Este tipo de duplicación se llama semiconservativa. La duplicación del DNA siempre comienza en el terminal 5' y termina en el terminal 3'. Sólo una hélice tiene libre este terminal disponible y su formación es continua. La otra hélice se construye en pedazos (segmentos de Okasaki) y luego se unen por medio de la enzima ligasa.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong>Transcripción del DNA</strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">La expresión de la información codificada en la secuencia de bases del DNA comienza con la síntesis de una molécula de RNA, que es una copia de la secuencia de DNA que constituye un gen. El proceso de transcripción se define como la trasnsferencia de información que se encuentra en el DNA a una molécula de RNA. Hay 3 moléculas de RNA, el mensajero (mRNA), el ribosomal (rRNA) y el de transferencia (tRNA). El mRNA contiene la información para sintetizar todas las proteínas del organismo. El rRNA constituye los ribosomas (sitio donde se lleva a cabo la síntesis de proteínas) y el tRNA es el responsable de<span> <span class="Apple-converted-space"> </span></span>transferir los amino ácidos necesarios para producir la proteína.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong style="font-weight: normal;"><b>Traduccció</b></strong><b>n del DNA</b></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">La última fase de la expresión génica es la traducción o síntesis de proteínas. La información genética en el mRNA se traduce a una proteína. La secuencia de nucleótidos codifica para la secuencia de amino ácidos en una proteína. A su vez la secuencia de nucleótidos del mRNA es una copia complementaria de la hélice del DNA genómico no transcrito.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><b><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong>Recombinación Genética en Bacterias</strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">Las bacterias se multiplican principalmente por fisión binaria. Este tipo de reproducción no permite la recombinación genética. Sin embargo, estos microorganismos poseen 3 mecanismos para que el intercambio de material genético se efectúe. Estos mecanismos son transformación, transducción y congujación.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong style="font-weight: normal;"><b>Transformació</b></strong><b>n</b></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">La transformación consiste en la obtención por parte de una célula receptora de un fragmento de DNA y la incorporación de esta molécula al cromosoma de esta célula en una forma heredable. En la transformación natural, el DNA procede de una bacteria donante. Es un proceso al azar, y puede ocurrir entre bacterias de la misma o diferentes especies. Cualquier porción del genoma de la célula donante puede incorporarse, siempre y cuando sea igual o similar a la de la célula huésped. El DNA de la célula donante debe tener las siguientes características: ser de doble hélice, similar al DNA de la célula receptora, de bajo peso molecular y de tamaño pequeño.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong>Transducción del DNA</strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">La transducción es la transferencia de genes de una bacteria a otra por medio de un virus. La incorporación de genes bacterianos al interior de la cápsida de un fago se produce a consecuencia de errores cometidos durante el ciclo duplicativo del virus. Cuando el virus que contiene estos genes infecta a una nueva bacteria, éste tienen la capacidad de transferirlos al cromosoma de ésta. La transducción es el mecanismo más frecuente de intercambio y recombinación genética en las bacterias. Hay dos tipos diferentes de transducción: la generalizada y la especializada.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong>Transducción generalizada</strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">Ocurre durante el ciclo lítico (ciclo donde el fago rompe la bacteria) de los fagos y es capaz de transferir cualquier parte del genoma bacteriano. Durante la fase de ensamblaje viral, fragmentos del cromosoma bacteriano pueden quedar en la cápsida viral. Cuando este fago infecta a una nueva bacteria, el material puede ser transferido al cromosoma bacterial. La cantidad de DNA bacteriano trasportado depende principalmente del tamaño de la cápsida del virus.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><strong>Transducción especializada</strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">En la transducción especializada, la partícula viral modificada transporta porciones específicas del genoma bacteriano. Los genes transportados son Bio y Gal. Este proceso es possible debido a un error durante el ciclo lisogénico. Esto ocurre cuando se induce a un fago a abandonar el cromosoma de la célula huésped observándose en ocasiones una excisión incorrecta. Esto hace que el fago se lleve uno de los 2 genes localizados en sus extremos (Bio y Gal). El genoma viral resultante contiene porciones del cromosoma bacteriano justo al lado del sitio de la integración.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><b><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><span><strong><span style="font-size: small;">Conjugación</span></strong></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">La conjugación consiste en la unión de dos bacterias de la misma o diferentes especies para la transferencia del material genético. Las bacterias se unen por medio de un puente citoplasmático por el cual pasa el plásmido F (plásmido de congujación) a la célula receptora. Este proceso sólo se da entre una bacteria que contenga el plásmido (F+) y otra sin el plásmido (F-). El plásmido de conjugación puede intergrarse al cromosoma bacterial, lo que se conoce como Hfr ("High Frecuency Recombination"). Sin embargo, cuando el proceso de conjugación se da bajo estas condiciones es bien improbable que haya transferencia del plásmido F. Esto es debido a que cuando está integrado al cromosoma bacterial es muy grande y el puente citoplasmático se rompe antes de que pase completamente por él. Bajo ciertas circunstancias el plásmido F puede contener otros genes diferentes a los de conjugación.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><b><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">Mutaciones</span></span></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">Las mutaciones son cambios en una o más de los nucleótidos del DNA. Las mutaciones pueden ser causadas por radiaciones, sustancias químicas, condiciones ambientales extremas y otras causas. Las mutaciones producen nuevas formas de un gen, y por consiguiente nuevas variaciones sobre las cuales puede actuar la seleccion natural. Se han observado los siguientes tipos de mutaciones:</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">·<span> <span class="Apple-converted-space"> </span></span>Deleción, ésta es la pérdida de uno o varios nucleótidos del DNA. Ejemplo: CGTACGTA por CTACGTA.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">·<span> <span class="Apple-converted-space"> </span></span>Inserción, es la adición de uno o varios nucleótidos en la molécula del DNA. Si la inserción es de un nucleótido donde no altera el amino ácido a ser codificado, la mutación pasa desapercibida. Ejemplo: CGTACGTA por CG<b>GG</b>TACGTA, en este caso se afectará la proteína.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;">·<span> <span class="Apple-converted-space"> </span></span>Inversión, es el cambio de posición de varios nucleótidos en la molécula. Se altera la información genética. Ejemplo: CG<b>TA</b>CGTA por CGC<b>AT</b>GTA.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #38761d;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">·<span> <span class="Apple-converted-space"> </span></span>Corrida de lectura ("frameshift"), aquí se inserta o se pierde uno o varios nucleótidos, como resultado toda la información del gen se pierde ya que se sustituyen unos amino ácidos por otros. Ejemplo: CG<b>T</b><span class="Apple-converted-space"> </span>ACG TAC GTA por CGA CGT ACG TAC cada tres representan nucleótidos codifican para un amino ácido, sin embargo observamos</span> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">que</span> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">los codones son diferentes.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">·<span> <span class="Apple-converted-space"> </span></span>Traslocación, esta mutación ocurre cuando segmentos de nucleótidos se separan y se unen en otro lugar del cromosoma.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial;">Tomado de: <a href="http://bc.inter.edu/facultad/yserrano/geneticamicro.htm"><span style="font-family: Times New Roman;">http://bc.inter.edu/facultad/yserrano/geneticamicro.htm</span></a></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial;">CI 19878739</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 10pt; margin: 0in 0in 4.95pt 0.5in; text-indent: -0.25in;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #38761d; font-family: Arial;">EES</span></span></div></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-77342126456332579482011-03-02T14:50:00.000-08:002011-03-02T14:54:01.282-08:00Helicobacter pylori<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px;"></span></span><br />
<div class="MsoPlainText" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">El Helicobacter pylori afecta al 50 % de la población mundial. Esta bacteria ha sido identificada como el agente causal de la úlcera péptica y se ha clasificado además como carcinógeno tipo I. Como resultado de su interferencia con la secreción de ácido por el estómago, esta bacteria es capaz de generar deficiencias en la absorción de nutrientes que pueden comprometer el estado nutricional de los individuos afectados y vincularse con la aparición de manifestaciones carenciales o con el agente causal de enfermedades crónicas. Es una infección común. En general se contagia por contacto boca a boca o con material fecal. El 50% de los adultos de mediana edad han sido infectados con ella. Tiende a propagarse entre personas que viven juntas, que comparten la comida y los baños.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Según se ha podido determinar, tienen diversos efectos sobre las personas infectadas:<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span></span></span></div><br />
<span style="font-family: Arial;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"> </span></span></span></span></span> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie25KUpn0ms-cITZ8IhH1aRz__9gGPS8n_AY3k3HaZ9YKusXysQ2IhTSxJKYNBu9WVIJ204WowCBecJ_lzYICgGP5p3cY80gihQBgL6GkedDSjpPsT_GVJiEViXQx-OEBrkz_zEvOBrYw/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie25KUpn0ms-cITZ8IhH1aRz__9gGPS8n_AY3k3HaZ9YKusXysQ2IhTSxJKYNBu9WVIJ204WowCBecJ_lzYICgGP5p3cY80gihQBgL6GkedDSjpPsT_GVJiEViXQx-OEBrkz_zEvOBrYw/s400/images+%25281%2529.jpg" width="325" /></a></div><br />
<div class="MsoPlainText" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 18pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="color: black; font-family: Arial;">1.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="color: black; font-family: Arial;">Mayor concentración de amoníaco en el moco gástrico, unas cuatro veces más de lo normal; éste lesiona directamente la mucosa del estómago, y altera la viscosidad del moco quela recubre y protege, lo cual la hace más vulnerable al efecto del ácido con el que está en contacto permanente.</span></span></span></span></div><div class="MsoPlainText" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 18pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Arial;">2.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial;">Por otro lado también la infección del<span class="Apple-converted-space"> </span><i>H. pylori</i><span class="Apple-converted-space"> </span>produce una elevación anormal de la gastrina, molécula que se encarga de regular la cantidad de ácido gástrico que se libera al estómago; normalmente, la cantidad de gastrina se regula dependiendo del alimento ingerido. En infectados por<span class="Apple-converted-space"> </span><i>H. Pylori</i>, la secreción de gastrina es inapropiada ante un estímulo alimentario. La gastrinemia basal aumenta en un 50 % y la postprandial en un 100 %. Además, se ha demostrado la reducción de los niveles de gastrina tras los tratamientos de erradicación.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span></span></div><div class="MsoPlainText" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">¿Cómo causa<span class="Apple-converted-space"> </span>H. pylori<span class="Apple-converted-space"> </span>una úlcera péptica?</span></span></span></span></div><h3 style="line-height: 21px; margin: auto 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Arial; font-weight: normal; line-height: 19px;">H. pylori</span><span style="font-family: Arial; font-weight: normal; line-height: 19px;"><span class="Apple-converted-space"> </span>debilita el revestimiento mucoso que protege el estómago y el duodeno, lo cual permite que el ácido afecte la superficie sensible que se halla por debajo de dicho revestimiento. Por efecto tanto del ácido como de las bacterias, esa superficie delicada se irrita y se forma una llaga o úlcera. Puede sobrevivir en el ácido del estómago porque secreta enzimas que lo neutralizan. Este mecanismo permite que<span class="Apple-converted-space"> </span>H. pylori<span class="Apple-converted-space"> </span>se abra paso hasta la zona "segura", o sea, el revestimiento mucoso protector. Una vez que llega allí, la forma de espiral que tiene la bacteria le ayuda a perforar dicho revestimiento.</span></span></span></span></span></h3><h3 style="line-height: 21px; margin: auto 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Es necesario conocer la sensibilidad in vitro de los diferentes antibióticos que se pueden utilizar en la erradicación de<span class="Apple-converted-space"> </span>H. pylori, ya que la resistencia a los antimicrobianos se relaciona con un mayor fallo del tratamiento.</span></span></span></span></h3><div style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin-left: 20pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><i><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">H. pylori</span></i><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span class="Apple-converted-space"> </span>es sensible a un gran número de antibióticos in vitro aunque no son siempre útiles in vivo, debido a diversos factores como:</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 56pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 19px;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">El antibiótico no llega a las zonas profundas de la mucosa gástrica donde se encuentra<span class="Apple-converted-space"> </span><i>H. pylori</i></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 56pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 19px;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">El antibiótico es inactivado por el pH ácido del estómago</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 56pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 19px;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">Las condiciones en las que la bacteria se encuentra en el estómago, no son fácilmente reproducibles en el laboratorio.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 56pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 19px;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">Se pueden desarrollar resistencias durante el tratamiento<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span></span></div><div class="crsp" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: auto 0cm;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">El profesional médico preguntará por sus síntomas y su historial médico de problemas estomacales. También preguntará cuánto alcohol y nicotina ha estado consumiendo. El médico lo examinará. Este consta con 3 maneras de hacerlo:</span></span></span></span></div><ul style="margin-bottom: 3px; margin-top: 3px;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">Un análisis de sangre, el cual busca anticuerpos para la H. pylori; es el análisis menos costoso.<span class="Apple-converted-space"> </span></span><span lang="EN" style="font-family: Arial; line-height: 19px;">Tiene una exactitud de aproximadamente 90% para diagnosticar H. pylori.</span></span></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><strong><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">El análisis de aliento de urea</span></strong><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">, el cual detecta subproductos de la bacteria H. pylori. Este análisis es costoso y no es tan fácilmente disponible como el de sangre, pero tiene precisión. Para el análisis, ingiere una sustancia (urea) que es modificada por la bacteria si tiene infección por H. pylori. Estos cambios de la sustancia se pueden medir en su aliento 10 minutos después que haberla ingerido.</span></span></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Un procedimiento llamado<span class="Apple-converted-space"> </span><strong><span style="font-family: Arial;">endoscopia superior</span></strong>, para ver el revestimiento del estómago y el intestino, y tomar muestras de tejido. Ésta es la manera más exacta de diagnosticar H. pylori. Su profesional médico colocará un tubo delgado y flexible con una cámara diminuta en su extremo (endoscopio) por su boca y lo llevará hasta el tracto digestivo superior. Puede ver su estómago e intestino superior para ver indicios de gastritis o úlceras. El doctor puede extraer una pequeña muestra de tejido del estómago (biopsia) por el tubo para hacer un análisis de laboratorio.</span></span></span></span></li>
</ul><div class="crsp" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: auto 0cm;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Las complicaciones comunes de una infección de H. pylori son las gastritis y las úlceras. Para detectar úlceras, es posible que le hagan una radiografía especial del estómago llamada radiografía gastrointestinal superior o endoscopia superior. (La endoscopia superior no sirve para encontrar H. pylori, sólo las úlceras.)<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span></span></div><div style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">La infección por<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Helicobacter pylori</i><span class="Apple-converted-space"> </span>resulta de difícil tratamiento. El interior de la luz gástrica es un lugar inhóspito, donde no llegan las células que se encargan de defender al organismo. Tampoco llegan bien muchos antibióticos. Por esto<span class="Apple-converted-space"> </span><b>es necesario asociar varios medicamentos antiulcerosos y antibióticos para conseguir eliminar la infección.</b><span class="Apple-converted-space"> </span>El tratamiento que se recomienda actualmente asocia tres medicamentos distintos (dos antibióticos y un fármaco que disminuye la producción de ácido por el estómago) administrados durante una semana. Antes de iniciar el tratamiento su médico se asegurará de que usted no es alérgico a ninguno de los medicamentos que deberá tomar<span style="position: relative; top: -8pt;">. </span></span></span></span></span></div><div style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">La terapia erradicadora debería ser considerada en:</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 56pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">1.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">Pacientes con dispepsia recurrente</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 56pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">2.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">Pacientes diagnosticados de úlcera péptica recientemente</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt 56pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">3.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> <span class="Apple-converted-space"> </span></span></span><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;">Pacientes con diagnóstico previo de enfermedad ulcerosa cuya sintomatología se ha reactivado o que requieran terapia continua de supresión de ácido.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">La prueba de la urea en el aliento con carbono 13 o la obtención de biopsia mediante endoscopia son los diagnósticos recomendados en la infección por el microorganismo.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;"> La terapia erradicadora recomendada está basada en la administración de una dosis estándar con un inhibidor de la bomba de protones junto con 1 gramo de amoxicilina y 500 mg de claritromicina, dos veces al día durante una semana.<span class="Apple-converted-space"> </span><br />
El conocimiento de las tasas de resistencia de claritromicina y metronidazol es esencial para la efectividad del tratamiento<span style="position: relative; top: -8pt;">. </span></span></span></span></span></div><div style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Si el tratamiento es efectivo<span class="Apple-converted-space"> </span><strong><span style="font-family: Arial;">es muy raro volver a contraer la infección.</span></strong><span class="Apple-converted-space"> </span>La gran mayoria de los pacientes estarán curados de manera definitiva. Por tanto no se justifica ninguna medida de control ni precaución y no es necesario mirar si los familiares tienen la infección ni tratarlos ni siquiera en el caso de que se efectue el tratamiento en niños.</span></span></span></span></div><div style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">En cuanto al control, en la mayoria de los casos no es necesario. El tratamiento cura alrededor del 85% de los casos de la infección. Si el tratamiento no ha sido efectivo, es probable que la úlcera vuelva a dar síntomas y en ese momento se podrá realizar el estudio y un nuevo tratamiento. Solamente si la úlcera ha causado una hemorragia o una perforación (lo que denominamos úlcera complicada) se recomienda realizar control. También<span class="Apple-converted-space"> </span><strong><span style="font-family: Arial;">en las úlceras de estómago se recomienda realizar endoscopia de control</span></strong>, dado que puede tratarse de tumores en fase inicial que si se detectan, pueden requerir una intervención quirúrgica.<span style="position: relative; top: -8pt;"><span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span></span></span></div><div style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Arial; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><h4 align="justify"><b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Tratamiento de la infección por<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Helicobacter pylori</i></span></span></span></b></h4><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Los pacientes con úlcera péptica y Hp-positivos deben ser tratados con terapia de erradicación, pero no está definido cuanto debe extenderse esta terapia de erradicación.</span></div><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Todos los pacientes con historia de úlcera que hacen uso frecuente de antiácidos necesitan ser identificados y tratados. Se desconoce si los pacientes sin úlcera se benefician del tratamiento antibiótico. Un tratamiento empírico ha sido sugerido para la dispepsia con el objetivo de curar a todos los pacientes con úlcera oculta. En poblaciones con una elevada incidencia de enfermedad ulcerosa debe ser más barato prescribir antibióticos a todos los pacientes dispépticos con prueba de Hp positiva que investigar a todos los dispéticos para confirmar el diagnóstico de úlcera.</span></div><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">El cambio más significativo de la terapéutica en los últimos 5a ha sido el desarrollo de tratamientos cortos efectivos. La primera terapia definida en 1988 comprendía el suministro triple de la combinación de bismuto con 2 antibióticos. Este resultó al final ser un régimen complicado con marcados efectos colaterales, variable de un centro a otro e inefectivo con bacterias resistentes al metronidazol. Con el objetivo de simplificar el régimen, se introdujo la terapia dual.</span></div><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">La amoxicilina es generalmente más eficaz a pH neutral y mediante su combinación con un inhibidor de la bomba de protones como omeprazol se podían obtener porcentajes de erradicación del 55 % después de 2 semanas y con escasos efectos colaterales.<sup class="superscript">51</sup><span class="Apple-converted-space"> </span>Una terapia dual en la cual se combina el omeprazol con la claritro-micina resultó ser más consistente,<sup class="superscript">52</sup><span class="Apple-converted-space"> </span>pero los resultados también variaban y frecuentemente se encontraban por debajo del 70 %. Por todo lo anterior estos procedimientos han caído en desuso en Europa.</span></div><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">La introducción del RBC (ranitidine bismuth citrate) vino entonces a aportar nuevas ventajas terapéuticas. La ranitidina como antagonista de los receptores de H<sub>2</sub>genera una disminución de la acidez gástrica mientras que el bismuto, como agente citoprotectivo es activo en contra del Hp. El RBC solo es inefectivo cuando se usa en la erradicación del Hp, sin embargo, cuando se usa en combinación con la amoxicilina, los resultados son muy favorables. Cuando se desean alcanzar niveles de erradicación superiores al 85 % debe utilizarse el RBC en combinación con la claritromicina,<sup class="superscript">53</sup><span class="Apple-converted-space"> </span>un antibiótico que es particularmente efectivo contra el Hp, posiblemente porque se concentra por la mucosa gástrica. En la actualidad se recomienda utilizar RBC con claritromicina 500 mg 2 veces al día durante 2 semanas. Por supuesto, que a estas elevadas dosis, las 2 desventajas del método son su elevado costo y la posibilidad de efectos colaterales. Buenos resultados en comparación con los que se logran usando la terapia triple, se obtienen cuando se utiliza un régimen como este propuesto durante 7 d.</span></div><div align="justify"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Una terapia adicional que reduce el costo y que da buenos resultados con el tratamiento por una semana es la clásica terapia triple con bismuto y en combinación con un inhibidor de la bomba de protones. Algunas veces a esta se la conoce también como terapia cuádruple y tiene todas las desventajas de los regímenes complicados pero la duración es corta y por ello reduce el riesgo de los efectos colaterales.<sup class="superscript">54</sup></span></span></span></div><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">La variante más ampliamente utilizada e investigada es la terapia triple basada en un inhibidor de la bomba ácida que se suministra durante 7 d. Se estructura de forma tal que se suministra un inhibidor de la bomba ácida con 2 de los siguientes 3 antibióticos: nitroimidazol, amoxicilina y claritromicina.<sup class="superscript">55</sup><span class="Apple-converted-space"> </span>Su ventaja es que el tratamiento tiene lugar por 7 d con 2 dosis diarias. El inhibidor que se recomienda es el omeprazol, aunque otras drogas similares son igualmente efectivas. La sustitución de un antagonista de los receptores H<sub>2</sub><span class="Apple-converted-space"> </span>por el inhibidor de la bomba ácida ha sido también usado con éxito en algunos estudios.</span></div><div align="justify"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="color: #351c75;">Un régimen usado con frecuencia es la combinación de omeprazol con metronida-zol, 400 mg 2 veces al día y claritromicina 250 mg 2 veces al día. Su mayor crítica es que en muchos países el Hp tiene una elevada resistencia al metronidazol y se supone que en los países desarrollados hasta el 80 % de los individuos pueden ser portadores de Hp resistentes. Los más recientes estudios en este campo indican que el omeprazol desempeña una función fundamental en la erradicación del Hp a pesar de la presencia de cepas resistentes de esta bacteria.<sup class="superscript">56</sup></span></span></span></div><div align="justify"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Por todo lo anterior la combinación de la terapia triple con omeprazol-amoxy-cillina-claritromicina, con la cual la mayor parte de los estudios publicados muestran cifras de erradicación superiores al 90 %, eli-mina las interferencias que pudiese producir la posible resistencia, se ha convertido en la más popular en el momento actual y es tan efectiva como la que incluye al me-tronidazol (omeprazol-amoxicillina-metro-nidazol, porcentaje de erradicación 80 %).</span><br />
<br />
<span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial;">Tomado de: <a href="http://www.portalesmedicos.com/publicaciones/articles/371/1/Helicobacter-pylori-Situacion-gastroenterologica-frecuente.html"><span style="font-family: Times New Roman;">http://www.portalesmedicos.com/publicaciones/articles/371/1/Helicobacter-pylori-Situacion-gastroenterologica-frecuente.html</span></a></span><br />
<span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial;">Omar Leonel Niño Ramírez</span><br />
<span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial;">CI 19878739</span><br />
<span style="background-color: #cfe2f3; color: #351c75; font-family: Arial;">EES</span></div></span></span><div class="MsoPlainText" style="color: #393939; font-family: Arial, Verdana; line-height: 18px; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-38364208585824324632011-03-02T14:28:00.000-08:002011-03-02T14:29:47.082-08:00Anton van Leeuwenhoek<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font-family: sans-serif; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; line-height: 19px;"></span></span><br />
<div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><b>Anton van Leeuwenhoek</b><span class="Apple-converted-space"> (</span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/24_de_octubre" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">24 de octubre</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1632" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1632</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>–</span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/26_de_agosto" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">26 de agosto</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1723" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1723</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">) fue un comerciante y<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Cient%C3%ADfico" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">científico</span></a><span class="Apple-converted-space"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;"> </span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pa%C3%ADses_Bajos" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Países Bajos"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">neerlandés</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Fue el primero en realizar importantes observaciones con microscopios fabricados por sí mismo.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a class="extiw" href="http://buscon.rae.es/draeI/SrvltGUIBusUsual?LEMA=correspondiente" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #3366bb; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-decoration: none;" title="drae:correspondiente"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Correspondiente</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Royal_Society" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Royal Society</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de Londres, a la que se afilió en<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1680" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1680</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">. Desde</span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1674" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1674</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>hasta su muerte realizó numerosos descubrimientos. Introdujo mejoras en la fabricación de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Microscopio" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Microscopio"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">microscopios</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>y fue el precursor de la biología experimental, la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Biolog%C3%ADa_celular" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">biología celular</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>y la</span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Microbiolog%C3%ADa" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">microbiología</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">. Heredó la labor de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Jan_Swammerdam" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Jan Swammerdam</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1637-1680) que vivió en Ámsterdam.</span></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-yF4sKk83PorEO9HfYZlGyvmDjLC1Sso_L5llyob1BinHHIJr3-3uDed5v26aVpBNNoX-eibmNB5vFXIaomI35sRHW1Q2WAiER7LqvQrZV6aGT6TYLOyx9gYwpJHYh4wqqIqS_AywCv8/s1600/200px-Jan_Verkolje_-_Antonie_van_Leeuwenhoek.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;"><img border="0" height="400" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-yF4sKk83PorEO9HfYZlGyvmDjLC1Sso_L5llyob1BinHHIJr3-3uDed5v26aVpBNNoX-eibmNB5vFXIaomI35sRHW1Q2WAiER7LqvQrZV6aGT6TYLOyx9gYwpJHYh4wqqIqS_AywCv8/s400/200px-Jan_Verkolje_-_Antonie_van_Leeuwenhoek.jpg" width="343" /></span></a></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font-family: sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;"><h2 style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; border-bottom: rgb(170,170,170) 1px solid; color: black; font-weight: normal; margin: 0px 0px 0.6em; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; padding-bottom: 0.17em; padding-top: 0.5em; width: auto;"><span class="mw-headline" id="Biograf.C3.ADa"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Biografía</span></span></h2><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Anton van Leeuwenhoek nació en<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Delft" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Delft</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">,<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pa%C3%ADses_Bajos" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Países Bajos</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, el 24 de octubre de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1632" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1632</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">, y lo bautizaron en la iglesia reformada protestante.<span class="Apple-converted-space"> </span>Era hijo de los comerciantes de cestas Philips Teunisz Leeuwenhoeck y Margriete Jacobsdr van den Berch, casados en esa misma ciudad el 30 de enero de 1622, y que vivían en una casa acomodada de la calle Leeuwenpoort.<span class="Apple-converted-space"> </span>Antes de cumplir seis años, dos de sus hermanas menores y su padre habían fallecido, y su madre volvió a casarse en 1640; enviaron a van Leeuwenhoek a un internado en el pueblo de Warmond, cerca de </span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Leiden" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Leiden</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">.y poco después fue a vivir con un tío en Benthuizen, un pueblo situado al nordeste de Delft.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">A los dieciséis años de edad su padrastro falleció y su madre lo envió como aprendiz a<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/%C3%81msterdam" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Ámsterdam</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>como tratante de telas,<span class="Apple-converted-space"> </span>y después de su aprendizaje trabajó como contable y cajero en casa de su maestro.<span class="Apple-converted-space"> </span>En<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1653" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1653</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>van Leeuwenhoek vio su primer microscopio simple, una </span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Lupa" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">lupa</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>montada en un pequeño soporte que era utilizado por los comerciantes textiles, con una capacidad de ampliación de tres aumentos y que él adquirió para su propio uso.</span></span></span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">En<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1654" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1654</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>regresó a Delft, donde residiría el resto de su vida, y montó su propio comercio de telas y mercería, de cuya actividad comercial ha trascendido muy poco. El 11 de julio se casó con Berber (Bárbara) de Mey, hija de un comerciante de telas. Cuatro de sus cinco hijos murieron jóvenes. En<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1660" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1660</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>obtuvo el cargo de chambelán del Lord Regente de Delft. En<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1669" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1669</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, se convirtió en agrimensor y a partir de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1679" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1679</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">desempeñó el puesto de inspector y controlador de vinos;<span class="Apple-converted-space"> </span>lo que indica que alcanzó una posición social próspera.Se cree que dejó su negocio de telas poco después de 1660, porque en su correspondencia no lo menciona,y al parecer sus puestos de trabajo municipales de permitían dedicarle un tiempo considerable a la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Microscop%C3%ADa" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">microscopía</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">.<span class="Apple-converted-space"> </span>En<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1666" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1666</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>su esposa murió y en<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1671" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1671</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>se casó en segundas nupcias con Cornelia Swalmius; a quién también sobrevivió, pues ella falleció en<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1694" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1694</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">, dejándolo al cargo de María, única superviviente de sus cinco hijos.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Sus finanzas estaban saneadas. Una indicación de su fortuna es la herencia que le dejó su hija María a su muerte en 1745 y que representa 90 000 guineas, una suma considerable para la época.<span class="Apple-converted-space"> </span>Sin embargo, algunos autores indican que van Leeuwenhoek «ocupó un modesto empleo municipal hasta su muerte».</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Constantijn_Huygens" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Constantijn Huygens</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1596-1687) escribió: «Se puede ver cómo el buen Leeuwenhoeck no se cansa de hurgar por todas partes hasta donde su microscopio alcanza, y si buena parte de otros mucho más sabios hubieran dedicado el mismo esfuerzo, el descubrimiento de cosas bellas iría mucho más lejos».<span class="Apple-converted-space"> </span>Si bien observaciones como esta suscitaron la admiración de los científicos contemporáneos, posteriormente se criticó su falta de preparación científica académica, además de su desconocimiento de lenguas extranjeras.<span class="Apple-converted-space"> </span>Sin embargo esta carencia de conocimientos científicos le permitió realizar sus observaciones desde un punto de vista novedoso, libre de los perjuicios de los anatomistas de su época.<sup> </sup>Dejó una inmensa obra únicamente constituida por cartas (algunas publicadas en<span class="Apple-converted-space"> </span><i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Philosophical_Transactions_of_the_Royal_Society" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Philosophical Transactions of the Royal Society</a></i>), más de 300, totalmente redactadas en neerlandés y la mayoría enviadas a la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Royal_Society" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Royal Society</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">.<span class="Apple-converted-space"> </span>En una carta dirigida a Henry Oldenburg, datada el 30 de octubre de 1676, le escribe que espera recibir de sus corresponsales las objeciones a sus observaciones, y que se compromete a corregir sus errores.<span class="Apple-converted-space"> </span>Por otra parte también responde a las primeras señales de escepticismo que marcan la aparición de sus observaciones por una evidente confianza en sí mismo.Sus observaciones fueron lo suficientemente famosas como para recibir a numerosos visitantes de la altura de la reina<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Mar%C3%ADa_II_de_Inglaterra" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">María II de Inglaterra</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1662-1694),<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pedro_I_de_Rusia" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Pedro I de Rusia"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Pedro el Grande</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1672-1725) o<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Federico_I_de_Prusia" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Federico I de Prusia</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1657-1713),<span class="Apple-converted-space"> </span>además de filósofos y sabios, médicos y eclesiásticos. Van Leeuwenhoek realiza ante ellos numerosas demostraciones: le mostró a Pedro el Grande la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a class="mw-redirect" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Circulaci%C3%B3n_sangu%C3%ADnea" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Circulación sanguínea"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">circulación sanguínea</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>en la cola de una<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Anguilliformes" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Anguilliformes"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">anguila</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Murió el 26 de agosto de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1723" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1723</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>en Delft, a la edad de 90 años.<span class="Apple-converted-space"> </span>El 31 de agosto fue enterrado en la<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Oude Kerk</i><span class="Apple-converted-space"> </span>(Iglesia Vieja) de la ciudad. Durante su vida fabricó más de 500<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Lente" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Lente"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">lentes</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">.Su desarrollo del microscopio fue utilizado y mejorado por<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Christiaan_Huygens" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Christiaan Huygens</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>para su propia investigación sobre<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Microscop%C3%ADa" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">microscopía</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">. Se ha destacado también la influencia que ejerció sobre la<span class="Apple-converted-space"> </span><i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Monadolog%C3%ADa" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Monadología</a></i><span class="Apple-converted-space"> </span>de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a class="mw-redirect" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Gottfried_Wilhelm_Leibniz" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Gottfried Wilhelm Leibniz"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Gottfried Wilhelm Leibniz</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">.</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font-family: sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;"> </span></span></span><br />
<div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><br />
</div></div><h3 style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; border-bottom-style: none; color: black; font-weight: bold; margin: 0px 0px 0.3em; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; padding-bottom: 0.17em; padding-top: 0.5em; width: auto;"><span class="mw-headline"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">El descubrimiento de los protozoarios</span></span></h3><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Fue probablemente la primera persona en observar<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Bacteria" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Bacteria"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">bacterias</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>y otros<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Microorganismo" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Microorganismo"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">microorganismos</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">. En una carta fechada el 7 de septiembre de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1674" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1674</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, evoca por primera vez las minúsculas formas de vida que observó en las aguas de un lago cerca de Delft. Después de haber mencionado de nuevo estas criaturas en dos cartas, una del 20 de diciembre de 1675 y otra del 22 de enero de 1676, en una extensa carta de diecisiete hojas, fechada del 9 de octubre de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1676" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1676</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, describe lo que actualmente denominamos<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Protozoo" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Protozoo"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">protozoarios</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, especialmente los<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ciliophora" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Ciliophora"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">ciliados</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>a los que se alimentan de las<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Alga" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Alga"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">algas</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(<i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Euglena" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Euglena</a></i><span class="Apple-converted-space"> </span>y<span class="Apple-converted-space"> </span><i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Volvox" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Volvox</a></i>).</span></span></span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Describe numerosos organismos cuya determinación es más o menos posible en la actualidad:<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Vorticella campanula</i>,<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Oicomonas termo</i>,<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Oxytricha</i><span class="Apple-converted-space"> </span>sp.,<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Stylonychia</i><span class="Apple-converted-space"> </span>sp.,<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Enchelys</i>,<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Vaginicola</i>,<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Coleps</i>.<span class="Apple-converted-space"> </span>En una carta del 1 de junio de 1674 enviada a Henry Oldenburg, secretario de la Royal Society, van Leeuwenhoek acompaña unas muestras de los organismos que había observado. Pero estas observaciones son recibidas con escepticismo por los científicos de la época, por ello, adjunta a una carta del 5 de octubre de 1677 el testimonio de ocho personas (pastores, juristas, médicos), que afirman haber visto esos numerosos y variados seres vivos.También recibe el apoyo de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Robert_Hooke" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Robert Hooke</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1635-1703), que, en su<span class="Apple-converted-space"> </span><i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Micrographia" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Micrographia</a></i>, ofrece la primera descripción publicada de un microorganismo, y que, en la sesión del 15 de noviembre de 1677 de la Royal Society, afirma la realidad de las observaciones de van Leeuwenhoek.<span class="Apple-converted-space"> </span>El traductor de las cartas que aparecen en<span class="Apple-converted-space"> </span><i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Philosophical_Transactions_of_the_Royal_Society" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Philosophical Transactions of the Royal Society">Philosophical Transactions</a></i>, la publicación de la Royal Society, denomina a estos organismos<i>animálculos</i>.</span></span></span></div><h3 style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; border-bottom-style: none; color: black; font-weight: bold; margin: 0px 0px 0.3em; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; padding-bottom: 0.17em; padding-top: 0.5em; width: auto;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">El descubrimiento de los espermatozoides</span></h3><h3 style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; border-bottom-style: none; color: black; font-weight: bold; margin: 0px 0px 0.3em; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; padding-bottom: 0.17em; padding-top: 0.5em; width: auto;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font-family: sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">En<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1677" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1677</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>menciona por primera vez los<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Espermatozoide" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Espermatozoide"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">espermatozoides</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>en una carta enviada a la Royal Society, en la que habla de<span class="Apple-converted-space"> </span><i>animálculos</i><span class="Apple-converted-space"> </span>muy numerosos en el<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a class="mw-redirect" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Esperma" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: underline;" title="Esperma"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">esperma</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">.</span></span></span></h3><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Leeuwenhoek fue consciente de que sus observaciones, que mostraban que en la semilla contenida en los<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Test%C3%ADculo" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Testículo"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">testículos</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>estaba el principio de la reproducción de los mamíferos, iba a chocar con el paradigma de su época, porque sus observaciones estaban en contra de las tesis desarrolladas por grandes sabios de la época, como<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/William_Harvey" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">William Harvey</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1578-1657) o<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Regnier_de_Graaf" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Regnier de Graaf</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1641-1673).</span></span></span></div><h3 style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; border-bottom-style: none; color: black; font-weight: bold; margin: 0px 0px 0.3em; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; padding-bottom: 0.17em; padding-top: 0.5em; width: auto;"><span class="mw-headline" id="Leeuwenhoek_y_la_generaci.C3.B3n_espont.C3.A1nea"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Leeuwenhoek y la generación espontánea</span></span></h3><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Van Leeuwenhoek también es conocido por oponerse a la teoría, por aquel entonces en vigor, de la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a class="mw-redirect" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Generaci%C3%B3n_espont%C3%A1nea" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Generación espontánea"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">generación espontánea</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">. Junto con el italiano<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Francesco_Redi" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Francesco Redi</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1626-1697) y otro neerlandés,<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Jan_Swammerdam" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Jan Swammerdam</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(1637-1680), hace numerosas observaciones sobre los insectos y sobre su reproducción.</span></span></span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Aunque al principio de sus observaciones no parece estar en contra de esta teoría, realizando unos estudios a mediados de los años 1670 diseca<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Phthiraptera" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Phthiraptera"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">piojos</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>y observa pequeñas crías de estos insectos en los<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Huevo_(biolog%C3%ADa)" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Huevo (biología)"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">huevos</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>que se encuentran en el cuerpo de las hembras.<span class="Apple-converted-space"> </span>Realiza experiencias similares con<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Siphonaptera" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Siphonaptera"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">pulgas</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>y sus huevos, aunque no logra reconocer a las pulgas al ver sus larvas, a pesar de las observaciones publicadas por Swammerdam unos años antes.<span class="Apple-converted-space"> </span>Años mas tarde volvería a estudiar estos animales.</span></span></span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Estuvo interesado, a principios de 1679, por la presencia de un gusano (<i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Fasciola_hepatica" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Fasciola hepatica</a></i>) en el hígado de cordero, y, como Redi y Swammerdam, no comprende el complejo ciclo vital del animal, que no sería dilucidado hasta muchos años después.</span></div><h3 style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; border-bottom-style: none; color: black; font-weight: bold; margin: 0px 0px 0.3em; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; padding-bottom: 0.17em; padding-top: 0.5em; width: auto;"><span class="mw-headline" id="Otras_observaciones"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Otras observaciones</span></span></h3><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">El interés de van Leeuwenhoek se dirige hacia objetos muy variados, y aparentemente no sigue un plan predefinido. Sus observaciones en el campo de la zoología son numerosos, pero también en botánica, química, microbiología, física, fisiología y medicina.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Leeuwenhoek observa que el<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a class="new" href="http://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Anguillula_aceti&action=edit&redlink=1" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #ba0000; text-decoration: none;" title="Anguillula aceti (aún no redactado)"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">gusano del vinagre</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(<i>Anguillula aceti</i>) es<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a class="mw-redirect" href="http://es.wikipedia.org/wiki/Viv%C3%ADparo" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Vivíparo"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">vivíparo</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">, otra prueba que confirma su oposición a la teoría de la generación espontánea.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Estudia los<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Eritrocito" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Eritrocito"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">glóbulos rojos</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de numerosos animales y del ser humano, así como el riego sanguíneo y los</span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Capilar" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Capilar"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">capilares</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de la cola de los<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Renacuajo" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Renacuajo"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">renacuajos</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, de las patas de las<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Anura" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Anura"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">ranas</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, de la aleta caudal de las<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Anguillidae" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Anguillidae"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">anguilas</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>y del ala de los<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Chiroptera" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Chiroptera"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">murciélagos</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Describe la estructura de diversas<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Fanera" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Fanera"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">faneras</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">:<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pluma" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Pluma"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">plumas</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de varias especies de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Aves" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">aves</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, pelos y piel de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ursidae" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Ursidae"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">oso</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>o</span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Escama" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Escama"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">escamas</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Pisces" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Pisces"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">peces</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">.</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Como otro microscopistas de su época, estudia la anatomía de numerosos insectos como las abejas, moscas pequeñas, pulgas, chinches o gusanos de seda. Es el primero en observar las diferentes posturas de las larvas de los mosquitos (<i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Culex" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Culex</a></i><span class="Apple-converted-space"> </span>y<span class="Apple-converted-space"> </span><i><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Anopheles" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;">Anopheles</a></i>).</span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">En<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Bot%C3%A1nica" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">botánica</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, estudia la estructura de las<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Hoja" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;" title="Hoja"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">hojas</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>y de la madera de diversas especies. Se interesa por la relación entre la estructura de diversas especies y su gusto (café, pimienta, té, nuez moscada, jenjibre, salvia, etc.</span></span></span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">No todas las observaciones de van Leeuwenhoek se dirigen hacia los seres vivos. Estudia y describe la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/P%C3%B3lvora" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">pólvora</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;"><span class="Apple-converted-space"> </span>antes y después de su combustión,o la estructura de diversos metales así como rocas, cristales, sales y otros objetos.</span></span></span></div><div style="line-height: 1.5em; margin: 0.4em 0px 0.5em;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">Van Leeuwenhoek, en una carta fechada el 25 de abril de<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/1679" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">1679</span></a><span style="font-size: small;"><span style="background-color: #bf9000;"><span style="color: #134f5c;">, ofrece la que probablemente sea la primera estimación de la población máxima que podría alcanzar la<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Tierra" style="background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; text-decoration: none;"><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Tierra</span></a><span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">. Se basa en la densidad de Holanda en su época (120 personas por kilómetro cuadrado), y considera que la Tierra podría acoger hasta 13,4 mil millones de seres humanos.</span><br />
<br />
<span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Tomado de: <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Anton_van_Leeuwenhoek">http://es.wikipedia.org/wiki/Anton_van_Leeuwenhoek</a></span><br />
<span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">Omar Leonel Niño Ramírez</span><br />
<span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">CI 19878739</span><br />
<span style="background-color: #bf9000; color: #134f5c; font-size: small;">EES</span></div></span></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-86677392660262236732011-03-02T14:01:00.000-08:002011-03-02T14:01:10.016-08:00Los parásitos en el túnel del tiempo<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: 16px Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana, arial; font-size: 14px;"> <div align="right" style="font-size: 13px;"><span style="background-color: #f4cccc; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">No son los muertos los que en dulce calma<br />
la paz disfrutan de la tumba fría;<br />
muertos son los que tienen muerta el alma<br />
y viven todavía</span></div><div align="right" style="font-size: 13px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="background-color: #f4cccc;"><span style="color: #cc0000;"><i>¿Quiénes son los muertos?</i>, Ricardo Palma</span></span></span></div><div align="right" style="font-size: 13px;"><br />
</div><div align="justify" style="font-size: 13px;"><span style="background-color: #f4cccc;"><span style="color: #cc0000;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: 16px Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Se dice que debemos estudiar el pasado si queremos pronosticar el futuro. Si hacemos un recorrido a lo largo de la historia, vemos que diversos personajes célebres sufrieron los embates de distintas parasitosis, que en muchas circunstancias los llevaron a la muerte. Tal es el caso de Wolfgang Amadeus Mozart, quien según pruebas presentadas por el Dr. Jan Hirschmann en Seattle (EE.UU.), podría haber muerto de triquinosis por consumo de carne de cerdo poco cocida infectada con larvas de<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Trichinella</i><span class="Apple-converted-space"> </span>spp. De acuerdo con los relatos de la época, Mozart padecía de síntomas tales como fiebre, dolores en las extremidades e hinchazón. Para justificar esta teoría, Hirschmann presentó como prueba una carta que Mozart envió a su esposa unos días antes de empezar a sentirse enfermo, donde dice haber comido chuletas de cerdo. Mozart escribió esa carta 44 días antes de su muerte, coincidente este lapso con los aproximadamente 45 días que puede durar el período de incubación de la enfermedad, dependiendo del número de larvas. Cabe recordar que la triquinosis no fue caracterizada hasta el año 1800, cuando se produjeron varios brotes mortales de la enfermedad en Europa y se comenzaron a desarrollar medicamentos contra ella.<br />
Entre otras parasitosis, la malaria afectó a distintas personalidades de la historia, entre ellas Cristóbal Colón, Alejandro Magno, Dante Alighieri y Abraham Lincoln. John F. Kennedy se enfermó de paludismo cuando fue destinado a las islas del Pacífico.<br />
El parasitismo es inherente a la vida, y en el sistema parásito-hospedero-ambiente cada parte interactúa e influye en el otro subsistema de forma tal que cualquier cambio en uno de ellos afectaría los otros dos.<br />
Un proceso evolutivo continuo, que se diversificó cuando las masas continentales actuales se separaron hace cien millones de años, generó el establecimiento, la dispersión y la evolución de los parásitos. A los parásitos les llevó miles de años establecerse en determinados hábitats y lograr un equilibrio hospedero-parásito. Pero fue el hombre el que alteró este equilibrio al interferir en el medio ambiente circundante para construir viviendas, cazar y obtener recursos energéticos para su subsistencia. Al romperse este equilibrio hospedero-parásito-ambiente… el hombre se enfermó.<br />
Trasladémonos ahora a través del tiempo hacia las civilizaciones pasadas. "Cuando pensamos en momias -dice Felipe Guhl-, lo primero que imaginamos es una momia egipcia llena de polvo, encerrada en un oscuro cuarto". Pero al igual que en Egipto, en Argentina y otros países sudamericanos también se practicó la momificación. Es más, las momias más antiguas del mundo se encuentran en Sudamérica y pertenecen a la cultura chinchorro, que existió hace alrededor de nueve mil años en las costas de Chile. Fueron estas curiosidades arqueológicas sumadas a las ansias por el conocimiento de la biología de los distintos grupos humanos del pasado lo que permitió el surgimiento de la paleoparasitología.<br />
La paleoparasitología permite conocer las enfermedades parasitarias que sufrieron los grupos humanos en el pasado, así como recuperar información sobre las poblaciones y sus ambientes, especialmente en lo relativo a la higiene, la dieta y las formas de consumo. Reconstruye la historia del parasitismo en todas las especies y se enfoca en el hallazgo y la identificación de los parásitos presentes en restos humanos y animales, incluyendo sus coprolitos. Esta disciplina es sin duda multifacética, ya que combina los conocimientos de la biología con los de la historia, la antropología, la medicina, la paleontología, la epidemiología, la geografía y la genética, entre otras ciencias. La aplicación de técnicas de microscopía, inmunología y biología molecular permitió relacionar el posible origen de los parásitos de nuestros antepasados y su evolución con las parasitosis contemporáneas<span class="Apple-converted-space">.</span><br />
Pocas son las universidades del país que se dedican a realizar investigaciones paleoparasitológicas -entre ellas se destaca la Universidad Nacional de Mar del Plata-, pero muchos son los aportes de esta disciplina a la ciencia para enumerarlos en su totalidad.</span></span></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpL1nmwyqUMcdI94DDq29ucdM3eFhUp43K3YXa6WzIPcC9cs5PfWtZWbuykst6c1v8sOheLxlOYMHVTevZne8gzOFwNu10Pz5p1j9YAd2U1MUeqVG_p26EqmPV9HwOVkO8Fd0o3v1V6Dk/s1600/images+%25288%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="289" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpL1nmwyqUMcdI94DDq29ucdM3eFhUp43K3YXa6WzIPcC9cs5PfWtZWbuykst6c1v8sOheLxlOYMHVTevZne8gzOFwNu10Pz5p1j9YAd2U1MUeqVG_p26EqmPV9HwOVkO8Fd0o3v1V6Dk/s400/images+%25288%2529.jpg" width="400" /></a></div><div align="justify" style="font-size: 13px;"><span style="background-color: #f4cccc;"><span style="color: #cc0000;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: 16px Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br />
En la Universidad de Chile, el profesor Héctor Rodríguez estudió muestras de músculo esquelético tomadas del cuerpo momificado del pequeño príncipe inca encontrado en el cerro El Plomo, y halló una infección masiva por larvas de<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Trichinella spiralis</i>. Este constituiría posiblemente el diagnóstico de más antigua data de triquinosis en Latinoamérica.<br />
En la Universidad Nacional de Mar del Plata, el investigador Martín Fugassa analizó coprolitos de camélidos y allí identificó huevos de<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Capillaria</i><span class="Apple-converted-space"> </span>spp., ascaridios y ooquistes atribuibles a<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Eimeria macusaniensis</i>. Son los primeros resultados paleoparasitológicos en camélidos de Argentina y aportan evidencias sobre la exposición de las poblaciones humanas a las zoonosis.<br />
Por técnicas moleculares, Iñiguez<span class="Apple-converted-space"> </span><i>et al.</i>, en el Instituto Oswaldo Cruz en Brasil detectaron ADN de<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Enterobius vermicularis</i><span class="Apple-converted-space"> </span>en coprolitos humanos hallados en sitios arqueológicos de EE.UU. y Chile. Cabe recordar que<i>Enterobius vermicularis</i><span class="Apple-converted-space"> </span>constituye uno de los más antiguos parásitos hallados en seres humanos, y data del 2200 al 400 a. C.<br />
A partir de un fragmento de costilla de una momia encontrada en un sitio arqueológico en Brasil, Lima<span class="Apple-converted-space"> </span><i>et al</i>., del Instituto Oswaldo Cruz, aislaron por técnicas moleculares ADN de<span class="Apple-converted-space"> </span><i>Trypanosoma cruzi</i>. En estudios previos, ya se habían hallado manifestaciones clínicas de la enfermedad de Chagas en momias precolombinas encontradas en Chile.<br />
Las civilizaciones antiguas no sólo nos deslumbran a medida que se descubren sus esplendores, sino que también nos brindan gran cantidad de información a través de los materiales que se recuperan, como coprolitos y restos humanos. El parasitismo ha evolucionado desde tiempos prehistóricos hasta el presente, y es función de la paleoparasitología escudriñar en esa evolución.</span></span></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH5NfILRhRhQmVOpzVIOOtL3cNM9NW72cqsuES_xBUgrBZE7-XxAue6oTZIlY5eGqbxKwsMuadknEmKiCWzQs8gIw7GV-4QWxYMKexvux4XGN_LO_OaPZd4oiIvqWy957Z6IvpzBvqXbo/s1600/images+%252811%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="295" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH5NfILRhRhQmVOpzVIOOtL3cNM9NW72cqsuES_xBUgrBZE7-XxAue6oTZIlY5eGqbxKwsMuadknEmKiCWzQs8gIw7GV-4QWxYMKexvux4XGN_LO_OaPZd4oiIvqWy957Z6IvpzBvqXbo/s400/images+%252811%2529.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: 16px Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana, arial; font-size: 14px;"><h2 style="color: navy; font-size: 19px; font-weight: normal; margin: 0px;"><span style="background-color: #f4cccc; color: #cc0000;">Revista argentina de microbiología</span></h2><h2 id="printISSN" style="color: navy; font-size: 12px; font-weight: normal; margin: 0px;"><span style="color: #cc0000;"><span style="background-color: #f4cccc;"><span xmlns=""><em>versión</em> ISSN<span class="Apple-converted-space"> </span></span>0325-7541</span></span></h2><h3 style="color: maroon; font-family: times; font-size: 15px;"><span style="background-color: #f4cccc; color: #cc0000;">Rev. argent. microbiol. vol.42 no.4 Ciudad Autónoma de Buenos Aires oct./dic. 2010</span></h3><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="background-color: #f4cccc; color: #cc0000;">CI 19878739</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="background-color: #f4cccc; color: #cc0000;">EES</span></div><div align="justify" style="font-size: 13px;"><br />
</div></span></span><span style="background-color: #f4cccc; color: #cc0000;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-82823696305619139852011-03-02T13:44:00.000-08:002011-03-02T13:46:48.095-08:00Micología<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="text-align: justify;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">El término<span class="Apple-converted-space"> </span><b>micología</b><span class="Apple-converted-space"> </span>deriva de Micos= hongo y logos= tratado, estudio, por lo tanto se infiere que es la ciencia dedicada al estudio de los hongos.<br />
La flora micológica de nuestro país (España) incluye especies tóxicas, algunas de ellas muy peligrosas. El desconocimiento o la confusión con especies comestibles de aspecto similar, provocan año tras año, accidentes, intoxicaciones más o menos graves, algunas de ellas mortales, a causa del consumo de setas tóxicas. Hemos de decir, ya de entrada, que la casi totalidad de las intoxicaciones mortales se producen por el consumo de la Amanita Phaloides, seta muy tóxica y bastante abundante en todos nuestros bosques, sobre todo en aquellos de hoja ancha.<br />
<br />
Desde la antigüedad, las setas han intrigado a los hombres, ya sea por haberlas tenido miedo o por haberlas utilizado de una u otra manera.</span></span></span><br />
<span style="background-color: #b6d7a8;"><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span><br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><span style="background-color: #b6d7a8;"><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="http://www.todacultura.com/micologia/setas/boletus.gif" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img align="left" alt="Setas" border="0" height="177" hspace="10" src="http://www.todacultura.com/micologia/setas/boletus.gif" width="200" /></span></a><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="text-align: justify;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ciertamente, de los millares de especies que pueden encontrarse, no hay más que una centena que valgan la pena llevarlas a la mesa.<span class="Apple-converted-space"> </span>La mayor parte de las otras son demasiado pequeñas, coriáceas, amargas, picantes, acres, nauseabundas o tóxicas. Sin embargo, las setas proporcionan un alimento complementario que no se puede ignorar; y sobre todo, una nutrición divertida, a menudo sabrosa y perfumada, que a veces se convierte en un gran lujo a causa de su rareza. De aquí el prestigio de la trufas, así como el de las morchelas y algunas otras más.<br />
<br />
La zona centro peninsular (España) posee unos parajes idóneos para el desarrollo de estos organismos, siempre y cuando el año venga propicio. Las lluvias de agosto y septiembre preparan el terreno para que, llegado el otoño, haya una explosión de vida micológica tanto en los bosques como en las parameras.<br />
<br />
Hemos de recordar y pedir seria responsabilidad a todos aquellos que tengan la afición de buscar setas que respeten el medio donde practican esta afición, no removiendo la capa que cubre el suelo. Si levantamos el musgo, la hojarasca o pinaza cubriente, estamos favoreciendo la desecación de la tierra, impidiendo que nazcan nuevas setas. Tampoco debemos destrozar aquellas especies que no tengan valor culinario o que desconozcamos. Todos los seres vivos cumplen una misión en la naturaleza.</span></span></span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><span style="background-color: #b6d7a8;"><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 21px; text-align: justify; text-indent: 26px;"><span style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> <span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 21px; text-align: left;">El conocimiento de los hongos, ha evolucionado profundamente en gran parte debido a los desarrollos verificados a nivel de microscopía y de bioquímica, que permitieron una más amplia caracterización estructural y funcional de los elementos de este reino.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrPH6E02RYKfcnWcUHRoeKSyiQnI4bGbjcPUZd1AcJk5fh8SkS-nViNc6EzdkywggUhpFhS1MGIJhywrFRbtVxYGRN5tRD92iTN5BEC1dVv9BgH4GYjYj8e4sndvWpcwEtsa3nKniKfCk/s1600/MICOLOG%25C3%258DA1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrPH6E02RYKfcnWcUHRoeKSyiQnI4bGbjcPUZd1AcJk5fh8SkS-nViNc6EzdkywggUhpFhS1MGIJhywrFRbtVxYGRN5tRD92iTN5BEC1dVv9BgH4GYjYj8e4sndvWpcwEtsa3nKniKfCk/s320/MICOLOG%25C3%258DA1.jpg" width="320" /></span></a></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><span style="background-color: #b6d7a8;"><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: small 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #3c3c3c; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; text-align: left;"></span></span><br />
<div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Los hongos presentan una serie de características peculiares que hacen con que ellos funcionen como eje de enlace de varias cadenas tróficas, presentando características típicas de diferentes reinos (Animal, Vegetal y Protista): son seres vivos heterotróficos (absorben sustancias orgánicas en solución), sin clorofila y pueden tener un comportamiento saprobio, parásito o simbiótico. Se presentan formados por hifas, que se agrupan en un tejido no verdadero (el micelio), excepción hecha a las levaduras, que son unicelulares. Siendo delimitados exteriormente por una membrana rígida conteniendo quitina y hemicelulosa, ellos se reproducen a enorme velocidad mediante una enorme variedad de procesos sexuales, asexuales y parasexuales.</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">La micología diversifica sus estudios en diversas áreas comunes a la botánica clásica, como la taxonomía, la anatomía, fisiología, filogénia y la ecología. Los estudios de distribución de los hongos están directamente relacionados con áreas de investigación de la zoología y de la botánica, ya que la distribución de estos organismos está frecuentemente ligada no solo a las condiciones físico-químicas y ambientales del medio, mas también a la distribución de determinados animales y plantas, los cuales funcionan como soporte alimenticio específico para una determinada espécie (o conjunto de especies) de hongos.</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">La acción del hombre ha sido también participar en la alteración de la distribución natural de los hongos, sobre todo debido a la importación y exportación de especies vegetales. Como ejemplo, nos referimos al caso del milidiu de la patata o tizón tardío, causado por un hongo (Phytophora infestans) proveniente de la región central de la cordillera de los Andes y que era desconocido en Europa hasta 1840, donde aparentemente arribó en algún cargamento traído desde América.</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">La micología aplicada es un área de investigación con profundo interés antropológico, dada la diversidad de características que los elementos del reino Fungi presentan: desde peligrosos (pudiendo hasta ser mortales), hasta indispensables para el combate de enfermedades como infecciones bacterianas, ellos son una presencia omnipresente en el día a día.</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Alguna de las áreas de intervención de la micología aplicada son:</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Industria: desde largo tiempo los hongos, sobre todo las levaduras, son usados como agentes fermentativos en la industria panificadora, láctea y de producción de bebidas alcoholicas.</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Medicina: desde el descubrimiento de la penicilina (primer antibiótico obtenido a partir del hongo Penicillium notatum) por Sir Alexander Fleming (1928), la esperanza media de vida no paró de crecer, en gran parte debido a que ahora es posible combatir las infecciones bacterianas en el hombre (como aquellas provocadas por el género Aspergillus) y hasta mortales, como por ejemplo, en resultado de la ingestión de Amannita phalloides (mortal en el 80% de los casos).</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Ejemplos de infecciones fúngicas frecuentes son las micosis, como vulgarmente se lo conoce al “pié de atleta”</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Alimentación: Además de su utilización en la fabricación de varios productos alimenticios (queso, pan, etc.), los hongos (los especimenes comestibles claro, como algunos del género Bolletus) constituyen un alimento muy complejo y equilibrado, conteniendo cantidades apreciables de potasio, sodio, calcio, magnesio, glicógeno, sustancias de grasas insaturadas y prótidos, entre otros elementos nutritivos más importantes. Los cucumelos y las trufas se constituyen como alimentos importantes de la gastronomía tradicional de varios países.</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Agricultura: La acción de los hongos a nivel agrícola, puede revestirse de un papel altamente benéfico, como en el caso de la asociación de hongos con la raíz de algunas plantas, formando las micorrizas, que aumentan la capacidad de captación de agua por las planas, o ser extremadamente perjudicial provocando infecciones como el herrumbre negro del trigo (originada por Puccinia graminis) o la podredumbre de la madera (debido por ejemplo a la acción de Serpula lacrymans o Poria vaporaria).</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">La micología es aún una ciencia en pleno desarrollo, no apenas desde el punto de vista descriptivo, más sobre todo, desde el punto de vista de aplicación de conocimientos relativos a los hongos en el día a día del hombre, lo que se llama micología aplicada.</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial; font-size: small;">Tomado de: <a href="http://biologia.laguia2000.com/botanica/micologia">http://biologia.laguia2000.com/botanica/micologia</a></span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial; font-size: small;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial; font-size: small;">CI 19878739</span></div><div style="line-height: 21px; margin: 0px 0px 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #741b47; font-family: Arial; font-size: small;">EES</span></div></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-44417538222318684202011-03-02T13:09:00.000-08:002011-03-02T13:09:35.164-08:00Deterioro microbiano<div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Los alimentos, medicamentos y cosméticos pueden permitir la multiplicación de los microorganismos y este crecimiento puede causar el deterioro del producto. Normalmente los signos visibles de deterioro microbiológico requieren altos niveles de contaminación o una intensa multiplicación de los microorganismos, sin embargo, se pueden encontrar productos contaminados que no muestran ninguna evidencia de deterioro. <br />
Entre los principales cambios que puede presentar un producto como consecuencia del crecimiento microbiano se encuentran: <br />
• Evidencia directa del crecimiento microbiano. <br />
• Cambio de color. <br />
• Deformación del envase. <br />
• Producción de malos olores. <br />
• Separación de fases en las emulsiones. <br />
• Sedimentación de los materiales suspendidos. <br />
• Alteración de las propiedades reológicas de la preparación. <br />
• Pérdida de la textura en preparaciones tópicas. <br />
• Disminución de la viscosidad. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBIWq6af1n_YhagbcD-LoYEGt7GfJOGNeoCyclRYwW8HApv5yCxsPBBR4biT9-H-Zp-xZ4qzJRu1goOf-M0Ph8VRC_IiObY0SKVl9sAEWbicVQeOCNS_L6UsDNZbYZELHcSeSz_FgX7Ig/s1600/images+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><img border="0" height="400" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBIWq6af1n_YhagbcD-LoYEGt7GfJOGNeoCyclRYwW8HApv5yCxsPBBR4biT9-H-Zp-xZ4qzJRu1goOf-M0Ph8VRC_IiObY0SKVl9sAEWbicVQeOCNS_L6UsDNZbYZELHcSeSz_FgX7Ig/s400/images+%25286%2529.jpg" width="400" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><strong>FUENTES DE CONTAMINACION </strong>Los microorganismos que contaminan a los alimentos, medicamentos y cosméticos pueden llegar al producto durante el proceso de producción a través de la materia prima, el ambiente de producción, el equipo, el material de empaque y envase y el personal que trabaja directamente en el proceso; una vez que estos productos salen a la calle, el consumidor y el ambiente en el que son utilizados, son otras fuentes de contaminación que deben ser tomadas en cuenta en el momento en que se formulan estos productos. </span></div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><strong>FUENTES DE CONTAMINACIÓN DURANTE EL PROCESO DE PRODUCCIÓN</strong> <br />
Materia prima <br />
La materia prima constituye una de las principales fuentes de contaminación, ya que si ésta contiene microorganismos viables es prácticamente inevitable que éstos pasen a formar parte del producto. <br />
Los contaminantes que aporta la materia prima van a depender principalmente de su origen, su susceptibilidad al crecimiento microbiano y de su almacenamiento. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Origen <br />
• La materia prima que proviene de fuentes naturales y que no ha sido sometida a ningún tratamiento antimicrobiano, generalmente presenta un alto grado de contaminación. <br />
La proveniente de fuentes animales puede estar contaminada con microorganismos patógenos presentes en los animales de los cuales ha sido extraída. <br />
La de origen vegetal puede contener una gran cantidad de bacterias y mohos provenientes del ambiente donde se producen. Además puede contener microorganismos patógenos provenientes de los fertilizantes de origen animal. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">• La materia prima en forma de polvo, puede contener microorganismos anaerobios como Clostridium spp y principalmente contiene grandes cantidades de bacterias formadoras de esporas. <br />
• La materia prima de origen sintético generalmente no aporta una gran cantidad de microorganismos, ya que éstos son eliminados durante el proceso de obtención. <br />
• Las grasas, ceras y aceites refinados generalmente contienen pocos microorganismos. <br />
• El agua puede contener una gran cantidad de bacterias, mohos y levaduras especialmente si no ha sido sometida a un adecuado tratamiento. <br />
Susceptibilidad al crecimiento microbiano <br />
Existen diferentes categorías de materias primas tomando en consideración la susceptibilidad al crecimiento microbiano. Entre éstas tenemos: <br />
• Susceptibilidad alta: permiten que los microorganismos no sólo puedan sobrevivir, sino que puedan crecer vigorosamente. <br />
• Susceptibilidad media: pueden permitir que los microorganismos sobrevivan por largos períodos, pero éstos no pueden crecer ni multiplicarse. <br />
• Susceptibilidad baja: son hostiles para el crecimiento de los microorganismos. <br />
• No susceptibles: no permiten la sobrevivencia de los microorganismos. <br />
Almacenamiento <br />
Todas las materias primas deben ser almacenadas adecuadamente para evitar su contaminación o que sufran modificaciones que posteriormente puedan favorecer el crecimiento de los microorganismos. <br />
Para el correcto almacenamiento de la materia prima debe tenerse en cuenta el diseño y mantenimiento de los almacenes, así como las condiciones de almacenamiento y las características del recipiente que la contiene. <br />
Ambiente <br />
El aire sin tratamiento contiene una gran cantidad de bacterias formadoras de esporas como los Bacillus spp, Clostridium spp, bacterias no esporuladas como Staphylococcus, Streptococcus y mohos como el Aspergillus, Penicillium, Mucor, etc. <br />
Estos microorganismos generalmente se encuentran suspendidos en las partículas de polvo, en las gotas de humedad o en las gotas de saliva expelidas por el personal al hablar, toser o estornudar, por lo que el número de microorganismos en el ambiente depende de la limpieza del área, de la actividad que se lleva a cabo en ella y del contenido de humedad presente. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Es importante tener en cuenta que los microorganismos presentes en el aire pueden sedimentar y contaminar diferentes superficies y al producto que se elabora. <br />
Equipos <br />
Cada uno de los equipos empleados en la elaboración y empaque de un producto tiene áreas particulares donde se pueden acumular los microorganismos los cuales, si encuentran las condiciones apropiadas, se pueden multiplicar y contaminar al producto. <br />
El tipo de microorganismo que se desarrolla en tales áreas, depende de los nutrientes disponibles y de las condiciones ambientales, especialmente del pH y de la temperatura. <br />
Envase y empaque <br />
El contenido microbiano del material de empaque depende de su composición y de las condiciones de almacenamiento. Los envases de vidrio o de plástico usualmente poseen un bajo número de microorganismos, pero como resultado de un mal almacenamiento pueden contener bacterias esporuladas como Bacillus spp o esporas de hongos como Penicillium spp, Aspergillus spp. Por otra parte, el almacenamiento y transporte de los envases en cajas de cartón, en condiciones poco higiénicas, puede ser un factor que incrementa el número de contaminantes. <br />
Personal <br />
Los microorganismos pueden ser transferidos a los productos desde el personal que trabaja en su fabricación. Esto constituye un grave peligro ya que de esta manera un producto puede contaminarse con microorganismos patógenos. <br />
Entre los microorganismos patógenos que se pueden encontrar como parte de la flora normal de la piel, se encuentra el Staphylococcus aureus. Este microorganismo es quizás el que genera mayores problemas, ya que comúnmente puede encontrarse en las manos, en la cara, y en las capas profundas de la piel. También existe otro grupo de microorganismos que pueden ser transferidos desde el personal al producto, tal es el caso de la transferencia de microorganismos presentes en las heridas, o en las heces como consecuencia de una inadecuada higiene personal. </span></div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><strong>FACTORES QUE INFLUYEN EN EL DESARROLLO MICROBIANO EN ALIMENTOS, MEDICAMENTOS Y COSMÉTICOS</strong> <br />
Son muchos los factores que influyen en el establecimiento de una contaminación en un producto. Entre estos factores podemos citar: <br />
Las características del producto <br />
La cantidad de microorganismos que contamina al producto <br />
El diseño del empaque <br />
La temperatura de almacenamiento <br />
La presencia de otros microorganismos en el producto <br />
El proceso de fabricación </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivK-8Cc0fLiuGWE1d6hp15SLOK30Gz8Mx3tFuwkNR53Ouw5tDR4wKY3Ic_lPEgB2MC5Nz891WEfBKY5nbPfT7k77Y7-EqXRo91c_URKIz-Ojvy4kVzcg5RAOxrJi35N9LTyUT0-GHt_RY/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><img border="0" height="283" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivK-8Cc0fLiuGWE1d6hp15SLOK30Gz8Mx3tFuwkNR53Ouw5tDR4wKY3Ic_lPEgB2MC5Nz891WEfBKY5nbPfT7k77Y7-EqXRo91c_URKIz-Ojvy4kVzcg5RAOxrJi35N9LTyUT0-GHt_RY/s400/images+%25281%2529.jpg" width="400" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Entre estos factores las características del producto juegan un papel de gran importancia ya que, después que un microorganismo ha alcanzado el producto, es evidente que la capacidad del contaminante para sobrevivir o multiplicarse está determinado por el medio ambiente que éste presenta. <br />
Entre las características del producto que se deben tomar en cuenta para determinar si un microorganismo crecerá o no dentro de una formulación están: <br />
La disponibilidad de agua (Aw) <br />
El contenido de nutrientes <br />
El potencial de óxido reducción <br />
El pH <br />
La presión osmótica <br />
Disponibilidad de agua<br />
<br />
Como los microorganismos dependen del agua para la síntesis de sus componentes celulares, las características físicas y químicas de la fase acuosa de un producto es uno de los factores dominantes que determinan qué tipo y cantidad de crecimiento puede producirse dentro de una formulación. <br />
En todos los productos el contenido de humedad está representado por el valor de Aw. Este valor, definido como la centésima parte de la humedad relativa del aire que está en equilibrio con el sustrato, indica la cantidad de agua disponible para ser utilizada por los microorganismos. La presencia de elevadas concentraciones de sales, azúcares u otros sustratos, al igual que la desecación, pueden producir una disminución de la cantidad de agua disponible dentro de un producto en particular y esto influye directamente en el tipo de microorganismo que podrá desarrollarse en el producto. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Contenido de nutrientes <br />
Los productos pueden contener una gran cantidad de ingredientes que pueden servir como nutrientes para los microorganismos o por el contrario, pueden interferir con su crecimiento. El hecho de que los diferentes ingredientes puedan o no ser utilizados, depende del efecto que ejerza el ingrediente sobre los microorganismos y de la capacidad de producir enzimas que posea el contaminante. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">pH <br />
El pH del producto es un factor muy importante en el establecimiento de una determinada contaminación microbiana, ya que el grado de acidez o alcalinidad del medio afecta el grado de ionización de los materiales utilizados como nutrientes y por lo tanto regula la disponibilidad de estos compuestos y la facilidad con que son asimilados por el microorganismo; por otra parte, determina la producción de enzimas por parte del microorganismo y la actividad de algunos preservativos. <br />
En general se puede decir que todos los microorganismos tienen un pH donde su crecimiento es óptimo, sin embargo, no se puede considerar que los productos con pH extremos están libres de contaminación, ya que existen microorganismos que pueden crecer en ambientes con otros valores de pH. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Potencial de óxido reducción <br />
La mayoría de los medicamentos, alimentos o cosméticos ofrecen un ambiente aerobio para el crecimiento de los microorganismos, sin embargo, hay que tener en cuenta que el potencial de oxido reducción de un producto no sólo está determinado por el contenido de oxígeno que éste posea, sino que los ingredientes de la preparación también ejercen una importante influencia en este factor. De esta forma, cualquier formulación que contenga compuestos reductores como proteínas con grupos tioles, azúcares reductores, antioxidantes etc., puede ser favorable para el desarrollo de microorganismos anaerobios. <br />
También es importante tener en cuenta que el crecimiento de microorganismos aerobios o facultativos, puede modificar el potencial de óxido reducción de la formulación y favorecer el crecimiento de microorganismos anaerobios estrictos, los cuales representan un peligro potencial en muchos productos. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Presión osmótica <br />
La membrana plasmática, selectivamente permeable, separa a los microorganismos de su ambiente, por ello, éstos pueden verse afectados por cambios en la concentración osmótica del medio. Es decir, cualquier cambio drástico en la concentración de solutos presentes en la fase acuosa de una preparación, puede ocasionar la lisis o la deshidratación de los microorganismos. </span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><strong>PRESERVACIÓN DE ALIMENTOS, MEDICAMENTOS Y COSMÉTICOS</strong>. <br />
Cuando el consumidor adquiere un producto espera que éste se encuentre en perfectas condiciones y que así se mantenga durante su uso. Sin embargo, aun cuando un producto sale de la empresa con una calidad microbiológica adecuada, puede contaminarse en el momento que es utilizado. <br />
<br />
<strong>MÉTODOS EMPLEADOS PARA LA PRESERVACIÓN DE ALIMENTOS, MEDICAMENTOS Y COSMÉTICOS </strong>Los alimentos, medicamentos y cosméticos pueden preservarse utilizando diversos métodos que tienen como objetivo, inhibir, eliminar o reducir las poblaciones de microorganismos causantes del deterioro del producto. <br />
Entre los métodos más importantes empleados en la preservación de alimentos se encuentran: <br />
• Alta temperatura: dentro de esta categoría se encuentran varios métodos. Entre ellos <br />
podemos citar: <br />
La pasteurización: es un proceso de calentamiento, a temperatura controlada para eliminar los microorganismos causantes de enfermedades y reducir en forma importante los niveles de microorganismos causantes de la descomposición del producto.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">Este proceso se utiliza en el procesamiento de la leche, la cerveza, jugos de fruta, entre otros. <br />
Procesos térmicos aplicados en tiempos cortos. Entre estos métodos podemos citar: <br />
LHT (low temperature holding): pasteurización convencional por tratamiento térmico reducido, en el cual el producto se mantiene a 63 ºC durante 30 minutos. <br />
HTST (high temperature, short time): Tratamiento del producto a 72 ºC durante 15 segundos. <br />
UHT (ultra high temperature): tratamiento del producto a 140 ºC en menos de un segundo, éste se mantiene durante 3 segundos y luego se enfría a 74 ºC en una cámara de vacío. Estos procesos térmicos aplicados en tiempos cortos tienen como ventaja que dan lugar a un mejor sabor, ya que no modifican las características del producto, y permiten que éste se mantenga sin refrigeración hasta que es abierto por el consumidor. <br />
• Baja temperatura: la congelación o la refrigeración a 5ºC retardan el crecimiento de los microorganismos. Al aplicar estos procesos hay que tener en cuenta que durante un almacenamiento prolongado los psicrófilos y los psicotrofos se pueden multiplicar y producir la descomposición del alimento. <br />
• Deshidratación: la combinación de la pérdida de agua libre con un aumento de la concentración de solutos, impide el crecimiento de la mayoría de los microorganismos. Se emplea para producir alimentos liofiolizados. <br />
• Filtración: se hace pasar al producto a través de membranas capaces de reducir o eliminar por completo la presencia de microorganismos. Este procedimiento se aplica en productos como vinos, cerveza, bebidas no alcohólicas, agua, entre otros. Este método tiene la ventaja que conserva el sabor y aroma del producto original. <br />
• Añadido de sustancias químicas. </span></div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><strong>PRESERVACIÓN DE PRODUCTOS UTILIZANDO SUSTANCIAS QUÍMICAS</strong> <br />
Para controlar la contaminación de los alimentos, así como de medicamentos y cosméticos, se puede incorporar a los productos un agente antimicrobiano o preservativo adecuado, es decir, una sustancia de amplio espectro capaz de impedir que los microorganismos que pudieran llegar accidentalmente a las preparaciones durante el proceso de elaboración o durante su uso, se multipliquen hasta alcanzar valores que puedan representar problemas para el consumidor o para el producto. Estas sustancias pueden tener diversos efectos sobre los microorganismos como dañar la membrana plasmática, desnaturalizar proteínas celulares, interferir con el funcionamiento de los ácidos nucleicos, etc. <br />
Es importante resaltar que el preservativo no se añade para corregir malas prácticas de fabricación, sino para prevenir el deterioro del producto en manos del consumidor.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"> </span><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><strong>CARACTERÍSTICAS DE UN PRESERVATIVO IDEAL</strong> <br />
1. Debe ser efectivo contra un amplio espectro de microorganismos. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">2. Debe ser estable física, química y microbiológicamente por el tiempo de vida del producto. <br />
3. No debe ser tóxico, ni sensibilizante. <br />
4. Debe ser adecuadamente soluble, compatible con los otros componentes de la formulación y aceptable con respecto a sabor y olor a las concentraciones usadas. Para seleccionar el agente químico que se utilizará como agente de preservación, además de conocer las características de la sustancia y el espectro de acción que posea, es necesario conocer exactamente las características del producto ya que éstas influirán directamente en la eficacia del agente. <br />
Existen diferentes métodos para evaluar la eficacia de un preservativo en un producto, sin embargo, el ensayo de efectividad descrito en la Farmacopea Americana (United States Pharmacopeia) USP, es uno de los más empleados para los medicamentos y cosméticos. Este método se basa en inocular el producto con un determinado número de microorganismos viables y examinar dicha preparación periódicamente para ver si es capaz de mantener el número de microorganismos inoculados dentro de ciertos límites.En la preservación de medicamentos y cosméticos se utilizan los parabenos, el ácido sórbico, el ácido benzoico, el formaldehido, entre otros. En la conservación de alimentos también se utiliza una gran variedad de sustancias químicas. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;">En el siguiente cuadro se presentan algunas de ellas. </span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJX7_y3D_FJU_njOysezUTeEawc9onvTbk-cyQJoGx61hUv3bU7soqhmrVGthVE0H7U0eDfFMWZyiyHksvjevBbEalI2YnahwQcrXWwZeKZcfR1p0CWSmuEABvH9auhpuJcKQ6LbMN-zQ/s1600/7.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"><img border="0" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJX7_y3D_FJU_njOysezUTeEawc9onvTbk-cyQJoGx61hUv3bU7soqhmrVGthVE0H7U0eDfFMWZyiyHksvjevBbEalI2YnahwQcrXWwZeKZcfR1p0CWSmuEABvH9auhpuJcKQ6LbMN-zQ/s1600/7.bmp" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc;">Tomado de: </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="http://www.ucv.ve/fileadmin/user_upload/facultad_farmacia/catedraMicro/08_Tema_13_Deterioro.pdf"><span style="background-color: #cccccc;">http://www.ucv.ve/fileadmin/user_upload/facultad_farmacia/catedraMicro/08_Tema_13_Deterioro.pdf</span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc;">CI 19878739</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc;">EES</span></div><div align="center" style="text-align: justify;"><span style="background-color: #cccccc; color: #0b5394;"></span></div></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-65176233198639205502011-03-02T12:17:00.000-08:002011-03-02T12:17:44.506-08:00<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: small 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #58595b; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 15px; font-weight: bold;"><a class="inTituloVerde38px" href="" style="color: #019c36; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 38px; text-decoration: none;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #6aa84f;">Descubren en Colombia arcillas con propiedades antibacterianas</span></a></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: small 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #58595b; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 15px; font-weight: bold;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: black;">Un estudio de cinco especies de arcillas de la región de Araracuara, en el departamento del Caquetá, evidenció que además de las aplicaciones tradicionales poseen propiedades antibacterianas. Las arcillas, utilizadas durante cientos de años por los indígenas para aliviar inflamaciones, úlceras y problemas de estómago, entre otras dolencias, demostraron su efectividad contra las bacterias. La investigación realizada por Ricardo Andrés Ballesteros, estudiante de Farmacia de la Universidad Nacional de Colombia, arrojó como resultado que estos minerales impiden el crecimiento de microorganismos patógenos, particularmente los que afectan la piel.</span></span></span><span style="color: black;"><span style="background-color: #f3f3f3;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: small 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #58595b; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 15px; text-align: left;"><strong>Las bacterias son los organismos más abundantes del planeta. Se encuentran en el suelo, en manantiales calientes y ácidos, en desechos radiactivos, en las profundidades del mar y hasta en el cuerpo humano, donde se alojan particularmente en la piel y en el sistema digestivo, causando enfermedades infecciosas como lepra, tifus y difteria, o por el contrario pueden ser inofensivas.<br />
<br />
Desde la antigüedad, el farmacéutico ha elaborado medicamentos para tratar estas afecciones a partir de principios activos que se encuentran en los diferentes elementos de la naturaleza. Sin embargo, hoy se fabrican de manera sintética o biotecnológica, pues “hay escepticismo frente al uso de sustancias que provee el entorno”, señaló el profesor José Julián López, químico farmacéutico de la Universidad Nacional de Colombia.<br />
<br />
Tal es el caso del caolín (arcilla o filosilicato), usado en Colombia desde hace muchos años en medicamentos alopáticos (caolín–pectina) que controlan la diarrea, explicó el profesor López, quien dirige el Centro de Información de Medicamentos de la UN (Cimún).<br />
<br />
Resultados promisorios<br />
<br />
Las diferentes arcillas fueron analizadas en los laboratorios de Física y de Espectrometría de Rayos X del Departamento de Física de la UN. Allí se les aplicaron pruebas de difracción de rayos X (DRX) y fluorescencia de rayos X (FRX), técnicas que permiten detectar la presencia de compuestos en las muestras y cuantificarlos.<br />
<br />
Para los análisis microbiológicos se utilizaron cepas, es decir, muestras contaminadas de bacterias proporcionadas por el Laboratorio de Microbiología del Instituto de Biotecnología, las cuales se sometieron a 37 ºC de temperatura.<br />
<br />
De las cinco muestras, cuatro impidieron totalmente el crecimiento de las bacterias S. aureus, que afectan la piel ocasionando eritema, descamación, orzuelos y otras heridas; E. coli, presente en infecciones intestinales graves como diarrea con sangre, dermatitis, foliculitis e infección de heridas, y B. subtilis, que no representa patogenicidad para humanos, pero contamina algunos alimentos.<br />
<br />
“En el caso de la piel, la bacteria muere cuando la arcilla se aplica directamente. En caso de infección del aparato digestivo, la infusión de la arcilla debe tomarse”, enfatizó Ballesteros, quien desarrolló la investigación bajo la dirección de las profesoras Nivea Cristina Garzón, del Departamento de Geología, y Dolly Montoya, del Instituto de Biotecnología</strong>.</span></span></span></span><br />
<div class="gSeparaContenidos5px" style="font-size: 0px; height: 5px;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: black;"></span></div><div class="separator" style="clear: both; color: #58595b; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 15px; margin: 5px 0px 0px; text-align: center; text-decoration: none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJKOWM6KOBNHlRmZ9sxoC7xAaqCZaAdl6Eb9ljL63MDxPidx7LIAZw7yPZRaEc6wt1rxJ5bBY9w1RFA954zxpC6m5LemW3Amu97ZJPLXyFIbfA65Ix17b9rx5ivImieYY5o7nPG_HM8uc/s1600/papa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: black;"><img border="0" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJKOWM6KOBNHlRmZ9sxoC7xAaqCZaAdl6Eb9ljL63MDxPidx7LIAZw7yPZRaEc6wt1rxJ5bBY9w1RFA954zxpC6m5LemW3Amu97ZJPLXyFIbfA65Ix17b9rx5ivImieYY5o7nPG_HM8uc/s1600/papa.jpg" /></span></a></div><div class="inTextos" style="color: #58595b; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 15px; margin: 0px; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="inTextos" style="color: #58595b; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 15px; margin: 5px 0px 0px; text-decoration: none;"></div><br />
<span style="color: black;"><span style="background-color: #f3f3f3;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; -webkit-text-decorations-in-effect: none; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; border-collapse: separate; color: black; font: small 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #58595b; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 15px; text-align: left;">Tomado de: <span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"><a href="http://www.ecoticias.com/naturaleza/">http://www.ecoticias.com/naturaleza/</a></span></span></span></span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="color: #58595b; font-family: Arial;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="color: #58595b; font-family: Arial;">CI 19878739</span></span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="color: #58595b; font-family: Arial;">EES</span></span></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-65225686398259644372011-02-23T18:05:00.000-08:002011-02-23T18:05:55.896-08:00Acción de los agentes químicos sobre las bacterias<span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span><br />
<h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792027">CONCEPTOS GENERALES</a></span></span></h1><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">Existen ciertas sustancias químicas que influyen negativamente sobre las bacterias, pudiendo ejercer dos tipos de efectos diferentes:</span></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">bacteriostáticos: cuando impiden el crecimiento bacteriano;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">bactericidas: cuando destruyen (matan) las bacterias.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">En general, si no sólo nos referimos a las bacterias, sino a cualquier tipo de microorganismos, hablamos respectivamente de agentes<b>microbiostáticos</b> y <b>microbicidas</b>. Ahora bien, para una misma sustancia química, la línea de demarcación entre un efecto microbiostático y otro microbicida depende muchas veces de la concentración de dicha sustancia y del tiempo durante el que actúa.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> ¿Cómo podemos saber que un microorganismo está “muerto”? El único criterio válido es la pérdida irreversible de la capacidad de división celular, es decir, de la <b>pérdida de viabilidad</b>, y se suele comprobar empleando técnicas con placas de Petri (es decir, confirmando que no crecen en medios sólidos adecuados).</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Antes de proceder al estudio de las diversas moléculas que pueden afectar el crecimiento o la viabilidad de los microorganismos, veamos unas cuantas definiciones básicas.</span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Agentes esterilizantes</span></b><span lang="ES-TRAD"> son aquellos que producen la inactivación total de todas las formas de vida microbiana (o sea, su “muerte” o pérdida irreversible de su viabilidad). (También existen agentes físicos esterilizantes, como ya vimos en los dos capítulos anteriores).</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Agentes desinfectantes (o germicidas)</span></b><span lang="ES-TRAD"> son agentes (sobre todo químicos) antimicrobianos capaces de matar los microorganismos patógenos (infecciosos) de un material. Pueden (y en muchos casos suelen) presentar efectos tóxicos sobre tejidos vivos, por lo que se suelen emplear sólo sobre materiales inertes.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Agentes antisépticos</span></b><span lang="ES-TRAD"> son sustancias químicas antimicrobianas que se oponen a la sepsis o putrefacción de materiales vivos. Se trata de desinfectantes con baja actividad tóxica hacia los tejidos vivos donde se aplican.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Quimioterápicos</span></b><span lang="ES-TRAD"> son compuestos químicos con actividad microbicida o microbiostática, con una toxicidad suficientemente baja como para permitir su administración a un organismo superior, en cuyos fluidos corporales y tejidos permanece estable un cierto tiempo a concentraciones tales que los hace eficaces como antimicrobianos dentro del organismo.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Todos los días usamos agentes químicos para controlar el crecimiento microbiano: detergentes y jabones para el cuerpo y la ropa, cloración de las aguas potables, antisépticos para la piel y el tratamiento de heridas, desinfectantes para tratar superficies en la industria y en los laboratorios, quimioterápicos y antibióticos para tratar enfermedades bacterianas, etc.</span></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792028"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>DESINFECTANTES Y ANTISÉPTICOS</span></a></span></h1><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Como se recordará cuando tratamos el tema del calor como agentes esterilizante, la muerte de una población bacteriana se podía representar como una curva exponencial, expresión de la cinética de primer orden. Este tipo de cinética también es aplicable a la muerte microbiana cuando se aplica un agente químico a una concentración suficientemente alta. Sin embargo, cuando se aplican menores concentraciones del agente, se pueden encontrar cinéticas diferentes, expresables como curvas sigmoidales.</span></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792029"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FACTORES QUE AFECTAN LA POTENCIA DE UN DESINFECTANTE</span></a></span></h2><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span></b><b><span lang="ES-TRAD">Concentración del agente y tiempo de actuación</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><b><span lang="ES-TRAD">pH: </span></b><span lang="ES-TRAD">El pH afecta tanto a la carga superficial neta de la bacteria como al grado de ionización del agente. En general, las formas ionizadas de los agentes disociables pasan mejor a través de las membranas biológicas, y por lo tanto son más efectivos.</span></span></div><br />
<blockquote><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="top" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Los agentes aniónicos suelen ser más efectivos a pH ácidos.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Los agentes catiónicos muestran más eficacia a pH alcalinos.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></blockquote><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">3)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span></b><b><span lang="ES-TRAD">Temperatura. </span></b><span lang="ES-TRAD">Normalmente, al aumentar la temperatura aumenta la potencia de los desinfectantes. Para muchos agentes la subida de 10 grados supone duplicar la tasa de muerte.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">4)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span></b><b><span lang="ES-TRAD">Naturaleza del microorganismo y otros factores asociados a la población microbiana</span></b></span></div><br />
<blockquote><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="top" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">según la especie empleada: p. ej., el bacilo tuberculoso resiste los hipocloritos mejor que otras bacterias;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">según la fase de cultivo;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">dependiendo de la presencia de cápsulas o de esporas (suelen conferir más resistencia);</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">dependiendo del número de microorganismos iniciales.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></blockquote><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD">5)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><b><span lang="ES-TRAD">Presencia de materiales extraños: </span></b><span lang="ES-TRAD">La existencia de materia orgánica en el material a tratar (p. ej., sangre, suero, pus) afecta negativamente a la potencia de los desinfectantes de tipo oxidante (como los hipocloritos) y de tipo desnaturalizante de proteínas, hasta el punto que pueden llegar a hacerlos inactivos en cuanto a su poder desinfectante o esterilizante. Por lo tanto, para el empleo eficaz de muchos desinfectantes hay que contar con este factor, determinando previamente el gasto de materia orgánica inerte, o calculando la potencia neta del desinfectante en presencia de la materia orgánica.</span></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792030"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>ALGUNOS EJEMPLOS DE DESINFECTANTES Y ANTISÉPTICOS Y DE SUS APLICACIONES</span></a></span></h2><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Tanto en los laboratorios como en industrias alimentarias es necesario a menudo tratar superficies inertes (mesas, suelos, paredes, maquinaria) con desinfectantes, a ser posible con efecto microbicida. Por ejemplo se pueden usar sales cuaternarias de amonio como el cloruro de benzalconio. El formaldehido es un agente alquilante que en solución al 3-8% sirve bien para tratar superficies.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Los materiales termosensibles que no se pueden esterilizar por calor se pueden esterilizar <i>en frío</i> mediante ciertos agentes:</span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">En los hospitales, para esterilizar termómetros, catéteres, instrumentos, etc., se suele recurrir a un tipo de autoclave que usa el gas óxido de etileno o formaldehido gaseoso (ambos son agentes alquilantes)</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Pequeños objetos se pueden esterilizar en peróxido de hidrógeno (agente oxidante).</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Las cámaras de cría de animales libres de gérmenes se esterilizan con ácido peracético, un fuerte agente oxidante.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Los halógenos son agentes oxidantes muy potentes, y que tienen usos muy importantes:</span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">El yodo es un magnífico antiséptico de la piel (el mejor que se conoce)</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">El cloro se presenta como cloro gaseoso (Cl<sub>2</sub>), hipocloritos y cloraminas. El efecto desinfectante se debe a la liberación de cloro libre (Cl<sub>2</sub>); a su vez, el Cl<sub>2</sub> reacciona con el agua para dar ácido hipocloroso (ClOH), que a pH ácido o neutro es un oxidante fuerte.</span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Cloro gaseoso</span></b><span lang="ES-TRAD">: a 1-3 ppm se usa en la cloración de aguas para bebida y de aguas de piscinas. Su actividad se ve muy influida (mermada) por la presencia de materia orgánica; por ello, se suele determinar la <b>demanda de cloro</b> del agua a tratar. Descontada dicha demanda, el cloro gaseoso mata rápidamente (15-30 segundos) a sólo 1 ppm.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Soluciones de hipocloritos</span></b><span lang="ES-TRAD">: hipocloritos de sodio, de calcio o de litio. A 200 ppm de cloro se usan ampliamente, ya como líquidos (lejías), o en polvo, en industrias alimentarias y lácteas (para desinfectar el equipamiento y maquinaria que ha de entrar en contacto con los alimentos a procesar), en restaurantes, hoteles, hospitales, etc.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Ciertos ácidos orgánicos se usan como conservantes de alimentos. Tal es el caso del ácido benzoico y del ácido sórbico. Por otro lado, los alimentos fermentados producen sus propios conservantes, como el ácido acético, láctico y propiónico.</span></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792031">QUIMIOTERÁPICOS</a></span></span></h1><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Los <b>quimioterápicos</b> son sustancias con actividad antimicrobiana (microbicida o microbiostática) con toxicidad suficientemente baja como para poder ser administrados a un organismo por la vía adecuada, hasta alcanzar y mantener concentraciones eficaces en los tejidos. Aunque en el capítulo 1 ya hablamos del arranque y desarrollo de la Quimioterapia, recordemos aquí esta página notable de la historia de la Microbiología:</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6DTya4K97_1O9EckXimIqsHluK2ye4_HnkxSWlwsYPwvu-hcMHORNG8944XknH88VRi-AWt6s9wK1nzLVrjKLMCtABZyDQaJb74tsIP10WqIIo7h3gRWn6suWYjfGy3FINdLP_2-L4ho/s1600/6.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6DTya4K97_1O9EckXimIqsHluK2ye4_HnkxSWlwsYPwvu-hcMHORNG8944XknH88VRi-AWt6s9wK1nzLVrjKLMCtABZyDQaJb74tsIP10WqIIo7h3gRWn6suWYjfGy3FINdLP_2-L4ho/s1600/6.bmp" /></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Las propiedades deseables de un quimioterápico ideal serían las siguientes:</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Que tenga <b>toxicidad selectiva</b>, es decir, actuar según el principio de “bala mágica” que daña al microorganismo respetando al hospedador</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Que sea <b>microbicida</b>, es decir, que mate o inactive irreversiblemente el microorganismo, provocando la pérdida total de viabilidad. En el mundo real, sin embargo, hay muchos quimioterápicos microbiostáticos. En estos casos, los sistemas de defensa natural del hospedador (mecanismos de inmunidad) hacen el resto, eliminando el agente microbiano previamente inhibido por el quimioterápico.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">3)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Los microorganismos susceptibles <b>no deberían desarrollar resistencias</b> al quimioterápico. Pero desgraciadamente, en muchos casos, al cabo de un tiempo de uso del antimicrobiano comienzan a surgir cepas microbianas resistentes al mismo. La quimioterapia es una auténtica escalada de armamentos entre los microorganismos y los humanos, en los que ante una nueva arma de estos últimos los microbios pueden responder al cabo del tiempo con estrategias de resistencia, lo que obliga a un uso racional de los quimioterápicos, y a una búsqueda continua de nuevos agentes.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">4)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Que el quimioterápico sea efectivo <b>contra un amplio espectro de microorganismos</b>. Pero no existe (ni existirá) un solo agente capaz de inhibir a todos los microorganismos. Algunos antibióticos son de amplio espectro, pero no son eficaces contra todos los microorganismos. Por otro lado, existen quimioterápicos de espectro estrecho, pero muy selectivos contra ciertas bacterias que son patógenas importantes.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">5)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Que <b>no sea alergénico</b>, y que <b>no tenga efectos secundarios</b>.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">6)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Que <b>permanezca de forma activa en plasma, tejidos, etc</b>. durante el tiempo necesario. A ser posible, que sea soluble en agua y que alcance pronto la concentración terapéutica en los tejidos.</span></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095970"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792032"><span lang="ES-TRAD">3.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>QUIMIOTERÁPICOS DE SÍNTESIS</span></a></span></h2><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792033"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">3.1.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>ANÁLOGOS DE FACTORES DE CRECIMIENTO MICROBIANO</span></a></span></h3><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792034"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">3.1.1.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>SULFAMIDAS</span></a></span></h4><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Los primeros quimioterápicos de síntesis fueron las sulfamidas. Como ya hemos comentado, su descubrimiento y la comprobación de su acción quimioterápica, marcaron el comienzo de la Quimioterapia con criterios racionales. Despertaron gran interés cuando se mostró que su mecanismo de acción depende del hecho de que funcionan como <b>análogos de metabolitos</b>, actuando como <b>inhibidores competitivos</b>respecto de cierta enzima. La primera sulfamida fue la sulfanilamida (<i>para</i>-aminobenceno sulfonamida).</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Las sulfamidas tienen un efecto <b>bacteriostático</b>. Su acción antibacteriana se debe al hecho de que funcionan como <b>análogos estructurales del ácido <i>para</i>-aminobenzoico (PABA), inhibiendo competitivamente por el acceso a la enzima dihidropteroil-sintetasa</b> en la ruta de síntesis del ácido tetrahidrofólico (THF).</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4h8pIsx1p5ySzpziFfK0ASCn-EEydI-XDr8fKzl1MiQAWT5XhHg1coPkiHIXkvQ4Ett0L7XIFlBg9WlFqVwffOgyrfvpW3XlCS-I9OUUjku6ZsvM-Lzx0XK48z2oUo71GnX5p37Lp_6c/s1600/14agqu1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4h8pIsx1p5ySzpziFfK0ASCn-EEydI-XDr8fKzl1MiQAWT5XhHg1coPkiHIXkvQ4Ett0L7XIFlBg9WlFqVwffOgyrfvpW3XlCS-I9OUUjku6ZsvM-Lzx0XK48z2oUo71GnX5p37Lp_6c/s320/14agqu1.jpg" width="320" /></a></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></div><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Como se puede ver, la dihidropteroil-sintetasa cataliza la condensación del PABA con el 2-amino,4-hidroxi, 6-hidroximetil dihidropteroil-pirofosfato, que lleva a la síntesis de ácido dihidropteroico (una de las fases intermedias de la síntesis del tetrahidrofólico -THF). En la figura se puede apreciar que el PABA y las sulfamidas son muy parecidas. De hecho, la sulfamida es usada por la enzima como un<b>sustrato alternativo al PABA</b>. En este caso, la enzima cataliza una reacción que genera un producto que no puede actuar como intermediario en los siguientes pasos de la ruta de síntesis del THF.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Los microorganismos son sensibles a las sulfamidas porque sus necesidades de THF las han de satisfacer sintetizándolo a partir de PABA usando la ruta de la que estamos hablando. Sin embargo, los animales son resistentes, debido a que carecen de esta ruta, y en cambio, se aprovisionan de fólico directamente en su dieta.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
</span><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> A partir de la sulfanilamida se sintetizaron desde entonces gran número de derivados por sustitución de uno de los hidrógenos del grupo sulfonamida, formando estos derivados la llamada familia de las <b>sulfamidas</b>. Lo que tienen en común las sulfamidas con actividad antibacteriana es:</span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">tener libre el grupo amino en <i>para</i></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">grupo sulfona (-SO<sub>2</sub>-) unido al anillo bencénico;</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> La sustitución del grupo amido unido a la sulfona, aunque no modifica sustancialmente la actividad antibacteriana, puede suponer una serie de ventajas de tipo farmacológico.</span></div><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792035"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;">3.1.1.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>OTROS ANÁLOGOS DE FACTORES DE CRECIMIENTO</span></a></h4><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> Las <b>sulfonas</b> son derivados de la dapsona (=4,4'-diamino-difenilsulfona). Aunque no se usa contra infecciones normales, ha encontrado una importante aplicación en el tratamiento de la lepra (producida por <i>Mycobacterium leprae</i>); de hecho es el quimioterápico de elección para esta enfermedad. Probablemente su mecanismo de acción esté basado en actuar como competidor del PABA.</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span lang="ES-TRAD"> La <b>isoniazida</b> es la hidrazida del ácido isonicotínico (también conocida por sus iniciales inglesas, INH). Como se puede ver, es un análogo estructural de dos vitaminas: la nicotinamida y el piridoxal. Tiene efecto bactericida incluso a bajas concentraciones (1</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">m</span><span lang="ES-TRAD">g/ml) e incluso intracelularmente, lo que permite su empleo contra las especies patógenas de <i>Mycobacterium </i>, y en general contra bacterias ácido-alcohol resistentes (<i>Nocardia, Corynebacterium</i>). Es el tratamiento más usado contra el bacilo de la tuberculosis (<i>Mycobacterium tuberculosis</i>). Ejerce varios efectos:</span></span></div></span></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">interferencia -por mecanismo aún desconocido- con la biosíntesis de la pared celular de las bacterias AAR, que conduce a desorganizar los ácidos micólicos;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">actuación como antimetabolito de nicotinamida y piridoxal.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792036"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;">3.1.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>OTROS QUIMIOTERÁPICOS DE SÍNTESIS: LAS QUINOLONAS</span></a></h3><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> Las quinolonas son quimioterápicos de síntesis que <b>bloquean la ADN-girasa bacteriana</b>, uniéndose a la subunidad de tipo A. Recordemos que las bacterias poseen una clase especial de topoisomerasas de tipo II, llamadas girasas, que introducen superenrollamiento negativo en la doble hélice del ADN. La ADN-girasa está constituida por dos subunidades de tipo A y dos de tipo B (A<sub>2</sub>B<sub>2</sub>); las de tipo A producen los cortes y empalmes sucesivos en la doble cadena, mientras que las subunidades B son ATPasas que proporcionan la energía para la reacción. El bloqueo de las quinolonas sobre la girasa supone que ésta queda “congelada” en la fase en que el ADN está unido al enzima. Ello provoca la acumulación de roturas de doble cadena, lo que conduce a la muerte de la bacteria.</span></div></span></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">El <b>ácido nalidíxico</b> (=4-oxo, 8-azaquinolina) se sintetizó en 1962, siendo el prototipo de quinolona de primera generación. Encontró su aplicación en el tratamiento de infecciones por Gram-negativas del tracto urinario, donde se concentra.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Recientemente se han sintetizado las llamadas <b>fluoroquinolonas</b>, como por ejemplo el <b>ciprofloxacín</b>. Presentan 600 veces más actividad que el nalidíxico, y actualmente se recetan frecuentemente como quimioterápicos de amplio espectro.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIYYCcczWtR_kCpOqJmL_OF8JjyhQrHFrcwIlP9btEYlqZ6MiG-PTrzyIngSIJ1PJgCX0szofGv6hGDrQH7Q-_1Ix3PXQsa-xWt_IfzFhWr7FyKbve6OlZtz6O_vmDpzLjxYpw4wLoJZ0/s1600/14agqu2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><img border="0" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIYYCcczWtR_kCpOqJmL_OF8JjyhQrHFrcwIlP9btEYlqZ6MiG-PTrzyIngSIJ1PJgCX0szofGv6hGDrQH7Q-_1Ix3PXQsa-xWt_IfzFhWr7FyKbve6OlZtz6O_vmDpzLjxYpw4wLoJZ0/s320/14agqu2.jpg" width="320" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-size: small;">3.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095980"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792037">ANTIBIÓTICOS</a></span></h2><h3 style="margin-left: 0cm; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-size: small;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095981"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792038"><span lang="ES-TRAD">3.2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>INTRODUCCI</span></a><span lang="ES-TRAD">ÓN</span></span></h3><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Los antibióticos son sustancias normalmente de bajo peso molecular producidas por seres vivos (antibióticos naturales) o modificadas artificialmente a partir de ellas (antibióticos semisintéticos), que a pequeñas concentraciones tienen efectos antimicrobianos (microbicidas o microbiostáticos), tras ser administrados por vía adecuada a un organismo receptor.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> La mayor parte de los antibióticos proceden del metabolismo secundario de microorganismos procariotas (actinomicetos, <i>Bacillus</i>, etc.) o eucariotas (hongos de los géneros <i>Penicillium, Cephalosporium</i>, etc.).</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Se conocen unos 5.000 antibióticos distintos, y cada año se descubre unos 300 nuevos, pero en clínica solo se usa un 1% de los descubiertos. Su importancia económica se pone de manifiesto al pensar en las 100.000 Tm. de antibióticos producidas al año, por un valor equivalente a 3.000 millones de euros, lo cual representa una de las industrias biotecnológicas más importantes.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCrSY76kmOui4FhmMViGlh68eW7KPanGHrFdmML9YjXlh5uqV714yCyDlE6Aauf3x3FU5VqO5Ap2-o_l-tCiampf3Uv6GcgjpgtuIe2gJx0KHKxLi7b4Xz0XXLN8N2NiczBHOnbuHK7Q4/s1600/14agqu3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCrSY76kmOui4FhmMViGlh68eW7KPanGHrFdmML9YjXlh5uqV714yCyDlE6Aauf3x3FU5VqO5Ap2-o_l-tCiampf3Uv6GcgjpgtuIe2gJx0KHKxLi7b4Xz0XXLN8N2NiczBHOnbuHK7Q4/s1600/14agqu3.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">La mayor parte de los antibióticos comerciales se emplea para tratar enfermedades de etiología bacteriana, aunque algunos se usan contra hongos y levaduras, y unos pocos presentan actividad antitumoral.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Desde el punto de vista químico, se clasifican en grandes familias:</span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">antibióticos que contienen carbohidratos;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">lactonas macrocíclicas;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">quinonas y compuestos relacionados;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">antibióticos peptídicos y con aminoácidos;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">heterociclos del N;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">heterociclos del O;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">aromáticos;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">alifáticos, etc.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> La mayoría de los antibióticos son moléculas relativamente pequeñas pero complejas, con regiones hidrofóbicas que facilitan el transporte al interior celular. Muchos poseen varios anillos, algunos de los cuales mejoran la interacción de la molécula con su diana macromolecular.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Para estudiarlos es más útil agrupar a los antibióticos no por clases según su naturaleza química, sino en función de las “dianas” sobre las que actúan y con las que interfieren:</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -36pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">A) antibióticos que interfieren con la biosíntesis de la pared celular</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -36pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">B) antibióticos que actúan sobre la membrana celular</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -36pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">C) antibióticos que inhiben la síntesis de proteínas</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -36pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">D) antibióticos que actúan sobre la síntesis de ácidos nucleicos.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Los antibióticos más abundantes, y los mejor estudiados, son los que interfieren con enzimas de la biosíntesis del peptidoglucano de las eubacterias, y los que interfieren con la función del ribosoma eubacteriano (obviamente, esto cumple el requerimiento de “balas mágicas”). A continuación estudiaremos algunos grupos importantes de antibióticos, dando importancia a sus mecanismos de acción.</span></span></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095982"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792039"><span lang="ES-TRAD">3.2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>INHIBIDORES DE LA BIOSÍNTESIS DE LA PARED CELULAR BACTERIANA</span></a></span></span></h3><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095985"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792040"><span lang="ES-TRAD">3.2.2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>VANCOMICINA</span></a></span></span></h4><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Es un glucopéptido complejo producido por <i>Streptomyces orientalis</i>. Se une rápida e irreversiblemente con l extremo D-alanil-D-alanina del pentapéptido del precursor del peptidoglucano que se halla unido al undecaprenil-P (a nivel de membrana citoplásmica), de modo que inhibe la reacción de transglucosidación.</span></span></span></div><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095988"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792041"><span lang="ES-TRAD">3.2.2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>ANTIBIÓTICOS ß-LACTÁMICOS</span></a></span></span></h4><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Todos los antibióticos de este grupo contienen un anillo característico: el anillo ß-lactámico. De ellos, los más importantes son las penicilinas y las cefalosporinas-cefamicinas.</span></span></span></div><h5 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095989"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">3.2.2.2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>PENICILINAS</span></a></span></span></h5><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">Como ya sabemos, las penicilinas fueron los primeros antibióticos naturales en descubrirse, pero en general, todos los ß-lactámicos tienen el mismo mecanismo de acción. Actualmente las penicilinas suponen un 17% del mercado total de antibióticos.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> El grupo común a todas las penicilinas es el ácido 6-aminopenicilánico (6-APA), que en realidad es un dipéptido ciclado por condensación de L-cys y D-val, que genera el anillo ß-lactámico (anillo A) y el anillo tiazolidínico (anillo B). Las distintas penicilinas se pueden considerar derivadas del 6-APA, sustituyendo el hidroxilo (-OH) del grupo carboxilo por un radical acilo (-R). Este radical acilo es variable de unas penicilinas a otras.</span></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAKEb2NhJBQxAumIjNaBGk8BaZ6gZsZH-gtsRzD4CUZhJx5qBG5DFv6r7ccOkly2NkzGhwnx6TQQmqtwXVrLwYlS4__IJ9-iVGxKzyjoO5p-SDPQiGc9lFUE-OmLSZBcyKAiilpfxfR9s/s1600/14agqu4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAKEb2NhJBQxAumIjNaBGk8BaZ6gZsZH-gtsRzD4CUZhJx5qBG5DFv6r7ccOkly2NkzGhwnx6TQQmqtwXVrLwYlS4__IJ9-iVGxKzyjoO5p-SDPQiGc9lFUE-OmLSZBcyKAiilpfxfR9s/s1600/14agqu4.jpg" /></a></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">La penicilina natural, purificada por primera vez en los años 40, es la penicilina-G (o benzil-penicilina), en la que el radical acilo es el grupo bencilo (=fenilacético). Esta penicilina presenta una serie de limitaciones e inconvenientes:</span></span></span></span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">tiene un espectro estrecho: actúa frente a estreptococos y otros cocos Gram-positivos, pero no frente a la mayoría de bacterias Gram-negativas, porque estas últimas son impermebles debido a su membrana externa.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Es sensible a ácidos, por lo que no puede ser administrada vía oral (se inactiva a su paso por el estómago).</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;">Es susceptible a enzimas inactivadoras (penicilinasas) producidas por muchas bacterias.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Para solventar estos problemas se fueron “creando” variantes de esta penicilina que mejoraban algunas de sus cualidades. La mayor parte de estas variantes son <b>penicilinas semisintéticas</b>, que se obtienen de la natural introduciendo artificialmente nuevos grupos radicales (-R) con carboxilo en el ácido 6-aminopenicilánico.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD">1.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><b><span lang="ES-TRAD">Resistentes a penicilinasas</span></b><span lang="ES-TRAD"> (p. ej., meticilina, oxacilina). Se usan sobre todo frente a cocos Gram-positivos (<i>Staphylococcus aureus, S. epidermidis</i>). Además, son resistentes en medio ácido, lo que permite su administración vía oral.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD">2.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><b><span lang="ES-TRAD">De espectro ampliado</span></b><span lang="ES-TRAD">. Permiten un uso efectivo frente a muchas bacterias Gram-negativas (<i>Haemophilus influenzae, E. coli, Proteus, Salmonella, Shigella,</i> etc). Dentro de este grupo, destacamos las “aminopenicilinas”, como la <b>ampicilina</b>, o la <b>amoxicilina</b>: el grupo -NH<sub>2</sub>del radical acilo permite que estas penicilinas puedan atravesar la membrana externa de las bacterias Gram-negativas. Resisten los ácidos, pero desgraciadamente sólo tienen la mitad de actividad contra Gram-positivas, y algunas son inactivadas por ß-lactamasas.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD">3.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><b><span lang="ES-TRAD">Penicilinas anti-<i>Pseudomonas. </i></span></b><span lang="ES-TRAD">La carbenicilina se usa frente a <i>Pseudomonas</i>, un patógeno oportunista muy peligroso cuando coloniza grandes quemaduras, heridas quirúrgicas, etc.</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Mecanismo de acción de las penicilinas y otros antibióticos ß-lactámicos</span></b><span lang="ES-TRAD">:</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"> Todas las penicilinas (incluidas las semisintéticas), son <b>bactericidas sobre bacterias en crecimiento</b>, y poseen el mismo mecanismo: Inhiben el sistema enzimático implicado en la <b>reacción de transpeptidación</b> del peptidoglucano naciente, o sea que <b>impiden los entrecruzamientos entre cadenas de PG</b>. Ello origina:</span></span></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">acumulación de precursores del PG</span></b><span lang="ES-TRAD">, sin ensamblar;</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599; color: #741b47;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="background-color: #ffe599; color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">activación de una serie de autolisinas</span></b><span lang="ES-TRAD"> (amidasas, glucosidasas), que hidrilozan el PG maduro de la bacteria; si la bacteria se encuentra en un medio hipotónico, termina lisándose.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #741b47; font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> Por lo tanto, la acción bactericida y lítica de las penicilinas <b>depende de que la bacteria se encuentre creciendo en un medio hipotónico</b> (en un medio hipertónico se originan protoplastos y esferoplastos). Cuando la bacteria no está creciendo, no está haciendo renovación (“turnover”) de su pared celular, lo que implica que la penicilina no tiene “diana” sobre la que actuar; por lo tanto, en estas condiciones la bacteria puede sobrevivir.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> Las penicilinas tienen como dianas a una serie de autolisinas llamadas <b>proteínas de unión a la penicilina (PBPs)</b>, las PBPs son proteínas implicadas en las últimas fases de la síntesis y maduración del PG. Concretamente, las PBPs 1 a 3 <b>son esenciales</b> para la bacteria, y son las dianas de las penicilinas que explican la actividad bactericida.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> 3.2.2.2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>CEFALOSPORINAS Y CEFAMICINAS</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span lang="ES-TRAD"> El núcleo de estos </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">b</span><span lang="ES-TRAD">-lactámicos es el ácido 7-aminocefalosporánico. El anillo B es el anillo dihidrotiazina (esqueleto de 6 átomos) en lugar del anillo tiazolidina (esqueleto de 5 átomos). Las <b>cefalosporinas</b> están producidas por hongos del género <i>Cephalosporium</i>, mientras que las <b>cefamicinas</b> lo son por ciertas especies de actinomicetos del género <i>Streptomyces</i>. Estos antibióticos son muy usados actualmente en clínica, suponiendo casi el 40% del total.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span lang="ES-TRAD"> La cefalosporina natural tiene poca actividad, pero sustituyendo artificialmente R<sub>1</sub> y R<sub>2</sub> se obtienen derivados semisintéticos muy activos. Como es habitual con muchos antibióticos de uso clínico, a lo largo de los años la industria farmacéutica ha ido creando sucesivas “generaciones” de estos compuestos, con aplicaciones y ventajas diferentes. Las cefalosporinas y cefamicinas de tercera generación han sustituido en muchos casos a las penicilinas, debido a su mayor espectro de acción y a que resisten mejor las </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">b</span><span lang="ES-TRAD">-lactamasas.</span></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095997"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792042"><span lang="ES-TRAD">3.2.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>ANTIBIÓTICOS QUE INTERFIEREN EN LA BIOSÍNTESIS DE PROTEINAS</span></a></span></h3><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> Los antibióticos que interfieren en la síntesis de proteínas son muy variados y abundantes, y la mayoría de ellos funcionan interfiriendo con el ribosoma, sobre todo los que se unen a proteínas ribosómicas o a alguno de los ARN ribosómicos. Nosotros vamos a detenernos principalmente en aquellos antibióticos que afectan a la elongación de la cadena naciente del polipéptido. Obviamente, los más útiles son aquellos que tienen efectos selectivos frente a los ribosomas 70S procarióticos, pero no sobre los 80S eucarióticos. Dentro de ellos, y siguiendo el orden natural del funcionamiento de la elongación de la cadena polipeptídica, podemos agruparlos según la fase concreta de la elongación sobre la que actúan:</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;">1.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>inhibición del reconocimiento de un aminoacil-ARNt (aa-ARNt) hacia el sitio A del ribosoma;</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;">2.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>introducción de errores en la lectura de los ARNm;</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;">3.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>inhibición de la reacción de formación del enlace peptídico;</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;">4.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>inhibición de la traslocación del peptidil-ARNt (pp-ARNt) desde el sitio A al sitio P.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;">5.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>bloqueo de los factores de elongación.</span></div><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095998"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792043"><span lang="ES-TRAD">3.2.3.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>INHIBIDORES DE LA FASE INICIAL DE LA ELONGACIÓN</span><span lang="ES-TRAD">: TETRACICLINAS</span></a></span></h4><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> Las <b>tetraciclinas </b>son antibióticos de muy amplio espectro (frente a Gram-positivas, Gram-negativas, Rickettsias y Clamidias, e incluso Micoplasmas), producidos por distintas especies de <i>Streptomyces</i>. Se basan en el cuádruple anillo del naftaceno. Actúan como<b>bacteriostáticos</b>, siempre y cuando las bacterias estén en crecimiento activo. Como se puede ver por su espectro, son útiles incluso contra bacterias que viven como parásitos intracelulares (como las Rickettsias), debido a que su <b>carácter hidrofóbico facilita su difusión a través de membranas</b>.</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><b><span lang="ES-TRAD">Mecanismo de acción</span></b><span lang="ES-TRAD">: provocan <b>que la unión del aa-ARNt al sitio A del ribosoma sea inestable y esté distorsionada</b>, con lo cual se evita la elongación de la cadena. <i>In vitro</i> actúan tanto frente a ribosomas 70S como frente a los 80S. Entonces, ¿por qué <i>in vivo</i> sólo inhiben a las bacterias? La explicación está en el hecho de que las bacterias transportan complejos tetraciclina-Mg de forma “suicida”, cosa que no ocurre en eucariotas.</span></span></div><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc430095999"></a><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=5232637866376567265" name="_Toc61792044"><span lang="ES-TRAD">3.2.3.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>INDUCTORES DE ERRORES EN LA LECTURA DEL ARNm</span><span lang="ES-TRAD">: AMINOGLUCÓSIDOS</span></a></span></h4><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"> Los <b>aminoglucósidos </b>constituyen un grupo amplio y variado de antibióticos de amplio espectro, producidos por diversas especies de<i>Streptomyces</i>. Como se puede ver en las figuras, todos tienen en común varios rasgos químicos: son muy polares, policatiónicos; presentan un anillo de aminociclitol (un ciclohexitol o inositol con grupo amino); uno o más azúcares, incluyendo al menos un aminoazúcar (aparte del aminociclitol); así, por ejemplo, la estreptomicina contiene como aminociclitol la llamada estreptidina, mientras que otros aminoglucósidos presentan la 2-desoxiestreptamina).</span><br />
<span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5LMSRwPqzqXbdp55SfSK7tMhhsQcMuDamd6lu-0y59S3d5aY68yCYQqTPXBb8LF5ey0Pb_x4F9WCuNUjvdeyi6XrgC-7mXFoFHZZ_9vH0lDZP7364aIvbrtZV1k2F10rofu_8Z4AR600/s1600/Dibujo6.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5LMSRwPqzqXbdp55SfSK7tMhhsQcMuDamd6lu-0y59S3d5aY68yCYQqTPXBb8LF5ey0Pb_x4F9WCuNUjvdeyi6XrgC-7mXFoFHZZ_9vH0lDZP7364aIvbrtZV1k2F10rofu_8Z4AR600/s1600/Dibujo6.bmp" /></a></div><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div></span></span><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><b><span lang="ES-TRAD">Mecanismo de acción</span></b><span lang="ES-TRAD">: <span>se unen a los </span>polirribosomas que están traduciendo el ARNm, <b>provocando errores en la lectura del ARNm, al<b>distorsionar la estructura del ribosoma</b>. Por lo tanto, la bacteria <b>comienza a sintetizar proteínas defectuosas</b></b>; con un efecto final que es bactericida.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"><span> </span>La estreptomicina ya no se emplea en clínica humana, pero fue importante históricamente, debido a que constituyó el primer agente eficaz contra la tuberculosis. Actualmente la producción de aminoglucósidos solo constituye el 3% del total de antibióticos, y se emplean como antibióticos de reserva cuando otros fallan.</span></div><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><a href="" name="_Toc430096001"></a><a href="" name="_Toc61792045"><span><span lang="ES-TRAD">3.2.3.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>INHIBIDORES DE LA TRANSLOCACIÓN</span></span><span lang="ES-TRAD">: MACRÓLIDOS</span></a></span></h4><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"><span> </span>Los <b>macrólidos </b>son antibióticos con grandes anillos lactona unidos a uno o unos pocos azúcares. Suponen un 11% del total de producción de antibióticos. El macrólido prototipo es la <b>eritromicina</b>, pero actualmente se usan mucho en clínica dos derivados semisintéticos de ella: la roxitromicina y la claritromicina. La produce un actinomiceto llamado <i>Saccharopolyspora erithraea</i>, y es un agente <b>bacteriostático</b>que se administra en infecciones de vías respiratorias ocasionadas por <i>Mycoplasma pneumoniae, Legionella pneumophila</i> (legionelosis),<i>Corynebacterium dyphteriae</i> (difteria) y <i>Bordetella pertussis</i> (tosferina).</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><b><span lang="ES-TRAD">Mecanismo de acción</span></b><span lang="ES-TRAD">: se une a la proteína L15, que forma parte del centro peptidil-transferasa de la subunidad grande del ribosoma 70S.<b>Bloquea el paso de translocación</b> interfiriendo específicamente con la liberación del ARNt desacilado, es decir, impide que el ARNt “descargado” (una vez que ha cumplido su misión al transferirse el péptido naciente al aa-ARNt del sitio A) salga del sitio P; por lo tanto, el pp-ARNt cargado y situado en el sitio A no puede translocarse al sitio P, y se produce la parada de la síntesis de proteinas.</span></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><a href="" name="_Toc430096005"></a><a href="" name="_Toc61792046"><span><span lang="ES-TRAD">3.2.4<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>INHIBIDORES DE LA TRANSCRIPCIÓN</span></span><span lang="ES-TRAD"> DE LAS EUBACTERIAS: RIFAMICINAS</span></a></span></h3><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span lang="ES-TRAD"><span> </span>Las ARN polimerasas de virus, de bacterias y de mamíferos difieren mucho entre sí, por lo que los tipos de antibióticos que las afecten suelen ser bastante selectivos. Recuérdese que las ARN polimerasas eubacterianas constan de un núcleo {a<sub>2</sub>ßß'} y que requieren el factor </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">s</span><span lang="ES-TRAD">para la iniciación de la transcripción.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;"><span> </span>Las <b>rifamicinas</b> son antibióticos producidos por <i>Streptomyces mediterranei</i>, con buena actividad contra bacterias Gram-positivas y contra <i>Mycobacterium tuberculosis</i>. Se han usado en clínica moléculas naturales (como la <b>rifampicina</b>) así como derivados semisintéticos (como la <b>rifampina</b>). Constan de un anillo cromóforo aromático atravesado por un largo puente de naturaleza alifática. Su mecanismo de acción estriba en la <b>inhibición del inicio de la transcripción</b>, uniéndose de modo no covalente a la <b>subunidad ß</b> de la ARN polimerasa</span> </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2AOHY29f5FL3KlAS3VplnCTGTSldA-EflX3sokop7saOXQw7A2x9LI7ZJK0fC62GWBJ0WC5FKiUBEmk_3MBPFgx6qSpT0WPwmfZSv5osH8y4ra4nDR0pbZsDQC4O88LsqthHLi_Tgtsw/s1600/14agqu5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2AOHY29f5FL3KlAS3VplnCTGTSldA-EflX3sokop7saOXQw7A2x9LI7ZJK0fC62GWBJ0WC5FKiUBEmk_3MBPFgx6qSpT0WPwmfZSv5osH8y4ra4nDR0pbZsDQC4O88LsqthHLi_Tgtsw/s1600/14agqu5.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">Tomado de: </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #ffe599;"><a href="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/14agquimicos.htm">http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/14agquimicos.htm</a></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">Omar Leonel Niño Ramñirez</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">CI 19878739</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffe599;">EES secc 2</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #741b47;"><br />
</span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></span></div></td></tr>
</tbody></table></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-65444544562838440912011-02-23T17:42:00.000-08:002011-02-23T17:43:32.629-08:00Acción de los agentes físicos sobre las bacterias<h1 style="font-family: Arial, Helvetica; margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451618">INTRODUCCION: EFECTO DE LOS FACTORES AMBIENTALES SOBRE LOS PROCARIOTAS</a></span></span></h1><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;"> Debido a su pequeño tamaño y a su estilo de vida individual, las células procarióticas sufren los cambios ambientales de un modo mucho más directo e inmediato que las células de los organismos pluricelulares. A lo largo de miles de millones de años, los procariotas han venido estando sometidas a diversas presiones ambientales, y han respondido evolutivamente creando numerosos mecanismos de adaptación. Actualmente, las únicas formas de vida existentes en determinados ambientes extremos son exclusivamente procarióticas. Desafiando a nuestras ideas preconcebidas de lo que es la vida “normal”, encontramos extraordinarios seres vivos unicelulares viviendo “cómodamente” a pHs muy ácidos o muy alcalinos, medrando en salmueras y salinas, o reproduciéndose a temperaturas de más de 100ºC y a grandes presiones. Este tipo de microorganismos que habitan medios que los humanos consideramos como “extremos” reciben el calificativo deextremófilos. En este capítulo veremos algunas de estas notables adaptaciones.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;"> Hasta ahora hemos venido considerando el crecimiento de las bacterias en función de su fondo genético, en relación con los nutrientes, y en unas hipotéticas condiciones ideales (óptimas). Sin embargo, el trabajo experimental con microorganismos ha de tener en cuenta losfactores ambientales, es decir, una serie de agentes físicos y químicos que</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica; margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>modifican la velocidad de crecimiento, provocando cambios que, a determinados valores de dichos factores pueden llegar a ocasionar la muerte de microorganismos;</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica; margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>condicionan la distribuición de los microorganismos en sus ecosistemas y hábitats naturales;</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica; margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">3)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>permiten a los humanos controlar el crecimiento microbiano, por medio de la fijación de parámetros para:</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica; margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>la mutagénesis,</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica; margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>la esterilización y desinfección,</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica; margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">c)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>la quimioterapia.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;"> No todos los microorganismos toleran del mismo modo un determinado factor ambiental. Así, unas determinadas condiciones pueden ser nocivas para una especie bacteriana, y en cambio ser neutras o beneficiosas para otra.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;"> Antes de abordar el estudio de distintos agentes ambientales, conviene distinguir entre los efectos que un determinado agente puede tener sobre la viabilidad y los efectos que pueden simplemente afectar al crecimiento, a la capacidad de diferenciación (si la hubiera) o de reproducción.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">Los principales tipos de factores a considerar se pueden desglosar de la siguiente manera:</span></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirylJOHqzDn_4a1ubcmqJyFAbi9-KwyNzTJXLvWwv3LcOdR9jmdtuDXTRB-15xjqNjRdhqUmD6iFzg_2qJUhVq5inB1TJSs16EwuDP6P6YR58lZhZAYPvQW2jEFTeIAfR6MKcOm098bSY/s1600/Dibujo2.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirylJOHqzDn_4a1ubcmqJyFAbi9-KwyNzTJXLvWwv3LcOdR9jmdtuDXTRB-15xjqNjRdhqUmD6iFzg_2qJUhVq5inB1TJSs16EwuDP6P6YR58lZhZAYPvQW2jEFTeIAfR6MKcOm098bSY/s640/Dibujo2.bmp" width="640" /></b></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><br />
</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451619"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTO DE LA TEMPERATURA</span></a></span></h1><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451620"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTO DE LA TEMPERATURA SOBRE EL CRECIMIENTO</span></a></span></h2><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> La temperatura es uno de los parámetros ambientales más importantes que condicionan el crecimiento y la supervivencia de los microorganismos.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> La temperatura afecta a la velocidad de crecimiento (y, por lo tanto al tiempo de generación, g). Cada bacteria (y suponiendo que el resto de condiciones ambientales se mantienten constantes) muestra una curva característica de tasa de crecimiento en función de la temperatura, donde podemos distinguir tres puntos característicos llamados temperaturas cardinales:</span></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4LPn4-0DxskwcOy7q_2878mmNdAYNgmnocWyPDlZSyoqr2eZn0ocYNiQSfV7FH7nl_x1-E8HA7MWZ6mB_VQCSzJtf0d2Cavu40BtfXg1VOXp7k_R8q1yffvLDtMLWYzxX4Kojwx_es1Q/s1600/13agfi1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4LPn4-0DxskwcOy7q_2878mmNdAYNgmnocWyPDlZSyoqr2eZn0ocYNiQSfV7FH7nl_x1-E8HA7MWZ6mB_VQCSzJtf0d2Cavu40BtfXg1VOXp7k_R8q1yffvLDtMLWYzxX4Kojwx_es1Q/s400/13agfi1.jpg" width="400" /></b></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><br />
</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Temperatura mínima: por debajo de ella no hay crecimiento;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Temperatura máxima: por encima de ella tampoco existe crecimiento;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Temperatura óptima: permite la máxima tasa de crecimiento (o sea, g mínimo).</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; font-family: 'Times New Roman';"><b><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>El margen entre la temperatura mínima y la máxima se suele llamar margen de crecimiento, y en muchas bacterias suele comprender unos 40 grados.</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b> La temperatura mínima se puede explicar en función de un descenso de la fluidez de la membrana, de modo que se detienen los procesos de transporte de nutrientes y el gradiente de protones.</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b> Por encima de la temperatura mínima la tasa de crecimiento va aumentando proporcionalmente hasta alcanzar la temperatura óptima, debido a que las reacciones metabólicas catalizadas por enzimas se van aproximando a su óptimo. En dicha temperatura óptima las enzimas y reacciones se dan a su máxima tasa posible.</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b> A partir de la temperatura óptima, si seguimos subiendo la temperatura se produce un descenso acusado de la tasa de crecimiento hasta alcanzar la temperatura máxima. Dicha temperatura refleja desnaturalización e inactivación de proteínas enzimáticas esenciales,colapsamiento de la membrana citoplásmica y a veces lisis térmica de la bacteria.</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Obsérvese en el gráfico que la temperatura óptima está más cerca de la máxima que de la mínima.</b></span></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451621"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>CLASES DE MICROORGANISMOS SEGÚN LA TEMPERATURA: ADAPTACIONES EVOLUTIVAS</span></a></span></h2><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b> Cada especie o cepa bacteriana tiene temperaturas cardinales distintas, de modo que una bacteria puede presentar una temperatura óptima superior a la temperatura máxima de otra, o inferior a la temperatura mínima de una tercera. Según el rango de temperaturas al que pueden crecer las distintas bacterias, se pueden establecer tres tipos principales:</b></span></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451622"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2.2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>MICROORGANISMOS PSICRÓFILOS</span></a></span></h3><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Las </span><span lang="ES-TRAD">psicrófilas o criófilas</span><span lang="ES-TRAD">: crecen a partir de entre -5 a 5ºC.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Las llamadas psicrófilas obligadas tienen temperatura óptima a 15-18ºC, como por ejemplo <i>Flavobacterium</i>. La bacteria <i>Polaromonas vacuolata</i>, recientemente aislada en aguas heladas de la Antártida es lo que pudiéramos llamar un psicrófilo extremo: tiene su óptimo de crecimiento en 4ºC, y es incapaz de crecer a 14ºC (¡se muere de calor!).</b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Las psicrófilas facultativas o psicrotolerantes (también llamadas psicrotrofas) presentan temperatura óptima en torno a los 20-30ºC y máximas a los 35ºC. Las bacterias y hongos psicrotrofos son los responsables de que los alimentos guardados en nevera se estropeen al cabo del tiempo.</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Ejemplos de medios permanentemente fríos son la mayor parte de las aguas oceánicas (cuya temperatura media es de unos 5<sup>o</sup>C, pero que en las profundidades alcanzan sólo 1-2ºC por encima de cero) y las áreas permanentemente heladas del Ártico y de la Antártida. En los medios helados existen pequeñas bolsas o microcavidades de agua líquida, donde pueden medrar algunos microorganismos. Un ejemplo no bacteriano muy característico es el alga de las nieves <i>(Chlamydomonas nivalis)</i>, que llega a conferir color rojo a la nieve en algunas zonas de montaña a mitad de la estación estival.</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b> Las principales adaptaciones bioquímicas a medios fríos exhibidas por estos microorganismos psicrófilos son:</b></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>enzimas más resistentes al frío;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>sistemas de transporte adaptados a bajas temperaturas;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>los fosfolípidos de la membrana celular aumentan la proporción de ácidos grasos insaturados (y en algunas bacterias, poliinsaturados, con entre 4 y 9 dobles enlaces); ello supone que la membrana sigue en su estado semifluido, evitándose su congelación.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD"><span style="background-color: #b6d7a8;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;">Los psicrotrofos (psicrófilos facultativos) son más abundantes, ya que están adaptados a soportar grandes oscilaciones térmicas, y en verano pueden crecer a unos 30ºC-40ºC. Algunas bacterias y hongos pueden crecer en alimentos (carne, leche, frutas y hortalizas) que se guardan en frigoríficos, alterando las cualidades organolépticas e incluso, echándolos a perder (una experiencia que casi todos hemos tenido).</span></span></b></span></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451623"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2.2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>MICROORGANISMOS MESÓFILOS</span></a></b></span></span></h3><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Los mesófilos presentan temperaturas óptimas a los 25-40ºC y máximas entre 35 y 47ºC. La mayor parte de las eubacterias (incluyendo las patógenas) pertenecen a esta categoría. La mayor parte de los microorganismos que viven en ambientes templados y tropicales, incluyendo los simbiontes y parásitos, pertenecen a esta categoría.</span></b></span></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451624"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2.2.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>MICROORGANISMOS TERMÓFILOS</span></a></b></span></span></h3><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Las únicas formas de vida capaces de vivir por encima de 65ºC son todas procariotas. Los termófilos presentan óptimos a 50-75ºC y máximos entre 80 y 113ºC. Dentro de esta categoría se suele distinguir las termófilas extremas (=hipertermófilas), que pueden llegar a presentar óptimos cercanos a los 100ºC, y que taxonómicamente pertenecen al dominio de las <i>Archaea</i>.</span></b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Los hábitats naturales con temperaturas permanentemente altas (por encima de 45-50ºC) están restringidos a unas pocas zonas de la biosfera, normalmente relacionadas con fenómenos volcánicos:</span></b></span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>fuentes termales volcánicas terrestres (en zonas de EE. UU., Japón, Nueva Zelanda e Islandia);</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>fuentes termales submarinas: los llamados “humeros” (fumarolas hidrotermales) asociados a las grandes dorsales oceánicas);</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>fumarolas</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Los materiales en fermentación como acúmulos de abono (compost) y ensilados pueden alcanzar 65ºC.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Como ejemplo “clásico”, muy conocido por documentales de divulgación, recordemos que en el famoso Parque Nacional de Yellowstone, en EE UU, existe la mayor concentración mundial de fuentes volcánicas, con géiseres que emiten a más de 100<sup>o</sup>C, siendo esta temperatura bastante constante, con oscilaciones de +/- 1 ó 2<sup>o</sup>C. Cuando esta agua sale, lo hace a punto de ebullición. El riachuelo que genera va bajando su temperatura en su recorrido, de modo que se genera un gradiente de temperatura en el que se pueden estudiar fascinantes comunidades microbianas adaptadas a esas diversas temperaturas. Allí fue donde T.D. Brock descubrió la eubacteria termófila <i>Thermus aquaticus</i>, de la que se extrae la ADN polimerasa termorresistente (Taq) empleada en la reacción en cadena de la polimerasa (PCR) automatizada. Recientemente se está recurriendo a usar la polimerasa de una arquea hipertermófila, <i>Pyrococcus furiosus</i>, que funciona muy bien a 100ºC</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal;">.</span></b></span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; font-style: normal; font-variant: normal;"> </span><span lang="ES-TRAD">Los hipertermófilos, con óptimos por encima de los 80ºC son de hecho incapaces de crecer a menos de 37<sup>o</sup>C, como las citadas arqueas (ej., <i>Thermoproteus, Pyrococcus, Pyrodictium</i>). La arquea <i>Pyrolobus fumarii</i>, habitante de los humeros termales submarinos tiene su óptimo nada menos que a 105ºC y puede llegar a aguantar 113ºC, y parece que detiene su metabolismo (por “frío”) a la “agradable” temperatura de 90ºC (!).</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Las termófilas facultativas pueden crecer a menos de 37ºC, como p. ej. la eubacteria <i>Thermus aquaticus</i>.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD"><span style="background-color: #b6d7a8;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;">Se han aislado bacterias termófilas en medios artificiales, como calentadores de agua domésticos e industriales.</span></span></b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Las principales adaptaciones bioquímicas a altas temperaturas en células vegetativas bacterianas son:</span></b></span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>enzimas termorresistentes. Algunas de ellas tienen un interior molecular muy hidrófobo;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>ribosomas termorresistentes;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>membranas ricas en ácidos grasos saturados, que permiten enlaces hidrofóbicos más fuertes.</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>En Arqueas hipertermófilas los lípidos son muy especiales: en vez de basarse en ésteres de ácidos grasos con el glicerol, se trata deéteres de hidrocarburos unidos al glicerol (el enlace éter es más resistente). Algunas, además, en vez de la típica bicapa lípídica, exhiben una monocapa bioquímica de C<sub>40</sub>-bifitanil-tetraéteres (resultado de unirse “cola con cola” dos C<sub>20</sub>-fitanil-diéteres), que condicionan una extrema resistencia a agentes ambientales.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span></span><br />
<h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451625"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTO LETAL DEL CALOR</span></a></b></span></span></h2><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Al subir la temperatura por encima de la temperatura máxima de crecimiento, se dejan sentir los efectos sobre la viabilidad: la pérdida de viabilidad significa que las bacterias dejan de ser capaces de crecer y dividirse, aun cuando las transfiramos a un medio idóneo. La muerte por calor es una función exponencial de primer orden:</span></b></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD"> </span><span lang="EN-GB">dN/dt = -K<sub>T</sub>·N</span></span></b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 35.4pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">O sea, y como se puede constatar en el gráfico adjunto, la acción del calor supone la muerte de una fracción constante (K<sub>T</sub>) de la población sobreviviente en cada momento.</span></b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> La cinética de primer orden sugiere que no existen efectos acumulativos, sino que la muerte se debe a la destrucción o inactivación irreversible de una molécula o estructura esencial (como p. ej. el ADN cromosómico o por creación de un daño irreparable en la membrana).</span></b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> ¿Cómo podemos caracterizar o medir en la práctica la inactivación por calor de una suspensión bacteriana? He aquí algunos parámetros utilizados:</span></b></span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">tiempo térmico mortal</span><span lang="ES-TRAD">: es el tiempo mínimo requerido para que mueran todas las bacterias de una determinada suspensión a una determinada temperatura;</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">tiempo de reducción decimal</span><span lang="ES-TRAD">: es el tiempo requerido para reducir al 10% la densidad de la suspensión, a una determinada temperatura (también llamado valor D);</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">punto térmico mortal</span><span lang="ES-TRAD">: es la temperatura mínima que mata a todas las bacterias en un tiempo determinado (normalmente el tiempo de referencia empleado es de 10 min).</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD"><b><br />
</b></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg24ZaZRYOvegZkNfgmC8Il5paLEqplTqnIMyREAWJWoe1dKt6XqK554msHBSVwtanWFQixNeidozjP-Xj9jyCGLu2Js_Uz8FK5ZHsTW1l4NHgIZGD9AqDiNr4UpGgvuRNzFeQ8mntu3Io/s1600/13agfi2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" height="353" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg24ZaZRYOvegZkNfgmC8Il5paLEqplTqnIMyREAWJWoe1dKt6XqK554msHBSVwtanWFQixNeidozjP-Xj9jyCGLu2Js_Uz8FK5ZHsTW1l4NHgIZGD9AqDiNr4UpGgvuRNzFeQ8mntu3Io/s400/13agfi2.jpg" width="400" /></b></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><br />
</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica;"><b>Ejemplos</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvuQmKZAuzAvdxX68jJ4tUHS8QT-tV7MIPJjiY_hqILtE7Ecjy4UYgsZGcxDhjZjZxOYDhp_GvRIj1pjeqshsBed3BMFA8Es2VGMsdUJyBbi2P97AID9Zytp6On-clQgXrk73J4Q3AnfA/s1600/Dibujo3.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" height="98" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvuQmKZAuzAvdxX68jJ4tUHS8QT-tV7MIPJjiY_hqILtE7Ecjy4UYgsZGcxDhjZjZxOYDhp_GvRIj1pjeqshsBed3BMFA8Es2VGMsdUJyBbi2P97AID9Zytp6On-clQgXrk73J4Q3AnfA/s640/Dibujo3.bmp" width="640" /></b></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Estos tres parámetros se emplean frecuentemente en industrias alimentarias, como en las de fabricación de conservas, centrales lecheras, etc.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Antes de seguir adelante, es importante tener claro que, dependiendo de la temperatura y el tiempo a que sometamos un material a tratamiento térmico, lograremos inactivación parcial de la población microbiana (es decir, queda una fracción de células viables) o bienesterilización (=inactivación total).</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> En general, entendemos por esterilización todo tratamiento de un material con un agente físico (como el calor, que nos ocupa en este momento) o químico (como veremos en el capítulo 14) que acarrea la eliminación de toda forma de vida en él. Una vez estéril, el material sigue estéril indefinidamente con tal de que esté encerrado en un compartimento estanco, sellado y libre del contacto con microorganismos del ambiente exterior.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Centrándonos de nuevo en el calor, la inactivación parcial o la esterilización se pueden lograr por calor húmedo o por calor seco.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La inactivación (total o parcial) por calor se debe a la desnaturalización de proteínas y a la fusión de lípidos de membrana, debido a que se rompen muchos enlaces débiles, sobre todo los puentes de hidrógeno entre grupos -C=O y H<sub>2</sub>-N-. Estos enlaces se rompen más fácilmente por calor húmedo (en atmósfera saturada de vapor de agua), debido a que las moléculas de agua pueden desplazar a los puentes de hidrógeno.</span></b></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451626"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">2.3.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>CALOR HÚMEDO</span></span></a></h3><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Por lo tanto, la inactivación por calor húmedo requiere menores temperaturas que la que se realiza en ausencia de agua. Veamos algunos ejemplos de condiciones de inactivación total por calor húmedo:</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><b><br />
</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwkIZAVUWvQyNLGtEHyQEufBVaSmWeNEAZ2O6bV651dJsas8xcYSJqnZfBEj70sESYm99urv5P1zO-o-oKGrZahga9g5MahT4iwxulpJ2yUS0BfLPMvaJ_lXXNLVlj2cQeq4qh30ThCaE/s1600/Dibujo4.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwkIZAVUWvQyNLGtEHyQEufBVaSmWeNEAZ2O6bV651dJsas8xcYSJqnZfBEj70sESYm99urv5P1zO-o-oKGrZahga9g5MahT4iwxulpJ2yUS0BfLPMvaJ_lXXNLVlj2cQeq4qh30ThCaE/s640/Dibujo4.bmp" width="640" /></b></a></div><div class="MsoNormal"><b><br />
</b></div><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><b><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></span></span></span></div><div class="MsoHeader"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Veamos los métodos principales de lograr esterilización de materiales por calor húmedo:</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Autoclave</span><span lang="ES-TRAD"> (introducido por Chamberland en 1884): Es un aparato que permite calentar muestras por calor húmedo a temperaturas superiores a las de ebullición del agua (sin que ésta hierva), debido a que el tratamiento se efectúa en un compartimento estanco saturado con vapor de agua y a presiones superiores a la atmosférica. (El funcionamiento del autoclave será oportunamente explicado en clases prácticas). Los parámetros de esterilización suelen ser: temperatura 121ºC y 10-15 min. Como se puede deducir, estos parámetros vienen fijados por la resistencia de las esporas de especies saprofitas (ver última línea de la tabla anterior), que son las formas de vida que más aguantan el calor sin perder viabilidad.</span></b></span></span></div><div class="aclaraciones"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>(Hay que tener en cuenta que, en la práctica, a veces hay que emplear condiciones diferentes; por ejemplo: si queremos esterilizar grandes volúmenes de líquido, habrá que prolongar el tratamiento, 30 o 40 min, ya que el centro del recipiente donde va el líquido tarda más en alcanzar la temperatura de esterilización. Los medios de cultivo que incluyen glucosa deben esterilizarse a 115<sup>o</sup>C, ya que a temperaturas superiores la glucosa "carameliza"; por lo tanto, en estas ocasiones, el tiempo también es mayor: 30 min).</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b> La acción rápida del calor húmedo depende en buena parte del alto valor de calor latente del agua (540 cal·g<sup>-1</sup>); ello hace que los objetos más fríos (como las muestras a esterilizar) se calienten rápidamente por condensación de agua en su superficie.</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Tindalización</span><span lang="ES-TRAD"> (nombre en honor de John Tyndall): Es un método de esterilización fraccionada para materiales que se inactivan o estropean a más de 100ºC. Consiste en someter el material a varios ciclos (normalmente 3 ó 4) de dos fases sucesivas cada uno:</span></b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>en la primera fase el material se calienta a una temperatura entre 50 y 100ºC, durante 1 ó 2 horas;</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>en la segunda fase el material se incuba en una estufa, a 30-37ºC durante 24 horas.</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b> Durante las fases de tipo a) mueren todas las células vegetativas de la muestra, pero permanecen viables las esporas, que quedan activadas para germinar. Durante las fases de tipo b) se produce la germinación de las esporas activadas en la respectiva fase anterior. En la siguiente fase de tipo a) morirán las células vegetativas procedentes de la germinación en la fase anterior; y así sucesivamente, hasta que al cabo de unos cuantos ciclos no queda ningun microrganismo en la muestra.</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD"> Como se puede ver, este método es bastante engorroso y consumidor de tiempo, por lo que en los últimos años ha sido reemplazado por otro método de esterilización, aunque ya no dependiente del calor: se trata de la esterilización por filtración. Consiste de hacer pasar una solución a través de una membrana o filtro de un tipo de material (normalmente nitrato de celulosa) que presenta poros de un tamaño inferior al de cualquier célula bacteriana (diámetro de poro =0,22 </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">m</span><span lang="ES-TRAD">m).</span></b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Aplicaciones principales del calor húmedo:</b></span></i></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>1.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>En la práctica cotidiana del laboratorio de microbiología, en la esterilización de medios de cultivo y soluciones.</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>2.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>En la esterilización de material quirúrgico.</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>3.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>En la esterilización o inactivación parcial, en las industrias alimentarias (conservas, leche y derivados).</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>En la industria láctea se emplean como métodos de esterilización la llamada uperización. La uperización o tratamiento UHT consiste en un tratamiento de calor húmedo donde se emplean temperaturas muy altas durante unos pocos segundos (p. ej.: 135-150ºC durante 1-2 seg).</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Pero no siempre es imprescindible esterilizar la leche, sino que puede bastar eliminar los posibles microorganismos patógenos que pueden contaminarla, y que son más sensibles al calor que los saprófitos inofensivos. Con esta inactivación parcial de la población microbiana de la leche logramos que ésta se conserve durante unos días, sin alterar apenas sus cualidades organolépticas y nutricionales. He aquí los procedimientos más habituales para conseguir esto:</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>i.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La pasteurización (en honor a Pasteur, que la introdujo en los años 1860) consiste en tratar la leche a 63<sup>o</sup>C durante 30 min, tras los cuales se enfría y envasa rápidamente.</b></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>ii.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La pasteurización instantánea (también conocida por sus siglas en inglés HTST, de <i>high temperature-short time</i>) se logra calentando a 72ºC durante sólo 15 segundos, tras de lo cual la muestra se enfría rápidamente. Esta técnica es la más usada actualmente, ya que:</b></span></span></span></div><blockquote style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></b></span><br />
<blockquote><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></b></span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="top" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>mata más rápidamente;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>mata mejor organismos más resistentes;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>altera menos el sabor;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>actúa en flujos continuos (y permite procesar grandes volúmenes de leche).</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></span></blockquote><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></span></blockquote><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></span></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Tras la pasteurización, el número de bacterias viables desciende un 97-99%. Los potenciales patógenos que pueda llevar la leche (<i>Brucella, Salmonella</i>, bacilo tuberculoso, <i>Streptococcus</i>, etc) son eliminados fácilmente. La pasteurización también se emplea para la preparación de vacunas a base de microorganismos inactivados por el calor.</span></span></span></span></b></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451627"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">2.3.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>CALOR SECO</span></span></a></span></span></b></span></h3><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Como ya dijimos, la esterilización por calor seco necesita recurrir a mayores temperaturas que la efectuada por el calor húmedo, ya que al no existir agua, la rotura de puentes de hidrógeno y la desnaturalización de proteínas, así como la fusión de membranas, se efectúan a mayores energías. Otros efectos del calor seco son los daños por oxidación y el provocar un aumento de la concentración de electrolitos.</span></span></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Aplicaciones del calor seco:</span></span></i></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">1.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>El llamado horno de Pasteur, mediante calentamiento a 160-170ºC durante 2-3 horas permite esterilizar materiales inertes de laboratorio resistentes al calor: material de vidrio y metálico, aceites y jaleas, etc.</span></span></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD">2.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">Flameado a la llama</span><span lang="ES-TRAD"> (hasta el rojo) de asas metálicas de siembra, con las que se inoculan las bacterias.</span></span></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD">3.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">Incineración</span><span lang="ES-TRAD"> de materiales de desecho.</span></span></span></span></b></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451628"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">2.4<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTO DE LAS BAJAS TEMPERATURAS SOBRE LAS BACTERIAS</span></span></a></span></span></b></span></h2><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Las bajas temperaturas (por debajo de la temperatura mínima) no son útiles para la esterilización, ya que, aunque existen algunas bacterias que mueren por congelación (p. ej., especies patógenas de <i>Neisseria</i>), el efecto de este tratamiento sobre otras muchas es, sobre todo, bacteriostático, sin contar aquellos organismos psicrófilos o psicrotrofos.</span></span></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Los efectos de someter una suspensión bacteriana a temperaturas menores de 0ºC dependen de:</span></span></span></span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>el medio donde están suspendidas las bacterias;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">el modo en que se realice la congelación y una ulterior descongelación</span></b>.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">Cuando la temperatura es ligeramente inferior al punto de congelación del medio, el citoplasma queda en sobrefusión (sin congelar) entre -1 y -10ºC. Pero como la tensión de vapor de agua en el interior es mayor que en el exterior, existe una tendencia a restablecer el equilibrio, que puede ser:</span></span></div></span></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>por pérdida de agua de la célula (cuando la congelación se efectúa lentamente), o bien</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>por cristalización de agua en el interior (cuando la congelación se realiza rápidamente).</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">En ambos casos la consecuencia es que las sales intracelulares se concentran, lo que supone que la solución del citoplasma puede llegar a saturarse, con precipitación de sales. Ello conlleva varias consecuencias: los cristales de sales y la alta concentración de electrolitos provocan la desnaturalización de proteínas y daños a la membrana; otro efecto de menor importancia es el daño mecánico a la pared celular y a la membrana provocado por los cristales de hielo.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> En general, el enfriamiento rápido es más lesivo que el lento, existiendo una velocidad óptima. Cuando una bacteria se enfría rápidamente a -35ºC se producen cristales de hielo que provocan daños cuando la muestra se descongela.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Por lo tanto, otro factor a tener en cuenta es la manera de realizarse la descongelación, y el número de ciclos de congelación-descongelación. La descongelación lenta es más letal que la rápida, ya que aumenta el volumen de cristales de hielo.</span></span></div><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Aplicaciones de la congelación:</span></span></i></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La congelación se aplica, en laboratorio, para preservar muestras bacterianas durante largos periodos de tiempo. Como acabamos de ver, y con objeto de maximizar la viabilidad bacteriana el mayor tiempo posible, es importante cómo se efectúa tanto la congelación como la descongelación. Una vez congeladas, las bacterias supervivientes conservan su viabilidad durante mucho tiempo, siempre que la temperatura se mantenga por debajo del punto eutéctico:</span></span></div></span></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>en nieve carbónica (CO<sub>2</sub> sólido), a -78ºC;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>en nitrógeno líquido, a -180ºC.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">Por ello, este método es usado en el laboratorio para guardar cultivos durante largas temporadas. El inconveniente de emplear nieve carbónica o nitrógeno líquido es que hay que reponerlos con relativa frecuencia. Como veremos enseguida, hay métodos menos engorrosos y caros de mantener viables muestras microbianas durante largos periodos de tiempo.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Para preservar aún mejor las bacterias a bajas temperaturas, se recurre a añadir a la suspensión ciertas sustancias, como por ejemplo:</span></span></div></span></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Sustancias no ionizables de bajo peso molecular que provocan la solidificación amorfa y vítrea, en lugar de la cristalización, evitando así la formación de zonas intracelulares con alta concentración de sales: glicerina, sacarosa, lactosa, dimetilsulfóxido (DMSO).</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Materiales ricos en proteína: leche, suero, extracto de carne.</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Proteínas purificadas (p. ej., la albúmina).</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Determinadas macromoléculas: polivinilpirrolidona (PVP), dextranos.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">La suspensión bacteriana puede aguantar varios meses congelada con estas sustancia entre -25 a -30ºC, en congelador. Si se hace con nitrógeno líquido, la conservación puede ser de varios años.</span></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451629"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>LIOFILIZACION</span></span></a></h1><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La liofilización es la desecación al vacío de una muestra previamente congelada. Aplicada a bacterias, es uno de los métodos que mantiene por más tiempo la viabilidad bacteriana (varios años). Para obtenerla, el cultivo bacteriano se adiciona de leche o suero (véase epígrafe anterior), se congela sobre nieve carbónica (-78ºC), y se conecta a una bomba de vacío, que provoca la desecación. La eliminación de toda el agua sobre la muestra congelada aumenta la viabilidad de ésta, que se guarda en ampollas cerradas de vidrio a temperatura ambiente, hasta su uso, que como vemos, puede ser incluso muchos años después.</span></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">4<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451630">EFECTO DE LA DESECACION SOBRE LAS BACTERIAS</a></span></span></h1><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La desecación al aire (sin vacío) mata a las células vegetativas bacterianas, pero no a las endosporas. La sensibilidad a la desecación varía de una especie a otra. Ejemplos:</span></span></div></span></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><i><span lang="ES-TRAD">Mycobacterium tuberculosis</span></i><span lang="ES-TRAD"> (el bacilo tuberculoso) es muy resistente al aire (en ausencia de luz), de ahí que pueda aguantar varios meses a partir de los esputos de enfermos.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>En cambio, el vibrión colérico (<i>Vibrio cholerae</i>) muere expuesto al aire al cabo de sólo dos horas.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Las causas de la muerte son, principalmente:</span></div></span></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: 'Times New Roman';"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>el aumento de concentración intracelular de sales, lo que conlleva efectos tóxicos y desnaturalizantes de proteínas;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>daños por oxidación.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">La mayor eficacia de la desecación al aire se logra con 50% de humedad relativa.</span></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">5<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786729"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451631">EFECTO DE LAS RADIACIONES SOBRE LAS BACTERIAS</a></span></span></h1><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786730"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451632"><span lang="ES-TRAD">5.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>CONCEPTOS GENERALES SOBRE RADIACIONES Y BIOMOLÉCULAS</span></a></span></h2><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Se puede definir la radiación como la propagación de energía por el espacio. Los principales tipos de radiaciones que pueden tener efectos sobre los seres vivos son: </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghm_CCSuHyA80EQVVadLlTpF_0w2U_UoM2zzUyWbFXYD7me-6RccuSSl3O5iNhvN_oMxCGDTIcNCDqP6NTsjfFEcDjWBVsyQ5FWU4ELI2u6IDwVbiiEclTRExFoJYLAFUTxbHcSJD4-dg/s1600/Dibujo5.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghm_CCSuHyA80EQVVadLlTpF_0w2U_UoM2zzUyWbFXYD7me-6RccuSSl3O5iNhvN_oMxCGDTIcNCDqP6NTsjfFEcDjWBVsyQ5FWU4ELI2u6IDwVbiiEclTRExFoJYLAFUTxbHcSJD4-dg/s640/Dibujo5.bmp" width="640" /></a></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div></span></span></b></span></td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><b><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Los efectos derivados de la absorción de radiación dependen de:</b></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>la energía de la radiación absorbida;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>la naturaleza del material.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">1) Si la energía es E>10 eV</span><span lang="ES-TRAD">, hablamos de radiaciones ionizantes: son los rayos X y los rayos </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">g</span><span lang="ES-TRAD"> (estos últimos se emiten como resultado de la desintegración de radioisótopos). Un fotón de gran energía incide sobre un átomo, provocando la expulsión de un electrón de gran energía (fotoelectrón), y quedando el átomo en forma ionizada (cargado positivamente). El electrón expulsado suele tener energía suficiente para originar una nueva ionización, de la cual surge otro electrón de alta energía, etc... produciéndose una cadena de ionizaciones, con transferencia linear de energía, hasta que ésta se disipa en el material: el último electrón de la cadena es captado por otro átomo o molécula, que queda cargado negativamente. El resultado final es que se forman pares de iones (uno positivo y otro negativo). A su vez, esos iones originados tienden a experimentar reorganizaciones electrónicas ulteriores, que dan pie a cambios químicos en el sistema que se había sometido a la irradiación.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">2) Si la energía es E<10 eV, no se producen ionizaciones</span><span lang="ES-TRAD">: los electrones del átomo o molécula pasan transitoriamente (de 10<sup>-8</sup> a 10<sup>-10</sup>segundos) a un nivel energético superior (entonces se habla de que el átomo o molécula están excitados), pero enseguida dicho electrón vuelve al estado energético inicial. En su regreso a su nivel energético previo, el electrón puede dar origen a una variedad de fenómenos:</span></span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">fluorescencia</span><span lang="ES-TRAD">: emisión de energía a una longitud de onda mayor que la del fotón incidente;</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">fotosensibilización</span><span lang="ES-TRAD">: la energía se transfiere a otra molécula;</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">reacciones fotoquímicas</span><span lang="ES-TRAD">: se origina un cambio químico;</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">emisión de calor</span><span lang="ES-TRAD">: la energía simplemente se disipa en colisiones entre moléculas.</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La luz visible y UV pueden dar origen a reacciones fotoquímicas, aparte de calor. Pero la radiación infrarroja sólo conduce a disipación de calor, si bien ciertas bacterias fotosintéticas anoxigénicas pueden aprovechar el infrarrojo para la fotosíntesis.</span></span></b></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786732"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451633"><span lang="ES-TRAD">5.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTOS DE LAS RADIACIONES IONIZANTES Y SUS APLICACIONES</span></a></span></b></span></h2><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Aunque la unidad de radiación <i>emitida </i>es el roentgen (R), a efectos biológicos se usan parámetros que miden la energía <i>absorbida</i> por el sistema: las unidades son el rad (100 erg/g) y el gigaray (1Gy = 100 rads).</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> En general, los microorganismos son más resistentes a las radiaciones ionizantes que los seres superiores. Por ejemplo, la dosis de reducción decimal (D10) para las endosporas de ciertas especies de <i>Clostridium</i> es de 2000-3000 Gy. Las células vegetativas de la bacteria<i>Deinococcus radiodurans</i> (observe el nombre específico) es de 2.200 Gy. Otras especies más “normales” poseen una dosis de reducción decimal en torno a 200-600 Gy. Compara estos datos con el valor de sólo 10 Gy como dosis <i>letal</i> para humanos.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD"> Las fuentes de radiaciones ionizantes son los aparatos de rayos X, los rayos </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">g</span><span lang="ES-TRAD"> y los radioisótopos, como el Co<sup>60</sup> o el Cs<sup>137</sup>.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Los efectos de las radiaciones ionizantes son letales, tanto directos como indirectos, así como mutagénicos. Los efectos letales directos se logran a altas dosis de radiación, mientras que los letales indirectos y mutagénicos se consiguen a menores dosis.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD"> 1.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">Efecto letal directo</span><span lang="ES-TRAD">: por impacto de cuantos de radiación ionizante sobre alguna molécula esencial para la vida, que es el ADN (ya que obviamente es absolutamente esencial y suministra una sola copia de la mayoría de los genes bacterianos). Los daños al ADN son, principalmente: roturas en ambas cadenas, y entrecruzamiento entre dichas cadenas, que no puedan repararse.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD"> 2.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">Efecto mutagénico</span><span lang="ES-TRAD">: deriva de la producción de daños menores al ADN que pueden repararse por mecanismos propensos a error.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD">3.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">Efecto letal indirecto</span><span lang="ES-TRAD">: este tipo de efecto es el más importante, y deriva de la radiolisis del agua, que genera hidrógeno naciente (H<sup>·</sup>) y radical hidroxilo (OH<sup>·</sup>). El radical hidroxilo reacciona fácilmente con macromoléculas, sobre todo con ADN, provocando roturas en ambas cadenas, lo cual se traduce en efectos de letalidad. Si, además, la bacteria está expuesta al oxígeno mientras se la está irradiando, el efecto es aún más intenso, debido a que el O<sub>2</sub> reacciona con los radicales libres, originando cadenas de reacciones de autooxidación, muy destructivas, y promoviendo la formación de peróxidos y epóxidos, asimismo letales.</span></span></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD"> H<sup>·</sup> + O<sub>2 </sub></span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Wingdings;">à</span><sup><span lang="ES-TRAD">·</span></sup><span lang="ES-TRAD">HO<sub>2</sub></span></span></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD">2 <sup>·</sup>HO<sub>2</sub> </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Wingdings;">à</span><span lang="ES-TRAD"> H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> + O<sub>2</sub></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Las principales aplicaciones de las radiaciones ionizantes son la esterilización de:</span></span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>material farmacéutico (antibióticos, hormonas, etc);</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>material médico-quirúrgico (guantes de cirujano, suturas de nylon, jeringas desechables, agujas, bisturíes, catéteres, prótesis, etc);</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>alimentos envasados (aunque en algunos países aún sigue abierta la polémica por parte de ciertos grupos sobre la seguridad de este tratamiento).</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"></b></span><br />
<h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786733"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451634"><span lang="ES-TRAD">5.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTOS DE LAS RADIACIONES ULTRAVIOLETA</span></a></b></span></h2><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD"> La radiación UV tiene un efecto letal y mutagénico, que depende de su longitud de onda. Ello se debe a la absorción selectiva de longitudes de onda por parte de ciertas moléculas biológicas:</span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Las proteínas tienen dos picos (es decir, máximos) de absorción: uno a 280 nm, debido a los aminoácidos aromáticos (Trp, Tyr, Phe), y otro a 230 nm, debido a los enlaces peptídicos.</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>El ADN y el ARN absorben a 260 nm, debido al enlace doble entre las posiciones 4 y 5 de las bases púricas y pirimidínicas.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Los rayos UV no tienen actividad ionizante, pero provocan cambios químicos en las moléculas absorbentes, de modo que aparecen moléculas alteradas denominadas genéricamente fotoproductos. Los fotoproductos originan la inactivación de macromoléculas, aunque, como veremos enseguida, el ADN dispone de mecanismos para paliar o eliminar estas modificaciones potencialmente lesivas.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Las consecuencias de inactivar proteínas o ARN no se dejan sentir a efectos de letalidad, ya que existen muchas copias de cada uno de estos tipos de macromoléculas, y se pueden volver a sintetizar. En cambio, la inactivación del único cromosoma de la bacteria tiene efectos letales primarios y efectos mutagénicos secundarios. Por lo tanto, el espectro de acción biológica de la luz UV equivale al de absorción del UV por el ADN (260 nm).</span></span></b></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786734"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451635"><span lang="ES-TRAD">5.3.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FOTOPRODUCTOS DEL ADN OCASIONADOS POR LA LUZ UV</span></a></span></b></span></h3><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Los fotoproductos generados por la luz UV en el ADN derivan principalmente de alteraciones en las bases pirimidínicas (citosina, timina):</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>dímeros de pirimidina (anillo ciclobutano)</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>fotoproducto de la endospora (5-timinil-5,6-dihidrotimina)</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">c)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>hidratos de pirimidina</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Los dímeros de pirimidina son los fotoproductos más importantes en las células vegetativas bacterianas. El principal es el dímero de timina (T-T), aunque también se producen T-C y C-C. Como se puede observar, se trata de aductos (uniones) entre dos pirimidinas adyacentes en la misma hebra de ADN, mediante la creación de un anillo de ciclobutano. Su efecto principal es la distorsión local de la configuración de la doble hélice, que interfiere en el normal emparejamiento de bases complementarias; ello, a su vez, provoca una interferencia en los procesos de replicación y transcripción, y secundariamente en el crecimiento y la respiración.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> A dosis muy altas de rayos UV se forman también dímeros entre pirimidinas de las dos cadenas, es decir, se provocan entrecruzamientos de las dos hebras que igualmente afectan a la replicación y a la transcripción, aunque este tipo de daños reviste menos significación biológica.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">El fotoproducto de la espora es la 5-timinil-5,6-dihidrotimina. Como vimos en el capítulo 9, se forma en la endospora bacteriana debido al alto grado de deshidratación, pudiendo ejercer igualmente efectos inactivantes.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD">Los hidratos de pirimidina (como la 6-hidroxi-5,6-dihidrotimina) se forman a altas dosis de luz UV. Tienen efecto mutagénico (no letal), favoreciendo la aparición de transiciones T=A a C</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">º</span><span lang="ES-TRAD">G.</span></span></b></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786735"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">5.3.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>MECANISMOS DE REPARACION DE LOS FOTOPRODUCTOS</span></span></a></b></span></h3><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Debido al carácter esencial del ADN como molécula central informativa de los seres vivos, la evolución ha desarrollado una serie de mecanismos capacitados para enfrentarse con los posibles daños ocasionados por la luz ultravioleta. Los principales mecanismos hallados en bacterias se pueden agrupar así:</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Mecanismos prerreplicativos:</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>reparación fotoenzimática o fotorreactivación, que permite la reparación directa del daño en sí</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>reparación por escisión y resíntesis</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Mecanismos posreplicativos:</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>reparación por recombinación</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>reparación inducible de emergencia (SOS)</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">A) Reparación fotoenzimática</span></span></i></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Se debe a la actuación de una enzima denominada fotoliasa o enzima fotorreactivante, que muchas bacterias sintetizan de manera constitutiva. Las fotoliasas reparan directamente los dímeros de pirimidina, en una reacción que requiere luz visible de 300-500 nm de longitud de onda (luz azul). Estas enzimas poseen dos grupos prostéticos coloreados (cromóforos):</span></span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>flavina reducida (FADH<sub>2</sub>)</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>una pterina.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Mecanismo</span></i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La primera fase del mecanismo es independiente de la luz. La fotoliasa reconoce el dímero de pirimidina, y se une a él, formando un complejo enzima-sustrato [E-S].</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La flavina reducida (FADH<sub>2</sub>) de la fotoliasa, en presencia de luz (</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">l</span><span lang="ES-TRAD">=300-500), se excita, y dona electrones al anillo de ciclobutano del dímero de pirimidina, rompiéndolo, y regenerando las dos pirimidinas sin alterar.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Aunque se sabe que el segundo cromóforo (la pterina) favorece la reparación, no está claro cuál es su papel exacto.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">No todas las bacterias tienen enzimas fotorreactivantes, pero en cambio la fotorreparación está muy extendida entre eucariotas.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">B) Reparación por escisión-resíntesis</span></i></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> La distorsión en la doble hélice provocada por el dímero es reconocida por un complejo proteico con actividad de endonucleasa correctora, conocido como correndonucleasa o escinucleasa. El daño se repara indirectamente (es decir, no se actúa sobre el propio fotoproducto), sino que las bases dañadas se eliminan (se escinden) formando parte de un oligonucleótido, y el hueco resultante se rellena por resíntesis reparadora de ADN.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Mecanismo:</span></i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Un complejo formado por dos subunidades de la proteína UvrA y una de la UvrB (Uvr[A<sub>2</sub>B]) se une cerca del dímero de pirimidina, usando la energía de la hidrólisis del ATP, y merced a su actividad helicasa, desenrolla localmente la doble hélice.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Se une la proteína UvrC, con lo que se completa el complejo Uvr[A<sub>2</sub>BC], es decir, la correndonucleasa, unido a la cadena dañada del ADN, cerca del dímero.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">3)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La correndonucleasa realiza dos cortes en la cadena afectada por el dímero: corta el 8º enlace fosfodiéster “a la izquierda” del dímero (o sea, hacia el lado 5') respecto de la localización del dímero y corta el 4º o 5º enlace fosfodiéster “a la derecha” (en dirección 3' del dímero). Por lo tanto, se produce y libera un fragmento de unos 12 nucleótidos de longitud, que incluye al dímero de pirimidina, al mismo tiempo que se retira la escinucleasa, que se separa en sus polipéptidos constituyentes.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">4)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Queda, pues, un hueco de cadena sencilla en el ADN. Este hueco es ocupado ahora por la ADN-polimerasa-I y por la ADN-helicasa-II(codificada por el gen <i>uvrD</i>), que llevan a la síntesis de nuevo ADN para rellenar el hueco (por supuesto, en sentido 5' </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Wingdings; font-size: 11pt;">à</span><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="ES-TRAD">3'), tomando como molde la cadena intacta, y usando como cebador (“<i>primer”</i>) el extremo 3'-OH que se había generado en la fase anterior.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">5)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Finalmente, la actuación de la ADN-ligasa sella la cadena (regeneración del enlace fosfodiéster del lado 5').</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> <i>C) Reparación por recombinació</i><i>n</i></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Cuando la ADN-polimerasa-III bacteriana (que es la enzima que normalmente replica el cromosoma) se encuentra, en la cadena que está usando como molde, con un dímero de pirimidina, deja de replicar esa zona, y “salta” unos 1000 nucleótidos más adelante para seguir la replicación. Por lo tanto, deja un gran hueco o mella de unos 1000 nucleótidos. Esta discontinuidad (llamada mella post-replicativa) se puede rellenar por el mecanismo de reparación por recombinación general, recurriendo a la proteína RecA, que verifica una recombinación con la hebra parental homóloga intacta.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Mecanismo:</span></i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Numerosas unidades de proteína RecA recubren la zona de cadena sencilla de la mella posreplicativa, formando estructuras helicoidales.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La proteína RecA promueve emparejamiento homólogo de la cadena sencilla a la que recubre con la doble cadena “hermana” intacta.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">3)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Se produce un intercambio recíproco de cadenas.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">4)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>El extremo 3'-OH libre de la cadena dañada (que merced al intercambio recíproco está ahora emparejada con la cadena complementaria procedente de la doble hélice “hermana”) sirve de cebador a la ADN-polimerasa-I, que sintetiza ADN nuevo usando como molde la cadena complementaria intacta del dúplex.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">5)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Ligación e isomerización espontáneas, que produce la llamada “estructura de Holliday”, una figura en “X” donde hay dos sobrecruzamientos (“<i>crossing-over”</i>) que mantienen unidos entre sí a los dos duplex.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">6)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Resolución de los dos sobrecruzamientos por sendas roturas y religaciones, lo cual genera dos dobles hélices ininterrumpidas. Como se ve en la figura, uno de estos dúplex lleva el dímero de pirimidina, y el otro es una doble cadena intacta, aunque parte de ella contien ADN de nueva síntesis.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Como se puede ver, el mecanismo de reparación por recombinación no repara por sí mismo la lesión en el ADN, pero logra reparar la mella postreplicativa, evitando que se detenga la replicación del cromosoma. Al final del proceso el dímero como tal sigue sin reparar, pero ahora tendrá una oportunidad de ser reparado por algún otro mecanismo, como el de escisión-resíntesis.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">D) Reparación de emergencia (SOS) propensa a error</span></i></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Cuando la bacteria se somete a dosis elevadas de luz UV o a determinados agentes químicos que dañan severamente el ADN, o que interfieren seriamente con la replicación, puede ocurrir que los sistemas de reparación que hemos visto hasta ahora no sean suficientes para reparar todos los daños; en estas circunstancias se pone en marcha un nuevo mecanismo, que es inducible y que calificamos como de emergencia, ya que tiende a salvaguardar la viabilidad de la célula, a costa de acumular mutaciones con frecuencia elevada (y por eso lo llamamos también propenso a error).</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Descripción del sistema en una célula normal (no sometida a daños al ADN):</span></i></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> El gen <i>lexA</i> posee un nivel basal de expresión, de modo que codifica la proteína LexA, que actúa como represor sobre su propio gen (represión autógena), así como sobre los genes <i>recA, uvrA, B, C, umuDC</i>. La represión no es total, sino que se da un nivel basal de producción de los polipéptidos correspondientes a estos genes. Así, por ejemplo, el nivel de proteína RecA es suficiente para efectuar los procesos normales de recombinación, y los niveles de UvrABC son suficientes para reparar pequeños daños en el ADN.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Descripción del sistema en una célula severamente dañada:</span></i></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Una célula seriamente afectada por un agente que daña el ADN o interfiere con su replicación poseerá zonas de cromosoma con ADN de cadena sencilla (c.s.) sin reparar. Pues bien, este ADN de c.s. constituye una señal de situación de emergencia para la proteína RecA: dicha proteína se une a esas regiones de c.s., de modo que adquiere una actividad proteasa muy específica (para distinguir esta actividad, usamos la nomenclatura RecA<sup>*</sup>). La proteína RecA<sup>*</sup> (activada como proteasa) induce la proteolisis del represor LexA (rompiéndolo entre dos aminoácidos concretos hacia la mitad de la molécula). Por lo tanto, ya no hay suficiente proteína LexA intacta como para seguir reprimiendo a los genes citados (<i>recA, uvrABC, umuDC</i>). Dichos genes (llamados genéricamente genes SOS) se pueden expresar ahora a altos niveles, de modo que:</span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Aumentan los niveles de RecA, lo que conlleva un aumento de la eficiencia de la reparación por recombinación;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Aumentan los niveles de la escinucleasa (Uvr[A<sub>2</sub>BC]), lo que supone mejorar la reparación por escisión-resíntesis;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Se expresan los genes <i>umuDC</i>, lo que se traduce en un aumento de la mutagénesis. Pero ¿por qué aumenta la mutagénesis? El mecanismo exacto no está claro. Se sabe que en esta situación de emergencia algunos dímeros de pirimidina son procesados con la intervención de los productos de <i>recA</i> y de <i>umuD</i> y <i>umuC</i>, de modo que hay una síntesis de emergencia de ADN que acarrea la frecuente introducción de bases incorrectas (es decir, es un proceso de reparación propenso a error).</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> De esta manera, la célula salvaría su integridad en esta situación “límite”, pero a costa de adquirir frecuentes mutaciones. (¡Es mejor sobrevivir aunque sea con unas cuantas mutaciones a morirse!).</span></span></b></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span style="background-color: #b6d7a8; color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786736"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451637"><span lang="ES-TRAD">5.3.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>APLICACIONES PRACTICAS DE LA LUZ UV</span></a></span></b></span></h3><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">La luz UV se puede producir artificialmente en lámparas de vapor de mercurio de baja presión, que emiten el 90% de su radiación a 254 nm. La unidad de energía de radiación se mide en watts/(seg·cm<sup>2</sup>).</span></span></b></span></div><blockquote><div class="aclaraciones"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span style="color: #0c343d; font-size: x-small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Por ejemplo, una lámpara de 15 watios emite una energía de 38<span style="font-family: Symbol;">m</span>watts·cm<sup>-</sup>2·seg<sup>-1</sup>, a una muestra situada a 1 metro de la lámpara.</span></span></b></span></div></blockquote><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD"> La luz UV es efectiva sobre bacterias Gram-positivas y Gram-negativas. La dosis letal para células vegetativas suele estar entre 1800 y 6500 </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">m</span><span lang="ES-TRAD">watt·cm<sup>-2</sup>, pero las endosporas requieren 10 veces más dosis.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> El uso práctico de la luz UV como agente esterilizante está limitado, ya que tiene poco poder penetrante: no entra en objetos sólidos, y además se ve apantallada por el cristal y penetra poco en los líquidos. Su aplicación concreta más frecuente es en el control de infecciones por vía aérea: lámparas de desinfección en salas de hospitales y de laboratorios de investigación. En Microbiología se emplea la luz UV como agente mutagénico en bacterias (en muchos estudios que requieran obtener mutantes correspondientes a cualquier tipo de fenotipos, para conocer las correspondientes bases genéticas).</span></span></b></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">5.4<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786737"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451638">EFECTOS DE LA LUZ VISIBLE</a></span></span></b></span></h2><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> A diferencia de la UV, la luz visible es de baja energía, y además, sus cuantos no tienen efectos selectivos sobre el ADN, por lo que no sería de esperar, en principio, que este tipo de radiación tuviera efectos negativos sobre las bacterias. Sin embargo, la luz visible puede ejercer un efecto negativo indirecto, en el fenómeno de sensibilización fotodinámica.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La luz visible de fuerte intensidad (p. ej., exposición a pleno sol) es capaz de matar las bacterias, debido a que ciertas moléculas de éstas (riboflavinas, porfirinas, citocromos) absorben la energía de los cuantos y se excitan durante 10<sup>-6</sup>-10<sup>-8</sup> seg, tras lo cual reemiten la energía a otras moléculas, originando fotooxidaciones en residuos His y Trp de las proteínas y en las bases de los ácidos nucleicos. También se puede generar oxígeno singlete (<sup>1</sup>O<sub>2</sub>), que es un radical muy reactivo, oxidante, que puede destruir la célula con rapidez.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Así pues, la moraleja práctica es: no dejarse los cultivos bacterianos expuestos a la luz solar, sino que habrán de cultivarse en oscuridad (salvo el cultivo de las bacterias fototrofas).</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Ciertas bacterias (entre ellas las fotosintéticas, y las que se propagan vía aérea) poseen abundantes pigmentos de tipo carotenoide que las protegen de estos efectos fotosensibilizadores. (Los carotenoides captan la energía del oxígeno singlete y la reenvían al estado basal, no excitado).</span></span></b></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786738"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451639"><span lang="ES-TRAD">6<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EF</span></a><span lang="ES-TRAD">ECTOS DE LAS ONDAS SONORAS</span></span></b></span></h1><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Las ondas sonoras audibles para los humanos poseen un rango de frecuencias entre los 9 kilociclos y los 20 kilociclos/segundo. Por encima de 20 Kc se sitúan las ondas supersónicas (hasta los 200 Kc/seg) y las ultrasónicas (desde 200 hasta 2000 Kc/seg). Estos tipos de ondas de frecuencias superiores a las audibles (sobre todo las ultrasónicas) tienen el efecto de desintegrar las células.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD"> El fundamento de esta acción es el siguiente: el paso del sonido a través de un líquido produce cambios de presión alternantes (por los sucesivos frentes de ondas), que a grandes frecuencias originan cavidades (burbujas de gases disueltos) de unos 10 </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Symbol;">m</span><span lang="ES-TRAD">m de diámetro (fenómeno de cavitación). Dichas cavidades van aumentando de tamaño y terminan colapsando violentamente, dando lugar a enormes presiones locales (de hasta 1000 atmósferas o 10 Tm/cm<sup>2</sup>). Las consecuencias del colapso son:</span></span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>la célula se desintegra;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>si existe oxígeno en el líquido de suspensión, se forman peróxidos (como el H<sub>2</sub>O<sub>2</sub>);</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>despolimerización de macromoléculas;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>cortes en ambas hebras del ADN.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Las bacterias son variables en cuanto a su susceptibilidad a las vibraciones sonoras. En general, son más sensibles las Gram-negativas y más resistentes las Gram-positivas. Sin embargo, ante un tratamiento por ultrasonidos siempre cabe la posibilidad de que sobrevivan algunos individuos, por lo que este método no tiene utilidad para la esterilización.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> El uso habitual de los supra- y ultrasonidos en laboratorio es para la llamada “sonicación” o disrupción ultrasónica de células para obtener extractos celulares, en investigaciones bioquímicas. El tratamiento se realiza en un aparato llamado generador de ultrasonidos o “sonicador”, que opera en un rango de frecuencias desde 9 hasta 100 Kc/seg.</span></span></b></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786739"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451640"><span lang="ES-TRAD">7<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTO DE LA PRESION HIDROSTATICA</span></a></span></b></span></h1><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La mayor parte de las especies bacterianas de hábitats continentales no pueden crecer (e incluso mueren) cuando son sometidas a altas presiones (unos 600 Kg/cm<sup>2</sup>). Ello se debe a los siguientes efectos adversos:</span></span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>aumento de la viscosidad del citoplasma;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>disminución de la capacidad de las enzimas de unirse a sus respectivos sustratos;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>interferencia en la división celular: las bacterias se alargan, se filamentan, pero sin producción de tabique transversal (crecimiento sin división celular).</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Sin embargo, existen bacterias (sobre todo marinas) que toleran o requieren altas presiones (barotolerantes y barófilas, respectivamente):</span></b></span></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Bacterias barotolerantes</span><span lang="ES-TRAD">: Crecen a la presión atmosférica, pero aguantan hasta unas 500 atmósferas. Su hábitat son las aguas oceánicas, entre los 2000 y los 4000 metros de profundidad.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Bacterias barófilas</span><span lang="ES-TRAD">: Crecen óptimamente a más de 400 atmósferas. Podemos distinguir entre barófilas moderadas (facultativas) y barófilas extremas (obligadas):</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Las barófilas moderadas son aquellas bacterias que pueden crecer a presión atmosférica, aunque su óptimo está a unas 400 atmósferas. Habitan profundidades entre los 5000 y 7000 metros.</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Las barófilas extremas presentan óptimos de crecimiento a muy altas presiones (por encima de 600-700 atmósferas), y sonincapaces de crecer a presión atmosférica. Se han llegado a aislar a más de 10000 metros de profundidad. Debido a que a esas profundidades la temperatura del agua es de sólo 2-3<sup>o</sup>C, suelen ser simultáneamente criófilas. Este tipo de bacterias está empezando a ser investigado actualmente, y su manejo es engorroso, ya que hay que cultivarlas en cámaras especiales presurizadas que suministran las altas presiones que requieren.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><b><span style="font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Aplicación práctica de las altas presiones a bacterias barosensibles:</span></span></i></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> La llamada prensa de French (que frecuentemente se denomina incorrectamente como “prensa francesa”) es un aparato de laboratorio que permite aplicar grandes presiones y brusca descompresiones, lo que logra la rotura mecánica de las bacterias, con objeto (al igual que la sonicación) de obtener extractos libres de células.</span></span></b></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786740"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451641"><i><span lang="ES-TRAD">8<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span></i><span lang="ES-TRAD">EFECTOS DE LA PRESIÓN OSMÓTICA</span></a></span></b></span></h1><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"> Exceptuando los micoplasmas, que carecen de pared celular, las bacterias pueden vivir en medios tanto hipotónicos como hipertónicos, debido a la protección de una pared celular rígida y a la membrana citoplásmica semipermeable.</span></span></b></span></div><div class="aclaraciones"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;">Normalmente el citoplasma de las bacterias poseen una osmolaridad ligeramente superior a la del entorno, lo que garantiza el paso de agua al interior. La presión de turgor es relativamente constante porque la membrana citoplásmica se topa con la rigidez de la pared celular. Esta presión de turgor permite que la bacteria aguante cambios bruscos de concentración de solutos en su entorno (dentro de ciertos límites). Pero esto plantea una pregunta (que intentaremos responder a continuación): ¿cómo logra la bacteria ajustar su osmolaridad interna a esos cambios exteriores?</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD">A) En medios hipotónicos</span><span lang="ES-TRAD"> (con una a<sub>w</sub>>a<sub>w</sub> del citoplasma) es la pared celular la que ejerce todo el papel: su rigidez se opone a la entrada de agua, y por lo tanto, evita que la membrana citoplásmica tienda a sufrir una presión de turgor excesiva.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><span lang="ES-TRAD">B) En medios hipertónicos</span><span lang="ES-TRAD"> (cuando la a<sub>w</sub> del exterior es menor que la del citoplasma). Las bacterias poseen mecanismos compensatorios por los que tienden a aumentar la osmolaridad interior por encima de la del medio (para garantizar la entrada de agua del ambiente y mantener su metabolismo). Ello se logra esencialmente aumentando la concentración de un soluto muy soluble en agua en el interior celular, soluto llamado genéricamente soluto compatible, lo cual se puede lograr por varios posibles mecanismos:</span></span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>bombeando iones al interior;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>sintetizando una molécula orgánica osmóticamente activa;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>bombeando sustancias osmoprotectoras.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>En el caso de los iones, el ión bombeado suele ser el potasio (K<sup>+</sup>), por un sistema de antiporte K<sup>+</sup>/H<sup>+</sup>.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Como ejemplos de síntesis de solutos orgánicos compatibles y osmóticamente activos tenemos el glutamato, la glutamina y la trehalosa. En levaduras es frecuente que el soluto compatible sea un poliol (sorbitol, manitol, etc.).</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Ahora bien, si el medio es muy hipertónico, estos mecanismos ya son incapaces de evitar la salida de agua desde el citosol, lo cual conlleva una retracción de la membrana citoplásmica. La pérdida de agua puede suponer la deshidratación del citoplasma, lo que conlleva la detención del crecimiento.</span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>En Gram-positivas se produce una plasmolisis auténtica (retracción de la membrana citoplásmica respecto de la pared rígida suprayacente)</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>En Gram-negativas no existe auténtica plasmolisis, ya que la pared celular y la membrana citoplásmica se retraen al mismo tiempo. Las bacteria entéricas crecen lentamente por encima de 0.65M de NaCl.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>3)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Sin embargo, las bacterias pueden crecer a osmolaridades superiores a la máxima teórica, si en el medio existen determinados compuestos llamados osmoprotectores. La bacteria bombea esos compuestos a su interior, usándolos como solutos compatibles. Ejemplos de osmoprotectores exógenos que pueden ser bombeados al interior celular:</b></span></span></div><br />
<blockquote><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="top" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Prolina (p. ej., en <i>Salmonella typhimurium</i> y <i>Staphylococcus aureus</i>)</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Betaína (glicínbetaína), un derivado trimetilado de la glicocola (en cianobacterias y en algunas Gram-positivas).</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Colina (en <i>Escherichia coli</i>).</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Ectoína en enterobacterias.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></blockquote><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="aclaraciones"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Por ejemplo, <i>S. typhimurium</i> crece muy lentamente en 1M de ClNa, pero mejora si al medio se añade 1mM de prolina. Un método normal de aislar <i>S.aureus</i> es comprobar el crecimiento en medio con 7.5% de ClNa en presencia de prolina.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Existen ciertos microorganismos especializados que viven en medios hipertónicos, y en general se llaman osmófilos. Entre los osmófilos podemos distinguir los sacarófilos y los halófilos.</span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Uno de los mejores ejemplos de microorganismos sacarófilos no es una bacteria, sino las levaduras, que viven en jugos vegetales, néctares, zumos, etc. Utilizan como solutos compatibles polioles como el sorbitol, el ribitol, etc.</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Entre los organismos halófilos, podemos distinguir los halófilos moderados y los halófilos extremos o hiperhalófilos.</b></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Halófilos moderados</span><span lang="ES-TRAD">: suelen ser bacterias marinas (ej.: <i>Vibrio fischeri</i>) que viven en 3.5% de NaCl, y que ven inhibido su crecimiento a concentraciones mayores o menores de sales. Los halófilos moderados tienen requerimientos concretos de una a<sub>w</sub>equivalente a la de agua de mar, así como concentraciones determinadas de iones Na<sup>+</sup>. El papel jugado por este Na<sup>+</sup> es:</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul3a.gif" width="12" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>mantenimiento de los sistemas de membrana citoplásmica y transporte;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul3a.gif" width="12" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>estabilización de la pared celular;</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul3a.gif" width="12" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>requerimiento por parte de muchas enzimas.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD">Halófilos extremos (hiperhalófilos)</span><span lang="ES-TRAD">, representados paradigmáticamente por las arqueas del género <i>Halobacterium</i>, que viven en (y de hecho <i>requieren</i>) concentraciones saturantes de sales (salitrales, lagunas salinas). Usan como soluto compatible el K<sup>+</sup>, concentrándolo a partir del medio donde viven, hasta que el citoplasma queda prácticamente saturado con él (4 a 7 M). Esta gran concentración de potasio es esencial para mantener la estabilidad y actividad de sus ribosomas, enzimas y sistemas de transporte. Pero las estructuras superficiales de estas arqueas requieren altas concentraciones de cloruro sódico.</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD"><span style="background-color: #b6d7a8;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;">Dejando aparte las bacterias halófilas, hay algunas bacterias halotolerantes (como por ejemplo, <i>Staphylococcus</i><i> aureus</i>), pero la inmensa mayoría de los procariotas viven a valores de actividad de agua de 0.98. Por ello, un método que ya se conocía empíricamente en la antigüedad para conservar ciertos alimentos era el desecarlos o salarlos, o añadirles grandes cantidades de azúcar (como en las mermeladas).</span></span></b></span></div><h1 style="background-color: #b6d7a8; margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc430786741"></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=6544454456283844091" name="_Toc59451642"><span lang="ES-TRAD">9<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EFECTO DEL pH</span></a></b></span></h1><div class="MsoNormal" style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">La mayoría de las bacterias pueden crecer dentro de un margen de pH de su medio, manteniendo al mismo tiempo su pH interno óptimo prácticamente constante.</span></b></span></div><div class="aclaraciones" style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Por ejemplo, <i>Escherichia coli</i> puede crecer bien entre pH 6 y pH 8, pero su pH interno es siempre 7.6 o muy cercano a ese valor.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD">Respecto del margen normal de pH a los que crecen las bacterias, éstas se pueden clasificar en:</span></b></span></div><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Neutrófilas, si crecen de modo óptimo en torno a la neutralidad (entre pH 5.5 y 8).</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Acidófilas, si crecen normalmente entre pH 0 y pH 5.</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><b style="background-color: #b6d7a8;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><b>Alcalófilas, si crecen entre pH 8.5 y pH 11.5.</b></span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD"><span style="background-color: #b6d7a8;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;">La mayor parte de las bacterias son neutrófilas. Muchas bacterias neutrófilas modifican el pH del medio, y resisten entornos relativamente ácidos o alcalinos. Por ejemplo, algunas bacterias fermentativas excretan ácidos, mientras otras alcalinizan el medio, p. ej., produciendo amonio a partir de desaminación de aminoácidos. Por otro lado, la mayor parte de los hongos y levaduras requieren pHs ligeramente ácidos (en torno a 4-5).</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 35.4pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Aunque los microorganismos pueden crecer en un margen más o menos amplio de pH (alrededor de un óptimo), los cambios bruscos pueden ser lesivos (afectando a la membrana y al transporte de solutos, e inhibiendo enzimas). Si el pH citoplásmico cae rápidamente hasta 5 o menos, la bacteria puede morir.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 35.4pt;"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Uno de los mecanismos que, al menos en neutrófilos parece controlar el pH interior es un sistema de antiporte H<sup>+</sup>/K<sup>+</sup>: a pH ácidos, el interior celular puede quedar en principio más alcalino que el exterior. Este sistema introduce protones en el interior y saca iones potasio. De esta manera neutralizan el pH interior y siguen teniendo un potencial de membrana para establecer una fuerza protón motriz que les suministre energía.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8;"><span lang="ES-TRAD"> </span> <span lang="ES-TRAD">Si el pH interior cae en torno a 6 o 5.5, bacterias como <i>E. coli</i> o <i>S. typhimurium</i> inducen una respuesta de tolerancia a ácidos, consistente en ATPasas translocadoras de protones (expulsan protones al exterior) y chaperonas (proteínas celadoras) para corregir las proteínas desnaturalizadas.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Existen algunos notables procariotas cuyo pH óptimo es muy bajo (acidófilos extremos u obligados): Algunas eubacterias del género<i>Thiobacillus (T. thiooxidans, T. ferrooxidans)</i> y las arqueas de los géneros <i>Sulfolobus, Thermoplasma</i> y <i>Ferroplasma </i>tienen su óptimo a pH 2, y generan ellas mismas estos bajos pH al oxidar sulfuros hasta ácido sulfúrico. (<i>Sulfolobus</i> es un Secciones un termoacidófilo). De hecho, estas bacterias necesitan esas altas concentraciones de H<sup>+</sup> para mantener la integridad de sus membranas y envueltas: a pH neutro esas envueltas se desintegran. Una arquea sorprendentemente acidófila es <i>Picrophilus oshimae</i>, cuyo pH óptimo es nada menos que 0.7 (aparte de que es una termófila que necesita temperaturas de más de 60ºC).</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> Las especies alcalófilas obligadas tienen óptimos de pH en torno a 10-11. Por ejemplo, <i>Bacillus alcalophilus</i> , cuyo pH interno es de 9. Sus hábitats típicos son suelos carbonatados y lagunas alcalinas (algunos son también halófilos, como <i>Natronobacterim gregoryi</i>). Estos organsimos tienen gran interés industrial, porque de ellos se obtienen enzimas hidrolíticas como proteasas y lipasas que se usan como aditivos en detergentes.</span></b></span><br />
<span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"><br />
</span></b></span><br />
<span style="color: #0c343d; font-family: Arial, Helvetica;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;">Tomado de:</span><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #b6d7a8;"> </span></b></span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;"><a href="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/13agfisicos.htm" style="background-color: #b6d7a8;">http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/13agfisicos.htm</a></span><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">Omar leonel Niño Ramírez</span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">CI 19878739</span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #0c343d;">EES secc: 2.</span></b><br />
<br />
</div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-26054120160057337102011-02-23T16:47:00.000-08:002011-02-23T17:06:10.822-08:00Fuentes de energía utilizadas por las bacterias. Quimiotrofía y fototrofía<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><b><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">El metabolismo es el conjunto de reacciones bioquímicas que permiten el crecimiento de un organismo (por lo tanto, en bacterias, que conduce a la creación de nuevas células). El metabolismo de la célula comprende dos grandes tipos de reacciones:</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>reacciones de mantenimiento, que suministran</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>energía</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>poder reductor</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">c)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>precursores metabólicos</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>reacciones del anabolismo (biosíntesis), que usan energía y poder reductor procedente de las reacciones de mantenimiento.</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556594">NOCIONES GENERALES SOBRE EL METABOLISMO ENERGÉTICO BACTERIANO</a></span></span></h1><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Las bacterias requieren aporte continuo y de acceso inmediato de energía, que es usada en procesos de:</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">biosíntesis (anabolismo)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">transporte activo</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">translocación de proteínas a través de la membrana citoplásmica</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">movimiento flagelar</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">bioluminiscencia</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">En bacterias, al igual que en eucariotas, la conservación intracelular de energía ocurre principalmente por medio de la síntesis de ATP:</b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">ADP<sup>3-</sup> + H<sup>+</sup> + PO<sub>4</sub>H<sup>2-</sup> --------> ATP<sup>4-</sup> + H<sub>2</sub>O</b></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> La hidrólisis de ATP hasta ADP y P genera una variación de energía libre </span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">G<sup>o</sup>'= -31 kJ (= -7,3 kcal). La síntesis de ATP a partir de ADP y P requiere una </span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">G<sub>o</sub>' de +31 kJ. Los métodos usados por las bacterias para generar este ATP son principalmente:</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">fosforilación a nivel de sustrato</span> (en las fermentaciones)<span lang="ES-TRAD">;</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">fosforilación oxidativa</span> (en las respiraciones)<span lang="ES-TRAD">;</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">fotofosforilación (durante la fotosíntesis).</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> Cada uno de estos procesos implica uno o varios pasos de reacciones redox exergónicas, pero la manera en que esas reacciones exergónicas se acoplan a la síntesis de ATP varía entre la fosforilación a nivel de sustrato y las otras dos.</b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Veamos en primer lugar las características comunes de estas reacciones redox:</b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">En esta reacción se libera energía libre, cuyo valor viene expresado por la fórmula:</b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><i><span lang="ES-TRAD">D</span></i><span lang="ES-TRAD"><i>G<sup>0</sup>'</i>= - n·F·</span><i><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">E<sub>0</sub>'</span></i></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;">n = nº de electrones transferidos</b></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;">F = cte. de Faraday = 96,6 kJ·volt<sup>—1</sup>·equivalentes<sup>--1</sup></b></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="font-size: x-small;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><i>DE<sub>0</sub></i>' es la diferencia entre los potenciales de reducción del donador (pareja D/DH<sub>2</sub>) y del aceptor (pareja A/AH<sub>2</sub>).</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Una reacción redox exergónica de este tipo se puede acoplar a la consecución de trabajo útil:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">formación de un compuesto rico en energía;</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">formación de un gradiente de concentración y/o de carga eléctrica a ambos lados de una membrana.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Ambos tipos de trabajo se pueden usar en la síntesis de ATP.</b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> Por lo tanto, los seres vivos, para poder obtener su moneda energética (principalmente ATP), han de captar alguna fuente de energía externa, del medio ambiente. Veamos, pues, cuáles son los tipos de energía que captan los procariotas y los correspondientes tipos de metabolismos energéticos:</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Si la energía procede de radiaciones (en los cuantos de una determinada longitud de onda de la luz visible): bacterias fototrofas, que a su vez pueden ser:</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">fotolitotrofas</span><span lang="ES-TRAD">: captan energía lumínica en presencia de sustancias inorgánicas;</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">fotoorganotrofas</span><span lang="ES-TRAD">: captan energía lumínica con requerimiento de sustancias orgánicas.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Si la energía se desprende a partir de moléculas químicas en reacciones biológicas de óxido-reducción: bacterias quimiotrofas, que a su vez pueden ser:</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">a)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">quimiolitotrofas</span><span lang="ES-TRAD">: captación de energía química a partir de sustancias inorgánicas;</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-indent: -18pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">b)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="ES-TRAD">quimiorganotrofas</span><span lang="ES-TRAD">: captación de energía química a partir de sustancias orgánicas.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> Veamos ahora lo que diferencia a grandes rasgos a la fosforilación a nivel de sustrato respecto de la fosforilación oxidativa y la fotofosforilación:</b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> La fosforilación a nivel de sustrato es un sistema usado por ciertas bacterias quimiorganotrofas. El sustrato orgánico (donador de electrones) es oxidado por un coenzima (p. ej., NAD<sup>+</sup>), de manera que se origina un intermediario no fosforilado con una gran energía de hidrólisis. Dicho intermediario experimenta una sustitución con un fosfato, para dar la correspondiente forma acil-fosfato (siendo este enlace de alta energía). Finalmente, este acil-fosfato dona su fosfato de alta energía al ADP, que pasa a ATP.</b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Las fosforilaciones a nivel de sustrato se caracterizan por lo siguiente:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">son procesos escalares (es decir, no influye su situación espacial dentro de la célula);</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">son series de reacciones bioquímicas en las que la transferencia de un grupo químico (ej., el fosfato) se cataliza por enzimas solubles(en el citoplasma);</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">existen intermediarios metabólicos (antes de llegar al ATP) en los que el fosfato está unido covalentemente.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">En cambio, tanto la fosforilación oxidativa como la fotofosforilación son procesos caracterizados por:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">ser vectoriales (orientados en el espacio);</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">estar ligados a membrana;</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">implicar una secuencia ordenada de transportadores de electrones que sufren oxidaciones y reducciones reversibles (cadena transportadora de electrones, c.t.e.).</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">no hay intermediarios covalentes ricos en energía, sino que la transferencia de energía se realiza por medio de un gradiente electroquímico de protones (y, en algunos casos, de cationes). Este gradiente de protones se puede emplear a su vez para:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">síntesis de ATP,</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">transporte de nutrientes,</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">translocación de proteínas fuera del protoplasto,</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">movimiento flagelar.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556595"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>CAPTACIÓN DE ENERGÍA EN LAS BACTERIAS QUIMIOTROFAS</span></a></span></span></h1><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">En los organismos quimiotrofos, la captación de energía consiste esencialmente en la oxidación de un sustrato reducido (orgánico en quimiorganotrofos e inorgánico en quimiolitotrofos) con una redución concomitante de un aceptor de electrones (que a su vez puede ser orgánico o inorgánico), y todo ello acoplado a un sistema de fosforilación del ADP, que se convierte en ATP.</span></b></span></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556596"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FOSFORILACIÓN A NIVEL DE SUSTRATO. FERMENTACIONES</span></a></span></span></h2><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"> La fosforilación a nivel de sustrato es un sistema usado por ciertas bacterias quimiorganotrofas. El sustrato orgánico (donador de electrones) pasa por una ruta catabólica (p.ej., la ruta glucolítica), y uno de los intermediarios de esa ruta es oxidado por un coenzima (p. ej., NAD<sup>+</sup>), de manera que se origina un intermediario no fosforilado con una gran energía de hidrólisis. Dicho intermediario experimenta enseguida una sustitución con un fosfato, para dar la correspondiente forma acil-fosfato (siendo este enlace de alta energía). Finalmente, este acil-fosfato dona su fosfato de alta energía al ADP, que pasa a ATP. Ejemplo: gliceraldehido-3-P </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> 1,3-difosfoglicérico </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> 3-fosfoglicérico.</span>Ejemplo:</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsat7AKshTkzVM2CjtMLDPLzOfiM4gniDpH6vKycVHmhUzbaZTUaxWUFv54V4C0PE-P26AnqMHsFnax8rlMxCiBTDJGn0v0zvl7_V1tqVAQUhdw2zS0awRBLqQ_BIFrpCGhdPujM9xVpw/s1600/10ener5.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsat7AKshTkzVM2CjtMLDPLzOfiM4gniDpH6vKycVHmhUzbaZTUaxWUFv54V4C0PE-P26AnqMHsFnax8rlMxCiBTDJGn0v0zvl7_V1tqVAQUhdw2zS0awRBLqQ_BIFrpCGhdPujM9xVpw/s400/10ener5.JPG" width="400" /></b></a></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOttaEhhEmUU9no1IHEb6f46YAVELY6pMkX6OXou3Hj5VCgM_2LgeZIIfJ6Q3PTrzhjkxLWPkqudKHzkLkdrY7ajPvjVwAbZomNzW3vvPg2s-YslhTQN8wm3nwBJd80WZ_7KM0FpS5zXs/s1600/10ener6.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOttaEhhEmUU9no1IHEb6f46YAVELY6pMkX6OXou3Hj5VCgM_2LgeZIIfJ6Q3PTrzhjkxLWPkqudKHzkLkdrY7ajPvjVwAbZomNzW3vvPg2s-YslhTQN8wm3nwBJd80WZ_7KM0FpS5zXs/s400/10ener6.JPG" width="400" /></b></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; border-collapse: collapse; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">La fosforilación a nivel de sustrato está acoplada a un proceso metabólico denominado fermentación. Durante la fermentación, el sustrato orgánico reducido (DH<sub>2</sub>) es catabolizado, de modo que como acabamos de ver, se produce ATP. Este catabolismo genera, además:</span></b></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="text-align: justify;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">equivalentes de reducción (en forma de NADH y otros cofactores reducidos), e</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">intermediarios oxidados de la ruta catabólica.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> Pues bien, es característico de las fermentaciones que los equivalentes de reducción reaccionen con uno de esos intermediarios (A), que de este modo se reduce a AH<sub>2</sub> (producto de la fermentación), regenerándose el cofactor en forma oxidada (NAD<sup>+</sup>) para el siguiente ciclo.</span> Ejemplo: la reducción del pirúvico a láctico (este es el producto de la fermentación) permite la regeneración del cofactor oxidado <span lang="ES-TRAD" style="font-size: 12pt; letter-spacing: -0.1pt;">(NAD<sup>+</sup>)</span>:</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB7WKv4tJkqyLf_T3TFdDteTJHsqvIt5uAIbF8LkUCe_qwAlejjWNkz0V6lsiH9kdNKif85K0MtYrCGxoGxHU1LD-8mIGTsJfgY-lFDRofrWFuSSZxjYkjO9nVt0qbRBNNuhvNrnj7E-M/s1600/10ener7.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB7WKv4tJkqyLf_T3TFdDteTJHsqvIt5uAIbF8LkUCe_qwAlejjWNkz0V6lsiH9kdNKif85K0MtYrCGxoGxHU1LD-8mIGTsJfgY-lFDRofrWFuSSZxjYkjO9nVt0qbRBNNuhvNrnj7E-M/s400/10ener7.JPG" width="400" /></b></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 12pt; letter-spacing: -0.1pt;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Observa que, a diferencia de la respiración (en la que el aceptor final de electrones es exógeno) en la fermentación el aceptor de electrones (A) es un compuesto orgánico endógeno producido en la misma ruta de fermentación. </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">El rendimiento de las fermentaciones, expresado como variación de energía libre, es bajo<span lang="ES-TRAD" style="font-size: 12pt; letter-spacing: -0.1pt;">, debido a la poca diferencia de E’<sub>0</sub> entre el donador y el aceptor. </span>En la fermentación homoláctica se producen 2 moles de ATP por cada mol de glucosa consumido (frente a los 28 moles de ATP/mol de glucosa en la respiración aerobia). Esto significa que para que el microorganismo crezca en estas condiciones, degrada grandes cantidades de sustrato fermentable.</span></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;">En las fermentaciones el sustrato orgánico se oxida parcialmente, de modo que parte del C se excreta como producto de fermentación y parte se usa para las reacciones biosintéticas.</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> Las fermentaciones se dan en determinados microorganismos quimiorganotrofos, que pueden ser anaerobios obligados o anaerobios facultativos (cuando crecen en ausencia de O<sub>2</sub>).</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> Hay una gran variedad de fermentaciones microbianas, y cada tipo libera uno o varios productos de fermentación característicos. Algunos ejemplos:</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjftA4pTR40DbK02MDo-vhV_q13aHpHty-tWJmk82plc_7MX7mbW2vfmpTKoMpy3Rn6ByJnTQTbG_vF6_zUswTQhf46B5Qn9HF-yoqrGknO4FFfOOzeODgnt5BmzyyWkFzgYQsnMmL7_10/s1600/Dibujo.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjftA4pTR40DbK02MDo-vhV_q13aHpHty-tWJmk82plc_7MX7mbW2vfmpTKoMpy3Rn6ByJnTQTbG_vF6_zUswTQhf46B5Qn9HF-yoqrGknO4FFfOOzeODgnt5BmzyyWkFzgYQsnMmL7_10/s640/Dibujo.bmp" width="640" /></b></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjftA4pTR40DbK02MDo-vhV_q13aHpHty-tWJmk82plc_7MX7mbW2vfmpTKoMpy3Rn6ByJnTQTbG_vF6_zUswTQhf46B5Qn9HF-yoqrGknO4FFfOOzeODgnt5BmzyyWkFzgYQsnMmL7_10/s1600/Dibujo.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><span class="Apple-style-span">Como ya dijimos, la fosforilación a nivel de sustrato suele ir acoplada a algún tipo de fermentación, pero a la inversa no tiene por qué ser así, lo cual viene a remarcar la ya citada no identidad de ambos conceptos. Algunas bacterias especializadas realizan algún tipo de fermentación sin fosforilación a nivel de sustrato. Por ejemplo, <i>Propionigenium modestum</i> lleva a cabo la siguiente fermentación:</span></b></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Succinato + H<sub>2</sub>O </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> propionato + HCO<sub>3</sub><sup>-</sup> (ΔG<sup>0’</sup> = -20,5 kJ)</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">La energía libre generada es insuficiente para acoplarla directamente a la síntesis de ATP por fosforilación a nivel de sustrato, y por otro lado esta bacteria carece de cadenas de electrones respiradoras. Entonces, ¿cómo obtiene la energía? Esto se logra porque la descarboxilasa de membrana que realiza la anterior reacción acopla la descarboxilación del succinato a la salida de iones Na<sup>+</sup>, con lo que se crea un gradiente electroquímico de Na<sup>+</sup>. La disipación parcial de dicho gradiente a través de ATP</span>-<span lang="ES-TRAD">sintasas de membrana dependientes de Na<sup>+</sup> impulsa la síntesis de ATP.</span></b></span></div><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></b><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" id="AutoNumber2" style="border-collapse: collapse; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td width="100%"></td></tr>
</tbody></table><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> </b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556597"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FOSFORILACIÓN OXIDATIVA. RESPIRACIONES</span></a></span></h2><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Respiración es la obtención de energía por oxidación de sustratos reducidos DH<sub>2</sub> (orgánicos en quimiorganotrofas, e inorgánicos en quimiolitotrofas), pero los coenzimas reducidos (ej., NADH) transfieren los electrones a un aceptor final oxidado, no directamente (como en la fermentación), sino a través de una cadena transportadora de electrones<i> </i>al final de la cual existe un aceptor exógeno oxidado (A), que se reduce.</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Si el aceptor final es el O<sub>2</sub>, hablamos de respiración aerobia;</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Si el aceptor final es distinto del O<sub>2</sub> (nitrato, sulfato, etc.), respiración anaerobia.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">En ambos casos, la transferencia se da ordenadamente, en la dirección de mayor potencial redox positivo, con la consiguiente liberación de energía libre. Como veremos enseguida, esta energía libre se va a traducir en un potencial electroquímico de protones, cuya disipación a través de ATP-asas de membrana origina ATP, conociéndose este proceso como fosforilación oxidativa.</b></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556598" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">2.2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal;">CADENA TRANSPORTADORA DE ELECTRONES Y FUERZA MOTRIZ DE PROTONES</span></a></span></h3><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Como el alumno seguramente sabrá, el mecanismo de la fosforilación oxidativa se suele explicar en base a la teoría quimiosmótica de Mitchell (1961 y años siguientes)</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">. <span lang="ES-TRAD">Recordemos que la c.t.e. está formada por una serie ordenada de moléculas transportadoras situadas (en bacterias) en la membrana citoplásmica (y en sus invaginaciones), moléculas que sufren oxidaciones y reducciones reversibles.</span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="EN-GB"> </span>Los donadores de electrones inmediatos para las c.t.e son el FADH<sub>2</sub> y el NADH+H<sup>+</sup>, que se generan, p.ej., en la glucolisis o en el ciclo de Krebs (ciclo de los ácidos tricarboxílicos o del ácido cítrico). <span lang="ES-TRAD">El alumno conocerá por la asignatura de Bioquímica los principales tipos de componentes de las c.t.e. respiratorias:</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">NADH deshidrogenasas, unidas a la cara interna de la membrana. Aceptan átomos de H a partir del NADH, y se los ceden a las flavoproteínas</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Flavoproteínas (Fp</span>, un tipo de riboflainas<span lang="ES-TRAD">), dotadas de grupos FAD o FMN. Pueden <i>acepar átomos de H</i>, pero a su vez <i>ceden</i><i>electrones</i>.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Proteínas no hémicas de Fe-S</span> (Fe/S proteínas)<span lang="ES-TRAD">. Algunas poseen agrupamientos de Fe<sub>2</sub>S<sub>2</sub> (como la ferredoxina) y otras Fe<sub>4</sub>S<sub>4</sub>. Transportan <i>solamente electrones</i>.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Quinonas. Son moléculas muy hidrofóbicas, inmersas en la membrana, capaces de moverse dentro de ella. Sirven como <i>aceptores de átomos de H, pero sólo ceden electrones</i>. En bacterias podemos encontrar dos principales tipos de quinonas:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">ubiquinona (UQ)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">menaquinona (MQ), más frecuente en bacterias Gram-positivas.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Citocromos (proteínas hémicas con Fe quelado). Sufren oxidación y reducción por <i>pérdida y ganancia de un electrón cada vez</i>, a través del Fe del centro de la molécula.</span> Los citocromos son de varias clases, según el tipo de grupo hemo (ej. tipo a, b, c, etc), y a veces forman complejos fuertes con otros citocromos (ej., cit bc1) o con Fe/S-proteínas.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> El alumno recordará que los electrones fluyen desde los transportadores con potencial de reducción más negativo hacia los de potencial más positivo, hasta que finalmente reducen un aceptor final de electrones (A) obtenido del ambiente. Observar que algunos de estos transportadores transportan átomos de H (o sea, protones y electrones), mientras que otros transportan únicamente electrones. ¿Qué pasa con los protones? Ahí está la gracia... paciencia, enseguida lo veremos. La situación de los transportadores dentro de la membrana es asimétrica, lo que condiciona que el transporte sea un proceso vectorial (es decir, tiene un sentido determinado), de modo que los H salen hacia afuera y los electrones tienden a entrar al interior. Como resultado de todo ello, tenemos que existen determinados puntos de la c.t.e. (llamados bucles o lazos translocadores de protones) en los que el efecto neto es la salida de protones al exterior de la membrana citoplásmica(concretamente, en los puntos donde confluyen un transportador de H<sup>+</sup> y otro de electrones). Es decir, existe una translocación de protones hacia el exterior ligada a las reacciones redox que ocurren en la c.t.e.</b></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> Por otro lado, la membrana es impermeable a los protones, por lo que los protones translocados a resultas del funcionamiento de las c.t.e. no pueden entrar directamente. Por lo tanto, se crea un gradiente electroquímico de protones, compuesto de gradiente osmótico de esos iones H<sup>+</sup> (</span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">pH) y un gradiente de carga eléctrica (</span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">y</span><span lang="ES-TRAD">)</span><span lang="ES-TRAD">. Este gradiente es una forma de energía potencial que puede realizar trabajo. El valor de este gradiente electroquímico de protones o fuerza protón motriz (f.p.m.) es:</span></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> </span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">p = </span><span lang="ES-TRAD">Dy</span><span lang="ES-TRAD"> -Z·</span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">pH (expresado en milivoltios, mV),</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">donde Z = 2,3 R·T/F, siendo R= constante de los gases, T= temperatura absoluta, F= constante de Faraday</b></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Como ya dijimos, esta </span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">p (f.p.m.) es capaz de</span>:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">realizar trabajo útil directamente:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">transporte activo</span> ligado a simporte de iones<span lang="ES-TRAD"> </span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">rotación d<span lang="ES-TRAD">el motor flagelar </span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">usarse para dirigir la formación de enlaces fosfato de alta energía en forma de ATP (fosforilación oxidativa), como veremos a continuación<span lang="ES-TRAD">.</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><h3><span style="color: #000099; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556599" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">2.2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span>MECANISMO DE LA ATP-SINTASA DEPENDIENTE DE PROTONES</a></span></h3><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">La conversión de la fuerza protón-motriz en ATP </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">se realiza por medio de<span lang="ES-TRAD"> una ATP-asa. Este complejo proteico consta de dos partes funcionales, un canal integral de membrana (F<sub>0</sub>) y una estructura globular en el lado citoplásmico de la membrana (F<sub>1</sub>). La ATP-asa funciona de modo reversible, como ATP-sintasa y como ATP-hidrolasa. La disipación de la fuerza protón motriz supone el funcionamiento como ATP-sintasa, según el siguiente modelo:</span></span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">F<sub>0</sub> es un complejo integral de membrana, que trasloca los protones. Está compuesto de {a, b<sub>2</sub>, c<sub>12</sub>}. La subunidad a es la encargada de canalizar los protones a través de la membrana, mientras que las dos subunidades b sobresalen hacia el lado citoplásmico, interaccionando con la F<sub>1</sub>. Las 12 subunidades de c se disponen formando una especie de cilindro transmembranoso, capaz de rotar en ambos sentidos.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">F<sub>1</sub> constituye la porción intracitoplasmática, dotada de los sitios catalíticos. Su composición se puede expresar como {</span><span lang="ES-TRAD">a</span><sub><span lang="ES-TRAD">3</span></sub><span lang="ES-TRAD">, </span><span lang="ES-TRAD">b</span><sub><span lang="ES-TRAD">3</span></sub><span lang="ES-TRAD">, </span><span lang="ES-TRAD">g</span><span lang="ES-TRAD">, </span><span lang="ES-TRAD">d</span><span lang="ES-TRAD">, </span><span lang="ES-TRAD">e</span><span lang="ES-TRAD">). La parte más saliente de F<sub>1</sub> consta de 3 subunidades </span><span lang="ES-TRAD">a</span><span lang="ES-TRAD"> alternando con 3 subunidades </span><span lang="ES-TRAD">b</span><span lang="ES-TRAD">.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Al parecer, la traslocación de unos 3 o 4 protones a través de F<sub>0</sub> está acoplada, por medio de grandes cambios conformacionales, a la síntesis de una molécula de ATP en las subunidades </span><span lang="ES-TRAD">b</span><span lang="ES-TRAD"> de la F<sub>1</sub>, por un notable mecanismo de catálisis rotacional:</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">El que los 3-4 protones entren por F<sub>0</sub> (probablemente a través de la proteína a) provoca la rotación del cilindro de c<sub>12</sub>, lo que supone una torsión que se transmite a la F<sub>1</sub> a través de las proteínas </span><span lang="ES-TRAD">ge</span><span lang="ES-TRAD">. lo que a su vez provoca un cambio conformacional en las subunidades </span><span lang="ES-TRAD">b</span><span lang="ES-TRAD">.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">El cambio conformacional en las subunidades </span><span lang="ES-TRAD">b</span><span lang="ES-TRAD"> permite que a ellas se una ADP y P<sub>i</sub>. El trabajo realizado por el sistema se usa para producir entonces el ATP, volviendo las </span><span lang="ES-TRAD">b</span><span lang="ES-TRAD"> a su configuración original, preparadas para un nuevo ciclo de síntesis de ATP.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">La función de b<sub>2</sub></span><span lang="ES-TRAD">d</span><span lang="ES-TRAD"> es equivalente a la del estator del motor: sirven para evitar que las </span><span lang="ES-TRAD">a</span><span lang="ES-TRAD"> y </span><span lang="ES-TRAD">b</span><span lang="ES-TRAD"> se muevan cuando se produce la torsión de </span><span lang="ES-TRAD">ge</span><span lang="ES-TRAD">.</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz0jbgXOzuPNriFxRnxFEVqUui_iNY20Nt_1k8g7JX6gTDM5MRV_ukin5E6am6p2bYYW5u-FGrIXscC9rW9o32ZeHV6ThrybzkeWw5gQk_k4G42uLdz6UnBTvvjZyOE25V86fldh3o5eU/s1600/10atpasa.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz0jbgXOzuPNriFxRnxFEVqUui_iNY20Nt_1k8g7JX6gTDM5MRV_ukin5E6am6p2bYYW5u-FGrIXscC9rW9o32ZeHV6ThrybzkeWw5gQk_k4G42uLdz6UnBTvvjZyOE25V86fldh3o5eU/s320/10atpasa.JPG" width="320" /></span></b></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Las ATP-sintasas son los motores rotatorios más pequeños del mundo vivo (más pequeños que el motor del flagelo bacteriano). Las ATP-asas de membrana pueden funcionar también en sentido inverso al de síntesis, es decir, como ATP-hidrolasas: se produce hidrólisis de ATP y extrusión de protones al exterior. Por lo tanto, en este sentido de funcionamiento, se genera un gradiente de protones a expensas de gasto de ATP intracelular. Esto muestra una vez más que el ATP y el gradiente de protones se pueden considerar como formas diferentes e interconvertibles de energía celular.</span></b></span></div><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;">Las ATP-asas productoras de gradientes de protones existen en bacterias no respiratorias, que carecen de c.t.e., como por ejemplo, las bacterias anaerobias del ácido láctico. Estas bacterias obtienen su ATP por fosforilación a nivel de sustrato, en sus procesos de fermentación. Pero al igual que otras bacterias, necesitan realizar procesos de transporte activo ligado a simporte de protones y pueden moverse por flagelos, por lo que necesitan también crear un gradiente de protones para estos fines. En estas bacterias las ATPasas funcionan siempre como ATP-hidrolasas, conviertiendo parte del ATP obtenido por fermentación en una fuerza protón-motriz que se usa para transporte de nutrientes y para alimentar al motor flagelar.</span></span></b></span></span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556600" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">2.2.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal;">DIVERSIDAD DE LAS RESPIRACIONES</span></a></span></b></span></span></h3><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="2.2.3.1" style="background-color: #fce5cd;">2.2.3.1 SEGÚN LOS TIPOS DE DONADORES DE ELECTRONES</a></span></b></span></span></h4><h5 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="2.2.3.1.1" style="background-color: #fce5cd;">2.2.3.1.1 QUIMIORGANOTROFÍA</a></span></b></span></span></h5><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Los organismos que “respiran” una fuente orgánica de electrones se denominan quimiorganotrofos. En ellos, la oxidación de la fuente orgánica de carbono no solo sirve como donante de electrones para la fosforilación oxidativa, sino que también sirve para generar intermediarios metabólicos que serán usados para las reacciones biosintéticas. Por ejemplo, tanto la ruta glucolítica como el ciclo del ácido cítrico producen intermediarios (como α-cetoglutarato y oxalacetato en el ciclo de Krebs) que, llegado el caso son “retirados” del ciclo y usados como precursores de biosíntesis. La diversidad de fuentes de carbono orgánico que pueden usar los procariotas organotrofos respiradores es asombrosa (aludiremos a ello en el capítulo próximo, cuando tratemos el carbono como nutriente).</span></span></b></span></span></div><h5><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="2.2.3.1.2" style="background-color: #fce5cd;">2.2.3.1.2 QUIMIOLITOTROFÍA</a></span></b></span></span></h5><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">En los quimiolitotrofos, el donador de electrones es una molécula inorgánica reducida. Esta capacidad de obtener energía por fosforilación oxidativa a partir de donadores <i>inorgánicos</i> de electrones sólo ha evolucionado en ciertos grupos de procariotas. Los quimiolitotrofos se pueden clasificar en grupos fisiológicos según el tipo de donador inorgánico que “respiran”:</span></span></b></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Los quimiolitotrofos “típicos”, son por lo general respiradores aerobios, o sea, el aceptor final de electrones es el oxígeno molecular. Son de varios tipos según la clase de donante inorgánico de electrones que oxidan:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">bacterias oxidadoras de hidrógeno (oxidan el H<sub>2</sub> hasta H<sub>2</sub>O)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">bacterias oxidadoras del hierro ferrroso (pasan Fe<sup>2+</sup> a férrico, Fe<sup>3+</sup>)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">bacterias oxidadoras de azufre reducido: de sulfuros (S<sup>2-</sup>) y azufre elemental (S<sup>0</sup>). La oxidación total de este azufre reducido conduce a la producción de ácido sulfúrico (SO<sub>4</sub>H<sub>2</sub>)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">bacterias nitrificantes, con dos subtipos diferentes:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul3a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">las oxidadoras de amoniaco (llamadas nitrosas, que respiran NH<sub>3</sub> para convertirlo en NO<sub>2</sub><sup>-</sup>)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul3a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">las oxidadoras del nitrito (llamadas nítricas, que respiran NO<sub>2</sub><sup>-</sup> para convertirlo en NO<sub>3</sub><sup>-</sup>)</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Recientemente se ha descubierto un nuevo tipo de quimiolitotrofos, que acoplan en anaerobiosis la oxidación del amoniaco con la reducción de los nitritos, produciendo nitrógeno molecular y agua (NH<sub>4</sub><sup>+</sup> + NO<sub>2</sub><sup>-</sup> </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> N<sub>2</sub> + 2 H<sub>2</sub>O). Este proceso ha recibido el nombre deoxidación anaerobia del amoniaco (anammox en su abreviatura inglesa, que fácilmente podemos traducir como oxanam en abreviatura castellana, desgraciadamente poco usada).</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span"><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;">Las bacterias anammox (como <i>Brocadia anammoxidans</i>) son miembros del <i>phylum</i> de los Planctomicetos, un fascinante grupo de eubacterias con paredes proteicas (sin peptidoglucano), y citoplasma dividido en compartimentos mediante membranas especiales. (Recuerda que decíamos en el capítulo 7 que estas bacterias, a diferencia de las demás, pueden llevar el nucleoide rodeado de membranas). El género <i>Brocadia</i> posee un orgánulo rodeado de este tipo especial de membrana, denominado anamoxisoma, donde tiene lugar esta reacción anammox. El descubrimiento de este proceso ha supuesto una revisión de nuestras ideas tradicionales sobre el ciclo del nitrógeno en la naturaleza (antes se pensaba que el amoniaco era estable en anaerobiosis), y puede tener secuelas prácticas en el campo de la protección ambiental, ya que se han diseñado procesos industriales para eliminar anóxicamente el amoniaco y las aminas de las aguas residuales.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"> El mecanismo de generación de ATP en quimiolitotrofos es similar al de quimioorganotrofos respiradores: los electrones extraídos del donador exógeno (en este caso inorgánico) pasan a una cadena transportadora de electrones hasta un aceptor final (que suele ser el oxígeno en los litotrofos típicos, y que es nitrito en los anammox), generando una fuerza protón-motriz que se transforma en ATP por ATP-sintasas. </span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><span lang="ES-TRAD"> Pero a excepción del H<sub>2</sub>, los demás donadores inorgánicos de electrones tienen un potencial de </span>reducción<span lang="ES-TRAD"> E<sub>0</sub><sup>’</sup> menor que el del NADH, por lo que la oxidación de estos donadores inorgánicos sólo puede generar energía, <i>pero no poder reductor</i> de modo directo. Para obtener poder reductor emplean transporte inverso de electrones: parte del gradiente electroquímico creado durante la respiración se emplea en hacer que electrones viajen por la cadena transportadora de electrones (o una parte de ella) en sentido inverso, para poder reducir el NAD<sup>+</sup>.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><span lang="ES-TRAD"> Obviamente, los quimiolitotrofos, a diferencia de los quimiorganotrofos, no pueden usar el donador de electrones como fuente de carbono. La mayor parte de los quimiolitotrofos recurren a fijar CO<sub>2</sub> de la atmósfera, es decir, son también autotrofos. Para reunir estas dos características se usa el nombre de quimiolitoautotrofos. La fijación del carbónico por parte de las eubacterias litoautotrofas “típicas” se realiza por el ciclo de Calvin</span>, y disponen de reservas de RuBisCo<span lang="ES-TRAD">. Las bacterias anammox son también autotrofas aunque carecen de ciclo de Calvin, y aún se desconoce el mecanismo de fijación del CO<sub>2</sub>.</span></span></div><h4><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="2.2.3.2" style="background-color: #fce5cd;">2.2.3.2 SEGÚN LOS TIPOS DE ACEPTORES DE ELECTRONES</a></span></h4><h5><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="2.2.3.2.1" style="background-color: #fce5cd;">2.2.3.2.1 RESPIRACIÓN AEROBIA</a></span></h5><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">En la respiración aerobia el oxígeno molecular se usa como sumidero de los electrones procedentes de la cadena transportadora, y junto con protones se reduce hasta agua (½ O<sub>2</sub> + 2 ee + 2 H<sup>+</sup> </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> H<sub>2</sub>O). Esos protones proceden de la previa disociación del agua (H<sub>2</sub>O </span><span lang="ES-TRAD">à</span></span><span lang="ES-TRAD"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"> H<sup>+</sup> + OH<sup>-</sup>), por lo que la oxidación del agua deja el lado citoplásmico de la membrana con pH alcalino y cargado negativamente; mientras tanto, como hemos visto, el funcionamiento de la cadena de transporte de electrones deja el lado externo o periplásmico de la membrana cargado positivamente y ácido</span>).</span></span></div><h5><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="2.2.3.2.2" style="background-color: #fce5cd;">2.2.3.2.2 RESPIRACIONES ANAEROBIAS</a></span></h5><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"> Como ya hemos dicho, en algunas bacterias, al final de la c.t.e. puede existir un aceptor diferente del oxígeno (respiración anaerobia). Los aceptores y sus respectivos productos reducidos (A </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> AH<sub>2</sub>) son:</span></span></span></div><div class="separator" style="background-color: #fce5cd; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqXOyL8SHXwa4KFayCf70bQSTLyv1bMH7SxPiO_ZC-phUDn-OfvlVrsoAEfBMf1Ey5o19ZPy1C4qkuRdb4hPDlf45qga_rF8mdMAGsrj2S3leFtxmnYTtI2Ani0fzhfH8lqRNO6pvIyRw/s1600/1.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqXOyL8SHXwa4KFayCf70bQSTLyv1bMH7SxPiO_ZC-phUDn-OfvlVrsoAEfBMf1Ey5o19ZPy1C4qkuRdb4hPDlf45qga_rF8mdMAGsrj2S3leFtxmnYTtI2Ani0fzhfH8lqRNO6pvIyRw/s640/1.bmp" width="640" /></a></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div></span><br />
</span></b><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Con estos aceptores se obtiene menos energía que con el oxígeno, porque la pareja O<sub>2</sub>/H<sub>2</sub>O es más oxidante que las otras.</span> <span lang="ES-TRAD">Algunos de estos procariotas son respiradores estrictamente anaerobios (caso de las arqueas metanógenas y de las bacterias sulfatorreductoras). Otros pueden alternar entre respiración aerobia y anaerobia, dependiendo de la disponibilidad de los correspondientes aceptores (caso de las bacterias que usan nitratos como aceptores). Y adicionalmente, existen bacterias como las enterobacterias que aparte de tener respiración aerobia y anaerobia (en este caso usando nitratos) pueden usar igualmente metabolismo fermentativo (en anaerobiosis y en ausencia de aceptores de electrones para sus cadenas respiratorias).</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> El uso de nitratos, sulfatos y CO<sub>2</sub> como aceptores finales de electrones (y no como material a incorporar al metabolismo plástico) se denomina metabolismo disimilativo (o desasimilativo). para distinguirlo del asimilativo (nutricional). El producto reducido se excreta al ambiente de la bacteria.</b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> El uso disimilativo de nitrato se llama desnitrificación, y ocurre por medio de una serie de fases donde el N va cambiando su estado de oxidación:</b></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> NO<sub>3</sub><sup>-</sup></span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> NO<sub>2</sub><sup>-</sup> (nitrito) </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> NO (óxido nítrico) </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD">N<sub>2</sub>O (óx. nitroso) </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> N<sub>2</sub> (dinitrógeno)</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Los tres últimos son gases y pueden escapar a la atmósfera. Las enzimas que catalizan esta ruta son reprimidas por el oxígeno molecular y se inducen (en ausencia de oxígeno) por el nitrato:</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 7pt; font-style: normal; font-variant: normal;"> </span><span lang="ES-TRAD">La reducción disimilativa de nitrato hasta nitrito se lleva a cabo por la nitrato-reductasa disimilatoria, que viene a ejercer un papel semejante al citocromo terminal (citocromo-oxidasa) de muchas cadenas que usan oxígeno molecular como aceptor. Es de localización intramembranosa.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">En las bacterias Gram-negativas la nitrito-reductasa es de localización periplásmica. Las nitrito-reductasas de <i>Pseudomonas</i> constan de citocromos c+d<sub>1</sub>.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">La óxido nítrico-reductasa (que cataliza el paso NO </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> N<sub>2</sub>O) es un complejo de citocromo b+c integral de membrana.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 7pt; font-style: normal; font-variant: normal;"> </span><span lang="ES-TRAD">La óxido nitroso-reductasa (que cataliza el paso N<sub>2</sub>O </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD">N<sub>2</sub>) es una enzima de localización periplásmica.</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Hasta la llegada de las actividades industriales humanas, todo el dinitrógeno (N<sub>2</sub>) de la atmósfera procedía de estos procesos desnitrificantes</span>.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> El uso disimilatorio del sulfato (es decir, como aceptor de electrones en respiraciones) solamente ha evolucionado en el grupo de las bacterias sulfatorredutoras (ej.: <i>Desulfovibrio, Desulfotomaculum</i>). Para que el sulfato (SO<sub>4</sub><sup>2-</sup>) pueda recibir los electrones, primero se tiene que “activar” con ATP (mediante la ATP-sulfurilasa), formándose la adenosina-fosfo-sulfato (APS). La parte sulfato de la APS recibe dos primeros electrones y se reduce (por la APS-reductasa) hasta sulfito (SO<sub>3</sub><sup>2-</sup>), con liberación de AMP. Luego el sulfito es reducido (aceptando otros seis electrones) hasta sulfuro (S<sup>2-</sup>) mediante la sulfito-reductasa. La mayoría de sulfatorreductoras son quimiorganotrofos, pero algunos pueden usar también H<sub>2</sub> como donador de electrones (quimiolitotrofos).</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> Las arqueas metanogénicas son los únicos seres vivos capaces de obtener energía acoplando la oxidación del hidrógeno molecular con el uso de CO<sub>2</sub> como aceptor de electrones (actuando en estas condiciones como quimiolitotrofos):</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="EN-GB">4H<sub>2</sub> + CO<sub>2</sub> </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="EN-GB"> CH<sub>4</sub> + 2H<sub>2</sub>O</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;">Además, algunas metanógenas no solo son litotrofas, sino que igualmente fijan autotróficamente el carbónico, aunque por rutas especiales diferentes al ciclo de Calvin.</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"> El hierro férrico (Fe<sup>3+</sup>) puede ser usado en la naturaleza como aceptor de electrones por parte de ciertas bacterias quimiorganotrofas (<i>Shewanella putrefaciens</i>) y quimiolitotrofas (<i>Geobacter metallireducens</i> es litotrofo facultativo: puede usar como donador de electrones el hidrógeno molecular y compuestos orgánicos sencillos).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="background-color: #fce5cd;">Otros aceptores inorgánicos de electrones:</span></div></b></span><blockquote><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="top" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">El manganeso mangánico (Mn<sup>4+</sup>) puede ser reducido por algunas bacterias, como la ya citada <i>Shewanella putrefaciens</i> cuando crecen respirando acetato y otros sustratos orgánicos.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal;"> </span>El clorato (ClO<sub>3</sub><sup>-</sup>)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">El selenato (SeO<sub>4</sub><sup>2-</sup>) se puede reducir a selenito (SeO<sub>3</sub><sup>2-</sup>) y posteriormente a selenio metálico (Se<sup>0</sup>). Se ha aprovechado esta reacción para descontaminar aguas que llevaban estos compuestos tóxicos (biorremedio).</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">El arseniato (AsO<sub>4</sub><sup>2-</sup>) es un compuesto muy tóxico, y puede ser reducido junto con el sulfato por la bacteria sulfatorreductora <i><span lang="ES-TRAD">Desulfotomaculum</span></i><span lang="ES-TRAD">, formándose un complejo mineral de arsénico y sulfuro (trisulfuro de arsenio, As<sub>2</sub>S<sub>3</sub>), que precipita. Este ejemplo de biomineralización se está intentando aprovechar para detoxificar suelos y aguas contaminados.</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></blockquote><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><h4><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="2.2.3.3" style="background-color: #fce5cd;">2.2.3.3 DIVERSIDAD DE CADENAS TRANSPORTADORAS</a></span></h4><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">El estudiante seguramente conocerá por otras asignaturas la cadena de transporte electrónico de las mitocondrias. Pues bien, en bacterias existe una gran diversidad de tipos de cadenas transportadoras de electrones, si bien en todos los casos aparecen los elementos que citamos más arriba (flavoproteínas, Fe/S-proteínas, quinonas, citocromos). La cadena sigue el orden derivado de la torre de electrones (desde los componentes más electronegativos a los menos electronegativos o más electropositivos) y se da una alternancia entre transportadores de átomos de hidrógeno (protones y electrones) y de sólo electrones (es decir, aparecen bucles translocadores de protones hacia fuera, lo que genera la fuerza protón-motriz).</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmNoZ_d3qg7bNiLtrZcf069hWiIgkpz7ExEX58pKqlMMhJ5m7Q4EfXyqueS8cwftIw5fUnIv-TnqagUK6HcdPx-wUqGHu7rWICIppA9qP43p7ScRBwybzXZ-EqD-WnMjo6O7MqhyJmFaA/s1600/10cte.JPG" imageanchor="1" style="background-color: #fce5cd; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmNoZ_d3qg7bNiLtrZcf069hWiIgkpz7ExEX58pKqlMMhJ5m7Q4EfXyqueS8cwftIw5fUnIv-TnqagUK6HcdPx-wUqGHu7rWICIppA9qP43p7ScRBwybzXZ-EqD-WnMjo6O7MqhyJmFaA/s320/10cte.JPG" width="187" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><table border="0"><tbody>
<tr><td width="68%"><div align="left"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: red; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;">La c.t.e. de <i>Paracoccus</i>, una bacteria que posee un sistema similar al de las mitocondrias <span lang="ES-TRAD" style="letter-spacing: -0.1pt;">(Fp</span><span style="letter-spacing: -0.1pt;"> --></span><span lang="ES-TRAD" style="letter-spacing: -0.1pt;"> FeS proteína --> quinona --> cit bc --> cit c --> cit aa<sub>3</sub> --> O<sub>2</sub>)</span>, donde se observan 3 sitios donde termodinámicamente la variación de energía libre es suficiente para apoyar la síntesis de una molécula de ATP en cada uno.</b></span></span></div><div align="left"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: red; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></span></div><div align="left"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: red; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: small;"></span></b></span></span></div><div style="margin-left: 0cm;"><span style="color: red; font-size: x-small;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 12pt;"><b style="background-color: #fce5cd;"> La cadena transportadora de electrones de <i>Paracoccus</i> cuando usa oxígeno como aceptor final es similar a la de las mitocondrias (Fpà FeS proteína à quinona (coenzima Q) à cit bc<sub>1</sub> à cit c à cit aa<sub>3</sub> àO<sub>2</sub>), y en ella se observan tres sitios donde termodinámicamente la variación de energía libre es suficiente para apoyar la síntesis de una molécula de ATP.</b></span></span><br />
<span style="color: red; font-size: x-small;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 12pt;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color: red; font-size: x-small;"><span lang="ES-TRAD"><b style="background-color: #fce5cd;"> Muchas cadenas respiradoras aerobias muestran ramificaciones alternativas, sobre todo a nivel de los citocromos terminales. El papel principal de estas ramificaciones es lograr flexibilidad en la ruta de transferencia de electrones, de manera que se obtengan rendimientos máximos en ciertos sustratos y condiciones de crecimiento, y para minimizar los efectos nocivos de otros.</b></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: medium;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"><b style="background-color: #fce5cd;">P. ej., si <i>E. coli </i>dispone de oxígeno lo usará como aceptor final de electrones, pero dependiendo de su concentración recurrirá a una u otra rama. (A su vez, esto puede estar relacionado con la fase de crecimiento: en la fase exponencial, cuando hay todavía suficiente nivel de O<sub>2</sub>, se usa una rama, mientras que en fase estacionaria, cuando el nivel de O<sub>2</sub> ha bajado, se usa la otra).</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"><b style="background-color: #fce5cd;">El mismo <i>E. coli</i> y otras bacterias anaerobias facultativas, en un ambiente sin oxígeno pero con presencia de nitratos puede usar estos aceptores alternativos con las correspondientes variantes en los citocromos terminales.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"><b style="background-color: #fce5cd;">Cuando <i>Azotobacter</i> (fijador aerobio de N<sub>2</sub>) crece fijando nitrógeno molecular, usa una ramificación que gasta muchísimo oxígeno como aceptor final (aunque el rendimiento en ATP es menor); con ello logra evitar que el oxígeno pase al citoplasma, con lo que protege a la nitrogenasa de la inactivación por oxígeno.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: #660000; font-size: small;"></span></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"><b style="background-color: #fce5cd;"> En los quimiolitotrofos, cuando el donador de electrones es diferente al hidrógeno molecular, la cadena transportadora de electrones funciona en los dos sentidos:</b></span></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: medium;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"><b style="background-color: #fce5cd;">en su sentido “normal”, ya estudiado. Un donador inorgánico de electrones cede electrones, que llegan a la cadena transportadora de electrones, que crea un gradiente de protones, cuya disipación a través de ATP-asa genera ATP; Sin embargo, salvo en caso de usar H<sub>2</sub>, los donadores exógenos no sirven para generar poder reductor (coenzimas reducidas);</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"><b style="background-color: #fce5cd;">pero estas bacterias necesitan equivalentes de reducción (NADPH) para reducir el CO<sub>2</sub> (su fuente exclusiva de C) hasta material orgánico celular [CH<sub>2</sub>O]. Este NADPH lo logran merced a un flujo invertido de electrones a través de la cadena transportadora de electrones, usando para ello como energía parte del potencial de protones (f.p.m.) generado por el flujo normal.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><br />
</span><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"></span></span></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556603">CAPTACIÓN DE ENERGÍA EN LAS FOTOTROFAS: FOTOFOSFORILACIÓN</a></span></span></h1><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"> La fototrofía es la capacidad de captar energía de la luz. Aunque la capacidad de usar la luz como fuente para generar ATP (fotofosforilación) depende de un mecanismo característico, tiene en común con la fosforilación oxidativa el hecho de que produce también un gradiente electroquímico de protones a ambos lado de una membrana, el cual a su vez alimenta ATP-sintasas. Estrictamente hablando, lafotosíntesis alude a la fotoautotrofía, es decir, la combinación de fototrofía o captación de esa energía lumínica (obtenida en la “fase luminosa”) con su empleo para fijar el CO<sub>2</sub> (autotrofía) hasta material celular (“fase oscura”). Haciendo abstracción del tipo de donante de electrones, la ecuación general de la fotosíntesis sería:</span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 8.5pt;"> energía de la luz (h</span><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 8.5pt;">n</span><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 8.5pt;">)</span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;">2 H<sub>2</sub>A + CO<sub>2</sub> ----------------------------------------------------> [CH<sub>2</sub>O] + H<sub>2</sub>O + 2 A</span></div></b></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div align="left" class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 7pt; font-style: normal; font-variant: normal;"> </span><span lang="ES-TRAD">En cianobacterias, algas y plantas verdes, H<sub>2</sub>A = H<sub>2</sub>O, como agente reductor. Por lo tanto, al oxidarse se genera O<sub>2</sub></span> (fotosíntesis oxigénica)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div align="left" class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">En bacterias fotosintéticas anoxigénicas H<sub>2</sub>A puede ser H<sub>2</sub>, </span>S<span lang="ES-TRAD">H<sub>2</sub>, S<sub>2</sub>O<sub>3</sub><sup>-</sup>, etc. Evidentemente, no pueden liberar oxígeno</span> (fotosíntesis anoxigénica)<span lang="ES-TRAD">.</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div align="left" class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Por otro lado, existen procariotas fototrofos que captan la energía de la luz, pero emplean materia orgánica como fuente de carbono, por lo que se denominan fotoheterotrofos.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"> Más de la mitad de la fotosíntesis de nuestro planeta se debe a bacterias fotosintéticas. (NOTA: nosotros nos vamos a ocupar solamente de la fase luminosa de la fotosíntesis, es decir, el proceso por el que la energía de la luz se convierte en ATP).</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> En bacterias tenemos, pues, dos modalidades de fotosíntesis en función de que el donador de electrones sea o no el oxígeno: fotosíntesis oxigénica y fotosíntesis anoxigénica. Como veremos, en ambas pueden existir dos versiones de un mecanismo de obtención de energía a partir de la luz visible: fotofosforilación cíclica y acíclica:</span></div></b></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 7pt; font-style: normal; font-variant: normal;"> </span><span lang="ES-TRAD">En la fotofosforilación cíclica (FFC) no existe aporte de un agente reductor externo ni de agente oxidante externo.</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Su única función es transformar la energía de la luz en un gradiente de protones (f.p.m.), que a su vez puede convertirse en ATP.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">No se originan equivalentes de reducción (NADPH), y por lo tanto, no hay fijación de CO<sub>2</sub>.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">En cambio, en la fotofosforilación acíclica (FFA) un donador exógeno de electrones (H<sub>2</sub>A) servirá para que, por acción de la luz, se produzcan equivalentes de reducción (NADPH, o NADH), que a su vez se usarán para la reducción (asimilación) de CO<sub>2</sub> hasta materia orgánica. Al igual que en la cíclica, se produce gradiente de protones, convertible en ATP.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556604"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>COMPONENTES DEL APARATO FOTOSINTÉTICO</span></a></span></h2><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;">Los componentes funcionales del aparato fotosintético son los siguientes:</span></div></b></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 7pt; font-style: normal; font-variant: normal;"> </span><span lang="ES-TRAD">Fotosistemas: </span><span lang="ES-TRAD">catalizan la conversión de la energía de la luz, capturada en moléculas excitadas de clorofila o bacterioclorofila en una forma útil de energía. Están constituidos por complejo antena (con pigmentos captadores de luz) y centro de reacción (con las clorofilas o bacterioclorofilas fotoactivas). Los centros de reacción suelen estar situados dentro de estructuras membranosas: <a href="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/06membrana.htm#_Toc54617752">tilacoides de las cianobacterias</a>, <a href="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/06membrana.htm#_Toc54617750">cromatóforos (invaginaciones de membrana) de bacterias anoxigénicas purpúreas</a> o la propia membrana citoplásmica (bacterias anoxigénicas verdes y heliobacterias).</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Cadenas transportadoras de electrones: </span><span lang="ES-TRAD">estas cadenas situadas en membranas están ligadas de forma estrecha al centro de reacción, y crean una fuerza protón-motriz.</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Antes de describir el funcionamiento del aparato fotosintético, describamos brevemente las principales moléculas implicadas:</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">A) Clorofilas y bacterioclorofilas</span><span lang="ES-TRAD">. Estos tetrapirroles cíclicos quelados con Mg</span><sup>2</sup><span lang="ES-TRAD"><sup>+</sup> y dotados de largas cadenas de alcohol (como el fitol) pueden formar parte tanto de los pigmentos antena como de los centros de reacción.</span></span></span></div></b></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Las clorofilas que no participan en el centro de reacción funcionan como parte del sistema de antena, y pueden llegar a unas 300 en cada uno de estos sistemas.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Las clorofilas del centro de reacción son mucho menos abundantes que las del complejo antena. Típicamente son 4 moléculas, de las cuales dos están asociadas a proteínas, de modo que en este estado actúan como “trampas” para los cuantos de luz. Como veremos, estas clorofilas especiales, tras excitarse, se oxidan, por lo que se denominan clorofilas fotoactivas. La luz convierte a estas clorofilas desde su estado basal a su estado excitado, en el que tienen un E<sub>0</sub><sup>’</sup> negativo, por lo que entonces pueden ceder electrones (oxidarse) fácilmente.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">B) Carotenoides</span><span lang="ES-TRAD">. Forman parte del complejo antena. Sus funciones son:</span></span></div></b></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">protección contra los efectos potencialmente perjudiciales derivados de la interacción entre la luz y el oxígeno;</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">como pigmentos antena, captadores de luz (aunque menos eficientes que otros)</span>.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd; display: inline !important;"><div style="display: inline !important;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">C) </span><span lang="ES-TRAD">En las cianobacterias, existe, además un conjunto de ficobiliproteínas, organizadas en <a href="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/07citoplasma.htm#_Toc55636990">complejos supramoleculares denominados ficobilisomas</a>, dispuestos en la superficie de los tilacoides. Las principales ficobiliproteínas son ficocianina, ficoeritrina y aloficocianina, y constituyen el complejo antena en las Cianobacterias.</span></span></b></div></div></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">D) Feofitinas y bacteriofeofitinas. </span><span lang="ES-TRAD">Son similares a las respectivas (bacterio)clorofila</span> <span lang="ES-TRAD">s, excepto que no están queladas con Mg<sup>++</sup>. Actúan como aceptores inmediatos del electrón que pierde cada (bacterio)clorofila del centro de reacción.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">E) Otros componentes. </span><span lang="ES-TRAD">En el mismo centro de reacción se encuentran los primeros componentes de la c.t.e. fotosintética: quinonas especiales acomplejadas con Fe.</span></span><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Por lo demás, las c.t.e. fotosintéticas contienen moléculas de tipos parecidos a las ya estudiadas en las c.t.e. respiratorias: quinonas, citocromos y ferroproteínas no hémicas.</span></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556605"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FUNCIONAMIENTO DE UN FOTOSISTEMA</span></a></span></h2><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Para estudiar el funcionamiento, hagámonos una idea de cómo están organizados los principales componentes que acabamos de citar dentro del aparato fotosintético.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">Complejo antena</span>: <span lang="ES-TRAD">Es un conjunto de pigmentos captadores de luz, en gran número (desde unos 50 hasta miles). Sobre ellos incide la luz solar, de manera que se van transfiriendo la energía de unos a otros, en paquetes (excitones), pero sin oxidarse, en un fenómeno conocido como resonancia inductiva. El complejo antena actúa como un “embudo”, captando energía lumínica, y canalizándola hacia el centro de reacción, donde como veremos enseguida, esta energía podrá ser convertida a una forma útil.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">Centro de reacción</span>: <span lang="ES-TRAD">Para hacernos una idea concreta de un centro de reacción, mostraremos uno de los mejor estudiados: el de la anoxifotobacteria purpúrea <i>Rhodopseudomonas viridis</i> (el primero en desentrañarse a nivel molecular, en el año 1985, mediante técnicas de difracción de rayos X).</span></span></div></b></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">posee 4 bacterioclorofilas, de las cuales dos (denominadas P<sub>870</sub>) son las fotoquímicamente activas (también llamadas “par especial”), debido a su asociación con </span>las proteínas citadas abajo<span lang="ES-TRAD"></span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">2 bacteriofeofitinas</b></span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"> 2 ubiquinonas y un Fe, que constituyen el complejo Q·Fe.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">P<span lang="ES-TRAD">roteínas del centro de reacción (denominadas L, M y H).</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Todo el conjunto se encuentra en la bicapa lipídica.</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Asociado al C.R., un <a href="http://www.nyu.edu/pages/mathmol/library/photo/cytochrome.pdb">citocromo</a> <i>c2</i>.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><blockquote style="text-align: -webkit-auto;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></blockquote><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Todos estos componentes del centro de reacción están dispuestos de tal manera que pueden interaccionar rápidamente para transferirse electrones</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">, según veremos a continuación<span lang="ES-TRAD">.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIosGv4h76b48SnSoiMJ94U-D1_2OoPdhQ7L2tNpAhf0L3HHzKpZySS7_vQn2wWi6SKazE5CgXVm2__KNVlA7ARnCvOLGZaQcCcVNSH7X-Hjx8VgzY15VQkkfwp0_BGazCM6QVRHJaBVM/s1600/10fotanoxi.JPG" imageanchor="1" style="background-color: #fce5cd; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIosGv4h76b48SnSoiMJ94U-D1_2OoPdhQ7L2tNpAhf0L3HHzKpZySS7_vQn2wWi6SKazE5CgXVm2__KNVlA7ARnCvOLGZaQcCcVNSH7X-Hjx8VgzY15VQkkfwp0_BGazCM6QVRHJaBVM/s320/10fotanoxi.JPG" width="209" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; background-color: #fce5cd; color: red; font-size: x-small;">Esquema del funcionamiento del fotosistema de la bacteria purpúrea <i>Rhodopseudomonas viridis</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: red; font-size: x-small;"><i style="background-color: #fce5cd;"><br />
</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: red; font-size: x-small;"><i style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: small; font-style: normal;"></span></i></span></div><div class="MsoNormal"><i><span style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">Mecanismo de la fotofosforilación: transferencia de electrones en el centro de reacción, generación de fuerza protón-motriz y producción de ATP</span>:</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><i>1)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Antes de excitarse, cada bacterioclorofila especial (P<sub>870</sub>) tiene un E’<sub>0</sub> de +0.5 V.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><i>2)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La energía de la luz capturada por los pigmentos antena llega en forma de “excitones” al centro de reacción, de modo que cada bacterioclorofila especial pasa a una forma excitada (bacterioclorofila<sup>*</sup>, con un E’<sub>0</sub> de –1.0 V). Esta forma excitada con bajo potencial de reducción es, pues, un fuerte donador de electrones, de modo que enseguida…</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><i>3)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>… cada bacterioclorofila<sup>*</sup> se oxida (pierde un electrón), pasando a bacterioclorofila<sup>+</sup>. Esta transición es increíblemente rápida, de 3 billonésimas de segundo (3x10<sup>-12</sup>). El entorno proteico del centro de reacción (en este caso, proteínas L, M y H unidas al par especial de bacterioclorofilas) estabiliza el estado excitado y evita que los electrones “vuelvan atrás”.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><i>4)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>El electrón cedido por cada bacterioclorofila pasa a una cada una de las bacteriofeofitinas.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><i>5)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Los dos electrones (uno por feofitina) pasan a una ubiquinona (Q<sub>A</sub>) estrechamente ligada al centro de reacción (la quinona se reduce a quinol: Q<sub>A</sub>H). Observa que se ha originado una separación de cargas, de modo que se ha formado una especie de “agujero” cargado positivamente: las bacterioclorofilas con carga positiva tienen ahora una alta afinidad por electrones.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><i>6)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>La bacterioclorofila<sup>+</sup> captura un electrón de un citocromo cercano (cit c<sub>2</sub>, ligado al centro de reacción). Normalmente este citocromo es un donador débil de electrones, pero ahora los cede, debido al intenso “agujero” de carga positiva representado por las bacterioclorofilas<sup>+</sup>(oxidadas).</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"><i>7)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Mientras tanto, el electrón de la Q<sub>A</sub> pasa a una segunda ubiquinona del centro de reacción (Q<sub>B</sub>), que pasa a la forma quinol.</i></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><i><span lang="ES-TRAD">8)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>El electrón abandona el centro de reacción y pasa a otra quinona, perteneciente al “pool” de quinonas que se encuentra libre en la bicapa lipídica. Esta quinona, una vez reducida (forma quinol), es un buen reductor (donador de electrones). El electrón pasa a la cadena transportadora de electrones (citocromos bc<sub>1</sub> </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> cit c<sub>2</sub>). El citocromo c<sub>2</sub> es de localización periplásmica, y conecta el bc<sub>1</sub> con el centro de reacción. Cuando el citocromo c<sub>2</sub> transfiere electrones a la bacterioclorofila oxidada (P<sub>870</sub><sup>+</sup>), ésta vuelve a su estado inicial, con un E’<sub>0</sub> de +0.5 V, quedando el centro de reacción preparado para otro ciclo de excitación por absorción de energía de la luz.</span></i></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: -18pt;"><span style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><i><span lang="ES-TRAD">9)<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>El funcionamiento de esta cadena transportadora de electrones provoca una translocación de protones fuera de la membrana, o sea, un potencial electroquímico de protones o f.p.m., cuya disipación a favor de las ATP-</span>sintasas<span lang="ES-TRAD"> se traduce en producción de ATP celular (fotofosforilación).</span></i></span></span></div><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><i><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556606"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3.3<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>TIPOS DE FOTOFOSFORILACIÓN</span></a></span></i></h2><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><i><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556607"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3.3.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FOTOFOSFORILACIÓN CÍCLICA</span></a></span></i></h3><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"><i> </i><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">El mecanismo que acabamos de ver ilustra el concepto de fotofosforilación cíclica: la (bacterio)clorofila del centro de reacción (fotosistema I) sirve tanto como donador primario como aceptor final de electrones procedentes de una cadena transportadora de electrones. Es decir, los electrones no salen del ciclo, están “dando vueltas”, y no hay donador exógeno de electrones.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"> Ahora bien, si la bacteria es autotrofa, esta fosforilación cíclica no es suficiente, porque no se crea poder reductor, imprescindible para la fijación (reducción) de CO<sub>2</sub>, hasta material celular [se necesita NAD(P)H, aparte de ATP]. Para formar equivalentes de reducción hace falta que el fotosistema funcione en su modalidad de fotofosforilación cíclica, que pasamos a estudiar.</span></div><h3 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><i><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556608"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3.3.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FOTOFOSFORILACIÓN ACÍCLICA</span></a></span></i></h3><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">En la fotofosforilación acíclica los electrones cedidos por la (bacterio)clorofila excitada no solo sirven para generar f.p.m. y por lo tanto ATP, sino que también se emplean en producir los equivalentes de reducción [NAD(P)H+H<sup>+</sup>] que hacen falta para la fijación del CO<sub>2</sub>. Ahora bien, los electrones empleados en generar equivalentes de reducción, por definición ya no pueden servir para reducir la forma oxidada de la (bacterio)clorofila. Por lo tanto, esos electrones deben de proceder de una fuente exógena para poder regenerar la forma basal del pigmento fotoactivo.</span></span></i></div><h4 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><i><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556609"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3.3.2.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FOTOFOSFORILACIÓN ACÍCLICA ANOXIGÉNICA</span></a></span></i></h4><div class="MsoNormal"><i style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">En la fotofosforilación acíclica anoxigénica el donador exógeno de electrones para generar poder reductor es siempre una molécula diferente del agua. Hay ciertas variantes según el grupo de bacterias que consideremos</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">:</span></i></div></b></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: medium; font-style: normal;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 7pt; font-style: normal; font-variant: normal;"> </span><span lang="ES-TRAD">Las bacterias purpúreas (o rojas) recurren como donantes exógenos de electrones a compuestos reducidos de azufre inorgánico (principalmente SH<sub>2</sub>, pero también S<sup>0</sup>, S<sub>2</sub>O<sub>3</sub><sup>2-</sup>), al hidrógeno molecular (H<sub>2</sub>), o incluso (en el caso de las “purpúreas no del azufre”) a un compuesto orgánico reducido. Estos compuestos ceden electrones a un citocromo de tipo c. Esos electrones siguen un curso inverso al de la cadena normal que hemos visto y pasan al depósito de quinonas de la membrana. Pero el potencial de reducción de la quinona (casi </span><i><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">E<sub>0</sub>' </span></i><span lang="ES-TRAD">= 0 V) no es suficientemente negativo como para poder reducir espontáneamente el NAD<sup>+</sup>. Los electrones son forzados a retroceder <i>contra</i> el gradiente termodinámico: consumen parte del potencial electroquímico (f.p.m.) producido por la previa excitación del fotosistema para generar los equivalentes de reducción (NADH+H<sup>+</sup>). Esto es un caso de transporte inverso de electrones. Esta fosforilación acíclica es diferente </span>a <span lang="ES-TRAD">la de las otras bacterias fototróficas anoxigénicas:</span></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Observa que, a diferencia de lo que vamos a ver enseguida con esas otras bacterias anoxigénicas, el primer aceptor estable de electrones procedentes de la bacterioclorofila (en este caso la quinona) tiene un potencial de reducción (</span><i><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">E<sub>0</sub>'</span></i><span lang="ES-TRAD">) <i>menos electronegativo que el par NAD<sup>+</sup>/NADH+H<sup>+</sup></i>, por lo que no puede donar electrones para producir equivalentes de reducción. (Por cierto, la fijación del CO<sub>2</sub> es por ciclo de Calvin).</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Observa igualmente que la producción de los equivalentes de reducción no va ligada directamente a la fase luminosa de la fotosíntesis: el donante exógeno no regenera la bacterioclorofila.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Las bacterias verdes del azufre usan también compuestos reducidos de azufre e hidrógeno molecular, pero a diferencia de las purpúreas, esos donantes sirven para regenerar la bacterioclorofila. En otras palabras, la producción de equivalentes de reducción se realiza, al igual que la fotofosforilación, como resultado de la reacción luminosa. En este caso esto se debe a que el primer aceptor estable de electrones procedentes de la bacterioclorofila excitada y oxidada (una Fe/S proteína) es suficientemente electronegativo (</span><i><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">E<sub>0</sub>'</span></i><span lang="ES-TRAD">=-0.54 V), y por mediación de una ferredoxina (</span><i><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">E<sub>0</sub>'</span></i><span lang="ES-TRAD"> = -0.41 V) dona electrones al NAD<sup>+ </sup> para generar equivalentes de reducción. (Por cierto, la fijación de CO<sub>2</sub> es por una ruta única entre los seres vivos, denominada ciclo <i>reductivo</i> de los ácidos tricarboxílicos</span>, una especie de ciclo de Krebs que funciona al revés<span lang="ES-TRAD">).</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Las heliobacterias (bacterias esporulantes fototrofas, descubiertas hace pocos años) al igual que las bacterias verdes, tienen como primer aceptor estable de electrones una Fe/S proteína con potencial redox suficientemente bajo (</span><i><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">E<sub>0</sub>'</span></i><span lang="ES-TRAD"> = -0.5 V) como para reducir NAD<sup>+</sup>. Por lo tanto, su poder reductor deriva igualmente de la reacción luminosa. La regeneración de la bacterioclorofila oxidada es mediante un aceptor exógeno orgánico (son fotoheterotrofos, y parece que no son capaces de fijar CO<sub>2</sub>).</span></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; font-style: normal;"><h4 style="color: black; margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556610"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;">3.3.2.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>FOTOFOSFORILACIÓN ACÍCLICA OXIGÉNICA EN CIANOBACTERIAS</span></a></span></h4><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"> Las cianobacterias, al igual que las plantas y algas, usan H<sub>2</sub>O como donador exógeno de electrones, que sirven tanto para la obtención de energía como para la de poder reductor; la fotofosforilación acíclica oxigénica es más compleja que la anoxigénica, ya que el H<sub>2</sub>O requiere un elevado potencial de reducción para poder extraerle los electrones, y el FSI no es un oxidante suficientemente fuerte como para captar electrones directamente del agua.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"> La manera de resolver este problema es acoplar un fotosistema adicional (FSII), dotado de un <i>E<sub>0</sub>'</i> más alto que el FSI, y que funciona en paralelo con éste, siguiendo el llamado “esquema en Z” (por la forma de Z “tumbada” que tiene su representación gráfica):</span></div></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">El FSI se activa por la luz de longitud de onda larga (cerca del infrarrojo) y se oxida, de modo que los electrones pasan por una quinona, de ahí a una Fe/S proteína, y terminan en una ferredoxina, que a su vez los cede al NADP+, para generar poder reductor (NADPH + H+)</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">Ahora bien, como hemos dicho, el FSI<sup>+</sup> no puede regenerarse directamente por el agua, sino que recibe los electrones desde el FSII, a través de una c.t.e. (por supuesto, con creación de </span><span lang="ES-TRAD">D</span><span lang="ES-TRAD">p y por lo tanto, ATP).</span></b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">Esta c.t.e. consta de la serie de transportadores siguiente</b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="12" hspace="15" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul2a.gif" width="12" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">PQ (plastoquinona) </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> citocromo b·f </span><span lang="ES-TRAD">à</span><span lang="ES-TRAD"> PC (plastocianina)</span>. Como se puede inferir, esos electrones proceden de la anterior excitación y oxidación del FS-II.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></b></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">El FSII se excita por la luz </span>roja <span lang="ES-TRAD">y </span>,<span lang="ES-TRAD">como acabamos de decir, envía los electrones al FSI vía c.t.e.). Este FSII<sup>+</sup> sí puede regenerarse extrayendo los electrones </span>directamente <span lang="ES-TRAD">del H<sub>2</sub>O, desprendiéndose O<sub>2</sub></span> <span lang="ES-TRAD">(merced a un complejo enzimático que contiene Mn, llamadocomplejo lítico del agua o “reloj oxidante del agua”).</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: red; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqkWoZafGF6x27QWXXAvB5Rx9RpQBjRKmWV-DMQOd_xi7a70TaicGXAAjkIvnifElVD0wsWgg27GB79A9lShyvwZlF8hRdHR7Xr3XvEIUbUHy50WFc1rHs1ldZtuBZWg57KTqKvUuI1X0/s1600/10fotoxi.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqkWoZafGF6x27QWXXAvB5Rx9RpQBjRKmWV-DMQOd_xi7a70TaicGXAAjkIvnifElVD0wsWgg27GB79A9lShyvwZlF8hRdHR7Xr3XvEIUbUHy50WFc1rHs1ldZtuBZWg57KTqKvUuI1X0/s320/10fotoxi.JPG" width="299" /></span></b></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: red; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;">Esquema en "Z" de la fosforilación acíclica en una cianobacteria</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: red; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;"><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: red; font-size: x-small;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ES-TRAD">En resumen, <b>el FSI<sup>+</sup> actúa como un aceptor final de electrones procedentes del FSII</b>. A su vez, el <b>FSII<sup>+</sup> (oxidado) se reduce directamente por el agua</b></span>.</span></b></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span style="color: #000099;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">4<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556611">CAPTACIÓN DE ENERGÍA EN <i>HALOBACTERIUM</i></a></span></span></h1><div style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica;"><b><i></i></b></span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: black; display: inline !important; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal;"><tbody style="display: inline !important;">
<tr style="display: inline !important;"><td style="display: inline !important;" valign="top" width="100%"><div class="MsoNormal" style="display: inline !important;"><div style="display: inline !important;"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"> Algunas arqueas halófilas (p. ej., <i>Halobacterium</i>) presentan una <b>capacidad de síntesis de ATP mediada por la luz, pero sin implicación de clorofilas ni fijación de CO<sub>2</sub></b>. Cuando estas bacterias se encuentran en condiciones de baja aireación (bajas tensiones de O<sub>2</sub>), sintetizan una cromoproteína especial llamada <b>bacteriorrodopsina</b>, que forma “parches” de color púrpura en sus membranas citoplásmicas.</span></span></b></div></div></td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">La bacteriorrodopsina consta de:</span></b></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: medium;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ES-TRAD">porción proteica: bacteriopsina, que forma 7 hélices </span><span lang="ES-TRAD">a</span><span lang="ES-TRAD"> atravesando la membrana;</span></span></b></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">grupo cromóforo: retinal (el mismo de la rodopsina retiniana de los vertebrados).El retinal es un carotenoide C<sub>20</sub> que puede absorber la luz y catalizar la transferencia de protones a través de la membrana. Se encuentra unido como una base de Schiff a una determinada lisina de la bacteriopsina.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><b style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"></span></b><br />
<div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Veamos el mecanismo de captación de energía de la luz por parte del retinal de la bacteriorrodopsina (figura).</span></span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD"> El retinal, como base de Schiff (con una carga positiva), tiene en principio la configuración 13-cis. Esta forma del retinal absorbe un cuanto de luz de </span><span lang="ES-TRAD">l</span><span lang="ES-TRAD">=565 nm, de lo que resulta un bombeo de un protón fuera de la membrana. Para regenerar la base de Schiff, la forma neutra anterior pasa conformación todo-trans, capta un protón y pasa a la forma protonada 13-cis.</span></span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> El funcionamiento del sistema crea, pues, un gradiente de protones, cuya disipación a favor de ATP-asas de membrana es convertido a ATP. Obsérvese que funciona como una <b>bomba de protones</b>, que saca H<sup>+</sup> al exterior.</span></span></b></div><h1 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: small;"><span style="color: #000099; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556612" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD">5<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>EL OXÍGENO Y EL METABOLISMO </span>PROCARIÓTICO</a></span></span></h1><h2 style="margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: small;"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556613"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">5.1<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>REACCIONES MEDIADAS POR FLAVOPROTEÍNAS</span></a></span></span></h2><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"> Aparte de las bacterias que usan O<sub>2</sub> como aceptor terminal de electrones de sus c.t.e. respiratorias, todos los procariotas presentan algunos enzimas que pueden reaccionar directamente con este oxígeno. De estos enzimas, los más típicos son las <b>flavoproteínas</b>, que se pueden <b>autooxidar</b> en presencia de O<sub>2</sub>, dando inevitablemente <b>peróxido de hidrógeno</b> (H<sub>2</sub>O<sub>2</sub>), que es un compuesto muy tóxico; también se pueden generar pequeñas cantidades de otro producto tóxico, el radical <b>superóxido</b> (O<sub>2</sub><b><sup> -</sup></b>). Por lo tanto, no es de extrañar que en bacterias haya evolucionado un arsenal de enzimas para detoxificar estas sustancias:</span></span></span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><b><span lang="ES-TRAD">Protección respecto de los peróxidos:</span></b><span lang="ES-TRAD"> En muchas bacterias aerobias existe el enzima <b>catalasa</b>:</span></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 8.5pt;">catalasa</span></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> ----------------------------------------------------> H<sub>2</sub>O + ½ O<sub>2</sub></span></span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Algunos anaerobios aerotolerantes producen <b>peroxidasa</b>, capaz de eliminar cualquier peróxido, incluyendo el de hidrógeno. Las peroxidasas catalizan la oxigenación de compuestos orgánicos por el peróxido de hidrógeno, que pasa a agua:</span></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 8.5pt;">peroxidasa</span></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> + NADH + H<sup>+</sup> ---------------------------> 2 H<sub>2</sub>O + NAD<sup>+</sup></span></span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><b><span lang="ES-TRAD">Protección respecto del superóxido:</span> </b>E<span lang="ES-TRAD">l radical superóxido se produce por:</span></span></b></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: medium;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">acción de oxidasas;</b></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></b></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="background-color: #fce5cd;">autooxidación de quinonas, ferredoxinas y flavoproteínas.</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: #660000; font-size: small; font-weight: bold;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small; font-weight: bold;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;">Este radical es muy tóxico, de modo que todas las bacterias aerobias y anaerobias aerotolerantes presentan el enzima superóxido dismutasa (SOD), que cataliza la conversión del superóxido en oxígeno molecular y agua oxigenada, que a su vez se destruye por los mecanismos que acabamos de ver:</span></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small; font-weight: bold;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000; font-size: 8.5pt;">SOD</span></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small; font-weight: bold;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;">2 O<sub>2</sub><sup>· -</sup> + 2 H<sup>+</sup> --------------------> O<sub>2</sub> + H<sub>2</sub>O<sub>2</sub></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small; font-weight: bold;"><span lang="ES-TRAD" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"> En algunos anaerobios estrictos (como ciertas arqueas) se ha descubierto hace poco un nuevo mecanismo de protección frente al superóxido, dependiente de una superóxido-reductasa (SOR), que cataliza la reducción del superóxido con protones y citocromo reducido.</span></span></span></div><h2 style="background-color: #fce5cd; margin-left: 0cm; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: small; font-weight: bold;"><span style="color: #000099;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=2605412016005733710" name="_Toc57556614"><span lang="ES-TRAD">5.2<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>RELACIONES DE </span>LOS PROCARIOTAS<span lang="ES-TRAD"> CON EL OXÍGENO</span></a></span></span></span></h2><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small; font-weight: bold;"><span lang="ES-TRAD"> <span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">Dependen en buena medida de la disponibilidad de las enzimas eliminadoras de peróxidos y superóxidos, que acabamos de estudiar. Veamos los tipos de </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;">procariotas<span lang="ES-TRAD"> según sus relaciones con el oxígeno:</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: #660000; font-size: small; font-weight: bold;">A<span lang="ES-TRAD">erobi</span>o<span lang="ES-TRAD">s:</span> <span lang="ES-TRAD">Necesitan O<sub>2</sub> para crecer, ya que lo usan (al menos en algunas ocasiones) como aceptor final de electrones para la captación de energía química.</span> <span lang="ES-TRAD">Como el oxígeno tiene poca solubilidad en el agua, cuando queremos cultivar un aerobio en medios líquidos, hay que forzar la aireación, bien sea por agitación de los matraces o tubos de ensayo, o insuflando aire u oxígeno estériles.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small; font-weight: bold;"><span lang="ES-TRAD" style="color: #660000;"> Algunos aerobios requieren para crecer tensiones de oxígeno inferiores a la atmosférica (del 2 al 10% de O<sub>2</sub>, en lugar del 20%). A estas bacterias se las califica como microaerófilas.</span></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: black; font-size: medium; font-weight: bold;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ES-TRAD">Algun</span>o<span lang="ES-TRAD">s microaerófil</span>o<span lang="ES-TRAD">s lo son permanentemente (microaerófil</span>o<span lang="ES-TRAD">s estrict</span>o<span lang="ES-TRAD">s</span><span lang="ES-TRAD">)</span><span lang="ES-TRAD">.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></span></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="ES-TRAD">Otr</span>o<span lang="ES-TRAD">s se comportan como microaerófil</span>o<span lang="ES-TRAD">s sólo cuando crecen usando determinadas fuentes de energía química o de nitrógeno</span><span lang="ES-TRAD">(</span><span lang="ES-TRAD">microaerófil</span>o<span lang="ES-TRAD">s condicionales</span><span lang="ES-TRAD">)</span><span lang="ES-TRAD">.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small; font-weight: bold;"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;">A<span lang="ES-TRAD">naerobi</span>o<span lang="ES-TRAD">s:</span> <span lang="ES-TRAD">Son aquell</span>o<span lang="ES-TRAD">s que pueden crecer en ausencia de oxígeno, debido a que pueden usar aceptores finales distintos del oxígeno, o porque poseen metabolismo estrictamente fermentativo.</span></span></div></span><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: black; font-size: medium; font-weight: bold;"><tbody>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">Anaerobi</span>o<span lang="ES-TRAD">s estrict</span>o<span lang="ES-TRAD">s</span><span lang="ES-TRAD">: El oxígeno les resulta tóxico ya que carecen de catalasa, peroxidasa y SOD, y por lo tanto, no pueden eliminar los productos nocivos resultantes del oxígeno. (Por ejemplo, las especies de <i>Clostridium</i>, y las arqueas metanogénicas).</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">Anaerobi</span>o<span lang="ES-TRAD">s aerotolerantes (= aerodúric</span>o<span lang="ES-TRAD">s)</span><span lang="ES-TRAD">: Al igual que l</span>o<span lang="ES-TRAD">s anteriores, presentan un metabolismo energético anaerobio, pero soportan el oxígeno debido a que poseen enzimas detoxificadores. Ejemplos típicos son las bacterias del ácido láctico, como<i>Streptococcus, Leuconostoc, Lactobacillus</i>). También se les llama anaerobios indiferentes.</span></span></div></td></tr>
<tr><td valign="baseline" width="42"><img alt="bullet" height="15" hspace="13" src="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/_themes/capsules/capbul1a.gif" width="15" /></td><td valign="top" width="100%"><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span lang="ES-TRAD">Anaerobios facultativos</span><span lang="ES-TRAD">: Pueden realizar metabolismo energético aerobio o anaerobio, dependiendo del ambiente y la disponibilidad de aceptores finales de electrones. Ejemplos son las enterobacterias como <i>E. coli</i>.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-size: small;"><div class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #fce5cd; color: #660000;"> Para cultivar los anaerobios hay que evitar el oxígeno. Los anaerobios que no sean demasiado sensibles al oxígeno se pueden cultivar fácilmente llenando los tubos con el medio hasta arriba y cerrándolos con tapón hermético. También se puede añadir al medio un agente reductor (como el tioglicolato) que reaccione con el oxígeno, reduciéndolo a agua. Los anaerobios más estrictos se suelen cultivar en las llamadas “jarras de anaerobios”, unos contenedores con cierre hermético, en cuyo interior se colocan las placas de Petri o tubos inoculados, junto con un reactivo y catalizadores químicos, que reemplazan el aire por una mezcla de H<sub>2</sub> y CO<sub>2</sub> u otros gases inertes.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd; color: black;"><span lang="ES-TRAD"><b><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd; color: black; text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD"><b>Tomado de: </b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd; color: black;"><span lang="ES-TRAD"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: red; font-size: x-small;"><b><i></i></b></span></span></div><b style="color: black;"> </b><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; background-color: #fce5cd; color: black; display: inline !important; font-size: medium; font-style: normal;"><tbody style="display: inline !important;">
<tr style="display: inline !important;"><td style="display: inline !important;" valign="top" width="100%"><div class="separator" style="clear: both; display: inline !important; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: red; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-size: small;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="display: inline !important;"><a href="http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/programa.htm">http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/programa.htm</a>ç<br />
Omar Leonel Niño Ramírez<br />
CI 19878739<br />
EES secc:2</div></td></tr>
</tbody></table></span><br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica;"><span lang="ES-TRAD"><span style="color: red;"><br />
</span></span></span></div></td></tr>
</tbody></table></i></b><br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fce5cd;"><span lang="ES-TRAD"><br />
</span></div></span></span></span><br />
</span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-28398805912061396952011-01-19T12:10:00.000-08:002011-01-19T12:10:24.628-08:00Microbiología del Aire<div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">INTRODUCCIÓN </span><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Los microorganismos son y siempre han sido un factor importante para la salud humana. La vida se inició en forma de microorganismos y estos han desarrollado una extraordinaria capacidad de supervivencia que les ha permitido colonizar prácticamente cualquier espacio natural de la tierra y por supuesto también los hábitats artificiales creados por el ser humano para cobijarse.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"> La atmósfera no tiene una microbiota autóctona pero es un medio para la dispersión de muchos tipos de microorganismos (esporas, bacterias, virus y hongos), procedentes de otros ambientes. Algunos han creado adaptaciones especializadas que favorecen su supervivencia y permanencia.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Los microorganismos dispersados por el aire tienen una gran importancia biológica y económica porque producen enfermedades en plantas, animales y humanos, causan alteraciones en los alimentos y materiales orgánicos y contribuyen al deterioro y corrosión de monumentos y metales. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">El transporte se realiza sobre partículas de polvo, fragmentos de hojas secas, piel, fibras de la ropa, en gotas de agua o en gotas de saliva eliminadas al toser, estornudar o hablar.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d; font-size: large;">HISTORIA </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">La Microbiología del aire comenzó en el siglo XIX con la intención de descubrir la causa de algunas enfermedades; como sucedió durante la epidemia de cólera que apareció en Europa en 1847 y 1848, en donde se descubrieron “gérmenes” en el aire de los hospitales, causantes de ésta enfermedad. Se demostró la presencia en el aire de varias bacterias patógenas como Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, Mycobacterium tuberculosis, etc. y que, por tanto, a través de él podían transmitirse enfermedades infecciosas como la escarlatina, tuberculosis, tosferina y rubéola.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9Khh7Q7IljGQy9ZW0TVTDJB5jd6qQthCDKGaVeg3DPvZXdu0rTYw4NsUpDemRilRCO9ZMLnGnO9FsiPo-wCJ2-954iq0qrn5mGx_rLvG6AQctJDLnH0KT4ODy0cNHS1YDERhInatHsUo/s1600/Dibujo19.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9Khh7Q7IljGQy9ZW0TVTDJB5jd6qQthCDKGaVeg3DPvZXdu0rTYw4NsUpDemRilRCO9ZMLnGnO9FsiPo-wCJ2-954iq0qrn5mGx_rLvG6AQctJDLnH0KT4ODy0cNHS1YDERhInatHsUo/s400/Dibujo19.bmp" width="400" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Desde entonces, numerosos investigadores han trabajado en este campo tanto en el aire exterior como en recintos cerrados, preocupándose a finales de siglo, por el ambiente quirúrgico. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Hasta el siglo XX, el estudio de los microorganismos del aire sufre grandes altibajos y no es hasta mediados de siglo, cuando hay uno de los dos principales resurgimientos de la época. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRWPor-rvgiovo491b8RE_U7aGVLjUvxLiq0iiYA13Es1N0id5oJFECxzD6STksKdcNmeqX5ue-Y2MxCh_qKxzqtIrJqi-1uajXwVwSU8cEhEcwjt3btcnM62k9R_F46nINzhLkNWpj_4/s1600/Dibujo20.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRWPor-rvgiovo491b8RE_U7aGVLjUvxLiq0iiYA13Es1N0id5oJFECxzD6STksKdcNmeqX5ue-Y2MxCh_qKxzqtIrJqi-1uajXwVwSU8cEhEcwjt3btcnM62k9R_F46nINzhLkNWpj_4/s1600/Dibujo20.bmp" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">El primero, fue en el estallido de la Segunda Guerra Mundial en donde hubo un gran interés en conocer cómo se propagaban las infecciones respiratorias, especialmente en instalaciones militares estadounidenses y se realizaron numerosos estudios sobre Streptococcus pyogenes. El segundo, fue en los años setenta, con la aparición de un enfermedad respiratoria llamada la «enfermedad de los legionarios» y el conocimiento posterior de una nueva bacteria (Legionella pneumophila), como agente etiológico y de su transmisión por aerosoles procedentes del aire acondicionado. Ello supuso un resurgimiento del estudio de los microorganismos que se transmiten por el aire. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Así mismo, en estos años se observa una mayor preocupación por el control del aire de los ambientes cerrados, principalmente en los hospitales, industrias farmacéuticas y alimentarias. Así como también, en otros ambientes cerrados, como fábricas de aparatos electrónicos, escuelas y edificios de oficinas. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Este último caso, se debe a que, en los últimos años, se ha descrito una nueva enfermedad «el síndrome del edificio enfermo», que se produce en los ocupantes de determinados edificios. El origen de los síntomas, irritación de las membranas mucosas, dolor de cabeza, erupciones y dificultad respiratoria, no está aún muy claro, pero entre las posibles causas se citan factores ambientales (temperatura, humedad), químicos (adhesivos, pinturas) y microorganismos. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d; font-size: large;">TIPOLOGÍA </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">El aire contiene en suspensión diferentes tipos de microorganismos, especialmente bacterias y hongos. La presencia de uno u otro tipo depende del origen, de la dirección e intensidad de las corrientes de aire y de la supervivencia del microorganismo. Los virus son las formas de vida más simples. Están constituidas únicamente por material genético: ADN (Acido desoxirribonucleico) o ARN (Acido ribonucleico) y una cápside o cubierta proteica. Son parásitos obligados, es decir, precisan de un huésped para poder reproducirse. La infección la llevan a cabo inyectando su material genético en las células del huésped. Una vez en su interior se sirven de la maquinaria biológica del huésped para producir copias de sí mismos hasta lograr su total recomposición y en un número tal que rompe las membranas celulares pasando así a infectar nuevas células. Las bacterias son organismos más complejos que los virus y a diferencia de ellos son capaces de vivir, en un medio adecuado, sin la necesidad de un huésped para completar su desarrollo. Es de destacar la capacidad de elaborar esporas que presentan algunas bacterias. Las esporas no son más que formas de vida resistentes a condiciones adversas. Pueden resistir, durante años incluso, altas temperaturas, sequedad, falta de nutrientes, etc., recuperando su estado normal y capacidad infectiva al entrar en contacto con un medio adecuado para su desarrollo. Los hongos son formas complejas de vida que presentan una estructura vegetativa denominada micelio que está formada por hifas (estructuras filiformes por las que circula el citoplasma plurinucleado). Esta estructura vegetativa surge de la germinación de sus células reproductoras o esporas. Su hábitat natural es el suelo, pero algunos componentes de este grupo son parásitos tanto de hombres y animales como de vegetales.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo16L1qLvRDdPJJ9LFhyMuoN2NjdM6S28q5uknJSU5M77TdrxSn_0OchyphenhyphenmrGRpdI26-DswyJhZ5GhZNzhPNhTATiAkjp9a3-9p_3c-vPhgo_4oeqGfS_g_i15T8xdCXF5wyF383F5cpRw/s1600/Dibujo21.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo16L1qLvRDdPJJ9LFhyMuoN2NjdM6S28q5uknJSU5M77TdrxSn_0OchyphenhyphenmrGRpdI26-DswyJhZ5GhZNzhPNhTATiAkjp9a3-9p_3c-vPhgo_4oeqGfS_g_i15T8xdCXF5wyF383F5cpRw/s1600/Dibujo21.bmp" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d; font-size: large;">SUPERVIVENCIA </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">El número de microorganismos de la atmósfera cambia según la altura, obteniéndose el más alto junto al suelo, (sobre todo en los dos metros inferiores, que constituyen el microclima del hombre), disminuyen hasta los 200 metros y luego se hacen más escasos hasta los 5.000 metros. Su presencia es rara hasta el límite de la troposfera y no se encuentran en la estratosfera. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij6aWgtIiutS8YLTPtaw2SOd9Ft5VAQAf_Meb_Tyz6P-RzFOoWAnZOxfmaEZh2kWWufFiEUrQjWlRzOBOdbdT9zB3xj_a069S18mJCxv3W6zf17MsR7-0tHZtn6HQAayLLUo4rSbYdaO8/s1600/Dibujo22.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij6aWgtIiutS8YLTPtaw2SOd9Ft5VAQAf_Meb_Tyz6P-RzFOoWAnZOxfmaEZh2kWWufFiEUrQjWlRzOBOdbdT9zB3xj_a069S18mJCxv3W6zf17MsR7-0tHZtn6HQAayLLUo4rSbYdaO8/s1600/Dibujo22.bmp" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">El número de microorganismos del aire en las zonas pobladas depende de la actividad en esa zona, tanto industrial o agrícola, como de los seres vivos y la cantidad de polvo. El número de microorganismos es mayor en las zonas pobladas y después en el mar, cerca de las costas. En las zonas desérticas no hay más que lo que aportan los vientos de las zonas habitables próximas y en los casquetes polares no hay nada. En las zonas </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">con clima seco, el aire contiene numerosos microorganismos y el número desciende después de la lluvia debido a que ésta los arrastra por lavado del aire. La supervivencia, reproducción y dispersión en el aire de virus, bacterias, hongos y otros contaminantes biológicos, dependen, en gran medida, de las condiciones del </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">entorno en que se encuentran. Factores tales como la temperatura, la humedad relativa, el movimiento del aire, la luz y las fuentes de alimento, principalmente, van a determinar el grado en que los microorganismos se encontrarán en el ambiente. En general, las temperaturas bajas inhiben el crecimiento de muchos microorganismos; no obstante, algunos de ellos (por ejemplo, mohos y levaduras) se desarrollan bien en ambientes fríos. Otras especies microbianas (por ejemplo, Aspergillus sp, Legionella pneumophila o Thermoactinomyces vulgaris), alcanzan su desarrollo óptimo a temperaturas elevadas. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Los ambientes muy húmedos favorecen el desarrollo de los hongos, de las bacterias y de los ácaros del polvo doméstico. El movimiento del aire contribuye al transporte, mantenimiento y paso al aire de los contaminantes biológicos procedentes del exterior o contenidos en un reservorio del interior. El grado y tipo de luz también pueden favorecer o inhibir el desarrollo de los microorganismos. Por ejemplo, la luz ultravioleta inhibe dicho crecimiento y la ausencia de luz impide la formación de esporas de algunos hongos (Altemaria sp.). Los organismos vivos precisan de nutrientes para su supervivencia y desarrollo; éstos son muy variados pero resumiendo, se podría decir que el agua y la materia orgánica son los dos recursos principales de que se sirven estos organismos para vivir. Por lo tanto, todos aquellos materiales y estructuras en las que se reúnan esas dos condiciones pueden ser considerados como substratos colonizables por los microorganismos.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d; font-size: large;">EFECTOS SOBRE LA SALUD </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Gran número de infecciones humanas y animales se trasmiten por el aire y causan enfermedad, principalmente, en el aparato respiratorio. El control de estas enfermedades es difícil porque los individuos que las padecen suelen seguir realizando sus actividades cotidianas y además, en algunas de ellas, no se dispone de agentes terapéuticos ni vacunas eficaces. Se caracterizan por su tendencia a causar epidemias, siendo más frecuentes durante el otoño y el invierno, cuando las personas se reúnen en recintos cerrados. La trasmisión aérea de enfermedades no es exclusiva de microorganismos que salen de las vías respiratorias. En algunos casos se forman bioaerosoles procedentes de animales y sus productos que se resuspenden en el aire y pueden ser inhaladas, como heces desecadas y plumas de aves (Chlamydophila psittaci, Cryptococcus neoformans, Histoplasma capsulatum), placenta (Coxiella burnetii), lana, piel y marfil (Bacillus anthracis).Casos especiales son: Legionella que se encuentra en el agua y se trasmite por los aerosoles que se forman en los distintos sistemas y aparatos o Coccidioides immitis y Aspergillus fumigatus cuyas esporas, procedentes del suelo y estiércol, son diseminadas sobre el polvo y trasportadas por el viento (Benenson, 1997). La inhalación de forma continua de partículas de contaminantes químicos, incrementa la susceptibilidad a las infecciones respiratorias. Esto ocurre en los mineros, por inhalación de sílice y carbón, y en trabajadores de diversas industrias que producen materiales como la piedra arenisca, en los que hay una </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">predisposición a la tuberculosis. Además, el aire de las grandes ciudades, contaminado con derivados de la combustión de hidrocarburos, incrementa la gravedad de las infecciones.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Entrada añadida por:</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">CI 19878739</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;">Electrónica del Estado Sólido</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9ead3; color: #38761d;"><a href="http://www.ambisalud.es/boletines/HIA-06%20MICROBIOLOGIA.pdf">http://www.ambisalud.es/boletines/HIA-06%20MICROBIOLOGIA.pdf</a></span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-88612749664595208482011-01-19T11:32:00.000-08:002011-01-19T11:32:08.179-08:00Microbiología Marina<div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">La microbiología marina estudia la estructura y vida de los microorganismos que viven en los mares, su integración en los ciclos de transformación matería/energía y su relación con los demás animales y plantas que comparten con ellos el hábitat marino.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Microorganismos, strictu sensu, son todos los seres vivos microscópicos, animales o vegetales; queremos decir con ésto: las bacterias, los hongos, las algas unicelulares, los protozoos y los metazoos más pequeños. Actualmente añadiremos además los virus y las cianofíceas.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Nos gusta considerar a la microbiología marina como una rama de la ecología (ciencia que estudia las relaciones de los organismos con el medio ambiente en el que se desarrollan y con los demás seres vivos que lo comparten con ellos). En este sentido se relaciona estrechamente con otras especialidades como la biología o la bioquímica marinas y la oceanografía.<span class="Apple-style-span" style="font-size: 8.5pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="grisgrande" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">El biotopo marino</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">El mar cubre aproximadamente un 70% de la superficie de la Tierra y su concentración salina se considera en un promedio del 35/mil. Esta salinidad oscila muy poco en los océanos, entre un 32/mil y un 38/mil, pero en la zona litoral puede bajar hasta el 1/mil o elevarse al 44/mil. La composición en sales del agua del mar es relativamente constante. Aunque los compuesto proporcionalmente más abundantes son el Cloro y el Sodio, nos encontraremos traza de cerca de un 50% de todos los elementos químicos conocidos. Esta salinidad es lo que hace del mar un biotopo tan especial y que la gran mayoría de animales y plantas marinos sólo puedan vivir en él.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">La intensidad de la luz disminuye de forma muy rápida al penetrar en el agua del mar. Esto hace que la zona productiva real no sobrepase los 200 m. En las zonas costeras, a causa de la turbidez del agua, esta zona productiva alcanza menos profundidad.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">La temperatura superficial del mar depende fundamentalmente de las condiciones climáticas ambientales. En la capa más superficial, hasta unos 100 m de profundidad, la temperatura suele ser bastante constante para descender rápidamente al descender a mayor profundidad.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Las zonas costeras o litorales suelen tener características muy especiales. Hay que pensar en fenómenos geográficos como bahías, rías o fiordos, en fenómenos físicos como las mareas y en las especiales zonas de desembocadura de los ríos, los estuarios, en los que se forman zonas de agua salobre absolutamente diferentes, en el sentido biológico, tanto de las aguas continentales como de las marinas. En las aguas litorales encontramos biotopos muy diversos y particulares y suelen ser zonas más ricas en nutrientes que las de altamar, debido a la cercanía de tierra firme.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">El mar no es tan uniforme como parece a simple vista y hay regiones muy ricas en nutrientes con flora y fauna muy variadas frente a otras de gran escasez y bajas concentraciones de nutrientes.<span class="Apple-style-span" style="font-size: 8.5pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="grisgrande" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Microorganismos marinos</span><o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Los microorganismos tienen una enorme importancia en la vida marina, no sólo como elementos indispensables en la cadena trófica (destrucción de la materia orgánica y liberación de los elementos minerales), sino también en la elaboración de dicha materia orgánica (ciclos del Carbono, del Nitrógeno ...). Se encuentran en todo el ámbito batimétrico del sistema bentónico marino y, aunque más abundantes en los niveles más superficiales, está demostrada su existencia en los grandes fondos marinos (a más de 5.000 m de profundidad).<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">En líneas generales, las cantidades más elevadas de gérmenes suelen encontrarse en la zona superficial del mar, disminuyendo a medida que aumenta la profundidad. Los sedimentos dan elevados recuentos de bacterias y hongos, incluso en las profundidades abisales; en ellos desempeñan un papel muy importante en la remineralización de la materia orgánica y en la alimentación de la fauna de los fondos marinos.<o:p></o:p></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieh0rTqBMgXoa1njLsmBV93rA3Yy9lKdZTO6VvdaAU3RqSo2ddCSJkTs3VAxu7i-Ginwg6BVFK40Nls10drycikv1Dh-yib8HWyyvtCht4du3H5nQitYOP6g99UXLvkSFM0gJCbsQz8Rc/s1600/images+%252811%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieh0rTqBMgXoa1njLsmBV93rA3Yy9lKdZTO6VvdaAU3RqSo2ddCSJkTs3VAxu7i-Ginwg6BVFK40Nls10drycikv1Dh-yib8HWyyvtCht4du3H5nQitYOP6g99UXLvkSFM0gJCbsQz8Rc/s1600/images+%252811%2529.jpg" /></a></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Vamos a revisar brevemente algunos detalles significativos de cada uno de los grandes grupos de microorganismos marinos:<span class="Apple-style-span" style="font-size: 8.5pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="grisgrande" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Bacterias marinas</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">En las zonas cercanas a la costa, lógicamente, los bacterias encontradas guardan una relación más o menos directa con las de tierra, pero en mar abierto, sus características pecualiares hacen que podamos hablar con un poco más de consistencia de microorganismos autóctonos del mar. En realidad, el que sean generalmente halófilos y psicrófilos facultativos es la única característica que los distingue de especies terrestres directamente emparentadas y con metabolismos similares. Desde el punto de vista sistemático no se puede hablar de ninguna unidad específica ya que los microorganismos del mar se reparten en númerosos géneros y especies, incluyendo como ya hemos dicho, especies de tierra. De hecho, hay autores (Scholes y Shewan, 1964) que ponen en duda la existencia de bacterias específicamente marinas.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Una buena cantidad de bacterias marinas son halófilas, o sea, necesitan una determinada proporción de ClNa en el medio en el que viven (entre 25 y 40/mil) y no crecen, o crecen mal, en agua dulce. Se trataría en realidad según Larsen de organismos levemente halófilos (los halófilos moderados necesitan concentraciones entre 50 y 200/mil y los halófilos extremos entre 200 y 300/mil). Otra serie de ellas son simplemente halotolerantes y pueden crecer perfectamente en agua dulce.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Una gran parte de los organismos marinos se desarrollan perfectamente a temperaturas de entre 0 y 4ºC (psicrófilos) y aunque la temperatura óptima de desarrollo de muchos de ellos se encuentra entre 18 y 22ºC pueden también crecer bien a 0ºC o menos (psicrófilos facultativos). No se debe perder de vista que en un 90% del medio marino la temperatura habitual está por debajo de los 5ºC, lo que hace que los microorganismos psicrófilos tengan mayor importancia de la que se pensaba hasta hace poco.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Por la misma razón expuesta al final del párrafo anterior, en el medio marino tienen considerable importancia las bacterias barófilas y barotolerantes.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Los estudios realizados por Zobell y Upham (1944) y Moriarty y Hayward (1982) indican que aprox un 90% de las colonias que crecen en placas de agar sembradas con agua de mar son Gram-negativas. Según Zobell (1946) un 80% aprox son móviles con flagelos. Según estos mismos estudios, los microorganismos Gram-positivos esporulados no abundan en la columna de agua aunque su importancia es mucho mayor en los sedimentos.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Morfológicamente hay muy poca homogeneidad. Las formas celulares son muy variadas, apareciendo representantes de los grupos fundamentales (cocos, bacilos, vibrios y espirilos), aunque, como ya hemos señalado, abundan mayoritariamente los bacilos Gram-negativos, flagelados y no esporulados.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">MacDonell y Hood (1982) informaron del hallazgo reiterado en la costa americana del Golfo de las denominadas ultramicrobacterias, capaces de atravesar los poros de los filtros de membrana de 0.2 micras. Suelen ser bacilos muy cortos y pertenecen a los géneros<span class="apple-converted-space"> </span><i>Pseudomonas</i>,<span class="nombrecientifico"><i>Aeromonas</i></span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Vibrio</i></span><span class="apple-converted-space"> </span>y<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Alcaligenes</i></span>. Tal vez se relacionan con las formas subdesarrolladas descritas ya por Jannasch en 1955.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Una gran mayoría de las bacterias marinas son anaerobios facultativos y crecen mejor con oxígeno que sin él. Son relativamente escasas tanto las especies aerobias estrictas como las anaerobias estrictas.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">En líneas generales, y aunque pueden utilizar concentraciones muy bajas de nutrientes (cosa bastante general en el medio marino), crecen mucho más lentamente en los medios de cultivo que sus colegas terrestres. El acusado pleomorfismo que muestran en los cultivos (formas celulares diferentes en un mismo organismo) puede deberse justamente a esta adaptación a la escasez de nutrientes.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Encontramos entre las bacterias marinas sistemas metabólicos muy variados y aunque son capaces de utilizar nutrientes de tipo muy variado, las hay que están altamente especializadas en la utilización de determinados sustratos nutritivos.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Las bacterias proteolíticas parecen abundar más en el medio marino que en otros tipos de biotopos, a pesar de lo cual casi no existen compuestos orgánicos naturales que no sean utilizados por unas u otras. Las hay que desdoblan azúcares o grasas y también compuestos de elevado peso molecular (celulosa, agar, quitina, hidrocarburos …). Las hay que realizan el proceso de desnitrificación o el de desulfuración (abundas éstas, sobre todo las desnitrificantes, en los sedimentos anaerobios).<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Se han aislado también bacterias fotógenas, capaces de transformar la energía química en energía luminosa, que viven de forma libre o incluso como simbiontes en los órganos luminosos de algunos cefalópodos y teleósteos. Rheinheimer cita como ejemplo especies de los géneros<span class="nombrecientifico"><i>Photobacterium</i></span><span class="apple-converted-space"> </span>y<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Vibrio</i></span>.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">La mayoría de las especies bacterianas encontradas hasta ahora en el medio marino pertenecen a las Eubacterias y entre ellas son bastante frecuentes especies pertenecientes a los géneros<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Pseudomonas</i></span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Beneckea</i></span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Spirillum</i></span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Alcalígenes</i></span><span class="apple-converted-space"> </span>y<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Flavobacterium</i></span>, siendo las especies del género<span class="nombrecientifico"><i>Bacillus</i></span><span class="apple-converted-space"> </span>particularmente abundantes en los sedimentos. Las investigaciones más recientes señalan sin embargo la presencia mucho más abundante de lo esperado de microorganismos pertenecientes al grupo de las Arqueobacterias.<o:p></o:p></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvkr8CGZ57clZO45TK-hL2nFdfcv6cJ5ThdHvH8fIFS3uVQOQuXDI4e68arNmPVdsslVccnozS5MizVIWXRDKy2fKjRuP1h2AP8vHgCDxEQ7KXzJmrwqlMjlrCtXVu8XB935JPacxzljQ/s1600/images+%252812%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvkr8CGZ57clZO45TK-hL2nFdfcv6cJ5ThdHvH8fIFS3uVQOQuXDI4e68arNmPVdsslVccnozS5MizVIWXRDKy2fKjRuP1h2AP8vHgCDxEQ7KXzJmrwqlMjlrCtXVu8XB935JPacxzljQ/s1600/images+%252812%2529.jpg" /></a></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></b></div><div class="grisgrande" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Cianofíceas marinas</span><o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Las Cianofíceas o algas azules, por oposición a las algas verdaderas genuinamente eucariotas, son, como las bacterias, procariotas que tienen núcleo y plastidios sin membrana y les faltan las mitocondrias. Por esta razón se las conoce también como Cianobacterias.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Para la fotosíntesis utilizan los pigmentos clorofila a, B-caroteno y ficobilinas, que es otro detalle que las diferencia de casi todas las algas verdaderas y de las clorobacterias y las bacterias púrpura.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Su morfología es muy variada (formas unicelulares, colonias, filamentosas …) y se reproducen por división celular. Pueden encontrarse libres o fijas sobre plantas o animales acuáticos o sobre sustratos inertes. Las hay también simbiontes de plantas y animales inferiores.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">La gran mayoría de las cianofíceas marinas apenas se diferencian de sus parientes de agua dulce. Como en el caso de las bacterias, hay pocos géneros exclusivamente marinos (<span class="nombrecientifico"><i>Trichodesmium</i></span>, por ejemplo) y su importancia en los ciclos biológicos parece bastante menos considerable que las de las aguas continentales.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Aparecen con relativa abundancia en las zonas costeras, fijas sobre plantas y rocas y en el sustrato del fondo del mar, en las zonas de mareas, sobre la arena o el lodo, y en la zona de salpicaduras de las costas rocosas (el liquen<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Lichina</i></span><span class="apple-converted-space"> </span>porta un ficobionte que es<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Calothrix</i></span>). En los litorales formados por roca calcárea aparecen frecuentemente cianofíceas endolíticas, que viven en el interior de las rocas.<span class="Apple-style-span" style="font-size: 8.5pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2bBumZA8v9bT4mmjdMgxsW1u5hGBH5Ngj0Yb21IQtjzUdHGmE3H4-_JpCDcyupZp_UPi-LMRJgFpu1V6g5mOo9EuiucEsVYdgxQ_qqYA6qE9UvQ6wFuvgYJijPbUZTYls8PdgJfwFwU0/s1600/images+%252813%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2bBumZA8v9bT4mmjdMgxsW1u5hGBH5Ngj0Yb21IQtjzUdHGmE3H4-_JpCDcyupZp_UPi-LMRJgFpu1V6g5mOo9EuiucEsVYdgxQ_qqYA6qE9UvQ6wFuvgYJijPbUZTYls8PdgJfwFwU0/s320/images+%252813%2529.jpg" width="153" /></a></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></b></div><div class="grisgrande" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Hongos marinos</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Los hongos superiores que según Meyers (1968) pueden considerarse estrictamente marinos son aquellos que viven preferente o exclusivamente en el mar, o se desarrollan de forma óptima en él en condiciones de salinidad entre 25 y 40/mil. No cumpliendo estas condiciones tendríamos que hablar de hongos halotolerantes, de probable origen terrestre, capaces de soportar la vida en el mar por más o menos tiempo.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Los hongos son organismos eucariotas (presentan verdadero núcleo) y, en su gran mayoría C-heterótrofos, por lo que necesitan materia orgánica para vivir. Los hay saprofitos, parásitos o parásitos facultativos. Presentan formas mucho más variadas que las bacterias y sus células son mucho mayores que las de éstas últimas. A menudo forman complejos órganos de reproducción.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Aunque hasta hace unos pocos años no se les ha prestado mucha atención, sabemos que están ampliamente difundidos por el medio marino y su importancia entre la microflora marina es incluso superior a la de las bacterias. Se han encontrado representantes de todos los grandes grupos fúngicos y está demostrado que una buena cantidad de ellos necesitan ClNa para subsistir por lo que sólo pueden vivir en el mar. Hay también muchos que son simplemente halotolerantes y de origen terrestre.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Las levaduras, y levaduriformes en general, gozan también de amplia representación en el medio marino.<span class="Apple-style-span" style="font-size: 8.5pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp7mhFGWUI2UX5jTa9vbX5cBjPcbp7wHqMmnvyXyj0k0VaWu9CNb4_pOozsfF0rqPjNLRfuULAr1Sqp2qO-ixLUnw9TcKA1ORKK6uATUKasvHbAWWMuXohiqjjZ3ygSk1sJosT0pv1ec0/s1600/images+%252814%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp7mhFGWUI2UX5jTa9vbX5cBjPcbp7wHqMmnvyXyj0k0VaWu9CNb4_pOozsfF0rqPjNLRfuULAr1Sqp2qO-ixLUnw9TcKA1ORKK6uATUKasvHbAWWMuXohiqjjZ3ygSk1sJosT0pv1ec0/s1600/images+%252814%2529.jpg" /></a></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></b></div><div class="grisgrande" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Distribución de los microorganismos en el mar<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Amplias zonas del mar abierto padecen una escasez crónica de sustancias nutritivas lo que hace que, mayoritariamente, nos encontremos con las formas más diminutas de microorganimos. Como consecuencia, es dificil cuantificar su presencia. La microscopía de fluorescencia ha sido uno de los métodos que ha permitido la obtención de datos fiables.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">En líneas generales, las cifras más elevadas de microorganismos suelen darse en la zona más superficial, disminuyendo, en mayor o menor cantidad, al aumentar la profundidad, aunque sobre los sedimentos suele observarse un incremento. Según Rheinheimer, en la parte occidental del golfo de Vizcaya, el número total de bacterias desciende desde 804.300 en la superficie hasta100.900 a mil metros de profundidad, reduciéndose la biomasa bacteriana de forma similar (de 14.21 microgramos de C por litro(-1) a 0.73). Así mismo, la concentración de microorganismos es más alta en las zonas cercanas a las costas, para ir disminuyendo de forma drástica a medida que la costa va quedando más alejada.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">De todas formas, el estudio de la columna de agua en diversos medios acuáticos y en zonas variadas pone en evidencia una gran diversificación en las cantidades de microorganismos presentes.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Así nos encontramos con que, a pesar de la norma general que nos indica que la concentración de vida microscópica es mucho menor en los mares abisales, estudios realizados en los últimos años, han demostrado que en las zonas de fuentes termales del fondo marino aparecen concentraciones bastante elevadas de microorganismos, teniendo como buen ejemplo datos de zonas del Pacífico cercanas a las Islas Galápagos (a unos 2.500 m de profundidad) que, según Rheinheimer, han dado cifras entre 500.000 y 1.000 millones de bacterias por ml de agua.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Es este de las fuentes termales del fondo marino un caso excepcional y muy interesante desde el punto de vista microbiológico y biológica en general. Las últimas investigaciones indican que una gran cantidad de las bacterias presentes en estas zonas son sulfobacterias quimioautótrofas que oxidan el ácido sulfhídrico procedente de las fallas volcánicas, aunque también las hay que oxidan el hierro o el manganeso e incluso heterótrofas. Estas poblaciones bacterianas constituyen la base nutritiva de extensas poblaciones de bivalvos y crustáceos, grandes gusanos y otros, hasta no hece mucho, desconocidos animales que habitan este particular ecosistema de las fuentes termales del fondo del océano.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">En cuanto a las oscilaciones estacionales de los microorganismos que viven en el mar, se ha detectado que son relativamente escasas en las zonas lejanas de tierra firme, a pesar de lo cual, en primavera, verano y otoño suelen encontrarse valores algo más altos que en los meses de invierno.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">En los mares con acusadas diferencias de densidad, las más altas concentraciones de bacterias suelen darse en las capas límite entre masas de agua de diferente temperatura y concentración salina. Esto se debe a que en estas zonas, las diferencias de densidad representan un obstáculo para la precipitación, tanto de bacterias como de partículas en suspensión. Por ello, además, se dan también aquí unas más favorables condiciones de alimentación y las bacterias, no sólo aumentan de número de forma pasiva sino que pueden reproducirse con mayor facilidad. Los vientos y las mareas pueden alterar estas estratificaciones del agua de forma más o menos temporal, variando por ello la distribución de los micoorganismos.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">De acuerdo con todo esto, aunque no hay aun demasiados datos sobre el número total de bacterias, el recuento de bacterias saprofítas, mucho mejor estudiadas, es básicamente más elevado en las aguas costeras que en mar abierto y, generalmente, desciende bruscamente a medida que aumenta la distancia a la costa.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">En estos momentos no se reconoce ningún género bacteriano definido como netamente marino por lo que, como ya hemos indicado, resulta del todo razonable preguntarse si realmente existen bacterias especificamente marinas. Lo único que presentan en común la mayoría de los aislados de las zonas marinas es su capacidad para sobrevivir y crecer en el agua del mar. Muchos de estos aislados exigen una concentración determinada de ClNa cuando se les aisla por primera vez y muchos son también psicrotrofos o claramente psicrófilos.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Las bacterias que con mayor frecuencia se aislan del medio marino son bacilos gram-negativos y casi un 90% de ellos corresponden a los géneros<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Vibrio</i></span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Pseudomonas</i></span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Flavobacterium</i></span><span class="apple-converted-space"> </span>y organismos relacionados. En el Plancton hay también muchas bacterias de pequeño tamaño (0.2-0.5 micrometros) no identificadas que presentan su pareded celular con estructura gram-negativa. Los sedimentos, por el contrario, contienen un porcentaje muy superior de gérmenes gram-positivos, sobre todo del género<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Bacillus</i></span>.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Los hongos son mucho menos abundantes proporcionalmente en el medio marino que en aguas dulces y prevalecen en zonas de descomposición reciente de residuos vegetales.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Se han encontrado levaduras en concentraciones bajas en profundidades de hasta 3.000 m pero son más abundantes en aguas costeras y aparecen muy a menudo asociadas a los dinoflagelados.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisgrande" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Bacterias y hongos en los ecosistemas acuáticos</span><o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Una vez que hemos dado un repaso al tema de los ciclos de la materia en el mar (producción/descomposición de la materia) y al papel que en ellos desarrollan los microorganismos marinos, podemos hacer una serie de pequeñas digresiones temáticas relacionadas con la presencia de bacterias y hongos en los ecosistemas acuáticos.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Un ecosistema constituye un complejo universo de relaciones entre los seres vivos y el medio inorgánico en el que viven. Esta complejidad está absolutamente abierta a las influencias externas, pero a su vez es capaz de un alto grado de autorregulación. El equilibrio de estos sistemas es siempre dinámico ya que los factores que interactúan en ellos (luz, temperatura, nutrientes, etc) experimentan continuamente oscilaciones más o menos amplias. Sumemos a ello la intervención humana.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Bacterias y hongos son parte fundamental de cualquier ecosistema. Según Ellemberg, los microorganismos C-heterótrofos ocupan un lugar entre los "desintegradores" (aquí "mineralizadores"), pero también los encontraremos entre los "simbiontes" o los "parásitos".Un ecosistema puede comsiderarse completo sólo cuando cuenta con organismos C-autótrofos suficientes que obtienen la mayor parte de la energía que necesitan a través de la fotosíntesis, o sea, que son capaces de tranformar en parte en energía química la energía luminosa que les suministra el sol. En el agua, está función corresponden sobre todo a las algas del fitoplancton y las bacterias fotosintéticas sólo tienen un papel importante en casos muy especiales.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Según Winogradsky los microorganismos pueden clasificarse dentro de los ecosistemas en dos grandes grupos: autóctonos (los seres originarios del ecosistema en cuestión que se encuentran siempre en él sin necesitar recibir determinados principios del exterior; son especialistas adaptados en gran parte genéticamente a las condiciones de su hábitat) y cimógenos (o alóctonos, pertenecen a ese ecosistema de forma transitoria y necesitan que se les suministren determinados nutrientes).<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">El estudio de los denominados microcosmos nos revela cantidad de datos sobre las interrelaciones de los microorganismos en los ecosistemas: cadenas alimenticias o parte de ellas, relaciones parásito/huésped, ciclos de la materia, flujos de energía, etc<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Concedamos a las cadenas alimenticias la posición dominante que tienen en los ecosistemas naturales. Comprender perfectamente su funcionamiento es imprescindible para comprender el funcionamiento de los ecosistemas.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Un ejemplo práctico (y antropocéntricamente egoista) podemos verlo en el caso de la pesca. Dado que el paso de un escalón de la cadena alimenticia al siguiente implica pérdidas de un 80 a 90% de la energía contenida en un ser vivo, dada la escasez y el hambre en el mundo actual, es importante capturar no los últimos eslabones de esa cadena, sino, siempre que sea factible, los anteriores para poder aprovechar mejor esa energía. Por ejemplo, intentar capturar consumidores de plancton y no peces predadores del último escalón para obtener mayor rendimiento en lo que se refiere a proteínas.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Bacterias y hongos pueden utilizan materia orgánica en concentraciones muy bajas y así aprovechan la disuelta en el agua y que procede en su mayor parte de los productores primarios (fitoplancton), de animales y de la tierra firme cercana al litoral (sustancias alóctonas). Por este motivo, esta materia orgánica, que de otra forma se perdería, entra de nuevo en el ciclo de la nutrición.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Es muy importante por ejemplo la actividad de los hongos sobre la materia vegetal residual ya que son capaces de despolimerizar la celulosa y la pectina, con lo cual ablandan y ayudan a la descomposición de dicho material haciéndolo accesible para otros invertebrados que pueden así devorarlo.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Así pues, la importancia de las bacterias y los hongos C-heterótrofos está en que no sólo son capaces de transformar para nutrientes propios las sustancias alóctonas sino que utilizan materia de desecho procedente de todos los eslabones de la cadena alimenticia.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Las bacterias y los hongos sirven también directamente como alimento a variados animales representantes de los diversos escalones de la cadena alimenticia en el mar.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">La energía ingresa en el ecosistema en forma de radiación solar y es fijada por los productores primarios en forma de energía química como sustancia celular propia para ser cedida a continuación, en gran parte, a la cadena alimenticia.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Los sedimentos marinos están poblados de bacterias y hongos hasta las profundidades abisales y los microorganismos están generalmente adsorbidos a las partículas del sedimento. Los estudios con microscopio electrónico demuestran que estos microorganismos viven preferentemente sobre surcos y agujeros de los granos de arena, donde tienen mayor protección contra las acciones mecánicas del movimiento. Las bacterias han desarrollado mecanismos de fijación muy eficaces (formas planas de las células, filamentos mucosos y fimbrias, etc).<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Aquí representan, como en el agua, un gran papel al participar en la remineralización de los compuestos orgánicos y en la nutrición de la fauna de los fondos marinos. Las cifras más altas de bacterias y hongos se dan generalmente en las capas más altas del sedimento (a pocos cm de profundidad)<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Sobre la zona arenosa es frecuente la formación de la llamada franja coloreada que en su caso más frecuente consta de 4 capas: la arena blanca de la superficie, la zona verde de cianofóceas y algas, la roja de bacterias púrpuras y debajo la negra de sulfuricación en la que, sobre todo las especies del género<span class="apple-converted-space"> </span><span class="nombrecientifico"><i>Desulfovibrio</i></span>, producen ácido sulfídrico.<o:p></o:p></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Se llama Bioturbación a la mezcla que provocan entre diversas zonas los animales que viven en los sedimentos. Los intercambios de agua y oxígeno que a causa de este fenómeno se producen entre los poros del sedimento y la capa de agua pueden afectar notablemente a la actividad vital de los microorganismos ya que puede darse una rápida renovación de nutrientes y oxígeno, lo cual aceleraría la actividad de los microorganismos y el recambio material.<span class="Apple-style-span" style="font-size: 8.5pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Entrada añadida por:</span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">CI 19878739 </span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;">Electrónica del Estado Sólido</span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d9d2e9; color: #674ea7; font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://www.danival.org/100%20biolomar/3600micromar/_madre_micromar.html">http://www.danival.org/100%20biolomar/3600micromar/_madre_micromar.html</a></span></b></div><div class="grisnormal" style="line-height: 15.0pt; margin-left: 22.5pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-48971218252183337712011-01-19T10:38:00.000-08:002011-01-19T10:40:18.309-08:00Microbiología Industrial<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 580px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><h1 align="center"></h1></td></tr>
<tr><td width="100%"><h2 align="LEFT"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d; font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;">DEFINICIONES Y ÁREAS </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;">DE </span></span></span></span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: large;">APLICACIÓN</span></h2><b></b><br />
<h2 align="LEFT"><b><span style="color: #38761d; font-family: Arial; font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=4897121825218333771" name="Definiciones" style="background-color: white;">Definiciones</a></span></b></h2><br />
<div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">La Microbiología Industrial puede definirse diciendo que es la parte de la Microbiología que se ocupa de las aplicaciones industriales de los microorganismos.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Desde otro punto de vista puede decirse también que los procesos de la Microbiología Industrial constituyen aquellos procesos industriales catalíticos basados en el uso de microorganismos.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Con el notable impulso de la Biotecnología producido en los últimos años y la inclusión y difusión de otros términos como biotecnología de avanzada, biotecnología moderna, biotecnología de punta, biotecnología recombinante o tecnología del DNA recombinante, biotecnología e ingeniería genética, biotecnología y microbiología industrial, y hasta biotecnología negativa, etc., se ha complicado la comunicación entre los distintos especialistas y la interpretación adecuada de los términos empleados. Para poder clarificar esos términos pensamos que es conveniente definir y delimitar los campos de la Biotecnología y de algunas disciplinas que la integran.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">La Biotecnología es una actividad multidisciplinaria que comprende la aplicación de los principios científicos y de la Ingeniería al procesamiento de materiales por agentes biológicos para proveer bienes y servicios. Los agentes biológicos pueden ser células microbianas, animales, vegetales y enzimas. Se entiende por bienes a cualquier producto industrial relacionado con alimentos, bebidas, productos medicinales, etc., y por servicios a aquellos vinculados a la purificación de aguas y tratamiento de efluentes. Esta definición que es la más conocida y aceptada por la mayor parte de los paises fue propuesta por la Organización para la Cooperación Económica y el Desarrollo (OECD).</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">La Microbiología Industrial se ocupa de producción de bienes y servicios con células microbianas. Por lo tanto la Microbiología Industrial representa una parte,seguramente la más importante, de la Biotecnología.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">La Ingeniería genética comprende una serie de técnicas que permiten obtener un organismo recombinante, o sea portador de un gen extraño proveniente de otras células, sean éstas microbianas, vegetales o animales. Es una disciplina de rivada de la Biología molecular que está incluida en la Biotecnología como herramienta fundamental para la obtención de microorganismos específicos a ser utilizados en la producción de bienes y servicios. El término tecnología del DNA recombinante puede considerarse sinónimo de Ingeniería genética.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Consideramos que los términos biotecnología de avanzada, biotecnología moderna,no son adecuados. Cualquier tecnología o biotecnología avanza y se moderniza.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Si los términos se aplican a procesos con cepas de Ingeniería genética únicamente o a transplante de embriones o a micropropagación vegetal por cultivos de tejidos o a producción de especies vegetales mejoradas por cultivos de tejidos o a producción de especies vegetales mejoradas por cultivos de anteras, cte., pueden confundirse mucho los conceptos cuando con toda justicia podemos incluir también en la biotecnología de avanzada las nuevas tecnologías de producción de alcohol, ya que son más modernas o de avanzada con respecto a las anteriores.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Si se desea hacer una diferencia, tal vez sería conveniente referirse a la Biotecnología tradicional o convencional para denominar a los procesos conocidos con anterioridad al advenimiento de la Ingeniería genética, y no convencional a los posteriores.</span></div><b></b><br />
<div align="LEFT"><b><span style="color: #38761d; font-family: Arial; font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=4897121825218333771" name="Areas de aplicación" style="background-color: white;">Areas de aplicación</a></span></b></div><br />
<div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Las áreas de aplicación de la Microbiología industrial son muy variadas y de ellas surge la importancia y el impacto que tiene esta disciplina en la actualidad.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Las áreas principales son: salud, alimentos, producción vegetal y animal, insumos industriales, minería y servicios.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">En primer lugar se debe destacar la importancia de la Microbiología Industrial en el mantenimiento de la salud y tratamiento de enfermedades, fundamentalmente por su aplicación en la producción de compuestos de actividad farmacológica y vacunas.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">En la industria de alimentos es también significativa la aplicación de la Microbiología Industrial en la producción de bebidas, enzimas, saborizantes, productos lácteos, etc.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">La producción agropecuaria se ve también favorecida en sus aspectos de producción vegetal y animal por un conjunto variado de procesos microbiológicos que se han enriquecido notablemente en los últimos años (como ha sucedido con otras áreas) con la utilización de técnicas de ingeniería genética.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">El área de aplicación en minería está relacionada con la biolixiviación o sea con la aplicación de microorganismos en la extracción de metales de minerales de baja ley.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Finalmente el área de servicios se refiere fundamentalmente a la aplicación de microorganismos en la purificación de efluentes, aspecto fundamental para el mantenimiento de la calidad de vida.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Varios ejemplos de productos y microorganismos empleados en las distintas áreas de aplicación de la Microbiología Industrial se pueden observar en la Tabla 1.</span></div><div align="center"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 580px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Tabla 1. Areas de aplicación y ejemplos de productos obtenidos por microorganismos.</span></td></tr>
</tbody></table></div><div align="center"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 580px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d;"><img border="0" height="796" src="http://www.biologia.edu.ar/microind/images/pagina1.gif" width="558" /></span></td></tr>
</tbody></table></div><h2 align="LEFT"><b><span style="color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=4897121825218333771" name="Símbolos y unidades" style="background-color: white;">Símbolos y unidades</a></span></b></h2><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d;"><b></b></span><br />
<div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Es conveniente emplear símbolos y unidades correspondientes al sistema internacional, pero es importante que sean aquellos que son utilizados por la mayoría de los investigadores y profesionales relacionados. La Sección de Biotecnología de la Unión Internacional de Química Pura y Aplicada estudió el problema y encomendó a una serie de expertos de varios países la confección de una lista de símbolos y unidades utilizadas. La lista fue sometida a la crítica de numerosos especialistas y fue finalmente publicada en inglés como guía general sobre símbolos y unidades en Biotecnología. Una traducción castellana adaptada a la nomenclatura en español fue también preparada y publicada posteriormente.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">En la Tabla 2 se dan algunos símbolos y unidades, expresados en el sistema internacional (SI) y también en unidades comunes en Microbiología Industrial, y que son las que utilizamos en esta monografía. Corresponde ahora, después de considerar los aspectos generales de los procesos fermentativos, tratar aquellos esenciales que corresponden a los microorganismos de interés industrial.</span></div><div align="center"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 580px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><div align="center"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 580px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;">Tabla 2. Algunos símbolos y unidades empleadas en Microbiología Industrial.</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;"><br />
</span></div><div align="LEFT"><span style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Arial; font-size: small;"> Descripción y/o definición Símbolo Unidad S.I * Unidades comunes</span></div></td></tr>
<tr><td width="100%"><div align="center"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" height="687" src="http://www.biologia.edu.ar/microind/images/Tabla%202.gif" width="501" /></span></div></td></tr>
</tbody></table></div></td></tr>
</tbody></table></div></td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d;">Entrada añadida por:</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d;">Omar Leonel Niño Ramírez</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d;">CI 19878739</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d;">Electrónica del Estado Sólido</span><br />
<a href="http://www.biologia.edu.ar/microind/definiciones_y_areas_de_aplicacion.htm"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #38761d;">http://www.biologia.edu.ar/microind/definiciones_y_areas_de_aplicacion.htm</span></a>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-41449542080211664452011-01-19T08:49:00.000-08:002011-01-19T08:49:21.330-08:00Artículo de Revista de la Sociedad Venezolana de Microbiología<div align="CENTER" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #a64d79; color: white; font-size: large;"><span style="font-family: Verdana;"> </span><span style="font-family: Verdana;"><b>Libros<br />
Cazadores de Microbios en Venezuela</b></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-size: large;"><div align="JUSTIFY"><span style="background-color: #a64d79; font-family: Verdana;">El gran Paul de Kruif, quien supo manejar con destreza la pluma y el microscopio, es el autor de "Los cazadores de Microbios", una de las obras más leídas en el mundo académico y científico. Nos permitimos tomar prestado ese título ya que se ajusta a la intención de este libro.</span></div><div align="JUSTIFY"><span style="background-color: #a64d79; font-family: Verdana;">El mundo de los microbios se ha fragmentado en muchas áreas que resultaron de la necesidad que impuso la acumulación progresiva de conocimientos de los distintos grupos de microorganismos. Los profesionales en cada subespecialidad dedican sus vidas a la investigación de los aspectos básicos, patogénicos, diagnósticos, terapéuticos y epidemiológicos de los microorganismos y de las patologías que producen.</span></div><div align="JUSTIFY"><span style="background-color: #a64d79; font-family: Verdana;">Los bacteriólogos, micólogos, virólogos, parasitólogos, entomólogos, infectólogos y epidemiólogos clínicos, todos ellos son cazadores de microbios. Ningún otro título sería más apto para un libro que resume la biografía de especialistas tan diversos, por lo que no nos cabe duda de que todos ellos se sentirán englobados en tal designación.</span></div><div align="JUSTIFY"><span style="background-color: #a64d79; font-family: Verdana;">La idea de publicar una obra como ésta surgió después de tomar conciencia de que ya habíamos recopilado, en la Sección <i>Notas Biográficas </i>de la Revista de la Sociedad Venezolana de Microbiología, más de treinta biografías de los microbiólogos más destacados de Venezuela. Para completar "el elenco", nos dirigimos a los colegas integrantes de las Juntas Directivas de los Capítulos Regionales de la Sociedad Venezolana de Microbiología y les solicitamos información sobre otros profesionales que merecían ser biografiados. La respuesta no se hizo esperar y así fue como nació esta obra.</span></div><div align="JUSTIFY"><span style="background-color: #a64d79; font-family: Verdana;">Además, le pedimos al Dr. Vidal Rodríguez Lemoine que elaborara un capítulo sobre los Inicios e Implantación de la Microbiología en Venezuela. Rodríguez Lemoine lo escribió con gran placer, ya que se trata de un tema que le ha apasionado desde joven, y del que había acumulado información durante muchos años.</span></div><div align="center" style="background-color: #a64d79;"><span style="font-family: Verdana;"><img height="640" src="http://www.scielo.org.ve/img/fbpe/rsvm/v27n1/img117.gif" width="519" /></span></div><div align="center" style="background-color: #a64d79;"><span style="font-family: Verdana;"><br />
</span></div><div align="JUSTIFY" style="background-color: #a64d79;"><span style="font-family: Verdana;">Queremos destacar que las notas biográficas que ahora publicamos fueron escritas por las diferentes personas identificadas en la parte inferior del nombre de cada biografiado. A cada uno de ellos se les pidió elaborarlas según lineamientos establecidos previamente. Pero, como el lector podrá observar, no siempre se logró que los biógrafos cumplieran esas normas. Por esa razón algunas biografías contienen mayores detalles que otras, o parecen una semblanza. Se respetó el estilo de redacción de cada colaborador, y por ello creemos conveniente destacar que no existe relación entre la longitud de las biografías y los méritos de los biografiados. Asimismo, la fotografía que se publica de cada biografiado, no siempre fue de reciente data pero nos limitamos a aceptarla sin mayores exigencias.</span></div><div align="JUSTIFY" style="background-color: #a64d79;"><span style="font-family: Verdana;">Debemos advertir que la precisión de los datos biográficos es de la responsabilidad directa de cada uno de los autores de las biografías que suponemos que las escribieron de acuerdo con el conocimiento que cada biógrafo tenía de cada biografiado. Sin embargo, como editores, en algunos casos cotejamos ciertos datos y los precisamos mejor mediante fuentes alternativas.</span></div><div align="JUSTIFY" style="background-color: #a64d79;"><span style="font-family: Verdana;">Debemos confesar que sentimos mucho no haber incluido la biografía de algunos "cazadores de microbios" que han realizado labores trascendentes en nuestro país, pero de los que no pudimos recopilar datos, a pesar de que hicimos varios intentos para obtener sus currículos a través de familiares o colegas que los conocieran. Por otra parte, también es verdad que varios profesionales no fueron incluidos debido a que no mostraron interés en aparecer en esta obra.</span></div><div align="JUSTIFY" style="background-color: #a64d79;"><span style="font-family: Verdana;">Queda claro que los datos biográficos aquí publicados, especialmente los relacionados con los aportes científicos de los biografiados activos, corresponden a la trayectoria que tuvieron hasta el año 2002. Los aportes que hayan realizado después de ese momento serán dados a conocer en futuras ediciones de este libro.</span></div><div align="JUSTIFY" style="background-color: #a64d79;"><span style="font-family: Verdana;">En el último capítulo de esta obra presentamos las listas de los miembros (hasta el año 2002) de la Sociedad Venezolana de Microbiología, de la Sociedad Venezolana de Infectología, de la Asociación Venezolana de Micología y de la Sociedad Parasitológica Venezolana. También presentamos la lista de los presidentes de cada una de esas sociedades desde su fundación hasta la fecha.</span></div></span></span><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #a64d79; color: white; font-size: large;"><span style="font-family: Verdana;">Es pertinente explicar que el orden de inclusión de los biografiados se hizo siguiendo la</span> <span style="font-family: Verdana;">cronología según su fecha de nacimiento. Así se conformaron cinco grupos o generaciones. La primera generación corresponde a los precursores o pioneros nacidos antes del año 1900; la segunda generación corresponde a los nacidos entre 1900 y 1930; la tercera generación, a los nacidos entre 1931 y 1950; la cuarta generación, a los nacidos entre 1951 y 1960; por último, la quinta generación corresponde a destacados profesionales jóvenes que nacieron después de 1960. Esto lo hacemos para que sirva de estímulo y reconocimiento al trabajo que están desarrollando. Debemos advertir que esa selección está influida por la íntima relación que existe entre los biografiados de esa quinta generación y el editor principal de esta obra, y no necesariamente por otras razones relacionadas con sus méritos personales, pero sí profesionales, que indudablemente los tienen. Pedimos que nos disculpen los otros profesionales jóvenes que actualmente están dando lo mejor de sí mismos y que no aparecen en esta obra. Para completar esa tarea manifestamos nuestro compromiso de que las biografías de los miembros faltantes de esa cohorte serán incluidas en futuras ediciones, en las que esperamos también revisar y estandarizar un poco más las biografías de esta primera edición.</span></span></div><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-size: large;"><div align="JUSTIFY"><span style="background-color: #a64d79; font-family: Verdana;">Finalmente, agradecemos a Pfizer de Venezuela por patrocinar la publicación de esta obra.</span></div><div align="JUSTIFY"><span style="background-color: #a64d79; font-family: Verdana;">Ojalá que esta obra sea recibida con el mismo cariño con el que fue hecha. Nos despedimos recordándoles a los cazadores de microbios, la frase de Augusto Comte: <i>"No se sabe bien una ciencia sino hasta cuando se conoce su historia"</i>.</span></div></span></span><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;">Disponible en : www.cazadoresdemicrobios.com.ve</span></div><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;"><br />
</span></div><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;">Entrada añadida por:</span></div><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></div><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;">CI 19878739</span></div><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;">Electrónica del Estado Sólido</span></div><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;">Cita:</span></div><div align="JUSTIFY" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;"><span style="background-color: #a64d79; color: white; font-family: Verdana; font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;"><span class="subtitle" style="font-size: 9pt;"><b>Formato ISO</b></span>CARMONA, Oswaldo y NOVOA MONTERO, Darío. <span class="negrito" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-weight: bold;">Libros: Cazadores de Microbios en Venezuela</span>.<i> Rev. Soc. Ven. Microbiol.</i>, 2007, vol.27, no.1, p.349-363. ISSN 1315-2556.<br />
<span class="subtitle" style="font-size: 9pt;"><b>Formato Documento Electrónico (ISO)</b></span>CARMONA, Oswaldo y NOVOA MONTERO, Darío. <span class="negrito" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-weight: bold;">Libros: Cazadores de Microbios en Venezuela.</span><i> Rev. Soc. Ven. Microbiol.</i> [online]. 2007, vol.27, no.1 [citado 19 Enero 2011], p.349-363. Disponible en la World Wide Web: <http://www.scielo.org.ve/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1315-25562007000100011&lng=es&nrm=iso>. ISSN 1315-2556.</span></span></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-78068174784339926632011-01-19T08:41:00.000-08:002011-01-19T08:41:34.186-08:00Microbiología del suelo<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Características físicas del suelo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Hay diferentes tipos de suelo y sus características varían dependiendo de la localización y el clima. Los suelos difieren en profundidad, propiedades físicas, composición química y origen. Estos pueden clasificarse como suelos minerales y orgánicos. Los suelos minerales contienen materia sólida mayormente inorgánica. Los suelos orgánicos contienen poca materia inorgánica.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Composición del suelo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">El suelo está compuesto de diversas capas. A dichas capas se les llama horizontes y cada una se caracteriza por su composición abiótica y/o biótica.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Horizonte A</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Aquí encontramos los minerales y la materia orgánica en distintos estados de descomposición. En esta capa se localiza el <b>humus. </b>El humus se define como el conjunto de residuos orgánicos, vegetales y animales que se incorporan al suelo y cuya degradación es dificil de realizar por microorganismos. La importancia de éste, es que mejora la textura y estructura del suelo, aumentando así su capacidad de retener agua y reduciendo los cambios en el pH. Además sirve como reserva de materiales nutritivos en el suelo.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Horizonte B</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">En esta capa encontramos partículas finas y minerales.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Horizonte C</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Este se compone de materia mineral solamente.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Horizonte D</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Esta capa posee roca sólida bajo el suelo, es importante para la formación de acuíferos. En Puerto Rico los acuíferos se localizan al norte de la isla, siendo éstos muy importantes como reserva de agua.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Cantidad de agua y composición de gases en el suelo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">En el suelo, además de residuos orgánicos, encontramos agua y gases. La cantidad de agua en el suelo depende de:</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">la <b>precipitación</b> y otras condiciones climáticas</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">el <b>drenaje,</b> éste depende del tamaño de las partículas del suelo</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">la <b>composición del suelo</b></span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">la <b>población viviente del suelo</b></span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Encontramos el agua en los espacios que hay entre las partículas del suelo o adheridas a la superficie de las partículas.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">La fase gaseosa del suelo consiste mayormente de CO<sub>2</sub>, O<sub>2</sub> y N<sub>2</sub>, éstos se encuentran en los espacios entre partículas donde no hay agua. La cantidad de gases es inversamente proporcional a la cantidad de agua en el suelo.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Factores que contribuyen al número y tipo de microorganismos en el suelo</span></b><span style="font-size: 12pt;">:</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Composición del suelo</span></b><span style="font-size: 12pt;"> (cantidad y tipo de nutrientes).</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Características físicas del suelo</span></b><span style="font-size: 12pt;"> (grado de aereación, humedad, temperatura y pH).</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Tipo de plantas en el suelo</span></b><span style="font-size: 12pt;"> (el sistema de raíces influye en el número y tipo de organismos presentes).</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Flora Microbiana en el Suelo</span></b><span style="font-size: 12pt;">:</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">En un suelo fértil podemos encontrar raíces de plantas superiores, diversos animales y una gran cantidad de microorganismos.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Bacterias</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Estas exceden la población de todos los otros grupos de microorganismos. Encontramos todo tipo de bacterias desde autotróficas, heterotróficas, aeróbias y anaeróbias.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf0nWpLusdcLIZneF3P7sFBC_pD34W0c7fD2SV2SVKAiZNqzsWcTp1MiGTXgESXiceWBXfpLm0nW4m-NMNBwJgMM1jnCNM5ncn10nhS380Gce5wiQ-_dpVg450-byVtXbNOIQC_laoqkM/s1600/images+%25288%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf0nWpLusdcLIZneF3P7sFBC_pD34W0c7fD2SV2SVKAiZNqzsWcTp1MiGTXgESXiceWBXfpLm0nW4m-NMNBwJgMM1jnCNM5ncn10nhS380Gce5wiQ-_dpVg450-byVtXbNOIQC_laoqkM/s1600/images+%25288%2529.jpg" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Hongos</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Cientos de especies se encuentran en el suelo, generalmente cerca de la superficie donde prevalece una condición aeróbia. Los hongos son los descomponedores de celulosa, lignina y pectina. La importancia del hongo en el suelo es que mejora la estructura física mediante la acumulación de sus micelios en él. Además los hongos forman unos agregados que ayudan a retener agua.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoNhtXBfbUQtWOR791CekENA6sXiJ5onU7U0JrbjhX42jG2hgQgBmjWTiC80lnovT9o3qfTCmwtbUj47x0VNOuiXNLi6kYciHjN1A8rrwgoxFzwcSWKr-CBUQ9jDCL_Vmp6SlSb3_9oBA/s1600/images+%25287%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoNhtXBfbUQtWOR791CekENA6sXiJ5onU7U0JrbjhX42jG2hgQgBmjWTiC80lnovT9o3qfTCmwtbUj47x0VNOuiXNLi6kYciHjN1A8rrwgoxFzwcSWKr-CBUQ9jDCL_Vmp6SlSb3_9oBA/s1600/images+%25287%2529.jpg" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span style="background-color: #f4cccc; font-size: 12pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Algas</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Mayormente encontramos algas verdes y diatomeas en la superficie o cerca de ésta ya que necesitan luz para llevar a cabo fotosintésis. Estas juegan un papel importante en suelos erosionados o desérticos, ya que como son fotosintéticos inician la acumulación de materia orgánica en esa área.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHRPKDKC_kqU-3g5YKh9Pzjb82PvJevwhohyOqUi_4SCuh60vSvv_zCJfZgada_q2Tt3ZQNGTSgO9MSbaZNCjNbMmfCWABS8j5gD7ztEAoN__rRnO0RoYJpJ20nQ_R0DY0up-Bm9f8SPI/s1600/images+%25289%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHRPKDKC_kqU-3g5YKh9Pzjb82PvJevwhohyOqUi_4SCuh60vSvv_zCJfZgada_q2Tt3ZQNGTSgO9MSbaZNCjNbMmfCWABS8j5gD7ztEAoN__rRnO0RoYJpJ20nQ_R0DY0up-Bm9f8SPI/s1600/images+%25289%2529.jpg" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Protozoarios</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Son importantes en la cadena alimentaria, ya que su modo de nutrición es la ingestión de bacterias controlando así la población bacteriana.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6rgrG-7dlznoao2hrvSxbDlLoy7O10t2Jxk-okrF8GCR9VszTNkiJkT_i_X62kqFSvn-g9Y7YvPX8KEUiwKMYIMdzheVQyk98jmeLd1Y-_dGAzlHC6dbox6401ahBl1JLP8B9J-F6KdM/s1600/images+%252810%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6rgrG-7dlznoao2hrvSxbDlLoy7O10t2Jxk-okrF8GCR9VszTNkiJkT_i_X62kqFSvn-g9Y7YvPX8KEUiwKMYIMdzheVQyk98jmeLd1Y-_dGAzlHC6dbox6401ahBl1JLP8B9J-F6KdM/s1600/images+%252810%2529.jpg" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><b><span style="background-color: #f4cccc; font-size: 12pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Virus</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Este grupo incluye fagos, virus de plantas y virus de animales.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">La rizósfera</span></b><span style="font-size: 12pt;"> es la capa de suelo que se encuentra adyacente a las raíces. Esta región se caracteriza por una alta población microbiana. Las bacterias que crecen en la rizósfera se ven afectadas positivamente por substancias que liberan las plantas como amino ácidos, vitaminas y otros. A la vez el crecimiento de las plantas se ve afectado por substancias liberadas por la población microbiana.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Interacción entre los microorganismos del suelo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Relaciones simbióticas</span></b><span style="font-size: 12pt;">:</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Neutralismo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Es esta relación dos especies ocupan el mismo ambiente sin que se afecte una o la otra (neutral).</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Mutualismo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Es una asociación donde cada uno de los organismos envueltos se benefician (relación positiva).</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Comensalismo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Es esta relación un organismo se beneficia mientras que el otro no se afecta (relación positiva). Un ejemplo lo observamos en los hongos que degradan celulosa a glucosa y otros compuestos, las bacterias no pueden degradar celulosa, pero sí glucosa beneficiándose de esta forma.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Antagonismo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Esto se observa cuando una especie afecta adversamente el ambiente de otra especie, produciendo diferentes substancias inhibidoras o antibióticas (relación negativa). Un ejemplo lo vemos en la producción de sustancias inhibidoras como:</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">1.<b> antibióticos</b> Es usual que un organismo produzca 5 ó 6 diferentes agentes antimicrobiano. Esto es para poder inhibir o matar una gran variedad de microorganismos.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">2. <b>cianuro</b> (producido por hongos)</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">3. <b>metano</b></span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">4. <b>sulfuros</b></span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">5. <b>enzimas líticas </b>(éstas rompen la pared celular de las bacterias)</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Competencia</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Es una asociación negativa que resulta de la competencia entre especies por nutrientes esenciales.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Parasitismo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">En esta relación un organismo vive dentro o encima de otro (huésped). El parásito se alimenta de las células, el tejido o el fluido de otro organismo (relación negativa).</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Rol biogeoquímico de los microorganismos del suelo</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Los microorganismos del suelo funcionan como agentes biogeoquímicos para la conversión de compuestos orgánicos complejos en compuestos inorgánicos simples y elementos constitutivos, esto se llama <b>mineralización</b>. Estos microorganismos del suelo están envueltos en los ciclos de nitrógeno, carbono, azufre y fósforo. También están envueltos en los ciclos de hierro, manganeso, mercurio, selenio, zinc y potasio.</span><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #38761d; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">Biorremediación</span></b><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 4.25pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d;"><span style="background-color: #f4cccc; font-size: 12pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Es la utilización de organismos para degradar o remover contaminantes de un ambiente específico. Este proceso incluye la modificación de este ambiente para acelerar los procesos biológicos con o sin añadir microorganismos específicos.</span></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><o:p><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ea9999; color: #38761d;"> Entrada añadida por:</span></o:p></div><div class="MsoNormal"><o:p><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ea9999; color: #38761d;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></o:p></div><div class="MsoNormal"><o:p><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ea9999; color: #38761d;">CI 19878739</span></o:p></div><div class="MsoNormal"><o:p><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ea9999; color: #38761d;">Electrónica del Estado Sólido</span></o:p></div><div class="MsoNormal"><o:p><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d;"><a href="http://bc.inter.edu/facultad/yserrano/microsuelo.htm" style="background-color: #ea9999;">http://bc.inter.edu/facultad/yserrano/microsuelo.htm</a></span></o:p></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-8421702240727340192011-01-19T08:29:00.000-08:002011-01-19T08:29:57.766-08:00Antibióticos<div style="direction: ltr; language: es-VE; margin-bottom: 0pt; margin-left: .38in; margin-top: 7.68pt; text-align: left; text-indent: -.38in; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;"><div class="MsoNormal" style="font-weight: bold; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> <span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;">Descubrimiento</span></span></span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><b> </b> Muchos descubrimientos tienen que ver con el azar y la suerte, aunque esta última requiere de la perspicacia del observador. Como dijo Louis Pasteur, y él sabia de lo que hablaba, “El azar solo favorece a los espíritus preparados”. El descubrimiento de los antibióticos no escapa a este axioma. Es a un joven escocés, Alexander Fleming, a quie se debe tal hazaña. La historia dice que investigaba en un laboratorio del hospital Saint Mary de Londres, cómo luchar contra enfermedades infecciosas y, ante todo, cómo eliminar bacterias patógenas. Ya había tenido su hora de azar-éxito observando que un cultivo de</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Staphylococcus aureus</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">se había<b> </b>lisado al caérsele una lágrima. Así descubrió el rol antiséptico de la lisozima y su presencia en varios exudados naturales (lágrimas, mucosidades, etc...). Como este compuesto no resultó suficientemente activo como agente terapéutico, continuó sus ensayos y así fue como se encontraba en 1928 sembrando esas mismas bacterias en una caja de Petri, pero se fue de vacaciones y se las olvidó. A su regreso dos semanas más tarde la placa mostraba, además de las colonias esperables, la presencia de un hongo invasor. ¡Se había contaminado el experimento! En lugar de tirar su placa a la basura, se puso a observarla (Fig. 1). Alrededor del hongo ¡no había colonias! y<b> </b>sólo en los lugares más remotos al hongo estaban las colonias. Sospechó que del hongo debía difundir una sustancia inhibitoria. Así fue como se descubrió el primer antibiótico (AB), y se lo nombró Penicilina por el hongo</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Penicillium notatum</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">(y luego</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">P. chrysogenum</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">), productores de dicho compuesto. Pero son los trabajos posteriores realizados por Howard Florey y Ernst Chain los que permitirán purificar la penicilina. Su enorme perfil terapéutico solo se pondrá en ma</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">rcha durante la segunda guerra mundial. Fueron las necesidades de combatir las numerosas infecciones generadas por las mutilaciones las que impulsaron a la industria farmacéutica, principalmente en EE.UU (Eli Lilly, Pfizer Squibb, Merck, Lederle), y a las instituciones académicas a emprender el estudio de esta sustancia. Se habló del mayor milagro y se salvaron millones de vidas. En 1945, l</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">a Academia Sueca galardonó con el Premio Nobel de Medicina a sus tres importantes descubridores (Fleming, Chain y Florey) </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; font-weight: bold; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJQVpMnyjk1Qi3ZxeYfPjI_xiRQxqPOEXz54VN7mGpjjmb35KX8bjl9Gp4aV8W1v3A4tQRAK9D34UHE-rjL3grwiThxY29tFYdBdzZMPsyj9ubfPGRtwTOu5PtGymcAB9Hdi_zaPH65ew/s1600/image002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><img border="0" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJQVpMnyjk1Qi3ZxeYfPjI_xiRQxqPOEXz54VN7mGpjjmb35KX8bjl9Gp4aV8W1v3A4tQRAK9D34UHE-rjL3grwiThxY29tFYdBdzZMPsyj9ubfPGRtwTOu5PtGymcAB9Hdi_zaPH65ew/s320/image002.jpg" width="320" /></span></b></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"></span></span></b></div><div align="center"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm; mso-yfti-tbllook: 1184;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 0cm 0cm 0cm;"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: center;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Figura Los Premios Nobel 1945 A. Fleming, E. Chain y H. Florey</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></b></div></td> </tr>
</tbody></table><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><br />
</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; font-weight: bold; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><b> </b> 1940 - 1970 ha sido el periodo de oro del descubrimiento de nuevos antibióticos, ya sean naturales o sintéticos (Fig. 3). La desaceleración observada desde entonces (Fig. 4) se debe a varios factores, entre los cuales el más importante es la falta de inversión de la industria farmacéutica, desalentada por la rapidez con la cual cada nuevo antibiótico pierde su eficacia (ver resistencias a AB) (23 32). Los blancos de acción de los AB tienen que ver con la estructura y el metabolismo particular de las bacterias (células procariotas) que determinan su especificidad.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; font-weight: bold; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; text-align: justify;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 0cm 0cm 0cm;"><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Cómo y cuándo actúan</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><b>Blanco de acción</b></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Los AB se agrupan de acuerdo a su blanco de acción aunque no compartan una estructura química similar. Algunos actúan sobre la síntesis de las envolturas bacterianas, membrana o pared (beta-lactámicos, glicopéptidos, polimixinas…) otros sobre el proceso de replicación del ADN (quinolonas…), de transcripción (rifampicina..), el aparato de biosíntesis de proteínas (tetraciclinas, eritromicina, lincomicina, estreptomicina, cloranfenicol…) o sobre el metabolismo (sulfamidas). A su vez, para su actividad requieren que las bacterias se encuentren en división activa y que el antibiótico encuentre su blanco.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; line-height: 24px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGCWVKGEVO3MW1CCu47ZDB5EoG6mQCXKQ94Vlb1vP7IX8aNoE9rtkjGTGuFg5qnr6ZbXJeNU11ihLkioBnLnXPQIygskjtE2LIfmuASZhCsUsQqaoLFPNNCqeCgnTaIEiiXP9f8H0Hk70/s1600/Dibujo13.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><img border="0" height="417" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGCWVKGEVO3MW1CCu47ZDB5EoG6mQCXKQ94Vlb1vP7IX8aNoE9rtkjGTGuFg5qnr6ZbXJeNU11ihLkioBnLnXPQIygskjtE2LIfmuASZhCsUsQqaoLFPNNCqeCgnTaIEiiXP9f8H0Hk70/s640/Dibujo13.bmp" width="640" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> Tipos de AB y su blanco. (Brock 1999)</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Pero las bacterias no se quedan quietas frente al AB y pueden desarrollan todo una serie de procesos (ver resistencias a AB) que le permiten inhibir su ingreso o excretarlo, modificar al AB para que pierda eficiencia o alterar el blanco. Durante mucho tiempo una alternativa desarrollada por la Industria farmacéutica ha sido la de ir modificando al AB cada vez que aparecía alguna de estos efectos adversos. Ese ha sido el caso de la penicilina y sus derivados β-lactámicos.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">La penicilina y sus derivados: ping- pong entre antibióticos y resistencias bacterianas</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> La penicilina tiene un anillo β-lactámico gracias al cual compite con el sustrato natural de las enzimas PBPs (penicillin-binding proteins), responsables de la síntesis de la pared celular (peptidoglicano). Su presencia hace que la nueva pared pierda el rol de contenedor de la estructura celular, lo que permite el ingreso descontrolado del agua y la lisis de la bacteria.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; line-height: 14px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPKL1_76WVIhsXCVeElGj-WkAPTP67XOPVJDIcfLjmxOXqGLZAMq4dtYHpi2PfOYJxE8g1yxeJhsh9t-tHmRpBWu8KcMAcho8xbOWSr8EPjub9HhAeUxD7TjlPGPknIJnlyk23khmO0O0/s1600/Dibujo14.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPKL1_76WVIhsXCVeElGj-WkAPTP67XOPVJDIcfLjmxOXqGLZAMq4dtYHpi2PfOYJxE8g1yxeJhsh9t-tHmRpBWu8KcMAcho8xbOWSr8EPjub9HhAeUxD7TjlPGPknIJnlyk23khmO0O0/s320/Dibujo14.bmp" width="320" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; line-height: 14px; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;">A- Estructura química de las diferentes familias de AB β-lactámicos</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><br />
B- blanco de las β-lactamasas</span></i><!--EndFragment--> </span></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; border-collapse: separate;"><b></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; display: inline !important;"><tbody style="display: inline !important;">
<tr style="display: inline !important;"><td style="display: inline !important; padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><div class="separator" style="clear: both; display: inline !important; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 14px;"></span></div><div class="MsoNormal" style="display: inline !important; line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div></span></td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; line-height: 14px; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; border-collapse: separate; line-height: 24px;"><b></b></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse;"><tbody>
<tr><td style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><div class="separator" style="clear: both; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 24px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate;"><b></b></span></span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; display: inline !important;"><tbody style="display: inline !important;">
<tr style="display: inline !important;"><td style="display: inline !important; padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;"><div class="MsoNormal" style="display: inline !important; line-height: 24px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 24px;">En En Bacter</span><span style="line-height: 24px;">ias</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;"> Gram positivas (como</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;"> </span><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;">Staphylococus, Streptococus, Bacillus y Lactobacillus)</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;">la pared se encuentra inmediatamente accesible y constituye un blanco ideal, de ahí su eficacia Esto no ocurre en bacterias Gram negativas, donde la pared es mucho menor y se encuentra entre 2 membranas (<i>Enterobacterias, Pseudomonas, Shigella, Serratia</i></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 24px;">etc..) las que impiden su acceso al blanco.</span></div></td></tr>
</tbody></table><br />
</span></td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih53YokI6CHYyVU9MctdOYn-B2RY_Rd1R2EXi1C0oq9F11_gC5eTqjn04Nbqg0euEafOIwXBrpmxkXF9Ld7FpjFqvod7f3pplBVS1zLZ8C-_bFgm_2QpQr08yYAZqlgQxyjfG1_vvDWG0/s1600/Dibujo15.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih53YokI6CHYyVU9MctdOYn-B2RY_Rd1R2EXi1C0oq9F11_gC5eTqjn04Nbqg0euEafOIwXBrpmxkXF9Ld7FpjFqvod7f3pplBVS1zLZ8C-_bFgm_2QpQr08yYAZqlgQxyjfG1_vvDWG0/s400/Dibujo15.bmp" width="400" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;">Estructura de las envolturas de Bacterias Gram + y Gram-</span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"></span></span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><i><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Esta deficiencia se contrarrestó produciendo por síntesis química un derivado de la penicilina capaz de atravesar la capa lipídica y ser eficiente en infecciones producidas tanto por bacterias Gram+ como Gram- (Ej. cefalosporinas). Sin embargo, con su uso estos compuestos se tornaron ineficaces, pues algunas bacterias producen una enzima asociada a la pared (β-lactamasa) que rompe el anillo β-lactámico e inactiva la penicilina y sus derivados. De nuevo la industria química consiguió modificar la estructura del AB de forma tal que sea resistente a la actividad de las β-lactamasas (Ej Amoxicilina, ampicilina) o que la inactive (clindamicina). Esta última generación de AB también tiene la ventaja de soportar sin degradarse el tránsito por la acidez del estómago cuando se administran por vía oral.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></i></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; font-style: italic;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> La historia no termina ahí, pues pronto se han puesto en evidencia las resistencias múltiples a antibióticos agenciadas por los sistemas eficientes de eflujo para arruinar el panorama. Es así como la vigencia de un antibiótico viene menguando en forma alarmante: mientras la penicilina G conservó su eficacia de 1944 a 1970 aproximadamente, los AB de última generación solo resisten unos cinco años o menos frente a la aparición de las temidas resistencias. Como ejemplo, entre 1980-1990 la cantidad de infecciones con cepas de</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Neisseria gonorrhoeae</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">resistentes a AB pasó de 0,1% al 10%. (3, 6, 17, 20, 21)</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-style: italic; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQu2CWByj9hO6U3S7Sr63mtvlfTjoN_2gecMwLSZQZnrtVVq_niKzMZt8ZUz0qMSXHxKP9fRUhqzIGtRyWjSJDBsPCdCpWlF8-UOVsin1B4VGM0hXaYTadCJbCAPcnSDGcy4XEHqGQqsQ/s1600/Dibujo16.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQu2CWByj9hO6U3S7Sr63mtvlfTjoN_2gecMwLSZQZnrtVVq_niKzMZt8ZUz0qMSXHxKP9fRUhqzIGtRyWjSJDBsPCdCpWlF8-UOVsin1B4VGM0hXaYTadCJbCAPcnSDGcy4XEHqGQqsQ/s400/Dibujo16.bmp" width="400" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; font-style: italic; text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; font-style: italic;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 0cm 0cm 0cm;"> <div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Frecuencia de aparición de bacterias ABR en función del uso de AB</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;">.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%;"><b><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><i><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;">Las estructuras que impiden su camino al blanco</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><i><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">El acceso del AB a su sitio de acción no es un problema menor, pues como cualquier compuesto orgánico o iónico, excepto el agua, su acceso al blanco requiere sortear la barrera de las envolturas bacterianas. De ahí que muchos de los antibióticos más eficientes tienen su blanco en las envolturas. Este es el caso de las penicilinas (primer AB), vancomicina (AB de último recurso), y en la actualidad sigue siendo un polo importante de investigación. Pero además de las estructuras clásicas de envoltura descriptas, muchos microorganismos desarrollan envolturas adicionales (S-layers, cápsulas, biopelículas o matrices de exopolisacáridos, de ácidos mucólicos etc...) que impiden el ingreso de los AB. Estas estructuras a su vez no se desarrollan siempre en condiciones de laboratorio, pero si en los procesos infecciosos (Pseudomonas aeruginosa</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">y fibrosis quística,</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Bacillus anthracis</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">y ántrax etc…) y explican la ineficiencia de los AB en algunas situaciones.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><i><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Otro aspecto importante de los AB es que no todos terminan matando y lisando a las bacterias (acción bactericida y bacteriolítico como la penicilina), algunos sólo impiden su crecimiento (acción bacteriostática).</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><i><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Esto permitió clasificar a los AB en dos grandes grupos:</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></i></div><table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: windowtext; border-left-style: solid; border-left-width: 1pt; border-right-color: windowtext; border-right-style: solid; border-right-width: 1pt; border-top-color: windowtext; border-top-style: solid; border-top-width: 1pt; font-style: italic; width: 613px;"><tbody>
<tr style="height: 120.1pt; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-lastrow: yes;"> <td style="border: none; height: 120.1pt; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 241.95pt;" width="323"> <div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Bactericidas</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Beta-lactámicos (Penicilinas y cefalosporinas)</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Glicopéptidos (Vancomicina..)</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Aminoglucósidos (Estreptomicina…)</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Quinolonas (norfloxacino, ácido nalidixico...)</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Polimixinas</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: none; height: 120.1pt; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 218.05pt;" width="291"> <div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Bacteriostáticos</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Macrólidos (Grupo eritromicina)</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Tetraciclinas</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Cloranfenicol</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Clindamicina, Lincomicina</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Symbol; line-height: 150%;">·</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Sulfamidas</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><i> </i> Por su eficiencia, muchos de los AB bacteriostáticos son paulatinamente eliminados, como en el caso del cloranfenicol.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">AB y reacciones adversas</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> En principio los AB no interfieren con el normal desarrollo de las células u órganos animales. Sin embargo todos presentan cierta toxicidad. Se utilizan solo aquellos cuyo beneficio es superior a los inconvenientes que puedan ocasionar. Esta decisión se toma evaluando el índice de toxicidad selectiva.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Los antibióticos pueden provocar efectos adversos en el organismo, algunos de estos efectos son:</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Alergia</span></b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">. Muchos antibióticos producen erupciones en la piel y otras manifestaciones de alergia (fiebre, artritis, etc), en un pequeño número de personas predispuestas. El choque anafiláctico es una reacción extrema que se observa tanto por el uso del AB por si mismo (penicilinas), como por el excipiente que lo acompañan.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Disbacteriosis.</span></b><b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span></b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Al eliminar también bacterias "buenas" (de presencia deseable en el tubo digestivo) pueden producir dolor y picor en la boca y la lengua, diarrea, etc.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Sobrecrecimientos</span></b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">. Los antibióticos eliminan unas bacterias pero permiten que crezcan otras bacterias (se seleccionan las resistentes y/o se varía la composición normal de la flora) o predisponen el terreno para el crecimiento de hongos (caso de candidiasis).</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Resistencias</span></b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">. Las bacterias intentan hacerse resistentes rápidamente a los antibióticos, y la administración continua o repetida de antibióticos para enfermedades menores favorece la aparición de estas resistencias.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Toxicidad.</span></b><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span lang="ES-AR" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Los antibióticos pueden dañar los riñones, el hígado y el sistema nervioso, y producir alteraciones en los glóbulos de la sangre.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span lang="ES-AR" style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">¿Qué son las resistencias y cómo se generan?</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Las bacterias tienen una capacidad de división muy eficiente: dependiendo de las condiciones y del medio pueden dividirse en 20 min o hasta cada 100 días y más. En los procesos infecciosos, las bacterias se encuentran en activa división y se pueden contar hasta 10<sup>9</sup>/ml. Estas dos condiciones hacen que se encuentren en el mejor escenario para que los mecanismos de variación genética operen eficientemente. Mutaciones en el genoma del huésped o en algún elemento asociado (plásmido, profago, etc.) eliminan la capacidad de transportar al AB, destruyen u modifican al AB, lo expulsan de la célula, o bien modifican al blanco (Fig 9). En cuanto a la posibilidad de transferir esta nueva capacidad, disponen de varios mecanismos entre los cuales los más conocidos son:</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"> - la conjugación entre microorganismos emparentados o no, donde la presencia de plásmidos conjugativos promiscuos portadores de resistencias es un buen aliado</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"> .</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
- la transduccción mediada por bacteriófagos</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"> .</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
- la transformación donde la simple lisis libera el ADN que será captado por una bacteria receptora sin demasiadas restricciones, al menos a este nivel.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Todos son utilizados y contribuyen a diseminar las ABR. Solo falta que el paciente los ayude. A los fines de que estos “individuos” sean seleccionados, bastará con que no se haya efectuado una destrucción total y rápida de las bacterias patógenas o de que se haya utilizado previamente en muchas ocasiones ese mismo AB.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Por otro lado, las resistencias a AB se encuentran con mucha frecuencia asociadas a estructuras como transpones y plásmidos o las dos a la vez. El primer plásmido de resistencia fue aislado en Japón en 1957 y tiene todas estas características. Es importante remarcar que es un plásmido conjugativo promiscuo, capaz de transferirse entre especies no emparentadas; las resistencias se encuentran entre elementos transponible (IS o Tn) con lo cual saltaran la barrera de la recombinación homóloga y se pasearan dentro de bacterias muy diferentes. Estos elementos pueden además pasar de una ubicación inestable (plásmido ó fago) hacia una más estable (genoma bacteriano). Esto implica, además de estabilidad, poder adquirir las resistencias 100 a 1000 veces más eficientemente que por simple mutación y de paso adquirir varias a la vez. Estas estructuras se pueden trasladar con alta frecuencia entre sus congéneres, y lo que es peor, hacia otras bacterias no tan emparentadas como pueden ser los habitantes normales y necesarios de la flora intestinal. Estos se convierten en el reservorio de dichas resistencias e inocente</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">partenaire</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">listo para dotar al próximo patógeno invasor con una artillería de resistencias.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-style: italic; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Por supuesto, plásmidos con similares características se aíslan permanentemente en cualquier huésped, y lo que es peor, de los hospitales, donde son un reservorio temido y son responsables de las famosas infecciones hospitalarias. Por si esto fuera poco, ahora se sospecha que el uso de los “simples desinfectantes” puede contribuir al aislamiento de bacterias resistentes, pero con un nuevo panorama: aumentan la eficiencia de los sistemas de detoxificación inespecíficos (bombas de eflujo multi valentes o</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">multi efflux pump</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">). Al mutar en un solo paso, pueden volverse más eficaces para que la bacteria se haga resistente a varios tipos y familias de antibióticos que podrían haber permitido una lucha más equitativa (1, 3, 10, 11, 24). Se podría llegar a pensar que el AB creó la resistencia, pero igual que el órgano no crea la función, las estructuras genéticas responsables ya se encuentran presentes y solo necesitan “adaptarse” y encontrase en el buen lugar en el buen momento. El AB solo sirve para seleccionar esos eventos y esas “raras” bacterias. De lugares aislados y donde no hubo contacto con antibióticos, se han aislado bacterias resistentes ¡incluso para AB sintéticos!.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisfqtb6FfccciVnmyYZ58Iazd_lbKdu5hmpvG85xk1eW-mYq6tg4qEknUoZvbaGCFlueGIA4CfRsi0WdHqztIeBEsw-X0LDUzcxz0CrJtGuJ552B6TE5imQpm1e5WjykP2KowOsQR-i3E/s1600/Dibujo17.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><img border="0" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisfqtb6FfccciVnmyYZ58Iazd_lbKdu5hmpvG85xk1eW-mYq6tg4qEknUoZvbaGCFlueGIA4CfRsi0WdHqztIeBEsw-X0LDUzcxz0CrJtGuJ552B6TE5imQpm1e5WjykP2KowOsQR-i3E/s640/Dibujo17.bmp" width="640" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;">Sistemas de eflujo del AB , Levy S. 1998</span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><br />
</span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span style="background-color: #d0e0e3; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><i><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Uso y abuso</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Las infecciones respiratorias por neumococos son una de las infecciones más comunes en pediatría; ya en 1960 empezaron a aparecer cepas resistentes a penicilina. En 1980 tanto España como Hungría y Sud-África dieron señales de alarma, pues en más del 50% de los casos las cepas eran resistentes. Así fue como en Hungría los pediatras decidieron evitar su administración. Entre 1983 y 1992 se observó que las resistencias a AB en las infecciones por</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Streptococcus pneumoniae</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">bajaron del 50% al 34%. Este resultado indica que es posible revertir la situación, pues las cepas portadoras de resistencias utilizan parte de su energía al mantenimiento de dichas funciones, con lo cual su tasa de división es menor. En ausencia del AB se ven favorecidas aquellas que no mantienen esta propiedad, las capaces de crecer más rápidamente, o sea, las cepas sensibles al AB.</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-style: italic; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> Actualmente se recetan aproximadamente 200 millones de antibióticos al año en Estados Unidos. Se estima que la mitad de estas prescripciones son inapropiadas debido a que el origen de la infección es viral. Además su uso ayuda a seleccionar a las resistentes de entre nuestras buenas bacterias saprofitas, con todo lo que ello implica para el futuro.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">La aparición de cepas patógenas resistentes a AB es proporcional al uso de estos: entre 1980-1990 se utilizaron cerca de cuatro toneladas de gentamicina y resultó que cerca del 4% de las bacterias patógenas se volvieron resistentes. En ese mismo periodo se administró cerca de 100 toneladas de ampicilina y ahora el 70% de las infecciones perdieron su sensibilidad a dicho AB.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">- El abuso de antimicrobianos en los hospitales como medida de profilaxis en las operaciones quirúrgicas está incrementando la resistencia antimicrobiana sin realmente beneficiar en muchos casos al paciente.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">- Existe una tendencia a utilizar antibióticos de amplio espectro para combatir infecciones menos graves, lo que puede disminuir</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">a posteriori</span></i><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">la posibilidad de su uso en infecciones más virulentas y también reacciones tóxicas. Se siguen recetando las tetraciclinas para combatir infecciones que podrían ser tratadas más eficientemente con otros antibióticos menos tóxicos, y con un espectro más limitado.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">- Muchos antibióticos se recetan sin identificar al microorganismo o realizar antibiogramas, incluso cuando dichos ensayos están claramente aconsejados.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">- Normalmente se recetan los antibióticos más caros cuando otros más baratos son igual de efectivos. Dentro de los antibióticos más caros están las cefalosporinas y algunas tetraciclinas</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">- Muchas personas se automedican antibióticos. No es aconsejable dispensar antibióticos sin receta médica.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #741b47;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">-</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Los tratamientos incompletos</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">, donde el paciente abandona al AB por… Los efectos de esta práctica implican que se seleccionen ahora patógenos resistentes. Y solo hay que esperar que se multipliquen suficientemente para provocar los trastornos iniciales y de vuelta…</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-style: italic; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">-</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">Los animales de uso en nuestra alimentación</span></b><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">han sido sospechados de constituir una fuente importante de bacterias resistentes. Se les administran AB tanto para el engorde (pollos, vacunos etc…) como para evitar que contraigan infecciones, con lo cual estos animales-alimento se convierten en portadores de bacterias resistentes a AB. Es así como se han podido detectar patrones plasmídicos con ABR en cepas aisladas de estos animales, cuyo perfil es muy semejante al que se encuentra en los humanos que los comieron. Esto indujo a que se analice la posibilidad de reglamentar su uso.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><br />
</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;">E</span><span style="font-family: Arial, sans-serif;">ntrada añadida por:</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">CI 19878739</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Electrónica del Estado Sólido</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #741b47;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><a href="http://www.quimicaviva.qb.fcen.uba.ar/v5n2/sanchez.htm">http://www.quimicaviva.qb.fcen.uba.ar/v5n2/sanchez.htm</a> </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; font-style: normal; line-height: 150%;"><b></b></span></div></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 150%;"><br />
</span></div></td></tr>
</tbody></table></span></span></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-90031278169190121772011-01-19T07:38:00.000-08:002011-01-19T07:40:14.001-08:00ENFERMEDADES MICROBIANAS.<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-size: 21px;"><br />
</span></div><h3><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 18pt;">INTRODUCCIÓN.<o:p></o:p></span></h3><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El ser humano es hospedador de una gran variedad de <a href="file:///E:/bacter.htm">bacterias</a>, <a href="file:///E:/protoz.htm">protozoos</a> y <a href="file:///E:/virus.htm">virus</a> patógenos. Además, ciertos miembros de la flora microbiana normal pueden convertirse en invasores y producir enfermedades cuando los <a href="file:///E:/inmu.htm">mecanismos de defensa</a> del hospedador están suprimidos. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghfgVwfst5G3jyUmXAFEw4uRLodBD4SxqAD5a1FqfdQkNSV6KxNKr6CmXnbp3sGwd7NWDHErJqkhInpanbQ8hl_U-spxAL-aiMlQUZgD8iZ1FWeBSdYI09egBAwWkC4ZHHXxYf7I8CF_A/s1600/Dibujo10.bmp" imageanchor="1" style="background-color: #b6d7a8; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghfgVwfst5G3jyUmXAFEw4uRLodBD4SxqAD5a1FqfdQkNSV6KxNKr6CmXnbp3sGwd7NWDHErJqkhInpanbQ8hl_U-spxAL-aiMlQUZgD8iZ1FWeBSdYI09egBAwWkC4ZHHXxYf7I8CF_A/s1600/Dibujo10.bmp" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las propiedades del parásito que causa un daño al hospedador varían dentro de los principales grupos. Las toxinas, responsables de las consecuencias patológicas de muchas <a href="file:///E:/bacter.htm">infecciones bacterianas</a>, están ausentes o son raras en las infecciones por <a href="file:///E:/fungi.htm">hongos</a> o <a href="file:///E:/protoz.htm">protozoos</a>, la mayoría de los cuales deben su patogeneidad a la inducción de reacciones de <a href="file:///E:/inmu.htm">hipersensibilidad</a>. La hipersensibilidad también desempeña un papel en muchas <a href="file:///E:/virus.htm">enfermedades víricas</a>, junto con el <a href="file:///E:/respues.htm">daño causado directamente a la célula</a> a causa del crecimiento intracelular del <a href="file:///E:/virus.htm">virus</a>. También se observan diferencias en los mecanismos inducibles de resistencia del hospedador mediante los cuales se mantienen bajo control los diferentes grupos microbianos. Los <a href="file:///E:/inmu.htm">anticuerpos</a> tienen una función destacada en la defensa frente a muchos patógenos bacterianos, pero probablemente poco significativa en otros tipos de infecciones.</span></div><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 18pt;">Enfermedades Bacterianas</span></b></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 3.0pt; mso-padding-alt: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; mso-table-layout-alt: fixed;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 357.75pt;" valign="top" width="477"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Enfermedades entéricas de origen bacteriano</span></div></td> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 198.75pt;" valign="top" width="265"><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 3.0pt; padding-left: 7.5pt; padding-right: 7.5pt; padding-top: 3.0pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 7.5pt; mso-element-frame-vspace: 3.0pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El <a href="file:///E:/digesti.htm">tubo digestivo</a> es el hábitat natural de muchas clases de <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/microbio.html">bacterias</a>, la mayoría de ellas inocuas en las condiciones ordinarias. Un número de habitantes intestinales son, sin embargo, serios patógenos; entre ellos se incluyen los agentes causantes de las <a href="file:///E:/tabmicr.htm#fietifoi">fiebres tifoidea</a> y <a href="file:///E:/tabmicr.htm#salmo">paratífica</a>, la <a href="file:///E:/tabmicr.htm#disente">disentería</a>, el <a href="file:///E:/tabmicr.htm#colera">cólera</a>, las <a href="file:///E:/tabmicr.htm#salmo">infecciones causadas por <i>Salmonella</i></a>, incorrectamente llamadas «intoxicación bacteriana por los alimentos»</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Algunas de estas <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/microbio.html">bacterias</a> causan daños localmente, mientras que otras se dispersan desde los tejidos del <a href="file:///E:/intestino.gif">intestino</a> a otras partes del cuerpo. Todas, sin embargo, tienen dos importantes atributos en común: </span></div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">abandonan el cuerpo en la materia fecal excretada.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">deben entrar en el nuevo hospedador a través de la <a href="file:///E:/boca.gif">boca</a>, para llegar de nuevo al <a href="file:///E:/intestino.gif">intestino</a>.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
</ul><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las enfermedades entéricas, tal como son denominadas<b>, </b>se adquieren principalmente al tragar <a href="file:///E:/alisalu.htm">alimentos</a> o bebidas contaminadas con heces. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Antes de la introducción de las condiciones sanitarias modernas, los abastecimientos de agua estaban constantemente sometidos a la <a href="file:///E:/contagu.htm">contaminación</a> directa a partir de las letrinas o de las alcantarillas defectuosas. Hoy, sin embargo, la <a href="file:///E:/contagu.htm">contaminación</a> por estos métodos se ha convertido en algo raro y se han hecho relativamente más importantes otros métodos de transmisión. La mosca doméstica común es un eficaz agente de transmisión porque visita indiscriminadamente tanto los <a href="file:///E:/alisalu.htm">alimentos</a> como las heces. Además existen muchísimos más portadores sanos de <a href="file:///E:/tabmicr.htm">patógenos entéricos</a> que casos clínicos declarados, por lo que cualquiera que maneje <a href="file:///E:/alisalu.htm">alimentos</a> es una fuente potencial de <a href="file:///E:/contagu.htm">contaminación</a>. Por lo tanto, solamente la más estricta higiene personal por parte de las personas que manipulan los alimentos puede evitar la dispersión de las <a href="file:///C:/Documents%20and%20Settings/Usuario/Mis%20documentos/Downloads/ResumenEnfermedadesICCSalud2.doc#enterob">enfermedades entéricas</a>.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;">Muchos animales, incluidos el ganado y las aves de corral, pueden estar infectados naturalmente con miembros del género <a href="file:///E:/tabmicr.htm#fietifoi"><i><span style="font-family: 'Comic Sans MS';">Salmonella</span></i></a>, por lo que es posible quedar infectado al comer carne o huevos contaminados.</span></div><table border="1" cellpadding="0" cellspacing="1" class="MsoNormalTable" style="border: outset black 1.0pt; mso-border-alt: outset black .75pt; mso-cellspacing: .7pt; mso-padding-alt: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 100.0%;"><tbody>
<tr> <td colspan="3" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt;" valign="top"><div align="center" style="text-align: center;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">ALGUNAS ENFERMEDADES INFECCIOSAS DE ORIGEN BACTERIANO TRANSMITIDAS POR CONTAMINACIÓN FECAL (ENTÉRICAS): cólera, fiebre tifoidea, disentería...</span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 28.88%;" valign="top" width="28%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedad</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33.02%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Agente etiológico</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 37.5%;" valign="top" width="37%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Patogenia</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 28.88%;" valign="top" width="28%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Cólera</span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33.02%;" valign="top" width="33%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Vibrio cholerae</span></i></div><div align="center" style="text-align: center;"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><br />
</span></i></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 37.5%;" valign="top" width="37%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Esta <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/microbio.html">bacteria</a> se multiplica extensivamente en el <a href="file:///F:/icsaludintestino.gif">intestino delgado</a>, produciendo una toxina que actúa sobre las células epiteliales de éste. La pérdida de agua y <a href="file:///F:/icsaludalimine.htm">sales minerales</a> es una consecuencia grave de las fuertes <a href="file:///F:/icsaludenfdiges.htm">diarreas y vómitos</a>.</span><span lang="ES"> </span></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 28.88%;" valign="top" width="28%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Fiebre tifoidea</span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><ul type="disc"><li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Fiebre tifoidea y gastroenteritis por Salmonella </span><span lang="ES"> </span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></li>
</ul></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33.02%;" valign="top" width="33%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Salmonella typhi</span></i></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 37.5%;" valign="top" width="37%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Los <a href="file:///F:/icsaludmicrobi.htm">microorganismos</a> se multiplican primero en el <a href="file:///F:/icsaluddigesti.htm">tracto gastrointestinal</a>. La invasión del <a href="file:///F:/icsaludcircu.htm">torrente sanguíneo</a> a través de los <a href="file:///F:/icsaludlinfatico.gif">conductos linfáticos</a> intestinal y torácico conduce a la diseminación a través de todo el cuerpo. Crece abundantemente en el <a href="file:///F:/icsaludhigado.htm">tracto biliar</a>, a partir del cual se infecta el <a href="file:///F:/icsaludintestino.gif">intestino</a>. Focos en los <a href="file:///F:/icsaludrespira.htm">pulmones</a>, médula ósea y <a href="file:///F:/icsaludbazo.gif">bazo</a>.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 28.88%;" valign="top" width="28%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 7.1pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Fiebres entéricas, gastroenteritis septicemias por <i>Salmonella</i></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33.02%;" valign="top" width="33%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 24.6pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt; text-indent: 11.4pt;"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Salmonella typhimurium, S.chottmülleri, S.choleraesuis.</span></i></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 37.5%;" valign="top" width="37%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Las fiebres entéricas son enfermedades caracterizadas por la amplia diseminación del <a href="file:///F:/icsaludmicrobi.htm">microorganismo</a> por todo el cuerpo. La fiebre entérica causada por salmonelas distintas de <em>S. typhi</em> son más benignas que la fiebre tifoidea y se llaman "fiebres paratifoideas". La gastroenteritis es una salmonelosis en la que el <a href="file:///F:/icsaludmicrobi.htm">microorganismo</a> permanece localizado en el <a href="file:///F:/icsaludanatodigesti.htm">tracto gastrointestinal</a>. Las septicemias de salmonelas están causadas habitualmente por <em>S. choleraesuis.</em></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 28.88%;" valign="top" width="28%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Disentería bacilar</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33.02%;" valign="top" width="33%"><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Shigella dysenteriae</span></i></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 37.5%;" valign="top" width="37%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Se forman lesiones en la parte terminal de <a href="file:///F:/icsaludintestino.gif">íleon y colon</a>. También se producen <a href="file:///F:/icsaludenfdiges.htm">cólicos intestinales.</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
</tbody></table><div style="margin-bottom: 5.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 36.0pt; margin-top: 5.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 3.0pt; mso-padding-alt: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; mso-table-layout-alt: fixed;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 362.85pt;" valign="top" width="484"><h4><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;">Enfermedades transmitidas por contacto directo <o:p></o:p></span></h4></td> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 204.1pt;" valign="top" width="272"><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Existe un pequeño número de patógenos para los que la puerta de entrada es la <a href="http://inicia.es/de/icsalud/anato/Piel4.gif">piel</a> o las membranas mucosas y que para su transmisión dependen del contacto directo. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Este grupo incluye a los agentes causantes de las enfermedades venéreas <a href="file:///E:/sifilis.htm">sífilis y gonorrea</a>. El organismo responsable en cada caso no puede vivir largo rato fuera del hospedador y requiere el contacto directo de las membranas mucosas para su transmisión. El <a href="http://inicia.es/de/icsalud/anato/reprodu.htm">acto sexual</a> es, por lo tanto, uno de los principales medios de propagar estas enfermedades, aunque la sífilis puede adquirirse también antes del nacimiento, y la gonorrea durante el nacimiento, a partir de una madre infectada. En los trópicos existen varias enfermedades causadas por organismos estrechamente relacionados con el agente de la sífilis que normalmente no se transmiten mediante la <a href="http://inicia.es/de/icsalud/anato/reprodu.htm">relación sexual</a>. Todas ellas se inician como infecciones de la <a href="http://inicia.es/de/icsalud/anato/Piel4.gif">piel</a> y requieren el contacto directo para su transmisión. La <b>frambesia o pian</b> es un ejemplo de este grupo. Otras tres enfermedades no venéreas que son transmisibles por contacto directo son el <a href="http://www.rae.es/NIVEL1/LEMAS/carbunco.htm">carbunco</a>, la tularemia y la <a href="http://www.ecomedic.com/em/brucelosis.htm">brucelosis</a>. Todas son enfermedades de los animales que pueden ser transmitidas al hombre. La <a href="http://www.ecomedic.com/em/brucelosis.htm">brucelosis</a>, una enfermedad de las cabras, ganado vacuno y porcino, constituye un severo riesgo ocupacional para las personas que manejan animales, incluidos los <a href="file:///E:/univete.htm">veterinarios</a>, matarifes y trabajadores relacionados con los productos lácteos. La tularemia, una enfermedad de roedores salvajes, la contraen con frecuencia los cazadores y los carniceros que manejan piezas de caza salvaje.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><o:p> </o:p></span> </span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Enfermedades adquiridas al ingerir toxinas bacterianas</span><span lang="ES"><o:p></o:p></span></span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 15.0pt; padding-left: 15.0pt; padding-right: 15.0pt; padding-top: 15.0pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 15.0pt; mso-element-frame-vspace: 15.0pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La ingestión de <a href="file:///E:/alisalu.htm">alimentos</a> conteniendo la toxina de <b><i>Clostridium botulinum</i></b> o bien la de <b><i>Staphylococcus aureus</i></b><i> </i>causa enfermedades graves. Aunque la enfermedad no es posteriormente transmitida por la víctima, cuando una de las fuentes de alimento corrientes se contamina puede provocarse un foco que afecta a muchas personas. Antes de la introducción de un estricto código conservero, esta industria era responsable, cada año, de muchas muertes debidas al <a href="http://www.ecomedic.com/em/botulismo.htm"><b>botulismo</b></a> (ingestión de toxina de <i>Clostridium botulinum</i>). Los que manejan los <a href="file:///E:/alisalu.htm">alimentos</a> y tienen lesiones estafilocócicas abiertas en la <a href="http://inicia.es/de/icsalud/anato/piel.htm">piel</a> continúan siendo todavía una causa de focos de <b>envenenamiento alimentario estafilocócico</b>.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 3.0pt; mso-padding-alt: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; mso-table-layout-alt: fixed;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 296.25pt;" valign="top" width="395"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Enfermedades producidas por riquetsias</span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> </span><span lang="ES"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 261.75pt;" valign="top" width="349"><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las riquetsias son <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/microbio.html">bacterias</a> parásitas estrictas, extremadamente pequeñas. Son<o:p></o:p></span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">todas parásitos intracelulares. Una de las características más destacadas de las riquetsias es su <strong>relación parasítica con artrópodos</strong> (piojos, pulgas, chinches y garrapatas). Éstos son sus hospedadores naturales, en los que viven habitualmente sin producir enfermedad. Las riquetsias se han adaptado también a mamíferos, a los que son transmitidas por la picadura de un artrópodo. Por lo tanto, las <strong>cadenas de transmisión artrópodo-mamífero-artrópodo</strong> son comunes. En la mayoría de los casos, el hombre es solamente un hospedador accidental, que no forma parte de una cadena de transmisión; la única excepción es el <strong>tifus exantemático</strong>, transmitido por el piojo.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 3.0pt; mso-padding-alt: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; mso-table-layout-alt: fixed;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 333.5pt;" valign="top" width="445"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Enfermedades transmitidas por gotitas</span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> </span><span lang="ES"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 213.2pt;" valign="top" width="284"><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La transmisión de enfermedades por la ruta respiratoria se denomina infección por gotitas, debido a que en tales casos los microorganismos patógenos -<a href="file:///E:/bacter.htm">bacterianos</a> o <a href="file:///E:/virus.htm">víricos</a>- son llevados de una persona a otra en gotitas microscópicas de saliva. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">En países en donde están en práctica los métodos sanitarios modernos, la infección por gotitas es, con gran diferencia, el camino más importante por el cual se extiende la enfermedad. Cada vez que una persona estornuda, tose o incluso habla en voz alta, exhala una tenue nube de gotitas de saliva. Cada gotita contiene algo de <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/pproteinas.html">proteína</a> disuelta, así como números variables de los microorganismos que habitan en la boca y en el <a href="file:///E:/anato/respira.htm">tracto respiratorio</a>; las gotitas se evaporan rápidamente, dejando en el aire un gran número de diminutos copos de <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/pproteinas.html">proteína</a>, que contienen <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/microbio.html">bacterias</a> vivas. Una persona que padezca una infección respiratoria, con toda certeza contaminará a todas las demás personas que estén en su presencia cuando estornude, tosa o hable. El único camino para evitar una dispersión de este tipo sería exigir que todos los individuos llevasen puestas mascarillas provistas de filtros. Una medida tan extremada no ha sido posible llevarla a la práctica, ni imponerla. El resultado es que, en una ciudad populosa, un patógeno respiratorio altamente infectivo, tal como el <a href="file:///E:/tabviru.htm">virus de la gripe</a>, puede pasar de una persona a varios millones de otras en un período de tiempo de tan sólo 6 u 8 semanas.<o:p></o:p></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="1" class="MsoNormalTable" style="border: outset black 1.0pt; mso-border-alt: outset black .75pt; mso-cellspacing: .7pt; mso-padding-alt: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt;"><tbody>
<tr> <td colspan="3" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt;" valign="top"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">ALGUNAS ENFERMEDADES INFECCIOSAS DE ORIGEN BACTERIANO TRANSMITIDAS POR GOTITAS DE EXHALACIÓN</span></strong><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedad</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Agente etiológico</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Patogenia</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Tuberculosis</span></b><span lang="ES"> </span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Mycobacterium tuberculosis</span></i></strong><span lang="ES"> </span></span></div><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El bacilo de la tuberculosis es conocido también con el nombre de <strong>Bacilo de <a href="file:///F:/icsaludkoch.htm">Koch</a></strong></span></i><br />
<div align="center" style="text-align: center;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><br />
</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">La bacteria se multiplica dentro de unas <strong>lesiones pulmonares llamadas tubérculos</strong>. Al aumentar el tamaño de un tubérculo, puede descargarse en un <a href="file:///F:/icsaludrespira.htm">bronquio</a>, dispersando la enfermedad en otras partes del pulmón y también a otras personas vía gotitas expelidas al toser el enfermo. En algunos casos las bacterias son diseminadas por la <a href="file:///F:/icsaludcircu.htm#sangre">sangre</a>, estableciendo lesiones secundarias (<strong>metástasis</strong>) en otros órganos.</span><span lang="ES"> </span></span><br />
<span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Gran parte del daño causado por el bacilo de la tuberculosis se debe a una <strong>toxina </strong>que produce, aunque otra parte se debe a una reacción inmunológica de <a href="file:///F:/icsaludinmu.htm"><strong>hipersensibilidad</strong></a> de tipo retardado.</span></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Meningitis meningocócica</span></b><span lang="ES"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Neisseria meningitidis</span></i></strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> </span></i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(meningococo)</span><span lang="ES"> </span></span></div><div align="center" style="text-align: center;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><br />
</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los <strong>meningococos</strong> son transportados en la nasofaringe, sin que produzcan ningún daño a un 25% de la población. Por razones desconocidas, invade ocasionalmente el torrente circulatorio y entonces se localiza en las <strong>meninges </strong>(membranas que rodean al <a href="file:///F:/icsaludnervio.htm">Sistema Nervioso</a> Central), produciendo <strong>meningitis</strong>.</span></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Neumonía pneumocócica</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Streptococcus pneumoniae </span></i></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(neumococo)</span><span lang="ES"> </span></span></div><div align="center" style="text-align: center;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><br />
</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Entre el 40 y el 70% de la población adulta lleva <strong>neumococos</strong> en sus gargantas. Los organismos llegan a los pulmones cuando las barreras naturales no funcionan bien (por ejemplo durante infecciones respiratorias debidas al virus de la gripe), produciendo<strong> neumonía</strong>.</span></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Peste</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Yersinia pestis</span></i></strong><span lang="ES"> </span></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><br />
<span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedad de <strong>roedores</strong> salvajes y domésticos, transmitida al hombre por <strong>picadura de <a href="file:///F:/icsaludpulex.jpg">pulga</a></strong>. La enfermedad se llama<b> peste bubónica</b> cuando los ganglios linfáticos aumentan su tamaño, formando <strong>"bubones"</strong>. En los casos graves, el bacilo de la peste es diseminado a otros órganos. <strong>Cuando se infectan los pulmones, la enfermedad se hace directamente transmisible al hombre por infección de gotitas, hablándose entonces de </strong><b>peste neumónica</b>.</span></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="EN-GB" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Difteria</span></b><span lang="EN-GB" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="EN-GB" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Corynebacterium diphtheriae</span></i></strong><span lang="EN-GB" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;">Esta bacteria, agente etiológico de la <strong>difteria</strong>, se establece en la garganta y permanece localizado en el tracto respiratorio superior. Produce una <strong>toxina que es diseminada por el torrente circulatorio</strong> a todo el cuerpo. La <strong>inflamación local de la garganta</strong> causa un exudado que forma una "<strong>pseudomembrana diftérica</strong>", que bloquea el paso de aire.</span><span lang="ES" style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Infecciones estreptocócicas</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Streptococcus pyogenes </span></i></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(estreptococo)</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Este <strong>estreptococo </strong>se desarrolla primeramente en la faringe (<strong>faringitis estreptocócica</strong>), formando una <strong>toxina "eritrogénica"</strong>. Si el individuo es sensible a esta toxina, aparece una erupción cutánea y la enfermedad se llama <strong>escarlatina</strong>. La posterior difusión del estreptococo puede conducir a una <strong>mastoiditis</strong>, <strong>peritonitis</strong>, etc. La <strong>fiebre reumática</strong> es una secuela común de la faringitis estreptocócica, afectando al corazón.</span></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 8%;" valign="top" width="8%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Otras infecciones respiratorias</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 33%;" valign="top" width="33%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Hemophilus influenzae</span></i></strong><span lang="ES"> </span></span></div><strong><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Bortedella pertussis</span></i></strong><br />
<strong><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Legionella</span></i></strong></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 59%;" valign="top" width="59%"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Hemophilus influenzae</span></i></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> causa infecciones respiratorias en los niños y es la causa más común de <strong>meningitis</strong> <strong>bacteriana en los niños</strong>.</span><span lang="ES"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Bortedella pertussis</span></i></strong><strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> </span></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">causa la <strong>tos ferina</strong>; raramente se extiende a otras partes del cuerpo.</span></span><br />
<strong><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Legionelosis</span></strong></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Enfermedades transmitidas por vectores animales<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"> Ciertos patógenos se han ido adaptando, a lo largo de su evolución, a dos o más hospedadores alternativos. El bacilo de la <a href="file:///E:/peste.htm">peste</a>, por ejemplo, puede multiplicarse en ratas, pulgas y en el hombre; la pulga lo transporta de un roedor a otro o del roedor al hombre y nunca tiene que tratar de sobrevivir en ambientes inadecuados para su desarrollo. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los agentes de la <a href="file:///E:/peste.htm">peste</a> y de la tularemia son las únicas bacterias de esta categoría, pero existen muchas enfermedades producidas por <a href="file:///E:/virus.htm">virus</a>, <a href="file:///E:/riquet.htm">riquetsias</a> y <a href="file:///E:/protoz.htm">protozoos</a> transmitidas por un vector animal. Las epidemias de <a href="file:///E:/insvec.htm">malaria</a>, <a href="file:///E:/tabviru.htm">fiebre amarilla</a>, <a href="file:///E:/tabviru.htm">rabia</a>, tifus exantemático y <a href="file:///E:/peste.htm">peste</a>, diseminadas de esta manera, han alterado radicalmente el curso de la historia de la humanidad. La misma propiedad de tener hospedadores alternativos, que constituye una gran ventaja para los parásitos, ha conducido también a su control. Mediante la <strong>eliminación del vector</strong> (la especie que transmite el patógeno) <strong>o bien del reservorio de la infección</strong> (la especie a partir de la cual el vector obtiene la infección) el hombre ha sido capaz de erradicar tales enfermedades en zonas muy amplias<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 6.75pt; padding-right: 6.75pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 6.75pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><table align="left" border="1" cellpadding="0" cellspacing="1" class="MsoNormalTable" style="border-bottom-color: black; border-bottom-style: outset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: outset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: outset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: outset; border-top-width: 1pt; margin-left: 4.8pt; margin-right: 4.8pt; width: 736px;"><tbody>
<tr> <td colspan="5" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt;" valign="top"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">ALGUNAS ENFERMEDADES INFECCIOSAS TRANSMITIDAS POR PICADURA O MORDEDURA DE ANIMALES</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 20.86%;" valign="top" width="20%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Ecología con respecto al hombre</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedad</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Tipo de microorganismo</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Vector</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: inset; border-bottom-width: 1pt; border-left-color: black; border-left-style: inset; border-left-width: 1pt; border-right-color: black; border-right-style: inset; border-right-width: 1pt; border-top-color: black; border-top-style: inset; border-top-width: 1pt; padding-bottom: 3pt; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 3pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Reservorio</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="4" style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 20.86%;" valign="top" width="20%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">El hombre sirve de hospedador accidental, no de reservorio.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludpeste.htm"><b>Peste</b></a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludbacter.htm">Bacteria</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludpulex.jpg">Pulga</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Ratas y otros roedores.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Tularemia</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludbacter.htm">Bacteria</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludixodes.jpg">Garrapata</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Roedores salvajes y también la propia <a href="file:///F:/icsaludixodes.jpg">garrapata</a>.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Rabia</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludvirus.htm">Virus</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Perro, zorro y otros cánidos.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Los mismos que son vectores.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Tifus endémico</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludbacter.htm">Riquetsia</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludpulex.jpg">Pulga</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Rata.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="3" style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 20.86%;" valign="top" width="20%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">El hombre es uno de los dos o más reservorios.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludinsvec.htm"><b>Enfermedad del sueño</b></a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludprotoz.htm">Protozoo</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Mosca tsé-tsé.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Hombre, animales salvajes.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Fiebre amarilla</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludvirus.htm">Virus</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludaedes.jpg">Mosquito</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Hombre, monos.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Fiebre recurrente</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludbacter.htm">Bacteria</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludpiojo.jpg">Piojo</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Hombre, <a href="file:///F:/icsaludixodes.jpg">garrapata</a>, roedores.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="3" style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 20.86%;" valign="top" width="20%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">El hombre es el único reservorio.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludinsvec.htm"><b>Malaria</b></a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludprotoz.htm">Protozoo</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludaedes.jpg">Mosquito</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td rowspan="3" style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Hombre.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Tifus epidémico</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludbacter.htm">Riquetsia</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludpiojo.jpg">Piojo</a>.</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
<tr style="mso-yfti-lastrow: yes; page-break-inside: avoid;"> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 14.88%;" valign="top" width="14%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Dengue</span></b><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 21.82%;" valign="top" width="21%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludvirus.htm">Virus</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> <td style="border: inset black 1.0pt; mso-border-alt: inset black .75pt; padding: 3.0pt 3.0pt 3.0pt 3.0pt; width: 19.84%;" valign="top" width="19%"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///F:/icsaludaedes.jpg">Mosquito</a></span><span lang="ES" style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 3.0pt; mso-padding-alt: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; mso-table-layout-alt: fixed;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 333.5pt;" valign="top" width="445"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Infecciones de las heridas</span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 9pt;"> </span></span></div></td> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 213.2pt;" valign="top" width="284"><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Siempre que un material extraño no esterilizado penetra en una herida, se introducen microorganismos. Si las condiciones existentes en la herida son adecuadas para el crecimiento de uno o más microbios contaminantes, se presenta una infección que puede llegar a extenderse por los tejidos o por el <a href="http://inicia.es/de/icsalud/anato/circu.htm">sistema circulatorio.</a> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La introducción en las heridas no puede considerarse como una vía «natural» de transmisión, ya que es demasiado irregular e infrecuente como para asegurar la perpetuación de una especie parásita. Se ha visto que las heridas más frecuentemente infectadas albergan bacterias que viven de ordinario en el suelo, tales como los clostridios. Los clostridios son anaerobios estrictos que no crecen en tejidos sanos. Las heridas profundas, sin embargo, forman un ambiente ideal, ya que hay<strong> </strong>tejidos muertos (necróticos)<strong> </strong>presentes, no hay aire y la oxigenación de los tejidos está reducida como consecuencia de la circulación alterada. Los clostridios forman esporas y son tan ubicuos en la naturaleza que cualquier herida profunda en la que se introduzca un trapo o un poco de tierra tiene una elevada probabilidad de quedar contaminada con alguna especie de <em>Clostridium</em>. Muchos de estos organismos producen potentes exotoxinas que matan a los tejidos circundantes del hospedador. Una especie, <i>Clostridium tetani</i>, produce una toxina que afecta a los <a href="http://inicia.es/de/icsalud/anato/nervio.htm">nervios</a> y causa espasmos musculares. Si no se trata la infección, es casi invariablemente fatal. Esta enfermedad se llama <a href="file:///E:/heridin.htm">tétanos</a>. Otros clostridios causan graves daños locales (gangrena) en el lugar de la infección. Aunque los clostridios son los más peligrosos patógenos de las heridas, en ellas pueden establecerse muchas otras bacterias. Entre los contaminantes corrientes de las heridas figuran estafilococos, estreptococos, enterobacterias y pseudomonas. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La leptospirosis, que comienza como una infección de una herida, es una enfermedad que afecta a los trabajadores que, debido a su oficio, están en contacto frecuente con <a href="file:///E:/contagu.htm">aguas contaminadas</a><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: .4pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm; mso-table-layout-alt: fixed;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 273.0pt;" width="364"><h1><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;">Enfermedades producidas por clamidias</span></h1></td> <td style="padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 301.5pt;" width="402"><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 3.75pt; padding-left: 3.75pt; padding-right: 3.75pt; padding-top: 3.75pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 3.75pt; mso-element-frame-vspace: 3.75pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las clamidias, como las <a href="file:///E:/riquet.htm">riquetsias</a>, son parásitos estrictos intracelulares de aves y mamíferos. En sus hospedadores naturales tienden a producir infecciones latentes prolongadas; la enfermedad declarada es más característica de la infección adquirida por una especie hospedadora diferente. Cuatro enfermedades humanas están causadas por clamidias: la psitacosis (ornitosis), el linfogranuloma venéreo y dos enfermedades de los ojos, el tracoma y una conjuntivitis clamidia<strong>l</strong>. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><h2><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 18pt;">Enfermedades causadas por protozoos<o:p></o:p></span></h2><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 10pt;"> </span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 0.4pt; width: 763px;"><tbody>
<tr style="height: 101.95pt; page-break-inside: avoid;"> <td colspan="2" style="height: 101.95pt; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 315.0pt;" valign="top" width="420"><h1><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-size: 10pt;">De los muchos miles de especies de protozoos, sólo unas veinte causan enfermedades en el hombre. Su impacto en la salud humana a nivel mundial es, sin embargo, desproporcionado a su número, calculándose que, en un momento dado, una cuarta parte de la humanidad está afectada por este tipo de enfermedades, que debilitan profundamente. La <a href="file:///E:/insvec.htm">malaria</a> sola es responsable de más de 100 millones de casos al año, un millón de los cuales son fatales </span></h1></td> <td colspan="2" style="height: 101.95pt; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 257.25pt;" valign="top" width="343"><div class="Blockquote" style="text-align: justify;"><span lang="ES-MX" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;">. </span></div></td> <td height="136" style="border: none; height: 101.95pt;" width="0"></td> </tr>
<tr style="height: 131.25pt; mso-row-margin-right: 157.5pt; page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="2" style="height: 131.25pt; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 157.5pt;" valign="top" width="210"><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=9003127816919012177" name="_Hlt29744296"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 12pt;">A)</span></a><a href="file:///E:/cistos.htm"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedades causadas por la ingestión de cistos</span></a><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=9003127816919012177" name="_Hlt29744315"></a><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=9003127816919012177" name="_Hlt29744350"><span lang="ES">B)</span></a><a href="file:///E:/insvec.htm"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedades transmitidas por insectos vectores</span></a><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=5232637866376567265&postID=9003127816919012177" name="_Hlt29744360"><span lang="ES">C)</span></a><a href="file:///E:/tricho.htm"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedad venérea por Trichomonas</span></a><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">D)<a href="file:///E:/amebas.htm">Enfermedades por amebas de vida libre del suelo</a></span><span lang="ES"> </span></span></li>
</ul></td> <td colspan="2" rowspan="2" style="height: 131.25pt; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm; width: 257.25pt;" width="343"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td style="border: none; mso-cell-special: placeholder; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm;" width="210"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td height="175" style="border: none; height: 131.25pt;" width="0"></td> </tr>
<tr style="height: 94.5pt; mso-row-margin-right: 157.5pt; mso-yfti-lastrow: yes; page-break-inside: avoid;"> <td style="border: none; mso-cell-special: placeholder; padding: 0cm 0cm 0cm 0cm;" width="210"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td height="126" style="border: none; height: 94.5pt;" width="0"></td> </tr>
<tr height="0"> <td style="border: none;" width="210"></td> <td style="border: none;" width="210"></td> <td style="border: none;" width="133"></td> <td style="border: none;" width="210"></td> <td style="border: none;" width="0"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">A)</span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Enfermedades causadas por la ingestión de cistos de protozoos</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Dentro de cada uno de los principales grupos de <a href="file:///E:/protoz.htm">protozoos</a> hay patógenos que son transmitidos por la ingestión de cistos (células de reposo con gruesas paredes). Cuatro de estos patógenos – <em>Entomoeba histolytica, Giardia lamblia, Baluntidium coli </em>y especies de <em>Isospora</em> – son parásitos del <a href="file:///E:/digesti.htm">tracto gastrointestinal</a>; tienen ciclos biológicos relativamente sencillos que comprenden un estado proliferativo (trofozoítos) y un estado de cisto. Los cistos pasan a través de las heces al ambiente externo, en donde sobreviven y contaminan los <a href="file:///E:/alisalu.htm">alimentos</a> y el <a href="file:///E:/contagu.htm">agua</a>.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los cistos de <em>Toxoplasma gondii</em> pueden ser transmitidos por diferentes vías. Se encuentran en el tejido del <a href="file:///E:/muscular.htm">músculo</a> esquelético de ovejas y cerdos, por lo que la ingestión de carne incompletamente cocinada puede ser una fuente de infección. Los cistos de toxoplasma han sido observados también en los <a href="file:///E:/alveo.gif">alvéolos pulmonares</a>, por lo cual la inhalación de polvo contaminado puede ser un segundo medio de transmisión. Se ha visto recientemente que los gatos domésticos forman otro reservorio de este organismo y que liberan cistos en sus heces. La ingestión o inhalación de cistos a partir de esta fuente es, probablemente, una importante causa de infecciones en el hombre. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">B</span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">)Enfermedades protozoarias transmitidas por insectos vectores</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 3.75pt; padding-left: 7.5pt; padding-right: 7.5pt; padding-top: 3.75pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 7.5pt; mso-element-frame-vspace: 3.75pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">En tres grupos de protozoos patógenos – los tripanosomas, las leismanias y los agentes de la malaria del género<i> Plasmodium </i>– parte del ciclo biológico transcurre en un insecto vector. El insecto sirve de vector para la transmisión del patógeno de un ser humano a otro.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Hay dos grupos de tripanosomas: las especies africanas, <i>Trypanosoma gambiense</i> y <i>T. rhodesiense</i>, que son transmitidas por la mosca tsé-tsé (<i>Glossina spp.</i>) y causan la enfermedad del sueño, y la especie americana, <i>T. cruzi</i>, <o:p></o:p></span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 4.5pt; padding-right: 4.5pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 4.5pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">que es transmitida por hemípteros triatómidos y causa la enfermedad de Chagas. Los tripanosomas se multiplican en el <a href="file:///E:/circu.htm#sangre">torrente sanguíneo</a> y las formas americanas lo hacen también en las células del retículo endotelial. El daño que causan al hospedador parece estar determinado por toxinas o por <a href="file:///E:/alergia.htm">alérgenos</a>, que afectan principalmente el <a href="file:///E:/nervio.htm">sistema nervioso central</a> y el <a href="file:///E:/circu.htm#corazon">músculo cardiaco</a>. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Leismaniosis. Las leismanias son transmitidas por moscas de los arenales (<i>Phlebotomus spp.</i>) y Plasmodium es transmitido por el mosquito <i>Anopheles</i>, Con la excepción de los hemípteros triatómidos, todos los insectos vectores bombean los parásitos al interior del <a href="file:///E:/circu.htm#sangre">torrente circulatorio</a> del hospedador en un chorro de saliva, mientras se alimentan de la <a href="file:///E:/circu.htm#sangre">sangre</a>; <o:p></o:p></span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 4.5pt; padding-right: 4.5pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 4.5pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">sólo la hembra del mosquito <em>Anopheles</em> transmite el protozoo, ya que el macho no chupa <a href="file:///E:/circu.htm#sangre">sangre</a>. Los triatómidos no inyectan los tripanosomas parásitos, sino que los depositan con las heces sobre la <a href="file:///E:/piel.htm">piel</a> del hospedador mientras se alimentan. Los parásitos son frotados sobre la herida ocasionada por la picadura o sobre la conjuntiva, al rascarse. Los organismos se desarrollan después dentro de los macrófagos, y finalmente en las <a href="file:///E:/muscular.htm">células musculares</a>.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><em><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Leishmania donovani</span></em><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> , el agente de la enfermedad denominada kalaazar, se multiplica en las células reticuloendoteliales del <a href="file:///E:/inte2.gif">bazo</a>, <a href="file:///E:/higado.htm">hígado</a>, <a href="file:///E:/osea.gif">medula ósea</a> y <a href="file:///E:/circu.htm#linfati">ganglios linfáticos</a>. Los productos microbianos que dañan al hospedador no han sido identificados todavía. </span></span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 7.5pt; padding-right: 7.5pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 7.5pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los parásitos de la malaria, tras la inyección por el mosquito, se desarrollan primeramente en células parenquimatosas del <a href="file:///E:/higado.htm">hígado</a> y luego dentro de los eritrocitos o glóbulos rojos. Los efectos patológicos de la infección se producen principalmente durante la última fase. Se desarrolla una <a href="file:///E:/anemia.htm">anemia</a> como consecuencia de la destrucción de <a href="file:///E:/circu.htm#sangre">glóbulos rojos</a>, pero la <a href="file:///E:/anemia.htm">anemia</a> que se ve en la malaria no es suficiente para explicar los síntomas de la enfermedad. Más bien parece que durante el ciclo dentro de los <a href="file:///E:/circu.htm#sangre">glóbulos rojos</a> son liberados factores que causan daños en la <a href="file:///E:/osea.gif">medula ósea</a>, <a href="file:///E:/inte2.gif">bazo</a>, <a href="file:///E:/excetor.htm">riñón</a> y otros órganos. Todavía no se sabe si estos factores son productos del parásito o del <o:p></o:p></span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 3.75pt; padding-right: 3.75pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 3.75pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">hospedador. Las enfermedades causadas por parásitos transmitidos por insectos están restringidas a las regiones del mundo que constituyen los hábitats naturales de sus insectos vectores. Así pues, la enfermedad del sueño se encuentra solamente en partes de África, y la enfermedad de Chagas se encuentra sólo en ciertas regiones de América Central y del Sur. La malaria, sin embargo, puede existir casi en cualquier parte del mundo, como consecuencia de la extensa distribución </span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">del mosquito <em>Anopheles</em>, Pero como en muchas regiones de las zonas templadas se ha conseguido el control o erradicación de Anopheles, hoy día la malaria está generalmente limitada a los trópicos y subtrópicos.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">C) </span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Enfermedad venérea por el protozoo <em>Trichomonas</em></span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Trichomonas vaginalis</span></i></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> infecta la uretra y la próstata de los varones, así como la vagina de las hembras. Los organismos, no forman cistos y no pueden sobrevivir mucho tiempo fuera del cuerpo; el contacto sexual es, por lo tanto, el único medio de transmisión. Los parásitos y los daños que causan están restringidos a los tractos genitourinarios; en las mujeres las infecciones pasan con frecuencia inadvertidas.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="Blockquote"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Gonorrea:</span><span lang="ES-MX"><o:p></o:p></span></span></div><div class="Blockquote"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Agente etiológico</span><i><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">: Neisseria gonorrhoeae </span></i><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(gonococo)</span></span></div><div class="Blockquote" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Patogenia: </span><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">El gonococo es transmitido por contacto sexual; los niños recién nacidos pueden adquirir una infección ocular grave al pasar por el canal del parto de una madre con gonorrea.</span></span></div><div class="Blockquote" style="text-align: justify;"><span lang="ES-MX" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Después del contacto sexual, el gonococo penetra en el tracto genitourinario; la infección está generalmente restringida a los órganos reproductores, pero puede producir septicemia (multiplicación de bacterias en el torrente sanguíneo). <o:p></o:p></span></div><div class="Blockquote" style="text-align: justify;"><span lang="ES-MX" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Sífilis:<o:p></o:p></span></div><div class="Blockquote"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Agente etiológico</span><i><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">: Treponema pallidum</span></i></span></div><div class="Blockquote" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Patogenia:</span><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> Esta bacteria es transmitida por contacto sexual; puede ser también transmitida al feto durante el embarazo.</span></span></div><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Después del contacto sexual, el microorganismo penetra en los tejidos epiteliales del órgano reproductor formando una lesión primaria local o "chancro". Las lesiones secundarias se desarrollan varias semanas más tarde en los ojos, huesos, articulaciones o en el Sistema Nervioso Central. Si no se trata, la enfermedad puede progresar y producir trastorno mental y la muerte. </span><br />
<table align="left" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 4.8pt; margin-right: 4.8pt; width: 732px;"><tbody>
<tr> <td colspan="4" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: windowtext; border-left-style: ridge; border-left-width: 2.25pt; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: windowtext; border-top-style: ridge; border-top-width: 2.25pt; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 548.95pt;" valign="top" width="732"><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">ALGUNAS ENFERMEDADES PRODUCIDAS POR PROTOZOOS</span></b></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: windowtext; border-left-style: ridge; border-left-width: 2.25pt; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 82.35pt;" valign="top" width="110"><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Grupo</span></b></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: initial; border-left-style: none; border-left-width: initial; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Especie</span></b></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: initial; border-left-style: none; border-left-width: initial; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Enfermedad</span></b></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: initial; border-left-style: none; border-left-width: initial; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Principal vía de transmisión</span></b></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="7" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 82.35pt;" valign="top" width="110"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Flagelados</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Giardia lamblia</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/cistos.htm"><b>Diarrea por flagelados</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Ingestión de cistos (contaminación fecal).</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Trichomonas vaginalis</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/tricho.htm"><b>Infecciones del tracto genitourinario</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Contacto sexual (enfermedad venérea).</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Trypanosma gambiense, T.rhodesiense, </span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/insvec.htm">Enfermedad del sueño</a> </span></b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(africana)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Mosca tsé-tsé (<i>Glossina palpalis</i>).</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Trypanosma cruzi</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/insvec.htm">Enfermedad de Chagas</a> </span></b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(americana)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Hemípteros triatómidos (chinches).</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Leishmania donovani</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/insvec.htm"><b>Kala-azar </b></a>(americana)</span></div></td> <td rowspan="3" style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Mosca de los arenales (<i>Phlebotomus</i>)</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Leishmania tropica</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Lesiones cutáneas, <a href="file:///E:/insvec.htm">leismaniosis</a> </span></b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(americana)</span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Leishmania braziliensis</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Infecciones nasofaríngeas, <a href="file:///E:/insvec.htm">leismaniosis</a> </span></b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">(americana)</span></span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="2" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 82.35pt;" valign="top" width="110"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Amebas</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Entamoeba histolytica</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/cistos.htm"><b>Disentería amebiana</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Ingestión de cistos (contaminación fecal).</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Naegleria sp.</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/amebas.htm"><b>Meningoencefalitis amebiana</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Penetración a través de las membranas mucosas.</span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 82.35pt;" valign="top" width="110"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Ciliados</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Balantidium coli</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/cistos.htm"><b>Disentería balantidiana</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Ingestión de cistos (contaminación fecal).</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="3" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 82.35pt;" valign="top" width="110"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Esporozoos</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Plasmodium falciparum, P.vivax, P.malariae, P.ovale</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/insvec.htm"><b>Malaria</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Mosquito <i>Anopheles</i> (hembra).</span></div></td> </tr>
<tr style="page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Toxoplasma gondii</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/cistos.htm"><b>Infecciones diseminadas</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Ingestión de cistos (contaminación fecal). Infección del feto a través de la placenta. ¿Inhalación?.</span></div></td> </tr>
<tr style="mso-yfti-lastrow: yes; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 104.3pt;" valign="top" width="139"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Isospora belli, I.huminis</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 131.75pt;" valign="top" width="176"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/cistos.htm"><b>Infecciones intestinales</b></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 230.55pt;" valign="top" width="307"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Ingestión de cistos (contaminación fecal).</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="Blockquote" style="margin-left: 0cm; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 18pt;">Enfermedades fúngicas</span></b></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las enfermedades fúngicas (producidas por hongos) del hombre son o bien <a href="file:///E:/micosis.htm">micosis</a>, causadas por verdadera infección, o bien <a href="file:///E:/toxomi.htm">toxomicosis</a> causadas por la ingestión de metabolitos fúngicos tóxicos.(estas últimas no las vamos a ver)</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoHeading7"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;">Las micosis</span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 11.25pt; padding-left: 11.25pt; padding-right: 11.25pt; padding-top: 11.25pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 11.25pt; mso-element-frame-vspace: 11.25pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Un pequeño número de hongos son capaces de causar enfermedades en el hombre por una verdadera infección. Para la mayoría de ellas la invasión del tejido del hospedador es accidental, ya que su hábitat normal es el suelo. Las excepciones son los dermatofitos, que residen en la epidermis, pelo y uñas; éstos son transmisibles de persona a persona o de un animal a una persona. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las micosis se clasifican generalmente de acuerdo con la profundidad de su penetración. <o:p></o:p></span></div><table align="left" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 4.8pt; margin-right: 4.8pt; width: 730px;"><tbody>
<tr> <td colspan="3" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: black; border-left-style: ridge; border-left-width: 2.25pt; border-right-color: black; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: black; border-top-style: ridge; border-top-width: 2.25pt; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 547.45pt;" valign="top" width="730"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">ALGUNAS MICOSIS SISTÉMICAS IMPORTANTES</span></div></td> </tr>
<tr> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: black; border-left-style: ridge; border-left-width: 2.25pt; border-right-color: black; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 125.9pt;" valign="top" width="168"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Organismo</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: initial; border-left-style: none; border-left-width: initial; border-right-color: black; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 213.5pt;" valign="top" width="285"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Patogenia</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: black; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: initial; border-left-style: none; border-left-width: initial; border-right-color: black; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 208.05pt;" valign="top" width="277"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Epidemiología</span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: ridge black 2.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss black 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 125.9pt;" valign="top" width="168"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Candida albicans</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge black 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge black 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss black 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 213.5pt;" valign="top" width="285"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Candida</span></i><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> es un miembro inocuo de la flora normal de las membranas mucosas (tejidos epiteliales) de los tractos respiratorio, gastrointestinal y genital femenino. En pacientes debilitados puede producir una enfermedad sistémica o lesiones localizadas en la piel, boca, vagina o pulmones.</span></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge black 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge black 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss black 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 208.05pt;" valign="top" width="277"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La mayoría de las personas albergan este microorganismo, por lo que la transmisión no es un factor de la enfermedad. La prevención exige el mantenimiento de las defensas. Las infecciones de <i>Candida </i>aparecen con frecuencia después de una toma prolongada de antibióticos.</span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: ridge black 2.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss black 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 125.9pt;" valign="top" width="168"><div class="MsoNormal"><i><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Cryptococcus neoformans</span></i></div></td> <td style="border-bottom: ridge black 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge black 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss black 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 213.5pt;" valign="top" width="285"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La infección se produce por vía respiratoria. La manifestación clínica más común es una meningitis crónica que puede ir acompañada de lesiones en la piel y en los pulmones. Los casos sin tratar conducen a la muerte.</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge black 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge black 2.25pt; border-top: none; mso-border-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss black 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss black 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 208.05pt;" valign="top" width="277"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las heces de las aves son la principal fuente de infección; la enfermedad no es transmisible de persona a persona.</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 3.0pt; mso-padding-alt: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; mso-table-layout-alt: fixed;"><tbody>
<tr> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 425.85pt;" valign="top" width="568"><h6><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;">Enfermedades producidas por virus</span></h6></td> <td style="padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 99.85pt;" valign="top" width="133"><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los virus dañan a sus hospedadores bien destruyendo las células dentro de las que se multiplican, bien desencadenando reacciones de <a href="file:///E:/inmu.htm">hipersensibilidad</a>. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">De acuerdo con sus vías de transmisión distinguimos los siguientes tipos de virus patógenos para el hombre:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los <strong>virus respiratorios</strong> son liberados en gotitas expulsadas e inician la infección en los tejidos superficiales del tracto respiratorio. Los <strong>virus entéricos</strong> son expulsados en las heces y se adquieren por ingestión de alimentos y bebidas contaminados. Los <strong>virus transmitidos por insectos</strong> (arbovirus, de «arthropod-borne virus») se multiplican tanto en los vertebrados como en los artrópodos, sirviendo estos últimos de vectores de transmisión; al alimentarse de sangre, inyectan los virus junto con saliva. Otros virus son dispersados bien <strong>por contacto directo</strong> entre individuos, bien por contacto con objetos contaminados. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los principales agentes víricos de enfermedades humanas se pueden clasificar, de acuerdo con sus vías de transmisión, o también según sus principales <strong>órganos diana</strong> (es decir, aquellos en los que se produce mayor daño por la replicación del virus). Los virus animales (es decir, los que parasitan a animales y al hombre) se clasifican a veces de acuerdo con esos órganos: por ejemplo, los que se multiplican primordialmente en el sistema nervioso central se denominan virus neurotrópicos y aquellos que producen lesiones prominentes en la piel se denominan virus dermatrópicos. Convendría hacer hincapié en que <strong>la subdivisión de los virus sobre la base de sus modos de transmisión o de sus órganos diana no está correlacionada con la subdivisión taxonómica de los virus en base a sus propiedades físico-químicas</strong>.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES">A)</span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> </span><span lang="ES"> </span><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">Mecanismos de daño celular: efectos citopáticos</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Los síntomas de la enfermedad vírica reflejan, en muchos casos, los cambios patológicos sufridos por las propias células infectadas. Tales cambios, que con frecuencia terminan en la <strong>muerte de la célula</strong>, son de dos tipos: <strong>morfológicos</strong>, en los que la membrana y las estructuras internas de la célula se rompen de una manera visible, y <strong>bioquímicos</strong>, en los que se alteran los procesos sintéticos y otras actividades fisiológicas celulares. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La naturaleza precisa de las <strong>lesiones bioquímicas</strong> inducidas por productos víricos es desconocida en la mayoría de los casos. En las <a href="file:///E:/inmu.htm">células fagocitarias</a>, gran parte del daño parece ser el resultado de la <strong>rotura de lisosomas</strong> que descargan sus enzimas líticos dentro del citoplasma, de otro modo protegido, de la célula. En otros tipos de células, <strong>las proteínas inducidas por el virus parecen bloquear el metabolismo de la célula hospedadora</strong> en diversos puntos, conduciendo a la detención de la síntesis normal de macromoléculas y encaminando los precursores metabólicos hacia las rutas de síntesis vírica. En algunas infecciones víricas se acumulan en el núcleo o en el citoplasma grandes masas de viriones o de subunidades víricas; estos <strong>cuerpos de inclusión</strong>, como son denominados, pueden llegar a ser tan grandes que causan daños mecánicos en la célula.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES">B)</span><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;"> Mecanismos de daño celular: respuesta inmunitaria</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Muchos virus desencadenan <strong>reacciones de <a href="file:///E:/inmu.htm">hipersensibilidad</a> del tipo retardado</strong>, produciendo <strong>daños tisulares</strong>. Algunos virus poseen antígenos que tienen reacciones cruzadas con los antígenos celulares del hospedador, es decir, <strong>los <a href="file:///E:/inmu.htm">anticuerpos</a> inducidos por los virus pueden reaccionar con un determinado tipo de célula hospedadora, produciendo una <a href="file:///E:/inmu.htm">enfermedad autoinmunitaria</a></strong>. Esto es lo que ocurre probablemente en las infecciones por virus que adquieren, durante el proceso de liberación, una envoltura constituida por la membrana hospedadora modificada. Esos viriones inducen anticuerpos que son activos no sólo contra ellos mismos, sino también contra células infectadas y no infectadas. En otras palabras, <strong>la asociación de antígenos víricos con la membrana hospedadora puede hacer que los constituyentes normales de las membranas se vuelvan antigénicos</strong></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES">C)</span><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;"> Defensas del hospedador: interferón</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Prácticamente todas las células animales, pero especialmente las de la medula ósea, del páncreas y los macrófagos son inducidas por la infección vírica a sintetizar y secretar una <strong>proteína que interfiere con la multiplicación del virus</strong>. Esta proteína, llamada <strong>interferón</strong>, <strong>interfiere con la multiplicación de todos los virus</strong>, no sólo con los del tipo que indujo su formación. Diferentes especies animales producen interferones diferentes, que protegen a las células de la misma especie animal de una manera mucho más efectiva que a las células de una especie distinta. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las células animales pueden ser inducidas a sintetizar interferón mediante RNA bicatenario, pero no por ninguna otra forma de ácido nucleico. Como todos los virus RNA producen intermediarios bicatenarios durante su replicación, su capacidad para inducir síntesis de interferón es fácil de explicar. Los virus DNA pueden también hacer que se produzca algo de RNA bicatenario, aunque no se sabe que esto sea necesario para su replicación o maduración. De hecho, tal RNA bicatenario ha sido encontrado en células infectadas con el virus vacunal (un virus DNA) y es efectivo en la inducción de interferón. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El interferón no actúa directamente inhibiendo la multiplicación del virus; más bien <strong>induce la formación de una segunda proteína llamada</strong> <strong>proteína antivírica</strong>, que <strong>es el verdadero inhibidor</strong>. El interferón induce la síntesis de proteína antivírica no sólo en la célula en que es sintetizado, sino también en las células circundantes a las cuales se difunde. Su campo de actividad en la defensa del hospedador se amplía, así grandemente. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La proteína antivírica parece inhibir la multiplicación del virus bloqueando la traducción del RNA mensajero del virus a proteínas víricas, lo cual podría explicar su capacidad para proteger tanto contra virus RNA como contra virus DNA. <o:p></o:p></span></div><table align="left" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; margin-left: 4.8pt; margin-right: 4.8pt; width: 779px;"><tbody>
<tr style="height: 34.5pt;"> <td colspan="3" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: windowtext; border-left-style: ridge; border-left-width: 2.25pt; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: windowtext; border-top-style: ridge; border-top-width: 2.25pt; height: 34.5pt; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 584.2pt;" valign="top" width="779"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">VIRUS DE ENFERMEDADES AGRUPADOS DE ACUERDO CON SUS VÍAS DE TRANSMISIÓN</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 34.5pt;"> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: windowtext; border-left-style: ridge; border-left-width: 2.25pt; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; height: 34.5pt; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 112.3pt;" valign="top" width="150"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Principal vía de transmisión</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: initial; border-left-style: none; border-left-width: initial; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; height: 34.5pt; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Virus</span></div></td> <td style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-color: windowtext; border-bottom-style: ridge; border-bottom-width: 2.25pt; border-left-color: initial; border-left-style: none; border-left-width: initial; border-right-color: windowtext; border-right-style: ridge; border-right-width: 2.25pt; border-top-color: initial; border-top-style: none; border-top-width: initial; height: 34.5pt; padding-bottom: 0cm; padding-left: 3pt; padding-right: 3pt; padding-top: 0cm; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Principales órganos diana</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 96.0pt; page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="4" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; height: 96.0pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 112.3pt;" valign="top" width="150"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Respiratoria</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 96.0pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="http://www.infogripe.com/">Gripe</a></span></div></td> <td rowspan="2" style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 96.0pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Tracto <a href="file:///E:/respira.htm">respiratorio</a></span></div></td> </tr>
<tr style="height: 17.25pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Parainfluenza</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 17.25pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="http://ns.netsalud.sa.cr/ms/estadist/enferme/saramp.htm">Sarampión</a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Tracto <a href="file:///E:/respira.htm">respiratorio</a> y <a href="file:///E:/piel.htm">piel</a></span></div></td> </tr>
<tr style="height: 17.25pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="http://www.planetavida.es/resp/resp_mat.shtml?artg_cd_artigo=3848">Paperas</a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/boca2.gif">Glándulas parotídeas</a>, <a href="file:///E:/reprodu.htm">testículos</a>, meninges.</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 69.0pt; page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="2" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; height: 69.0pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 112.3pt;" valign="top" width="150"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Entérica</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 69.0pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="http://tamushsc.tamu.edu/medmicro/poliosp.htm">Poliovirus</a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 69.0pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Mucosa <a href="file:///E:/intestino.gif">intestinal</a>, <a href="file:///E:/circu.htm#linfati">ganglios linfáticos</a>, <a href="file:///E:/nervio.htm">Sistema Nervioso Central</a>.</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 34.5pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 34.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/hepati.htm">Hepatitis</a> <a href="file:///E:/hepati.htm#hepatiA">A</a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 34.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/higado.htm">Hígado</a></span></div></td> </tr>
<tr style="height: 130.5pt; page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="4" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; height: 130.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 112.3pt;" valign="top" width="150"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Contacto directo</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 130.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/hepati.htm">Hepatitis</a></span><span lang="ES"> <a href="file:///E:/hepati.htm#hepatiA"><span style="font-family: 'Comic Sans MS';">B</span></a></span></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 130.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/higado.htm">Hígado</a></span></div></td> </tr>
<tr style="height: 17.25pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Herpes simple</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Membranas mucosas de la <a href="file:///E:/boca.gif">boca</a>.</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 43.5pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Rubéola</span></div></td> <td rowspan="2" style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/piel.htm">Piel</a> y otros muchos.</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 17.25pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Poxvirus</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 51.75pt;"> <td style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; height: 51.75pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 112.3pt;" valign="top" width="150"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/sida.htm">Virus de la Inmunodeficiencia Humana (V.I.H)</a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 51.75pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Se ve afectado el <a href="http://www.arrakis.es/~lluengo/inmunologia.html">Sistema Inmunológico</a>.</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 51.75pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" width="406"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 43.5pt; page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="2" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 112.3pt;" valign="top" width="150"><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Mordedura animal</span><span lang="ES"> </span></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: margin; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 7.05pt; mso-element-left: center; mso-element-top: -34.55pt; mso-element-wrap: around; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="http://www.pasteur.fr/recherche/rage/OLD/oldrabia.html">Rabia</a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/nervio.htm">Sistema Nervioso Central</a>.</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 17.25pt; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Arbovirus</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Muchos.</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 43.5pt; page-break-inside: avoid;"> <td rowspan="2" style="border-top: none; border: ridge windowtext 2.25pt; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 112.3pt;" valign="top" width="150"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Picadura de artrópodos</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES"><a href="http://es.dir.yahoo.com/Salud/Enfermedades/Dengue/"><span style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Dengue</span></a></span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 43.5pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/muscular.htm">Músculos</a>, <a href="file:///E:/osteo.htm">articulaciones</a>, <a href="file:///E:/linfatico3.gif">ganglios linfáticos</a> y <a href="file:///E:/piel.htm">piel</a>.</span></div></td> </tr>
<tr style="height: 17.25pt; mso-yfti-lastrow: yes; page-break-inside: avoid;"> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 167.15pt;" valign="top" width="223"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Fiebre amarilla</span></div></td> <td style="border-bottom: ridge windowtext 2.25pt; border-left: none; border-right: ridge windowtext 2.25pt; border-top: none; height: 17.25pt; mso-border-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-left-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; mso-border-top-alt: three-d-emboss windowtext 2.25pt; padding: 0cm 3.0pt 0cm 3.0pt; width: 304.75pt;" valign="top" width="406"><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/higado.htm">Hígado</a> y <a href="file:///E:/excetor.htm">riñones</a>.</span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">D)</span><b><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;"> Infecciones víricas latentes</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Algunos virus son <strong>capaces de persistir dentro de los tejidos del hospedador durante largo tiempo sin producir una enfermedad patente</strong>. Tales infecciones latentes pueden convertirse, en un momento dado, en enfermedades agudas debido a <strong>factores externos</strong> que alteran el equilibrio entre el hospedador y el parásito. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Estos acontecimientos parecen explicar los <strong>episodios recurrentes</strong> de infecciones de <a href="file:///E:/tabviru.htm"><strong>herpes simple</strong></a> en un determinado individuo, que son provocados por factores tales como la irradiación solar, la fatiga o la fiebre. Cierto número de enfermedades antes inexplicadas (por ejemplo, la <strong>panencefalitis esclerosante subaguda</strong> y el <strong>kuru</strong>) se ha visto ahora que aparecen a continuación de prolongados períodos (a veces, muchos años) de infección vírica latente. Estas enfermedades, llamadas <strong>infecciones por virus lentos</strong>, son aparentemente el resultado del lento desarrollo de respuestas de <strong>hipersensibilidad humoral y determinada por células </strong>en el transcurso del largo período de infección latente.</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 18pt;">Microbiología y enfermedad</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 4.5pt; padding-right: 4.5pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 4.5pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Como ya vimos , fue <a href="file:///E:/pasteur.htm">Louis Pasteur</a> quien demostró que algunas bacterias son la causa de ciertas enfermedades infecciosas o contagiosas. Antes de él, muchos científicos y médicos ya tenían argumentos en favor de la <strong>teoría de los gérmenes</strong> como causa de enfermedad. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><o:p></o:p></span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 0cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"><a href="file:///E:/koch.htm">Robert Koch</a>, médico microbiólogo alemán descubridor del agente causante de la <a href="file:///E:/bactgo.htm">tuberculosis</a> y del <a href="file:///E:/tabmicr.htm">cólera</a>, estableció los llamados <strong>postulados de Koch</strong> para las enfermedades infecciosas, que señalan:</span><span lang="ES"> </span></span></div><div class="Blockquote" style="margin-left: 54.0pt; mso-list: l1 level1 lfo19; mso-outline-level: 1; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX">1.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><em><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">El agente causante (el microorganismo) ha de encontrarse siempre asociado a la enfermedad.</span></em><span lang="ES-MX"> </span></span></div><div class="Blockquote" style="margin-left: 54.0pt; mso-list: l1 level1 lfo19; mso-outline-level: 1; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX">2.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><em><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">El microorganismo ha de ser aislado a partir de lesiones y obtenido en cultivo puro en el laboratorio.</span></em><span lang="ES-MX"> </span></span></div><div class="Blockquote" style="margin-left: 54.0pt; mso-list: l1 level1 lfo19; mso-outline-level: 1; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX">3.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><em><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Este cultivo puro inoculado a un animal susceptible debe producir enfermedad.</span></em><span lang="ES-MX"> </span></span></div><div class="Blockquote" style="margin-left: 54.0pt; mso-list: l1 level1 lfo19; mso-outline-level: 1; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX">4.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><em><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Se debe aislar el mismo microorganismo en cultivo puro realizado a partir de lesiones del animal infectado experimentalmente.</span></em><span lang="ES-MX"> </span></span></div><div class="Blockquote" style="margin-left: 54.0pt; mso-list: l1 level1 lfo19; mso-outline-level: 1; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES-MX">5.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><em><span lang="ES-MX" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Se debe demostrar la aparición de defensas específicas contra el agente causante tanto en el enfermo como en el animal infectado experimentalmente.</span></em><span lang="ES-MX"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El término <strong>infección</strong> implica acción competitiva y antagonista entre dos seres vivos, el <strong>huésped</strong> y el <strong>parásito</strong>. Si el parásito tiene éxito, aparece la enfermedad; cuando esto ocurre recibe el nombre de <strong>agente patógeno.<o:p></o:p></strong></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 4.5pt; padding-left: 4.5pt; padding-right: 4.5pt; padding-top: 4.5pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 4.5pt; mso-element-frame-vspace: 4.5pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">No deben confundirse los términos infección e <strong>infestación</strong>. Esta última palabra sólo indica presencia de parásitos animales sobre o dentro del cuerpo (ectoparásitos o endoparásitos).<o:p></o:p></span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 4.5pt; padding-left: 4.5pt; padding-right: 4.5pt; padding-top: 4.5pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 4.5pt; mso-element-frame-vspace: 4.5pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Por ejemplo: <em>un perro puede ester infestado de garrapatas y, sin embargo, no haber contraído ninguna enfermedad infecciosa. </em>Por otro lado, un parásito infestante como la pulga, el mosquito <em>Anopheles</em> o la garrapata, puede transmitir enfermedades microbianas como la <a href="file:///E:/peste.htm">peste</a>. En este caso se habla de insecto (o cualquier otro animal) <strong>vector</strong>. </span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La <strong>patogenicidad</strong> se puede definir como la capacidad que tienen los microorganismos para penetrar en el huésped y producirle enfermedad. Un microorganismo patógeno puede serlo en mayor o menor grado, hablándose entonces de <strong>virulencia</strong>. Así pues, un microbio será muy virulento si su capacidad para producir enfermedad es muy alta.</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">La virulencia de un agente patógeno depende de:</span><span lang="ES"> </span></span></div><ol start="1" style="margin-top: 0cm;" type="a"><li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Las propiedades inherentes al propio microorganismo.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
</ol><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">En algunos casos el microbio produce en el enfermo <strong>toxinas</strong> o sustancias venenosas para determinadas células del huésped. Esta toxina puede detectarse en la sangre del enfermo, hablándose entonces de <strong>toxemia</strong>.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">En otros casos, la enfermedad no se adquiere por toxinas sintetizadas por microbios en el organismo humano, sino por la <a href="file:///E:/toxin.htm">ingestión de alimentos contaminados con toxinas</a>.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">Otras veces no se producen toxinas, pero sí alteraciones fisiológicas y metabólicas variables según la enfermedad infecciosa, y que se manifiestan con unos síntomas determinados.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">La virulencia de algunos microorganismos se debe a determinadas <strong>enzimas que favorecen la capacidad de penetración</strong>. Así por ejemplo, la colagenasa destruye el colágeno de la piel, huesos, cartílagos o músculos. La lecitinasa provoca la lisis de los eritrocitos, y la coagulasa activa el proceso de coagulación de la sangre; todas estas acciones favorecen directa o indirectamente la expansión del agente patógeno en el huésped.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
</ul><ol start="2" style="margin-top: 0cm;" type="a"><li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">La <a href="file:///E:/inmu.htm">respuesta inmunitaria</a> de nuestro organismo.</span><span lang="ES"> </span></span></li>
</ol><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 20pt;">Síndrome de Inmunodeficiencia adquirida (SIDA) y virus de la inmunodeficiencia humana (VIH</span><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;">)</span><span lang="ES" style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 6.75pt; padding-right: 6.75pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 6.75pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 5.25pt; padding-left: 15.0pt; padding-right: 15.0pt; padding-top: 5.25pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 15.0pt; mso-element-frame-vspace: 5.25pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El VIH (virus de la inmunodeficiencia humana) es un miembro de la familia de virus conocida como Retroviridae (<strong>retrovirus</strong>), clasificado en la subfamilia de los Lentivirinae (<strong>lentivirus</strong>). Estos virus comparten algunas propiedades comunes: </span></div><ol start="1" style="margin-top: 0cm;" type="1"><li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">periodo de incubación prolongado</span></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> antes de la aparición de los síntomas de la enfermedad</span><span lang="ES"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">infección de las células de la sangre y del sistema nervioso</span></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';"> </span></span></li>
<li class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">supresión del sistema inmunitario</span></strong><span lang="ES" style="font-family: 'Comic Sans MS';">. </span></span></li>
</ol><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La característica única que distingue a los retrovirus y permite su clasificación es la necesidad de transformar su información genética, que está en forma de ARN, en ADN (proceso de <strong>transcripción inversa</strong>) mediante una enzima que poseen, conocida como <strong>transcriptasa inversa</strong>. La infección humana por el virus VIH produce una compleja enfermedad denominada <strong>síndrome de inmunodeficiencia adquirida (SIDA)</strong>, que <strong>puede tardar en desarrollarse más de diez años</strong>. El descubrimiento de la relación entre el síndrome de inmunodeficiencia adquirida y la infección por VIH se atribuye al grupo dirigido por <strong>Luc Montagnier</strong> del <strong>Instituto <a href="file:///E:/pasteur.htm">Pasteur</a></strong> de París, en 1983. Otros investigadores estuvieron implicados en el descubrimiento, como el equipo de <strong>Robert Gallo</strong></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtopNFgXQwQ0oHviKAhqSQ_dEiRjv4IYpTqh0bErk9MO_PcVAmBFrwJ1EEqWxnzrSnenIWtvRbYzLPr5vMrXReA8NRUWVT66jPbp_hAlqTXwG4_DlsmpKntAqIhb4d6gu3XqMOowv08J4/s1600/Dibujo11.bmp" imageanchor="1" style="background-color: #b6d7a8; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtopNFgXQwQ0oHviKAhqSQ_dEiRjv4IYpTqh0bErk9MO_PcVAmBFrwJ1EEqWxnzrSnenIWtvRbYzLPr5vMrXReA8NRUWVT66jPbp_hAlqTXwG4_DlsmpKntAqIhb4d6gu3XqMOowv08J4/s320/Dibujo11.bmp" width="320" /></span></a></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><br />
</span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 0cm; padding-left: 6.75pt; padding-right: 6.75pt; padding-top: 0cm;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 6.75pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><o:p></o:p></span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 5.25pt; padding-left: 15.0pt; padding-right: 15.0pt; padding-top: 5.25pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 15.0pt; mso-element-frame-vspace: 5.25pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La cubierta externa del VIH es un envoltorio de lípidos que proceden de la membrana celular. Sobresalen de esta cubierta las glicoproteínas transmembrana virales gp41 y las glicoproteínas de cubierta gp120, que permiten la unión del VIH a las células diana. En el interior de la cubierta, la proteína del núcleo viral p17 constituye la matriz del virión, y la proteína del core p24 forma un nucleoide interno de forma cilíndrica. Este nucleoide tiene en su interior dos hebras del genoma viral ARN (el material genético del virus VIH), y la enzima transcriptasa inversa.</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El VIH infecta a las células que tengan en su superficie la molécula CD4 (una proteína que pertenece a algunas células del sistema inmunológico y que el VIH utiliza como receptor). La gp120 viral reconoce y se une específicamente al CD4, y de este modo el virus se une a la membrana celular. Tras esta unión, el nucleoide viral se introduce en la célula y, mediante el proceso de transcripción inversa, el ARN viral se transforma en ADN de doble hebra. Este ADN viral es transportado al núcleo de la célula, donde se inserta o se integra al ADN de los cromosomas de la célula. Cuando se producen los estímulos necesarios, se desencadena el proceso de formación de nuevos viriones. El ADN viral integrado en los cromosomas de la célula huésped se sirve de los mecanismos de replicación de ésta para su transcripción a ARN mensajero (mARN) y a nuevas hebras de ARN genómico viral. Se produce entonces la traducción del mARN viral a proteínas virales, y el ensamblaje de viriones nuevos dentro de la célula. Las partículas de VIH así creadas se liberan de la célula tomando en su salida parte de la membrana de la célula para utilizarla como cubierta. La replicación del VIH puede producir la muerte de los linfocitos T CD4 (uno de los distintos tipos de glóbulos blancos). La destrucción de los linfocitos T CD4 paraliza el sistema inmunológico, y este es el mecanismo por el que la infección por VIH produce SIDA.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_XMQbgKi2eazSNTChnb993NiuWYHRfnOiKLtfCjUTBLiFPfC9Df8ik3rLtmVTqnq3c8m5DmFyMXkaQSuMVE9_5_TbinPjoxsCLdZxf0dJgRJ0yGR0MtrhICHtEIE_VddvQaKGB8pEzmw/s1600/Dibujo12.bmp" imageanchor="1" style="background-color: #b6d7a8; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_XMQbgKi2eazSNTChnb993NiuWYHRfnOiKLtfCjUTBLiFPfC9Df8ik3rLtmVTqnq3c8m5DmFyMXkaQSuMVE9_5_TbinPjoxsCLdZxf0dJgRJ0yGR0MtrhICHtEIE_VddvQaKGB8pEzmw/s320/Dibujo12.bmp" width="320" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">La enfermedad: Síndrome de inmunodeficiencia adquirida (SIDA)</span></b></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Una persona infectada (<strong>seropositiva</strong> o portadora del VIH) puede encontrarse en uno de estos tres estadios, dependiendo del estado de su sistema inmune: (los porcentajes indican la proporción en cada uno de los estadios de la infección)</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Un <strong>portador asintomático </strong>es aquella persona que se encuentra infectada por el VIH y que sin embargo no presenta ningún síntoma relacionado con el VIH, ya que el virus se encuentra latente, "dormido". Algunas de estas personas enfermarán en un futuro; sin embargo, otras no lo harán. Normalmente los síntomas aparecen varios años después de haberse infectado.</span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 7.5pt; padding-left: 7.5pt; padding-right: 7.5pt; padding-top: 7.5pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 7.5pt; mso-element-frame-vspace: 7.5pt; mso-element-left: .05pt; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Las siglas <strong>CRS</strong> significan <strong>Complejo Relacionado con el SIDA</strong>. Las personas que presentan CRS tienen algunos síntomas relacionados con la infección por el VIH, ya que el virus se ha activado, ha comenzado a destruir linfocitos y, por tanto, ha debilitado el sistema inmune. Estos síntomas (fiebre, aumento del tamaño de los ganglios linfáticos...) no cumplen, sin embargo, los requisitos necesarios para poder afirmar que la persona está enferma de SIDA. Algunas personas con CRS desarrollarán en el futuro SIDA. Otras, en cambio, no lo harán.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Es el estado final de la infección crónica producida por el retrovirus VIH (virus de la inmunodeficiencia humana). El <strong>SIDA</strong> es una enfermedad que <strong>anula la capacidad del sistema inmunológico </strong>para defender al organismo de múltiples microorganismos, produciéndose <strong>graves infecciones</strong>. Se caracteriza por <strong>astenia y pérdida de peso</strong> importantes, y con frecuencia por <strong>complicaciones neurológicas</strong> debidas a la lesión de las células cerebrales. También una elevada incidencia de ciertos cánceres, especialmente el <strong>sarcoma de Kaposi</strong>; uno de sus primeros síntomas consiste en la aparición de <strong>lesiones violáceas en la piel</strong>. Otros tumores frecuentes son los <strong>linfomas</strong> de células B.</span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 7.5pt; padding-left: 7.5pt; padding-right: 7.5pt; padding-top: 7.5pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 7.5pt; mso-element-frame-vspace: 7.5pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El SIDA <strong>se transmite por la sangre, por contacto homo o heterosexual, a través de la placenta desde la madre infectada al feto y posiblemente a través de la leche de la madre infectada</strong>. Las <strong>transfusiones sanguíneas</strong> fueron una vía de transmisión importante antes de que se desarrollara una prueba fiable para la detección del virus en sangre. Uno de los mecanismos principales de transmisión y difusión de la enfermedad es el <strong>uso por drogadictos de agujas contaminadas </strong>con sangre infectada. <strong>La simple convivencia (sin relaciones sexuales y sin compartir objetos personales como maquinillas de afeitar o cepillos de dientes) y la donación de sangre, no son factores de riesgo para la infección</strong>. En los países occidentales, el mayor número de casos se ha producido por transmisión homosexual, a diferencia de lo que sucede en España, donde el mayor número de casos se debe a la transmisión heterosexual. El virus VIH permanece silente durante un tiempo variable en el interior de las células T infectadas, y puede tardar hasta diez años en iniciarse la enfermedad.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Hasta el momento se han aislado <strong>varias cepas del virus VIH</strong>, el cual está experimentando continuamente mutaciones genéticas. Estas mutaciones producen cambios continuos en la envuelta externa del virus, aquella contra la cual el sistema inmune humano puede desarrollar anticuerpos. <strong>Las mutaciones continuas dificultan la elaboración de una vacuna </strong>protectora frente a todas las cepas del virus. No obstante, en muy poco tiempo se ha obtenido un enorme progreso en el conocimiento de la estructura molecular del virus, sus modos de transmisión y sus mecanismos patogénicos.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">Se están llevando a cabo muchas investigaciones para descubrir tratamientos eficaces tanto para los enfermos como para aquellas personas infectadas que aún no han desarrollado la enfermedad. El <strong>AZT</strong> (azidotimidina o zidovudina), desarrollado en 1986-1987, ha sido el primer fármaco capaz de controlar parcialmente la replicación del virus y los síntomas de la enfermedad. No obstante, <strong>las estadísticas clínicas indican que por el momento ningún individuo con SIDA sobrevive a largo plazo</strong>.</span></div><div><table cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 7.5pt; padding-left: 7.5pt; padding-right: 7.5pt; padding-top: 7.5pt;" valign="top"><div class="MsoNormal"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 4.5pt; padding-left: 4.5pt; padding-right: 4.5pt; padding-top: 4.5pt;" valign="top"><div class="MsoNormal"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; mso-outline-level: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div><table align="right" cellpadding="0" cellspacing="0" hspace="0" vspace="0"><tbody>
<tr> <td align="left" style="padding-bottom: 4.5pt; padding-left: 4.5pt; padding-right: 4.5pt; padding-top: 4.5pt;" valign="top"><div class="MsoNormal" style="mso-element-anchor-horizontal: column; mso-element-anchor-vertical: paragraph; mso-element-frame-hspace: 4.5pt; mso-element-frame-vspace: 4.5pt; mso-element-left: right; mso-element-top: .05pt; mso-element-wrap: auto; mso-element: frame; mso-height-rule: exactly; text-align: justify;"></div></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El SIDA ha planteado muchos <strong>dilemas legales y éticos</strong>: como ejemplo se puede mencionar el análisis de anticuerpos en todos los ciudadanos o en poblaciones particulares (por ejemplo, en los suscriptores de seguros de vida), la discriminación en la vivienda, el trabajo o los tratamientos médicos, y la confidencialidad en el manejo de datos clínicos, o la notificación a las parejas sexuales.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13; font-family: 'Comic Sans MS';">El primer caso de SIDA fue descrito en Nueva York en 1979, pero el origen viral de la enfermedad no se estableció hasta 1983-1984 por <strong>Luc-Montaigner</strong> en el <strong>Instituto <a href="file:///E:/pasteur.htm">Pasteur</a></strong> de París. Muy poco después se dispuso de una prueba para la detección de anticuerpos VIH en el suero de las personas infectadas, lo cual permitió investigar los mecanismos de transmisión del virus, su origen y sus mecanismos patogénicos. Algunos virus parecidos al VIH producen infecciones en determinados monos africanos; este hecho, y la alta incidencia de infección en algunas poblaciones centroafricanas, ha sugerido la discutible opinión de que el virus se originó en ese continente. En 1990 la <a href="file:///E:/oms.htm">Organización Mundial de la Salud</a> (<a href="file:///E:/oms.htm">OMS</a>) anunció que a finales de 1989 se habían descrito en todo el mundo un total de 203.599 casos de SIDA, y se estimaba la cifra actual en aproximadamente un millón de personas que padecían o habían padecido la enfermedad. Las más recientes estimaciones de la <a href="file:///E:/oms.htm">OMS</a> elevan el número de seres humanos infectados por el VIH a 8-10 millones de adultos y 1 millón de niños.<strong> España es el país europeo con mayor incidencia de la enfermedad (en 1998 hay unos 50.000 afectados)</strong>, y ocupa el segundo lugar (tras EEUU) en número de casos en el mundo occidental. En la actualidad el 95% de los casos de SIDA se dan en países del "Tercer Mundo"</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><o:p>Entrada añadida por :</o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><o:p>Omar Leonel Niño Ramírez</o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><o:p>CI 19878739</o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8; color: #274e13;"><o:p>Electrónica del Estado Sólido</o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES" style="background-color: #b6d7a8;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 15px;">www.juntadeandalucia.es/.../Resumen<b>Enfermedades</b>ICCSalud2</span></o:p></span></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-47071056864853061612011-01-19T07:21:00.000-08:002011-01-19T07:21:34.915-08:00FACTORES QUE AFECTAN A LA SUPERVIVENCIA DE LOS MICROORGANISMOS EN LOS ALIMENTOS<span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b></b></span><br />
<div align="JUSTIFY"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">1.- TEMPERATURA..</span></b></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Según su comportamiento frente a la temperatura, los organismos pueden ser térmofilos, mesófilos y psicrotrofos. </span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">1.1.- <u>Refrigeración.</u></span></b></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;"><u></u></span></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- A temperaturas inferiores a la óptima, la velocidad de crecimiento de los microorganismos disminuye y los periodos de latencia se alargan mucho.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- A una temperatura de refrigeración (0 - 5º C) los organismos psicrófilos crecen más rápidamente que los mesófilos. Po tanto, la baja temperatura supone un factor de selección de la flora del alimento de gran importancia.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Cuando se enfría rápidamente un alimento muchas de las bacterias mesófilas que normalmente resistirían la temperatura de refrigeración, mueren como consecuencia del «choque de frío». Esto es más frecuente en Gram-negativas que en Gram-positivas.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- A baja temperatura las rutas metabólicas de los microorganismos se ven alteradas, como consecuencia de su adaptación al frío. Estos cambios metabólicos pueden dar lugar a que se produzcan deterioros diferentes, causados por los mismos microorganismos a diferentes temperaturas.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- El deterioro de alimentos refrigerados se produce por microorganismos psicrofilos porque, aunque sus velocidades de crecimiento son lentas, los periodos de almacenamiento son muy prolongados.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Los microorganismos patógenos son, en su mayoría, mesófilos y no muestran crecimiento apreciable, ni formación de toxinas, a temperaturas de refrigeración correctas. Ahora bien, si la temperatura no es controlada rigurosamente puede producirse un desarrollo muy peligroso rápidamente.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">1.2.- <u>Congelación.</u></span></b></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;"><u></u></span></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La congelación detiene el crecimiento de todos los microorganismos. Los superiores (hongos, levaduras, helmintos) son más sensibles que las bacterias y mueren.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- A temperaturas más bajas (-30º C) la supervivencia de las bacterias es mayor que en temperaturas de congelación más altas (-2 a -10º C), sin embargo estas temperaturas también deterioran el alimento más que las más bajas.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La congelación puede producir lesiones subletales en los microorganismos contaminantes de un alimento. Este aspecto hay que considerarlo al hacer control microbiológico.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Durante la congelación la carga microbiana continua disminuyendo. Sin embargo, las actividades enzimáticas de las bacterias pueden continuar dando lugar a más deterioro.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Tras la congelación los microorganismos supervivientes pueden desarrollarse en un ambiente en el que la rotura de la integridad estructural del alimento como consecuencia de la congelación puede producir un ambiente favorable para el deterioro microbiano.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">1.3.- <u>Altas temperaturas.</u></span></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;"><u></u></span></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Las temperaturas superiores a las de crecimiento óptimo producen inevitablemente la muerte del microorganismo o le producen lesiones subletales. Las células lesionadas pueden permanecer viables; pero son incapaces de multiplicarse hasta que la lesión haya sido reparada.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Aunque se han observado excepciones, está perfectamente establecido que la cinética de termodestrucción bacteriana es logarítmica.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Se pueden determinar para cada microorganismo y alimento los valores de termodestrucción D y z.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La velocidad de termodestrucción se ve afectada por factores intrínsecos (diferencia de resistencia entre esporas y células vegetativas), factores ambientales que influyen el crecimiento de los microorganismos (edad, temperatura, medio de cultivo) y factores ambientales que actúan durante el tratamiento térmico (pH, aw tipo de alimento, sales, etc.).</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span style="background-color: #f4cccc; font-family: Tahoma; font-size: 20pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;">Temperaturas de crecimiento mínima y máxima de especies representativas de bacterias y arqueas</span></span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span style="background-color: #f4cccc; font-family: Tahoma; font-size: 20pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo53VjLsWv_vIhBKj2ub0HOO2r3GgdBqiR-FAYUsENA9UG6AoPKf6EXqOy1DZumMP0jSjs-Wm3QLHGg9CvZvDaPaHJHvZAbvULBCya-kbW87kFgjdnmPTHsldDX5z5FiKjR_lo29N1YcI/s1600/Dibujo8.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;"><img border="0" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo53VjLsWv_vIhBKj2ub0HOO2r3GgdBqiR-FAYUsENA9UG6AoPKf6EXqOy1DZumMP0jSjs-Wm3QLHGg9CvZvDaPaHJHvZAbvULBCya-kbW87kFgjdnmPTHsldDX5z5FiKjR_lo29N1YcI/s320/Dibujo8.bmp" width="320" /></span></a></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span style="background-color: #f4cccc; font-family: Tahoma; font-size: 20pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;"><br />
</span></span></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">2.- RADIACION ULTRAVIOLETA.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La radiación ultravioleta produce una disminución exponencial en el número de células vegetativas o de esporas vivas con el tiempo de irradiación. Por tanto se pueden calcular los valores D para la irradiación.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Existe una falta de información precisa sobre la susceptibilidad de las diferentes especies microbianas a la radiación U.V.: diferentes cepas de una misma especie pueden tener una resistencia distinta.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- El mayor valor del tratamiento con radiaciones U.V. se encuentra en el saneamiento del aire, aunque también pueden aplicarse para esterilizar superficies de alimentos o para el equipo de los manipuladores de alimentos.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">3.-RADIACION IONIZANTE.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La radiación ionizante es altamente letal, puede ajustarse su dosis para producir efectos pasteurizantes o esterilizantes y su poder de penetración es uniforme.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Es letal por destrucción de moléculas vitales de los microorganismos, esto los consigue sin producción de calor, por lo que los alimentos se conservan frescos. La mayoría de los daños son a nivel ADN.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La sensibilidad a la radiación de los microorganismos difiere según las especies e incluso según las cepas, aunque las diferencias de resistencia entre cepas de una mismas especie son generalmente lo suficientemente pequeñas para no tenerlas en cuenta a efectos prácticos.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Las bacterias Gram-negativas son generalmente más sensibles a la irradiación que las Gram-positivas y las esporas aún más resistentes.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- En general, la resistencia a la radiación de los hongos es del mismo orden que la de las formas vegetativas bacterianas.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Los virus son aún más resistente que las bacterias a la radiación.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">4.- ACTIVIDAD DE AGUA REDUCIDA.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Los microorganismos requieren la presencia de agua, en una forma disponibles, para que puedan crecer y llevar a cabo sus funciones metabólicas. La mejor forma de medir la disponibilidad de agua es mediante la actividad de agua (aw). La aw de un alimento puede reducirse aumentando la concentración de solutos en la fase acuosa de los alimentos mediante la extracción del agua o mediante la adición de solutos.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La deshidratación es un método de conservación de los alimentos basado en la reducción de la aw, durante el curado y el salazonado, así como en el almíbar y otros alimentos azucarado son los solutos los que, al ser añadidos, descienden la aw.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">-Un pequeño descenso de la aw es, a menudo, suficiente para evitar la alteración del alimento, siempre que esta reducción vaya acompañada por otros factores antimicrobianos.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La mayoría de las bacterias y hongos crece bien a aw entre 0,98 y 0,995; a valores aw más bajos la velocidad de crecimiento y la masa celular disminuyen a la vez que la duración de la fase de latencia aumenta hasta llegar al infinito (cesa el crecimiento).</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Algunos tipos de microorganismos son capaces de crecer en condiciones de alto contenido de sal (Baja aw). Dependiendo de la capacidad de supervivencia a baja aw se denominan osmófilos, xerófilos y halófilos (según va aumentando su requerimiento de sal).</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La baja aw reduce también la tasa de mortalidad de las bacterias: una baja aw protege los microorganismos durante tratamientos térmicos.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">5.- pH Y LA ACIDEZ.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- En general, la presencia de ácidos en el alimento produce una drástica reducción de la supervivencia de los microorganismos. Los ácidos fuertes (inorgánicos) producen una rápida bajada del pH externo, aunque su presencia en la mayoría de los alimentos es inaceptable. Los ácidos orgánicos débiles son más efectivos que los inorgánicos en la aciclificación del medio intracelular; se supone que esto ocurre porque es más fácil su difusión a través de la membrana celular en su forma no disorciada (lipofílica) y posteriormente se disocian en el interior de la célula inhibiendo el transporte celular y la actividad enzimática.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La mayoría de los microorganismos crecen a pH entre 5 y 8, en general de hongos y las levaduras son capaces de crecer a pH más bajos que las bacterias. Puesto que la acidificación del interior celular conduce a la pérdida del transporte de nutrientes, los microorganismos no pueden generar más energía de mantenimiento y, a una velocidad variable según las especies, se produce la muerte celular.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;"><br />
</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span style="background-color: #f4cccc; font-family: Tahoma; font-size: 20pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;">Valores mínimo, óptimo y máximo de pH en la multiplicación de diversas bacterias y arqueas</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP5U9Wm3osWjc_fixx46GvTrJTllrY6qRSymIksMcn_pohDFMFaAxXSHONcY9DGX802Vvy-vk20FINLWAq4cR5Q-V-qsMEdmXaZjkbXgtCNK46wRFHgWFdw0IiKGq2_CqxpNTg65_PzHQ/s1600/Dibujo9.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP5U9Wm3osWjc_fixx46GvTrJTllrY6qRSymIksMcn_pohDFMFaAxXSHONcY9DGX802Vvy-vk20FINLWAq4cR5Q-V-qsMEdmXaZjkbXgtCNK46wRFHgWFdw0IiKGq2_CqxpNTg65_PzHQ/s320/Dibujo9.bmp" width="320" /></span></a></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span style="background-color: #f4cccc; font-family: Tahoma; font-size: 20pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;"><br />
</span></span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">6.- POTENCIAL REDOX</span>.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Se piensa que el potencial redox es un importante factor selectivo en todos los ambientes, incluidos los alimentos, que probablemente influye en los tipos de microorganismos presentes y en su metabolismo. El potencial redox indica las relaciones de oxígeno de los microorganismos vivos y puede ser utilizado para especificar el ambiente en que un microorganismo es capaz de generar energía y sintetizar nuevas células sin recurrir al oxígeno molecular: los microorganismos aerobios requieren valores redox positivos y los anaerobios negativos. cada tipo de microorganismo sólo puede vivir en un estrecho rango de valores redox.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">7.- ACIDOS ORGANICOS.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La actividad antimicrobiana de un ácido orgánico o de su éster se debe a las moléculas no disociadas de este compuesto, porque esta forma molecular es la más soluble en las membranas celulares, por esto sólo los ácidos orgánicos lipofílicos tienen actividad antimicrobiana.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Estos compuesto inhiben el crecimiento de los microorganismos o los matan por interferir con la permeabilidad de la membrana celular al producir un desacoplamiento del transporte de substratos y el transporte de electrones de la forforilación oxiclativa. como consecuencia de esto las bacterias no pueden obtener energía y mueren.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La mayorías de los ácidos orgánicos resultan poco eficaces como ínhibidores del crecimiento bacteriano a los pH de 5.5 a 5.8, y son más eficaces a altas concentraciones y pH más bajos. (Cuando el estado disociado del ácido es más infrecuente). Su empleo más frecuente es como micostáticos.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- De todos los ácidos el más efectivo es el acético.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">8.- SALES DE CURADO Y SUBSTANCIAS ANALOGAS.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Las sales de curado son el cloruro sódico y los nitratos o nitritos de sodio y potasio; estos productos modifican el alimento base en el color, aromas, textura y sensibilidad al crecimiento microbiano.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- A las concentraciones y bajo las condiciones corrientemente utilizadas, los agentes de curado no causan una destrucción microbiana rápida; más bien retrasan o previenen el desarrollo de los microorganismos perjudiciales de los productos sin tratar por el calor y el de los termotolerantes no esporulados y evitan el desarrollo de las esporas que sobreviven al tratamiento térmico más drástico aplicado a ciertos productos curados.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Se desconoce el mecanismos exácto de la inhibición de las bacterias por el nitrito que, aunque no previene la germinación de las esporas, evita su desarrollo.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; font-family: Arial;"><b><div align="JUSTIFY"><span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394; font-size: large;">9.- GASES COMO CONSERVADORES.</span></div></b></span><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- Diversos gases y vapores naturales o artificiales destruyen o inhiben los microorganismos. El nitrógeno y el oxígeno se usan con frecuencia en el envasado y almacenamiento de los alimentos pero su fin primario no es la inhibición de los microorganismos; diversos gases son poderosos biocidas y se han utilizado con éxito en la desinfección de hospitales, establos y compartimentos de barcos o como fumigantes del suelo, pero no se han aplicado a los alimentos.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- El CO2 inhibe el crecimiento de microorganismos sobre los alimentos con eficiencia creciente cuanto más desciende la temperatura. Este efecto se manifiesta tanto en bacterias como en hongos por un incremento de la fase de latencia y del tiempo de generación durante la fase logarítmica. Su mecanismos de inhibición no se conoce con claridad, aunque se debe a la presencia del CO2 (y quizá a la formación de ácido carbónico) y no a la ausencia de oxígeno. Los mohos y las levaduras son alga más resistentes al CO2 que las bacterias (las Gram-negativas más sensibles que las Gram-positivas).</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- La actividad antimicrobiana del dióxido de azufre está relacionada con la forma molecular no ionizadas: no se conoce un modo de acción, aunque este gas es muy reactivo y probablemente interacciona con muchos componente celulares. Su acción tóxica es selectiva: las bacterias son más resistentes que los mohos y las levaduras, por la que este gas se emplea frecuentemente como antifúngico.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">- El óxido de etileno resulta muy tóxico para los microorganismos y su actividad está relacionada con su acción como agente alquilante. Los mohos y levaduras son más sensibles que las bacterias y estas que las esporas.</span></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiauUqdnrkSKrDaBg7WGezsLSLa9Xqh42JqQ45h07IEpC-ADaLrEYeJ5h2PdYQsxHzyG6LkYNxxs_qZEknA0fRZac1l7PquLne-W1feCmK6mziDwhUf9uIAZLIRPBqUELwezfYxn-r494/s1600/Dibujo7.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;"><img border="0" height="157" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiauUqdnrkSKrDaBg7WGezsLSLa9Xqh42JqQ45h07IEpC-ADaLrEYeJ5h2PdYQsxHzyG6LkYNxxs_qZEknA0fRZac1l7PquLne-W1feCmK6mziDwhUf9uIAZLIRPBqUELwezfYxn-r494/s320/Dibujo7.bmp" width="320" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">Entrada añadida por:</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">CI 19878739</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">Electrónica del Estado Sólido</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="http://www.unavarra.es/genmic/curso%20microbiologia%20general/09-factores%20de%20supervivencia.htm"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #f4cccc; color: #0b5394;">http://www.unavarra.es/genmic/curso%20microbiologia%20general/09-factores%20de%20supervivencia.htm</span></a></div><div align="JUSTIFY" style="font-family: Arial;"><br />
</div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-34739712159431209572011-01-19T07:00:00.000-08:002011-01-19T07:00:26.972-08:00Metabolismo Bacteriano<div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>METABOLISMO:</b> conjunto de reacciones o transformaciones químicas que ocurren en una célula o en un microorganismo. Está constituido por:</span></div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;">- <b>ANABOLISMO:</b> conjunto de reacciones químicas encaminadas a la síntesis de componentes celulares. Son reacciones de biosíntesis, que consecuentemente requieren energía.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;">- <b>CATABOLISMO:</b> conjunto de reacciones de degradación de sustancias en las que se produce (o libera) energía.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7jHy1NQsEh_3JlBGttuyz-1PsVr2l9oeMiV_GpgTpV826auI5UxY_PKNY00wKrdcjmDhGbtnpCYzCRQe0EXUdQEeS27VyOJWrDUDo53f-bzhRmN3wQWYnqfY1gtCDIGZbDyuAROdH1bk/s1600/Dibujo5.bmp" imageanchor="1" style="background-color: white; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7jHy1NQsEh_3JlBGttuyz-1PsVr2l9oeMiV_GpgTpV826auI5UxY_PKNY00wKrdcjmDhGbtnpCYzCRQe0EXUdQEeS27VyOJWrDUDo53f-bzhRmN3wQWYnqfY1gtCDIGZbDyuAROdH1bk/s320/Dibujo5.bmp" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="background-color: #d0e0e3; text-align: justify;"><br />
</div><div style="background-color: #d0e0e3; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"> Como resultado de estos dos grupos de reacciones tiene lugar el crecimiento celular. Una célula, para crecer, necesita sintetizar los nutrientes que tienen en el ambiente, y por biosíntesis forma los componentes celulares. Los nutrientes son fuentes de C, N, O. La energía que se necesita para estas biosíntesis, procede del exterior y puede ser de diversa naturaleza: luz, compuestos orgánicos y compuestos inorgánicos. La mayoría de los microorganismos usan compuestos químicos orgánicos que son captados del ambiente, introducidos en la célula y degradados por catabolismo en sistemas más simples que la célula necesita (la célula los expulsa, más tarde, como productos de desecho). Esta energía se usa para el anabolismo y para otras funciones celulares, como puede ser el movimiento de los flagelos, transporte de solutos por la membrana. Los microorganismos se puede clasificar atendiendo al tipo de metabolismo que realice. En concreto, se agrupan atendiendo a la fuente de energía que toman del medio o la fuente de C.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;"><b>Dependiendo de la energía que toman del medio para crecer, tenemos:</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;">- luz, fototrofos</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;">- compuestos químicos, quimiotrofos. Estos a su vez se pueden dividir según sea el compuesto químico que utilizan. Ambos obtienen energía de la oxidación del compuesto químico, por tanto, obtienen energía química.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;">- inorgánico: quimiolitótrofos </span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3;">- organico: quimioorganótrofos</span></div><div style="background-color: #d0e0e3; text-align: justify;"><br />
</div></span><br />
<div style="font-size: 8pt; text-align: left;"></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Dependiendo de la fuente de carbono (C</b>) (fuente de moléculas con C para usarlo como constituyente celular), tenemos:</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- anhidrido carbónico, sintetizan los constituyentes celulares a partir de dióxido de carbono.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Transforman compuestos inorgánicos en orgánicos, autotrofos.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- Utilizan compuestos orgánicos que ya han sido elaborados por otros organismos, heterótrofos.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigQF-GIS5_Hk_sA2gFZaTX9AasRZ_oOrvePHxB6pwUaWNPFV1PAPLXbhG5FAXEIRZNC6-BFeMI0xWA4S7DbQExpGclBPL-f8bGmbAPyGUAEc4ambmuDMm3_03zVrKJikhyIpEbdiXwKqE/s1600/Dibujo6.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigQF-GIS5_Hk_sA2gFZaTX9AasRZ_oOrvePHxB6pwUaWNPFV1PAPLXbhG5FAXEIRZNC6-BFeMI0xWA4S7DbQExpGclBPL-f8bGmbAPyGUAEc4ambmuDMm3_03zVrKJikhyIpEbdiXwKqE/s320/Dibujo6.bmp" width="320" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">La mayoría de los organismos autótrofos son los que obtienen su energía de la oxidación de compuestos químicos inorgánicos o de la luz.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><br />
<div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>FOTOAUTÓTROFOS:</b> Usan la luz como fuente de energía y el dióxido de carbono como fuente de carbono. Este grupo incluye a: plantas, algas, cianobacterias y bacterias verdes y rojas.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>LITOAUTÓTROFOS:</b> Usan compuestos químicos inorgánicos como fuente de energía y dióxido de carbono como fuente de carbono. Está formado exclusivamente por procariotas.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>QUIMIOHETERÓTROFOS:</b> Usan compuestos orgánicos como fuente de energía y fuente de carbono. Son: animales, protozoos, hongos y la mayoría de las bacterias. Estos son los grupos principales (y los microorganismos están presentes en todos) pero también puede haber microorganismos de los siguientes tipos:</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b> FOTOHETERÓTROFOS:</b> Usan la luz como fuente de energía y los compuestos orgánicos como fuente de carbono. Pertenecen a este grupo algunas bacterias rojas.</span></div><br />
<div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b> MECANISMO DE OBTENCIÓN DE ENERGÍA.</b> Las moléculas poseen enlaces químicos cuya energía puede ser utilizada por microorganismos. La manera de usar esta energía, es mediante reacciones de oxidaciónreducción.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Los microorganismos que usan la luz, la transforman en energía química mediante fotosíntesis, por lo que todos los organismos usan energía química.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- OXIDACIÓN, consiste en la eliminación de electrones de un átomo o de una sustancia, pero también puede ser la eliminación de átomos de hidrógeno de una sustancia.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- REDUCCIÓN, ganancia de un electrón o de un átomo de H.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Así, las reacciones redox son la transferencia de electrones o de átomos de hidrógeno desde una sustancia que se oxida a otra que se reduce. La sustancia que se oxida es el dador de electrones y la que se reduce es el aceptor de electrones. El dador de electrones va a ceder protones al aceptor de electrones en la célula, el dador, que está reducido al transferirse los electrones, se oxida y viceversa. Al dador de electrones también se le denomina fuente de energía o fuente de electrones.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hay un concepto: POTENCIAL REDOX: nos indica la tendencia o facilidad de un compuesto para ceder electrones y oxidarse, o para captar electrones y reducirse.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Publicación realizada por:</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Omar leonel Niño Ramírez</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">CI 19878739</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Electrónica del Estado Sólido</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.elergonomista.com/microbiologia/11s06.htm">http://www.elergonomista.com/microbiologia/11s06.htm</a></span></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #d0e0e3; color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></b></div><div align="center" class="MsoBodyText3" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div align="center" class="MsoBodyText3" style="text-align: center;"><b><br />
</b></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-23077645028959120042011-01-17T17:02:00.000-08:002011-01-17T17:02:52.586-08:00VIRUS<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> Durante muchos años, el termino virus significo cualquier microorganismo con poder infeccioso. Hoy solo se designa a aquellos de escaso tamaño, que carentes de metabolismo propio, parasitan de manera obligada a la célula viva. La característica común de todos ellos es su dependencia por el medio intracelular. En la actualidad, se entiende por virus un agregado de material genético, envuelto por una membrana protectora, que resguarda el ácido nucleico en su transmisión de una célula a otra, lo que lo convierte en la entidad más simple con capacidad de reproducción. [Microbiología Médica de Divo]</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">ORIGEN DE LOS VIRUS<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> Se desconoce el origen de los virus. Existen profundas diferencias entre virus ADN, virus ARN y virus que utilizan ambos ácidos nucleicos (ADN y ARN) como material genético propio durante etapas diferentes de su ciclo viral. Es posible que distintos tipos de agentes tengan orígenes distintos. Hay dos teorías para explicar el origen de los virus:<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> 1.- los virus pudieron derivarse de ácidos nucleicos componente de la célula huésped, ADN, ARN, o de ambos, que adquirieron la capacidad de replicarse de manera autónoma y evolucionar independientemente. Esto recuerda los genes que adquieren la capacidad de existir de manera independiente de la célula.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> 2.- los virus pueden ser formas degeneradas de parásitos intracelulares. No hay evidencia de que los virus evolucionaron a partir de bacterias, aunque otros organismos (obligadamente intracelulares) presuntamente se originaron así. </span><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">CARACTERISTICAS GENERALES<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Son los agentes infecciosos más pequeños.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">La unidad infecciosa íntegra se denomina virión.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Los virus son inertes en el ambiente extracelular, solo se multiplican dentro de células vivientes y, por tanto, son parásitos a nivel genético.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Contienen un solo tipo de ácido nucleico ya sea ADN o ARN.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Contienen una envuelta proteica (algunas veces rodeada por una envuelta de lípidos, proteínas y carbohidratos) que rodea a los ácidos nucleicos.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Provocan la síntesis de estructuras especializadas que permiten la transferencia del ácido nucleico vírico a otras células.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Durante el ciclo replicativo se produce un gran número de copias del ácido nucleico viral y de las proteínas de la cubierta.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l6 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Para poder ser clasificados se debe tomar en cuenta la morfología del virión, la forma del virus, su tipo de simetría y la presencia o ausencia de peplómeros y membranas. [Microbiología medica de Jawetz, Melnick y Adelberg]<o:p></o:p></span></span></li>
</ul><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 24px;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">FORMA</span></span></u></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Algunos virus de gran tamaño, como el de la viruela aviaria y vacuna, se habían observado al microscopio. Pero solo con el advenimiento del microscopio electrónico, en 1940, logró desentrañarse la incógnita del aspecto de estos agentes. Las técnicas modernas de ultramicrotomia y tinción negativa, permiten apreciar las estructuras de los virus. Algunos viriones semejan pequeños cristales, porque poseen una cubierta de proteína en forma de icosaedro como el virus de la poliomielitis. Otros tienen forma de bastoncillos largos y delgados como el virus mosaico del tabaco y los virus bacterianos que presentan aspecto de espermatozoide con cabeza redonda o hexagonal y cola de longitud variable. [Microbiología Médica de Divo]</span><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">TAMAÑO<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> Esta es una característica sobresaliente de los virus, por lo común son tan pequeños que el microscopio ordinario no alcanza a hacerlos visibles, lo que les valido el adjetivo de ultramicroscópicos. El diámetro de las unidades variables oscila entre 20 y 350 nanómetros. [Microbiología Médica de Divo] </span><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">ESTRUCTURA VIRICA Y COMPOSICION QUIMICA<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Un virión es una partícula vírica completa, totalmente formada, compuesta por ácido nucleico rodeado por una cubierta que se denomina cápsida que le protege del medio ambiente y le sirve al mismo tiempo de vehículo para la transmisión de una célula a otra.<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><br />
</span></span></div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;">Proteínas virales:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> Las proteínas estructurales de los virus desempeñan varias funciones importantes. La principal es facilitar la transferencia del ácido nucleico viral de una célula huésped a otra. [Microbiología médica]</span><o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Acido Nucleico Viral:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Los virus contienen un solo tipo de ácido nucleico sea ADN o ARN, que codifica la información genética necesaria para la replicación del virus. El tipo de ácido nucleico, la cadena y tamaño de estas son las características principales que se utilizan para la clasificación de los virus en familias. [Microbiología médica]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Envoltura Lipídica:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Algunos virus diferentes contienen envolturas lipídicas como parte de su estructura. La nucleocápsida viral adquiere los lípidos cuando sufre gemación a través de una membrana celular en el curso de su maduración. [Microbiología médica]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;">Glucoproteínas virales:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> Las envolturas virales contienen glucoproteínas. En contraste con los lípidos de las membranas virales, derivados de la célula huésped, las glucoproteínas de la envoltura de la envoltura son codificadas por el virus. [Microbiología médica]</span><o:p></o:p></span></span></li>
</ul><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">MORFOLOGÍA GENERAL<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> Teniendo en cuenta la arquitectura de la cápsida, los virus pueden ser clasificados en diferentes categorías o tipos morfológicos.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l7 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Virus Helicoidales:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Recuerdan largas varillas que pueden ser rígidos o flexibles, la cápsida, que rodea al ácido nucleico, tiene forma de cilindro hueco de estructura helicoidal. Un ejemplo de estos virus es el virus del mosaico del tabaco. (Figura 3) [Introducción a <st1:personname productid="la Microbiolog■a" w:st="on">la Microbiología</st1:personname>]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l7 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Virus Poliédricos:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Muchos virus animales, de plantas y bacterianos son de este tipo, tienen la cápsida con múltiples caras. La cápsida de la mayoría de la mayoría de los virus poliédricos tienen forma de un icosaedro (poliedro regular de 20 caras y 12 aristas, cada una de las caras forman un triángulo equilátero). Un ejemplo de éstos son los adenovirus. (Figura 2) [Introducción a <st1:personname productid="la Microbiolog■a" w:st="on">la Microbiología</st1:personname>]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l7 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Virus con Envuelta:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Como ya se ha mencionado anteriormente, la cápsida de los virus, está cubierta en algunas ocasiones por una envuelta (compuesta por proteínas, lípidos y carbohidratos). Los virus que poseen envuelta son toscamente esféricos y bastante pleomórficos, esto es variables en forma porque la envuelta no es rígida. Cuando un virus helicoidal o poliédrico se incluyen en envueltas, se denominan virus helicoidales con envuelta o virus poliédricos con envuelta; aquellos virus que no cuya capsida no esta cubierta por una envuelta, se denominan virus desnudos. (Figura 4) [Introducción a <st1:personname productid="la Microbiolog■a" w:st="on">la Microbiología</st1:personname>] <o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l7 level1 lfo3; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Virus Complejos:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Algunos virus particularmente virus bacterianos, tienen estructuras bastante complicadas, pues no muestran simetría simple, cúbica o helicoidal por ello se denominan virus complejos. Ejemplos de estos son los poxvirus los cuales no contienen cápsidad claramente identificables, sino que tienen una serie de envueltas alrededor del ácido nucleico. Algunos bacteriófagos tienen una capsida a la cual se le adiciona otro tipo de estructuras; si se miran con detalle estos virus, se nota que la capsida (la cabeza) es poliédrica, y la cola es helicoidal. (Figura 1); [Introducción a <st1:personname productid="la Microbiología" w:st="on">la Microbiología</st1:personname>]<o:p></o:p></span></span></li>
</ul><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">REPLICACION DE LOS VIRUS<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> El virus debe pasar por los siguientes procesos para replicarse:<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l2 level1 lfo8; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Unirse a la célula huésped:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Cada virus invade un número determinado de tipos celulares. La efectividad de la infección depende en gran parte de la disponibilidad de receptores que se ubican en la superficie de la célula huésped, y que las proteínas de superficie virales reconoce. [Microbiología]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l2 level1 lfo8; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Entrada a la célula huésped:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> El virus penetra al citoplasma de la célula huésped una vez que se ha enlazado con su receptor. El termino penetración que se utiliza ampliamente, conlleva a la connotación desafortunada de que el virus fuerza su entrada en forma activa (mediante el uso de energía propia) para penetrar a la célula blanco. [Microbiología]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l2 level1 lfo8; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Perdida de la cubierta:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> para que se produzcan nuevos virus el acido nucleico viral debe liberarse de la nucleocápsida o de lo contrario esta debe degradarse parcialmente para permitir que las enzimas celulares lleguen al acido nucleico viral. [Microbiología]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l2 level1 lfo8; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Replicación de sus partes:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> los virus se replican en el interior del citoplasma o en el núcleo de las células huésped permisivas. Una célula huésped se caracteriza como permisiva cuando cumple: expresa receptores que permiten que el virus penetre a ella y contiene enzimas u otros factores que apoyan las necesidades de replicación del virus. Algunas células con receptores virales adecuados no soportan la replicación viral y por tanto se llaman células huésped no permisivas. [Microbiología] <o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l2 level1 lfo8; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Ensamblaje:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> tras la síntesis de las proteínas capsídicas se procede al ensamblaje de capsida mediante el auto ensamblaje espontáneo por un proceso llamado morfogénesis. En algunos casos este proceso lo inicia una rotura proteolítica limitada de las proteínas de la capsida. [Microbiología] <o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l2 level1 lfo8; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;">Escape de las células huésped:</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> los virus sin cubierta se acumulan dentro del citoplasma o el núcleo de la célula huésped y después se liberan en un estallido cuando la célula huésped experimenta autólisis. Los virus con cubierta suelen escapar de la célula uno a la vez mediante brotes a través de la membrana del huésped. [Microbiología]</span><o:p></o:p></span></span></li>
</ul><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">RANGO DE HOSPEDADORES<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">El rango de hospedadores de virus es el espectro de células que el virus puede infectar. Los virus, en general, se multiplican solamente en células de determinadas especies y teniendo en cuenta esto pueden ser divididos en 3 grandes clases: virus animales, virus bacterianos (bacteriófagos) y virus de plantas. El tipo particular de rango de hospedadores de un virus viene determinado por los requerimientos víricos para su adsorción específica a la célula hospedadora y la disponibilidad en el hospedador de los factores celulares requeridos para la multiplicación del virus. Para que el virus sea capaz de infectar a la célula hospedadora la superficie exterior del virus tiene que interaccionar químicamente con receptores específicos que están en la superficie de la célula. [Introducción a <st1:personname productid="la Microbiolog■a" w:st="on">la Microbiología</st1:personname>]</span><o:p></o:p></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">IDENTIFICACION DE UNA PARTICULA COMO UN VIRUS<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Cuando se obtiene una partícula físicamente característica debe satisfacer todos los criterios siguientes antes de calificarla como una partícula viral:<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l5 level1 lfo4; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">La partícula sólo se puede aislar de células ó tejidos infectados.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l5 level1 lfo4; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Las partículas obtenidas de varias fuentes son idénticas, cualquiera que sea la superficie en la cual creció el virus.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l5 level1 lfo4; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">El grado de actividad infectante de la preparación varía directamente con el número de partículas presentes.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l5 level1 lfo4; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">El grado de destrucción de la partícula por medios químicos o físicos se acompaña de una pérdida correspondiente de actividad viral.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l5 level1 lfo4; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Los antisueros contra el virus deben reaccionar con la partícula característica.<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l5 level1 lfo4; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Las partículas deben ser capaces de inducir in vivo la enfermedad característica. [Microbiología Medica de Jawetz, Melnick y Adelberg]</span><o:p></o:p></span></span></li>
</ul><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><br />
</span></u></b></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">VIRUS DE PLANTAS</span></u></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> <span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> Los virus de plantas se parecen a los virus animales en muchos aspectos, morfológicamente y ambos poseen tipos de ácidos nucleicos parecidos, de hecho algunos virus de plantas pueden multiplicarse dentro de células de insectos. En las plantas hospedadoras los virus pueden producir cambio de color, crecimiento deformado o atrofiado y marchitamiento. Algunos hospedadores no llegan a mostrar síntomas y sólo sirven como fuentes de infección. [Introducción a <st1:personname productid="la Microbiolog■a" w:st="on">la Microbiología</st1:personname>]. <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: 22px;"><br />
</span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="text-transform: uppercase;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Virus en aguas de consumo<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Es muy posible que existan más casos de enfermedades adquiridas por causa de virus que las que se producen por bacterias, debido al contacto con el agua, El problema es que difícilmente son detectables en el medio acuático por tanto no se conocen casi datos de éstos, a menudo se confunden con infecciones y además en la mayoría de los casos no llegan a ser detectadas por el personal sanitario porque acostumbra a tratarse de afecciones muy leves. <a href="http://www.higieneambiental.com/tratamiento-de-aguas-y-legionella/virus-en-aguas-de-consumo-2.html">http://www.higieneambiental.com/tratamiento-de-aguas-y-legionella/virus-en-aguas-de-consumo-2.html</a> </span></span></div><div style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;"><span lang="ES" style="background-color: #ffd966;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Existen distintos tipos de virus que se trasmiten a través del agua, los cuales pueden transmitirse por vía oral o por resto de heces en el agua, algunos de estos son</span></span></div><div style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo9; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><strong><span lang="ES" style="font-family: Symbol; font-weight: normal; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></strong><!--[endif]--><strong><span lang="ES" style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">Adenovirus<o:p></o:p></span></strong></span></div><div style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo9; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><span lang="ES" style="font-family: Symbol; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span><!--[endif]--><strong><span lang="ES" style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">Astrovirus</span></strong><b><span lang="ES"> </span></b><b><span lang="ES" style="line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div><div style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo9; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><span lang="ES" style="font-family: Symbol; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span><!--[endif]--><strong><span lang="ES" style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">Enterovirus</span></strong><b><span lang="ES"> </span></b><b><span lang="ES" style="line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div><div style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo9; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><span lang="ES" style="font-family: Symbol; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span><!--[endif]--><strong><span lang="ES" style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">Virus de la hepatitis A</span></strong><b><span lang="ES"> </span></b><b><span lang="ES" style="line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div><div style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo9; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><span lang="ES" style="font-family: Symbol; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span><!--[endif]--><strong><span lang="ES" style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">Virus de la hepatitis E</span></strong><b><span lang="ES"> </span></b><b><span lang="ES" style="line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div><div style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo9; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"><span lang="ES" style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span><!--[endif]--><strong><span lang="ES" style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">Rotavirus</span></strong></span><b><span lang="ES"> <o:p></o:p></span></b></span></div><div style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"><a href="http://www.higieneambiental.com/tratamiento-de-aguas-y-legionella/virus-en-aguas-de-consumo-2.html">http://www.higieneambiental.com/tratamiento-de-aguas-y-legionella/virus-en-aguas-de-consumo-2.html</a> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Dimensiones de Algunos Virus de importancia<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><br />
</div><table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoTableGrid" style="border-collapse: collapse; border: none; margin-left: 23.4pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-padding-alt: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-yfti-tbllook: 480;"><tbody>
<tr> <td style="border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Virus<o:p></o:p></span></span></b></div></td> <td style="border-left: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Medidas (nm)<o:p></o:p></span></span></b></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Picornavirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">20-30</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Coronavirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">80-160</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Rhabdovirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">60x25</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Reovirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">60-75</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Papovirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">40-60</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Poxvirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">200x250</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Herpesvirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">180-250</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Mixovirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">80-120</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Rotavirus</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">60-65</span></span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">[Microbiología Médica de Divo]<b><u><o:p></o:p></u></b></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Comparación entre algunos virus, bacterias y proteínas<o:p></o:p></span></span></u></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><br />
</div><table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoTableGrid" style="border-collapse: collapse; border: none; margin-left: 23.4pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-padding-alt: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-yfti-tbllook: 480;"><tbody>
<tr> <td style="border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Virus<o:p></o:p></span></span></u></b></div></td> <td style="border-left: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><b><u><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Medidas<o:p></o:p></span></span></u></b></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Staphylococcu aureus (b)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">1200mm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Serratia marcescens (b)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">750nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Vaccinia, viruela, varicela (v)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">150nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Herpes simple (v)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">125nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Rabia (v)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">125nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Influenza Ay B (v)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">100nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Encefalitis Equina (v)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">30nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Coxsackie (v)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">20nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Poliomielitis (v)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">10nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Oxihemoglobina (p)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">4.5nm</span></span></div></td> </tr>
<tr> <td style="border-top: none; border: solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 215.25pt;" valign="top" width="287"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">Albúmina de huevo (p)</span></span></div></td> <td style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border-left: none; border-right: solid windowtext 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-left-alt: solid windowtext .5pt; mso-border-top-alt: solid windowtext .5pt; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 207.75pt;" valign="top" width="277"> <div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">4nm</span></span></div></td> </tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">[Microbiología Médica de Divo]<b><u><o:p></o:p></u></b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 24px;"><b><u><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">GLOSARIO.</span></span></u></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><br />
</div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l8 level1 lfo6; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Cápsida:</span></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Es una cubierta proteica que rodea al acido nucleico del virion. [Biología de los Microorganismos]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l8 level1 lfo6; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Capsomeros: </span></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Es una estructura mayor formada por varias sub. unidades (proteínas) estructurales químicamente distintas que están asociadas de manera epecifisicas. [Biología de los Microorganismos]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l8 level1 lfo6; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Nucleocapsida:</span></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Complejo proteína-acido nucleico que presenta la forma empacada del genoma viral. [Biología de los Microorganismos]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l8 level1 lfo6; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Gemación:</span></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Forma de reproducción asexuada en las levaduras (Ascomycotina). En el proceso el citoplasma de la célula madre empuja la membrana celular hacia afuera para dar lugar a un brote o yema que luego se separará para dar una célula hija. [Biología de los Microorganismos]<o:p></o:p></span></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-list: l8 level1 lfo6; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966; color: purple;"><b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">Peplómeros:</span></b><span lang="ES" style="font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"> Una superficie cubierta de proyecciones superficiales de <st1:metricconverter productid="6 a" w:st="on">6 a</st1:metricconverter> 8 nanómetros (nm) 1 de largo, y con el extremo libre redondeado, dándole a los peplomeros la apariencia de una perilla. [Biología de los Microorganismos]</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; line-height: normal;"> </span></span></li>
</ul><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span lang="ES">Virus Complejos:<span></span><o:p></o:p></span></u></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrUHyGr7d5EQHluoB3WYpTOXnjreGjv-lIJRXtgN7_W1vIzqH1NbXk5XPlQenpgU_wBpMYPohmTCzF7HtGYqCLLku6DmHs_bz0xHO07rJXlouorIJOgJ7Y_FHI4SNLd9vS_eZi-S1RJM/s1600/Dibujo.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrUHyGr7d5EQHluoB3WYpTOXnjreGjv-lIJRXtgN7_W1vIzqH1NbXk5XPlQenpgU_wBpMYPohmTCzF7HtGYqCLLku6DmHs_bz0xHO07rJXlouorIJOgJ7Y_FHI4SNLd9vS_eZi-S1RJM/s1600/Dibujo.bmp" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES"><br />
<!--[endif]--></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES">Figura 1<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES"><a href="http://www.laescolar.com/frame_builder.html">http://www.laescolar.com/frame_builder.html</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span lang="ES">Virus poliédricos:<o:p></o:p></span></u></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAgkoGoZe3Qby0khegfCRplXOqsJo4XpTBSe54aXfMKyyXJVm2xA_mY13ANvjuAMHdCh0hb4bt9irorVAnU5_lSHqq8tkkyJRqwoxJEORS7x-DTzDmk6owKbSyl6Cy9yOKx0ZGPBA4wf0/s1600/Dibujo2.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAgkoGoZe3Qby0khegfCRplXOqsJo4XpTBSe54aXfMKyyXJVm2xA_mY13ANvjuAMHdCh0hb4bt9irorVAnU5_lSHqq8tkkyJRqwoxJEORS7x-DTzDmk6owKbSyl6Cy9yOKx0ZGPBA4wf0/s320/Dibujo2.bmp" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Book Antiqua', serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES">Figura 2<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES"><a href="http://fai.unne.edu.ar/biologia/viruslocal/estructurayclasificacion.htm">http://fai.unne.edu.ar/biologia/viruslocal/estructurayclasificacion.htm</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span lang="ES">Virus helicoidales:<o:p></o:p></span></u></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwtJkrjgckdQd4JpGCe0TgbBokTHYXTUasZcTx-LjJmUUld5h3oT-A7dCVnB9P0benWI5ikbDWiokf3CqGa2ES5-Ug8dlNMLsso4OUn1zrj7ocTVu5v_cINhBAsBkd-Neig0byfCcm3kU/s1600/Dibujo3.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwtJkrjgckdQd4JpGCe0TgbBokTHYXTUasZcTx-LjJmUUld5h3oT-A7dCVnB9P0benWI5ikbDWiokf3CqGa2ES5-Ug8dlNMLsso4OUn1zrj7ocTVu5v_cINhBAsBkd-Neig0byfCcm3kU/s320/Dibujo3.bmp" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES">Figura 3<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><span lang="ES"><a href="http://omega.ilce.edu.mx:3000/sites/ciencia/volumen2/ciencia3/071/htm/sec_6.htm">http://omega.ilce.edu.mx:3000/sites/ciencia/volumen2/ciencia3/071/htm/sec_6.htm</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span lang="ES">Virus con Envuelta y Virus desnudo<o:p></o:p></span></u></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1pIeyUFpT4adiv5Y8Xl1eZwWPs6w-sM41Rz5M85x-D7pFVtk3BY-LiRAMnuXUIt4RIhrrRfAtThlXRmVoXz9uUFNIVi_nJeXudU2YY39n5YrWBVOY8AjVC0vFsXECazWBSK9Fllq7H3M/s1600/Dibujo4.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1pIeyUFpT4adiv5Y8Xl1eZwWPs6w-sM41Rz5M85x-D7pFVtk3BY-LiRAMnuXUIt4RIhrrRfAtThlXRmVoXz9uUFNIVi_nJeXudU2YY39n5YrWBVOY8AjVC0vFsXECazWBSK9Fllq7H3M/s320/Dibujo4.bmp" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Book Antiqua', serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES" style="color: black;">Figura 4<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="color: black; font-family: "Book Antiqua","serif";"><a href="http://fai.unne.edu.ar/biologia/viruslocal/estructurayclasificacion.htm">http://fai.unne.edu.ar/biologia/viruslocal/estructurayclasificacion.htm</a> <a href="http://fai.unne.edu.ar/biologia/viruslocal/estructurayclasificacion.htm#inicio#inicio"><span style="color: #0000c1;"><br />
</span></a><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="color: black; font-family: "Book Antiqua","serif";"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="color: black; font-family: "Book Antiqua","serif";">Publicación realizada por:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="color: black; font-family: "Book Antiqua","serif";">Omar Leonel Niño Ramírez</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="color: black; font-family: "Book Antiqua","serif";">CI 19878739 </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="color: black; font-family: "Book Antiqua","serif";">Ingeniería Electrónica</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="ES" style="color: black; font-family: "Book Antiqua","serif";">Electrónica del Estado Sólido</span></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-71227886843336859202010-11-11T16:41:00.000-08:002010-11-11T16:41:32.434-08:00<div class="pers" style="color: #ff9900; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; font-weight: bold; text-align: justify;"><br />
</div><div class="pers" style="color: #ff9900; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; font-weight: bold; text-align: justify;"><br />
</div><div class="pers" style="color: #ff9900; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; font-weight: bold; text-align: justify;">Louis Pasteur</div><div class="pers" style="color: #ff9900; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; font-weight: bold; text-align: justify;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">(Dôle, Francia, 1822-St.-Cloud, id., 1895) Químico y bacteriólogo francés. Formado en el Liceo de Besançon y en la Escuela Normal Superior de París, en la que había ingresado en 1843, Louis Pasteur se doctoró en ciencias por esta última en 1847.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">Al año siguiente, sus trabajos de química y cristalografía le permitieron obtener unos resultados espectaculares en relación con el problema de la hemiedría de los cristales de tartratos, en los que demostró que dicha hemiedría está en relación directa con el sentido de la desviación que sufre la luz polarizada al atravesar dichas soluciones.</div><div class="pie" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10px; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><img height="434" src="http://www.biografiasyvidas.com/biografia/p/fotos/pasteur.jpg" width="340" /></div><div style="text-align: justify;">Louis Pasteur</div><br />
<div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">Profesor de química en la Universidad de Estrasburgo en 1847-1853, Louis Pasteur fue decano de la Universidad de Lille en 1854; en esta época estudió los problemas de la irregularidad de la fermentación alcohólica. En 1857 desempeñó el cargo de director de estudios científicos de la Escuela Normal de París, cuyo laboratorio dirigió a partir de 1867. Desde su creación en 1888 y hasta su muerte fue director del Instituto que lleva su nombre.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">Las contribuciones de Pasteur a la ciencia fueron numerosas, y se iniciaron con el descubrimiento de la isomería óptica (1848) mediante la cristalización del ácido racémico, del cual obtuvo cristales de dos formas diferentes, en lo que se considera el trabajo que dio origen a la estereoquímica.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">Estudió también los procesos de fermentación, tanto alcohólica como butírica y láctica, y demostró que se deben a la presencia de microorganismos y que la eliminación de éstos anula el fenómeno (pasteurización). Demostró el llamado efecto Pasteur, según el cual las levaduras tienen la capacidad de reproducirse en ausencia de oxígeno. Postuló la existencia de los gérmenes y logró demostrarla, con lo cual rebatió de manera definitiva la antigua teoría de la generación espontánea.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">En 1865 Pasteur descubrió los mecanismos de transmisión de la pebrina, una enfermedad que afecta a los gusanos de seda y amenazaba con hundir la industria francesa. Estudió en profundidad el problema y logró determinar que la afección estaba directamente relacionada con la presencia de unos corpúsculos –descritos ya por el italiano Cornaglia– que aparecían en la puesta efectuada por las hembras contaminadas. Como consecuencia de sus trabajos, enunció la llamada teoría germinal de las enfermedades, según la cual éstas se deben a la penetración en el cuerpo humano de microorganismos patógenos.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"></div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">Después de 1870, Louis Pasteur orientó su actividad al estudio de las enfermedades contagiosas, de las cuales supuso que se debían a gérmenes microbianos infecciosos que habrían logrado penetrar en el organismo enfermo. En 1881 inició sus estudios acerca del carbunco del ganado lanar, y consiguió preparar una vacuna de bacterias desactivadas, la primera de la historia.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">La continuación de sus investigaciones le permitió desarrollar la vacuna contra la rabia, o hidrofobia, cuyo virus combatió con una vacuna lograda mediante inoculaciones sucesivas en conejos, de las que obtenía extractos menos virulentos. La efectividad de esta vacuna, su última gran aportación en el campo de la ciencia, se probó con éxito el 6 de julio de 1885 con el niño Joseph Meister, que había sido mordido por un perro rabioso y, gracias a la vacuna, no llegó a desarrollar la hidrofobia. Este éxito espectacular tuvo una gran resonancia, así como consecuencias de orden práctico para el científico, quien hasta entonces había trabajado con medios más bien precarios.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;">El apoyo popular hizo posible la construcción del Instituto Pasteur, que gozaría a partir de entonces de un justificado prestigio internacional. En 1882 fue elegido miembro de la Academia Francesa.</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"><br />
</div><div class="biog" style="color: black; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify; text-decoration: none;"></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">ENTRADA AÑADIDA POR:<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"> <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">CI 19878739<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">Electrónica del Estado Sólido<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.biografiasyvidas.com/biografia/p/pasteur.htm">http://www.biografiasyvidas.com/biografia/p/pasteur.htm</a></span></span></div>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-52293471110273713142010-11-11T16:37:00.000-08:002010-11-11T16:37:11.839-08:00cronología de la microbiología<div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: xx-large;">Cronologia de la Microbiología </span></span></span></b></div><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d; font-size: xx-large; font-weight: bold;"><br />
</span></div><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"></span></b><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d;">1546 Fracastoro propone que las enfermedades están causadas por organismos invisibles.</span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #38761d;"><div style="text-align: justify;">1590-1608 Jansen desarrolla el primer microscopio útil compuesto. </div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><div style="text-align: justify;">1676 Leeuwenhoek descubre "animálculos".</div><div style="text-align: justify;">1688 Redi publica su trabajo sobre la generación espontánea de los gusanos.</div><div style="text-align: justify;">1765-1776 Spallanzani refuta la teoría de la generación espontanea</div><div style="text-align: justify;">1786 Müller describe la primera clasificación de bacterias.</div><div style="text-align: justify;">1798 Jenner prepara una vacuna contra la viruela humana a partir de viruela vacuna.</div><div style="text-align: justify;">1838-1839 Schwann y Schleiden desarrollan la teoría celular.</div><div style="text-align: justify;">1835-1844 Bassi descubre que una enfermedad del gusano de seda está causada por un hongo y propone que muchas enfermedades son de origen microbiano.</div><div style="text-align: justify;">1847-1850 Semmelweis demuestra que la fiebre puerperal está causada por los médicos e introduce el uso de antisépticos para evitarla.</div><div style="text-align: justify;">1849 Snow estudia la epidemiología de una epidemia de cólera en Londres.</div><div style="text-align: justify;">1857 Pasteur demuestra que la fermentación del ácido láctico se debe a un microorganismo.</div><div style="text-align: justify;">1858 Virchow afirma que todas las células proceden de células.</div><div style="text-align: justify;">1861 Pasteur demuestra que los microorganismos no se originan por generación espontánea.</div><div style="text-align: justify;">1867 Lister publica su trabajo sobre cirugía antiséptica</div><div style="text-align: justify;">1869 Miescher descubre los ácidos nucleicos.</div><div style="text-align: justify;">1876-1877 Koch demuestra que el carbunco está causado por Bacillus anthracis.</div><div style="text-align: justify;">1881 Koch cultiva bacterias sobre gelatina. Pasteur prepara la vacuna contra el carbunco.</div><div style="text-align: justify;">1882 Koch descubre el bacilo de la tuberculosis.</div><div style="text-align: justify;">1884 Se publican por primera vez los postulados de Koch. Metchnikoff describe la fagocitosis. Se desarrolla el autoclave. Se desarrolla la tinción de Gram.</div><div style="text-align: justify;">1885 Pasteur prepara la vacuna contra la rabia.</div><div style="text-align: justify;">1887 Richard Petri diseña la placa de Petri.</div><div style="text-align: justify;">1887-1890 Winogradsky estudia las bacterias sulfatorreductoras y fijadoras del nitrógeno.</div><div style="text-align: justify;">1888 Beijerinck aísla bacterias de los nódulos radiculares.</div><div style="text-align: justify;">1890 Von Behring prepara antitoxinas para la difteria y el tétanos.</div><div style="text-align: justify;">1892 Ivanowsky presenta pruebas de la relación causal entre un virus y la enfermedad del mosaico del tabaco.</div><div style="text-align: justify;">1895 Bordet descubre el complemento.</div><div style="text-align: justify;">1897 Buchner prepara un extracto de levadura que fermenta. Ross demuestra que el parásito del paludismo es transportado por un mosquito</div><div style="text-align: justify;">1899 Beijerinck demuestra que una partícula viral causa la enfermedad del mosaico del tabaco.</div><div style="text-align: justify;">1900 Reed demuestra que la fiebre amarilla es transmitida por los mosquitos.</div><div style="text-align: justify;">1902 Landsteiner descubre los grupos sanguíneos. </div><div style="text-align: justify;">1903 Wright y otros investigadores descubren anticuerpos en la sangre de animales inmunizados.</div><div style="text-align: justify;">1906 Schaudinn y Hoffmann demuestran que Treponema pallidum causa la sífilis .Wassermann desarrolla la prueba de fijación del complemento para detectar la sífilis. Ricketts demuestra que la fiebre manchada de las Montañas Rocosas es transmitida por garrapatas.</div><div style="text-align: justify;">1910 Ehrlich desarrolla un agente quimioterapéutico frente a la sífilis.</div><div style="text-align: justify;">1915-1917 D'Herelle y Twort descubren virus bacterianos.</div><div style="text-align: justify;">1921 Fleming descubre la lisozima.</div><div style="text-align: justify;">1923 Se publica la primera edición del Manual de Bergey.</div><div style="text-align: justify;">1928 Griffith descubre la transformación bacteriana.</div><div style="text-align: justify;">1929 Fleming descubre la penicilina.</div><div style="text-align: justify;">1933 Ruska desarrolla el primer microscopio electrónico de transmisión.</div><div style="text-align: justify;">1935 Stanley cristaliza el virus del mosaico del tabaco Domagk descubre las sulfamidas.</div><div style="text-align: justify;">1937 Chatton clasifica los organismos vivos en procariotas y eucariotas.</div><div style="text-align: justify;">1941 Beadle y Tatum establecen la hipótesis de "un gen-una enzima".</div><div style="text-align: justify;">1944 Avery demuestra que el DNA transporta información durante la transformación.Waksman descubre la estreptomicina.</div><div style="text-align: justify;">1946 Lederberg y Tatum describen la conjugación bacteriana.</div><div style="text-align: justify;">1950 Lwoff induce bacteriófagos lisogénicos.</div><div style="text-align: justify;">1952 Hershey y Chase muestran que los bacteriófagos introducen DNA en las células huésped Zinder y Lederberg descubren la transducción generalizada.</div><div style="text-align: justify;">1953 Se desarrolla el microscopio de contraste de fases Medawar descubre la tolerancia inmunitaria Watson y Crick proponen la estructura de doble hélice para el DNA.1955 Jacob y Wollman descubren que el factor F es un plásmido. Jerne y Burnet proponen la teoría de la selección clonal.</div><div style="text-align: justify;">1959 Yalow desarrolla la técnica del radioimmunoanálisis.</div><div style="text-align: justify;">1961 Jacob y Monod proponen el modelo operón de regulación de genes</div><div style="text-align: justify;">1961-1966 Nirenberg, Khorana ,Severo Ochoa y otros investigadores aclaran el código genético.</div><div style="text-align: justify;">1962 Porter propone la estructura básica de la inmunoglobulina G. Se sintetiza la primera quinolona antimicrobiana (ácido nalidíxico).</div><div style="text-align: justify;">1970 Arber y Smith descubren las endonucleasas de restricción.Temin y Baltimore descubren la transcriptasa inversa en retrovirus</div><div style="text-align: justify;">1973 Ames desarrolla un ensayo bacteriano para detectar sustancias mutágenas y carcinógenas.</div><div style="text-align: justify;">1975 Kohler y Milstein desarrollan una técnica para producir anticuerpos monoclonales. Se descubre la enfermedad de Lyme.</div><div style="text-align: justify;">1977 Reconocimiento de las arqueobacterias como un grupo microbiano claro.</div><div style="text-align: justify;">1979 Se sintetiza la insulina por técnicas de DNA recombinante.</div><div style="text-align: justify;">1980 Desarrollo del microscopio de túnel de barrido.</div><div style="text-align: justify;">1982 Se desarrolla la vacuna recombinante contra la hepatitis B.</div><div style="text-align: justify;">1982-1983 Descubrimiento de RNA catalítico por Cech y Altman.</div><div style="text-align: justify;">1983-1984 Gallo y Montagnier aíslan e identifican el virus de la inmunodeficiencia humana. Mullis desarrolla la reacción en cadena de la polimerasa.</div><div style="text-align: justify;">1986 Se aprueba el uso en los seres humanos de la primera vacuna producida por ingeniería genética (contra la hepatitis B).</div><div style="text-align: justify;">1990 Comienzan los primeros análisis en genoterapia humana.</div><div style="text-align: justify;">1992 Primeros ensayos humanos con terapia génica antisentido.</div><div style="text-align: justify;">1995 Se aprueba la vacuna de la varicela para su uso en EE UU. Se obtiene la secuencia del genoma de Haemophilus influenzae.</div><div style="text-align: justify;">1996 Se obtiene la secuencia del genoma de Methanococcus jannaschii.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">ENTRADA AÑADIDA POR:<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"> <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">CI 19878739<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">Electrónica del Estado Sólido<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><a href="http://delnen.tripod.com/celda3/historia/Cronologia_de_la_microbiologia.htm">http://delnen.tripod.com/celda3/historia/Cronologia_de_la_microbiologia.htm</a></span></span></div></div></span></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-88648798665577140152010-11-11T16:28:00.000-08:002010-11-11T16:28:27.138-08:00Ventajas de la microbiologia<h2 style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; color: #669900; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 1.1em; font-weight: bold; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="mw-headline"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Ventajas</span></span></h2><div style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; font: normal normal normal 100%/normal Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Mientras que los microbios son a menudo negativamente visto debido a su asociación con muchas enfermedades humanas, los microbios son también responsables de muchos procesos beneficiosos por ejemplo </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Industrial_fermentation" style="text-decoration: none;" title="Fermentación industrial"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">fermentación industria</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">l</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> (e.g. la producción de </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Alcohol" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Alcohol"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">alcohol</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> y </span></span><a class="mw-redirect" href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Dairy_product" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Productos lácteos"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">productos lácteos</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">), </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Antibiotic" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Antibiótico"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">antibiótico</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> producción y como vehículos para </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Cloning" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Reproducción"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">reproducción</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> en organismos más altos tales como plantas. Los científicos también han explotado su conocimiento de microbios para producir biotechnologically importante</span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Enzyme" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Enzima"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">enzimas</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> por ejemplo </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Taq_polymerase" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Polimerasa de Taq"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Polimerasa de Taq</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Reporter_gene" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Gene del reportero"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">genes del reportero</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> para el uso en otros sistemas genéticos y técnicas moleculares de la biología de la novela tales como </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Two-hybrid_screening" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="investigación del Dos-híbrido"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">sistema del dos-híbrido de la levadura</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">.</span></span></div><div style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; font: normal normal normal 100%/normal Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Las bacterias pueden ser utilizadas para la producción industrial de </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Amino_acid" style="text-decoration: none;" title="Aminoácido"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">aminoácidos</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">.</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> </span></span><i style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Glutamicum del Corynebacterium</span></i><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> es uno de la especie bacteriana más importante con una producción anual de más de dos millones de toneladas de aminoácidos, principalmente de L-glutamato y de L-lysine. </span></span></div><div style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; font: normal normal normal 100%/normal Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Una variedad de </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Biopolymer" style="text-decoration: none;" title="Biopolímero"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">biopolímeros</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, por ejemplo </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Polysaccharide" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Polisacárido"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">polisacáridos</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Polyester" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Poliester"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">poliesteres</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, y </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Polyamide" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Polyamide"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">polyamides</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, son producidos por los microorganismos. Los microorganismos se utilizan para la producción biotechnological de biopolímeros con las características adaptadas convenientes para el uso médico de alto valor tal como ingeniería del tejido fino y entrega de la droga. Los microorganismos se utilizan para la biosíntesis de </span></span><a class="mw-redirect" href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Xanthan_gum" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Xanthan"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">xanthan</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, </span></span><a class="mw-redirect" href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Alginic_acid" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Alginate"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">alginate</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Cellulose" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Celulosa"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">celulosa</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Cyanophycin" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Cyanophycin"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">cyanophycin</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, poly (ácido gamma-glutamic), </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Levan" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Levan"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">levan</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, </span></span><a class="mw-redirect" href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Hyaluronan" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Ácido de Hyaluronic"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">ácido hyaluronic</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, ácidos orgánicos, </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Oligosaccharide" style="color: #6aa84f; text-decoration: underline;" title="Oligosaccharide"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">oligosaccharides</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> y </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Polysaccharide" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Polisacárido"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">polisacárido</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">, y polyhydroxyalkanoates.</span></span></div><div style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; font: normal normal normal 100%/normal Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Los microorganismos son beneficiosos para </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Microbial_biodegradation" style="text-decoration: none;" title="Biodegradación microbiana"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">biodegradación microbiana</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> o </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Bioremediation" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Bioremediation"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">bioremediation</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> de basuras domésticas, agrícolas e industriales y de la superficie inferior </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Pollution" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Contaminación"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">contaminación</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> en suelos, sedimentos y ambientes marinas. La capacidad de cada microorganismo de degradar </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Toxic_waste" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Basura tóxica"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">basura tóxica</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> depende de la naturaleza de cada uno </span></span><a class="mw-redirect" href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Pollution" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Contaminante"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">contaminante</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">. Puesto que la mayoría de los sitios se abarcan típicamente de tipos múltiples del agente contaminador, el acercamiento más eficaz a </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Microbial_biodegradation" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Biodegradación microbiana"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">biodegradación microbiana</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> es utilizar una mezcla de la especie y de las tensiones bacterianas, cada uno específica a </span></span><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Biodegradation" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Biodegradación"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">biodegradación</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> de unos o más tipos de contaminantes.</span></span></div><div style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; font: normal normal normal 100%/normal Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">Hay también varias demandas referentes a las contribuciones a la salud humana y animal consumiendo </span></span><a class="mw-redirect" href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Probiotic" style="text-decoration: none;" title="Probiotics"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">probiotics</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> (bacterias potencialmente beneficiosas al sistema digestivo) y/o </span></span><a class="mw-redirect" href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Prebiotic_(nutrition)" style="color: #6aa84f; text-decoration: none;" title="Prebiotics"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;">prebiotics</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"> (sustancias consumidas para promover el crecimiento de microorganismos probiotic).</span></span></div><div style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; font: normal normal normal 100%/normal Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"><br />
</span></span></div><div style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; font: normal normal normal 100%/normal Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-top: 10px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #ffd966;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">ENTRADA AÑADIDA POR:<o:p></o:p></span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #6aa84f;"> <div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"> <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">CI 19878739<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">Electrónica del Estado Sólido<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Microbiology">http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/es/Microbiology</a></span></span></div></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-32375551385020961712010-11-11T16:22:00.000-08:002010-11-11T16:22:10.613-08:00Antimicrobianos<span class="Apple-style-span" style="color: #e06666; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-size: x-large;"><b></b></span></span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-weight: normal;"><tbody>
<tr><td valign="top" width="588"><div class="titulo" style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; letter-spacing: 2px; line-height: 19px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: xx-large;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Antimicrobianos</span></span></div><div class="subtitulo" style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: bold; letter-spacing: 2px; line-height: 16px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
</span></div><div class="subtitulo" style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: bold; letter-spacing: 2px; line-height: 16px; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Generalidades</span></div><div style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; line-height: 14px; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Agentes antimicrobianos:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
Sustancias químicas sintetizadas parcial o totalmente en laboratorio que son capaces de inhibir el crecimiento y/o destruir microorganismos.</span></div><div style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; line-height: 14px; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Antibióticos:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
Sustancias químicas sintetizadas por microorganismos que poseen acción antimicrobiana.</span></div><div style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; line-height: 14px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Desde el punto de vista práctico existen distintos tipos de antimicrobianos:</span></div><ul style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-weight: bold; line-height: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; list-style-type: disc;"><li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Desinfectantes:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> sólo se aplican a sistemas inanimados y eliminan la carga microbiana total.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Sanitizantes:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> sólo se aplican a sistemas inanimados y disminuyen la carga microbiana total.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Antisépticos:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> reducen y controlan la presencia de microorganismos potencialmente patógenos, sólo se pueden aplicar externamente en seres vivos (piel y/o mucosas).</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Antimicrobianos de uso sistémico:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> reducen y controlan la presencia de microorganismos que han invadido los tejidos. Actúan en el organismo, pudiendo ser ingeridos (vía oral), absorbidos por piel (apósitos) y/o inyectados.</span></li>
</ul><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
</span><div style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; line-height: 14px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Los agentes antimicrobianos de uso sistémico se puede clasificar según su <b>origen</b>, <b>efecto antimicrobiano</b>, <b>espectro de actividad</b> y <b>mecanismo de acción</b>.</span></div><ol style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-weight: bold; line-height: 18px;"><li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Origen:</span></b><ul style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-weight: bold; line-height: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; list-style-type: disc;"><li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Naturales:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> se obtienen a partir de microorganismos (hongos, Bacterias, etc.).</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Sintéticos:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> se obtienen totalmente por síntesis química.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Semisintéticos:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> se obtienen por modificaciones químicas de antimicrobianos naturales, con el fin de mejorarlos.</span></li>
</ul><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Efecto:</span></b><ul style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-weight: bold; line-height: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; list-style-type: disc;"><li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Bacteriostático:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> la máxima concentración no tóxica que se alcanza en suero y tejidos impide el desarrollo y multiplicación de los microorganismos, sin destruirlos, pudiendo éstos multiplicarse nuevamente al desaparecer el agente antimicrobiano. Sirven para complementar los mecanismos defensivos del huésped.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Bactericida:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> su acción es letal sobre los microorganismos, por lo que éstos pierden irreversiblemente su viabilidad o son lisados.</span></li>
</ul><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Espectro de actividad:</span></b><ul style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-weight: bold; line-height: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; list-style-type: disc;"><li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Amplio:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> actúan sobre un gran número de especies microbianas (ej. TETRACICLINA).</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Intermedio:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> actúan sobre un número limitado de microorganismos (ej. MACROLIDOS).</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Reducido:</span></b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> actúan sobre un pequeño número de especies microbianas (ej. POLIMIXINA).</span></li>
</ul><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><b><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Mecanismo de acción:</span></b><ul style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-weight: bold; line-height: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; list-style-type: disc;"><li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Inhibición de la síntesis de la pared celular.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Alteración de la permeabilidad celular.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Inhibición de la síntesis proteica.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Inhibición de la síntesis de DNA y RNA.</span></li>
</ul></li>
</ol><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
</span><div style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; line-height: 14px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Los antimicrobianos de <b>uso sistémico</b> deben reunir las siguientes características:</span></div><ul style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-weight: bold; line-height: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; list-style-type: disc;"><li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Deben ser más bactericidas que bacterioestáticos.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Deben mantenerse activos en presencia de plasma y líquidos corporales.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Es deseable que sean efectivos frente a un amplio espectro de microorganismos.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Los microorganismos susceptibles no se deben volver resistentes genética o fenotípicamente.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">No deben ser tóxicos y los efectos colaterales adversos tienen que ser mínimos para el huésped.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">La concentración activa frente a los microorganismos se debe alcanzar con rapidez y debe mantenerse durante un tiempo prolongado.</span></li>
<li style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Deben ser hidro y liposolubles.</span></li>
</ul><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 13px;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"><br />
</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 13px;"><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">ENTRADA AÑADIDA POR:<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Omar Leonel Niño Ramírez</span></span></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;"> <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">CI 19878739<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">Electrónica del Estado Sólido<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.microbiologia.com.ar/antimicrobianos/general.php"><span class="Apple-style-span" style="background-color: #9fc5e8;">http://www.microbiologia.com.ar/antimicrobianos/general.php</span></a></span></span></div></span></span></div></td></tr>
</tbody></table>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5232637866376567265.post-37095767100197767612010-11-11T16:11:00.000-08:002010-11-11T16:11:08.239-08:00Los microorganismos en la producción de alimentos<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans;"><span class="Apple-style-span" style="color: #e69138;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><br />
</span></b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans;"><span class="Apple-style-span" style="color: #e69138;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;">Los microorganismos en la producción de alimentos</span></b></span></span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;">En contra de la idea de que todos los microorganismos son dañinos, los yogures y los quesos son ejemplos de alimentos a los que se añaden éstos para, por ejemplo, agriar la leche y producir yogur, u obtener la cubierta blanca característica del queso Brie o el color azul del queso Roquefort. De un tamaño más o menos similar es el sector de frutas y verduras, en el que los productos pueden no haber sufrido ninguna alteración o estar enlatados, congelados, refrigerados o fritos.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"><br />
</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans;"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #e69138;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;">Biotecnología con microorganismos:</span></b></span></div></span><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"><br />
</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"><div style="text-align: justify;">Actualmente, existen muchos otros productos químicos que se obtienen por fermentación (un término técnicamente restringido a los procesos que ocurren en ausencia de aire, como la producción de alcohol por levaduras, aunque este término a menudo se utiliza de forma más amplia). Estos productos incluyen el ácido oxálico utilizado en tintes y colorantes, el ácido propenoico (ácido acrílico) utilizado como intermediario en la producción de plásticos, o el ácido láctico empleado para acidificar alimentos y como anticongelante.<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"> </span></div></span><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"><br />
</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"><div style="text-align: justify;">Los microorganismos se han usado, así mismo, en la obtención de diferentes enzimas utilizadas para aplicaciones tan diversas, como la eliminación de manchas en los tejidos (gracias a la incorporación de enzimas en los detergentes que atacan proteínas y ácidos grasos), o la conversión de harina de maíz en sirope (utilizado para endulzar refrescos, galletas y pasteles).<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq_wuIHcPJymstSWWzbteY4yqv0CxlVnQdqu8ER_QoZ32VwRI4PzX_Ifu3khYNw6AMZOU6VWGJaB5EPWlFsr9U6OP3AbKLpKL3YBM1Rd8-McHncEm5wmcrTTgktko3nvssbvnuKMxFFBM/s1600/images+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq_wuIHcPJymstSWWzbteY4yqv0CxlVnQdqu8ER_QoZ32VwRI4PzX_Ifu3khYNw6AMZOU6VWGJaB5EPWlFsr9U6OP3AbKLpKL3YBM1Rd8-McHncEm5wmcrTTgktko3nvssbvnuKMxFFBM/s1600/images+%25286%2529.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Freesans; font-size: 13px;"><br />
</span></div></span>Omar Niñohttp://www.blogger.com/profile/05445179417162031457noreply@blogger.com0